รามเกียรติ์ ฉบับ บทพระราชนิพนธ์ในสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกฯ

ลำดับตอนที่ #2 : ปราบหิรันต์ยักษ์

ครั้นถึงคีรีไกรลาส                บังคมบาทพระศุลีนาถา

ทูลว่าหิรันต์อสุรา                 องอาจหยาบช้ากำเริบใจ

ย่ำยีเทวาทานพ                   จบสวรรค์ชั้นฟ้าต่ำใต้

มิหนำซ้ำม้วนสุธาไป             จะแกล้งให้บรรลัยทั้งแผ่นดิน

บัดนี้พาลงยังบาดาล            โลกจะวายปราณหมดสิ้น

พระองค์มงกุฎเทวินทร์          ช่วยอินทรีย์สัตว์ให้ถาวรฯ

ฯ ๖ คำ ฯ

       เมื่อนั้น                        พระจอมไกรลาสสิงขร

ได้ฟังฝูงเทพนิกร                  ภูธรถวิลจินดา

ดูดู๋หิรันต์ยักษ์ขุนมาร            หยาบช้าสาธารณ์เป็นหนักหนา

มันเสียสัตย์ที่สัญญา            กูไม่ไว้ชีวาอสุรีฯ

ฯ ๔ คำ ฯ

       คิดแล้วจึงมีประกาศิต           สั่งพระจักรกฤษณ์เรืองศรี

เชิญเจ้าผู้มีฤทธี                   ไปล้างอสุรีให้บรรลัยฯ

ฯ ๒ คำ ฯ

      เมื่อนั้น                               พระนารายณ์ผู้มีอัชฌาสัย

รับสั่งพระจอมภพไตร           บังคมไหว้แล้วรีบไปบาดาลฯ

ฯ ๒ คำ ฯ

ครั้นถึงจึงเห็นหิรันต์ยักษ์    ทำฤทธิ์สิทธิศักดิ์สำแดงหาญ

หนีบสามแผ่นดินสุธาธาร     ผ่านฟ้าก็แปลงอินทรีย์ฯ

ฯ ๒ คำ ฯ

       กลับกลายเป็นพญาสุกร              เขี้ยวเพชรงามงอนจำรัสศรี

กายนั้นเผือกผ่องดังสำลี                     เข้าไล่ราวีอสุราฯ

ฯ ๒ คำ ฯ

เมื่อนั้น                               หิรันต์ยักษ์สิทธิศักดิ์ยักษา

เห็นสุกรอาจองตรงมา                 พญามารกริ้วโกรธพิโรธนัก

ตาแดงดั่งแสงไฟกัลป์           กระทืบบาทสนั่นทั้งไตรจักร

ไม่รู้ว่าองค์พระหริรักษ์          ขุนยักษ์เข้าไล่บุกบันฯ

ฯ ๔ คำ ฯ

       เมื่อนั้น                               องค์พระวราห์รังสรรค์

เข่นเขี้ยวตาแดงแปรงชัน       วิ่งหมุนหุนหันเข้าชิงชัยฯ

ฯ ๒ คำ ฯ

       ขวิดกัดทั่วตัวขุนมาร      ล้มลงไม่ทานกำลังได้

เศียรขาดตัวขาดขาดใจ         ด้วยฤทธิไกรพระจักรีฯ

ฯ ๒ คำ ฯ

เสร็จปางซึ่งล้างยักษ์ร้าย       องค์พระนารายณ์เรืองศรี

ก็ขวิดคัดเอาพื้นปัถพี            มาไว้ตามที่ด้วยศักดาฯ

ฯ ๒ คำ ฯ

แล้วกลับเป็นองค์พระทรงครุฑ      ถือเทพอาวุธเงื้อง่า

เหาะทะยานผ่านขึ้นเมฆา     ตรงมาเกษียรสมุทรไทฯ

ฯ ๒ คำ ฯ