คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : วันที่แสนวุ่นวาย
วันนี้เช้าที่แสนสดใสสำหรับใครหลายคนแต่ยกเว้นฉันเพราะว่าวันนี้ฉันนอนตื่นสายไอ้พี่สองคนนั้นเลยทิ้งให้สาวน้อยที่น่ารักอย่างฉันไปโรงเรียนเองคนเดียวโดดเดี่ยวเดียวดายอย่าให้ฉันเจอตัวนะแม่จะสวดซะให้เข็ด
ในที่สุดฉันก็มาถึงโรงเรียนมินิเลิฟไฮสคูลซึ่งโรงเรียนนี้มีครอบครัวของฉันเป็นหุ้นอยู่50เปอร์เซ็นฉันขับรถแลมโบกีนี่สีแดงเพลิงของฉันไปจอดไว้ในลานจอดรถวีไอพีของโรงเรียนซึ่งผู้ที่มีบัตรนักเรียนวีไอพีเท่านั้นถึงจะจอดได้ฉันจอดรถเสร็จแล้วก็เดินออกมาจากลานจอดรถเพื่อไปคิดบัญชีกับพี่ชายทั้งสองคนที่บังอาจทิ้งสาวน้อยที่แสนแบะบางให้มาโรงเรียนเองเดียว
พลั่กกกก! โอ๊ยยยยยยย!
ในขณะที่ฉันกำลังเดินไปอยู่ดีๆก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินมาชนฉันอย่างแรงจนฉันเสียหลักล้มก้นจำเบ้าอยู่บนพื้นอย่างหมดสภาพ
“คนยิ่งรีบๆอยู่มายืนขว้างทางอยู่”
ทันทีที่เขาหันมาต้องบอกได้คำเดียวว่าหล่อมากแต่เดี๋ยวนี้ไม่ใช่เวลาไม่ใช่เวลามาชมอีตาหน้าหล่อนั้นกล้าดียังไงมาชนฉันแล้วยังมาหาว่าฉันขว้างทางอีกหมอนี้รู้จักฉันน้อยไปซะแล้ว
“นี่”
ฉันเรียกอีตาหน้าหล่อนั้นพร้อมรีบก้าวยาวเพื่อไปดักหน้าอีตาหล่อหล่อนั้นพร้อมกับที่อีตาทำสิ่งที่ไม่คาดไม่ถึง
คือ
คือ
คือ
พลั่ก! โอ๊ยยยยย
คือต่อยเบ้าตาอีตาหน้าหล่อนั้นเองค้าาาาาท่านผู้ชมฮ่าๆๆๆให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นคิดจะเดินชนฉันแล้วไม่ขอโทษมันก็ต้องโดนแบบนี้แหละ
“สมน้ำหน้าฮ่าๆๆๆๆแล้วอย่าได้เจอกันอีกเลยนะ”
พอฉันพูดจบก็รีบวิ่งออกมาด้วยความเร็วแต่ก็ยังไม่วายได้ยิ่งเสียงอีตาหน้าหล่อนั้นดังตามหลังมาติดๆอยู่
___________________________________________________________________________
ขอโทษนะค่ะที่หายไปนานเลยคือช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาอัพเพราะว่าไรเตอร์ได้ทุนไปเรียนต่อที่เกาหลีช่วงนี้ก็เลยวุ่นๆนิดหน่อยไม่รู้ว่าจะได้อัพต่อหรือป่าวถ้าอยากให้อัพต่อก็ขอสัก10เม้นแล้วกันนะค่ะขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น