คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : จุดเริ่มต้น(ตอนจบ)
“มาคนเดียวหรอครับผมขอนั่งด้วยนะครับ”
ขณะที่ฉันกำลังนั่งดูสิ่งรอบข้างอยู่นั้นก็มีผู้ชายคนหนึ่งเอ่ยขึ้นทำให้ฉันต้องหันไปมองทางต้นเสียงก็พบผู้ชายคนหนึ่งหน้าตาดีมากรูปร่างสูงโปร่งความสูงน่าจะประมาณ180กว่าๆผมสีควันบุรี่ซอยรากไซละต้นคอดวงตาเทาอมนิลดูหน้าค้นหาใบหน้าเรียบเนียนจมูกโด่งเป็นสันริมฝีปากบางโดยรวมแล้วเข้าเป็นคนที่ดูดีเลยที่เดียวเขาใสเสื้อเชิ้ตสีดำไม่ติดกระดุมสองเม็ดบนทำให้เขาดูเซ็กซี่มมากเลยที่เดียว
ฉันยังไม่ได้ตอบอะไรคนร่างสูงก็ถือวิสาสะนั่งลงเลยทันทีโดยที่ฉันยังไม่ได้รับอนุญาตถ้าจะนั่งลงเลยแล้วมันขออนุญาตทำไม่วะฉันได้แต่รำพึงรำพันในใจ
“สวัดดดีครับผมชื่อคิมแดซองนะครับเรียกสั้นๆว่าแดซองนะครับ”
แดซองพูดพร้อมกับแจกยิ้มหวานให้ที่หนึ่งซึ่งสาวๆที่อยู่ในบริเวณนั้นถึงกับแอบกรีดเบาๆเลยที่เดียวถ้าเป็นสาวๆคนอื่นนะได้เห็นรอบยิ้มแบบใกล้แบบนี้มีหวังคงละลายแน่ยกเว้นฉันไว้คนหนึ่งก็เลยกันเพราะฉันชินแล้ว
“ใครค่ะ” ฉันพูดพร้อมกับเอียงคอถามแล้วทำหน้าตาแบบบ๊องแบ๊วที่สุด
“ก็ผมไงครับ”
แดซองตอบกลับมาพร้อมรอยยิ้มตามแบบฉบับเหมือนเดิมฉันละหมั่นไส้จริงจริ๊งงงงงงยิ้มอยู่ได้หน้าม้อที่สุดคอยดูสิถ้าเจอคำนี้เข้าไปยังจะยิ้มได้อีกไหม
“ป่าวหรอกค่ะฉันหมายถึงว่าใครถามต่างหากคุณต่างหาก”
( O_O )
ฮ่าๆสะใจสะมัดเลยหมอนั้นอึ้งไปเลยคงไม่คิดว่าฉันจะตอกกลับไปแรงขนาดนั้นน่ะสิรู้จักฉันน้อยเกินไปแล้วว่าฉันโคตรเกลียดผู้ชายเจ้าชู้ม้อไม่เลือกหน้าแบบอีตานี่ที่สุดแค่นี้มันยังน้อยเกินไปด้วยซ้ำ
“แหมมมม คุณคนสวยนี้ขี้เล่นจังเลยนะครับ”
โหด้านกว่าที่คิดแหะโดนย้อนไปขณะนั้นแล้วยังมีหน้ามายิ้มหน้าละลื่นชื้นบานเป็นจานเซรามิกอีกอยากรู้จังว่าหน้าทำด้วยอะไร
“หรอค่ะ”
“คุณนี่หน้าคุ้นๆนะครับเราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนรึป่าวครับ”
แหมมมมม ยังกล้าเล่นมุกนี้อีกแนอะมุกมันตัวแต่ยุคพระเจ้าสามเหาอะโลห้าแล้วมันยังกล้าเล่นอีก
“ไม่หรอกค่ะฉันขอตัวก่อนะค่ะ”
หมับ!
พอฉันพูดจบฉันก็ลุกขึ้นเดินออกไปทันทีแต่อีตาแตซอง(ชื่อแดซองไม่ใช่หรอ)เขาเอื้อมจับแขนฉันไว้ก่อน
ความคิดเห็น