Bad Girl ยัยปีศาจป่วนหัวใจนายเพลย์บอย

ลำดับตอนที่ #2 : จุดเริ่มต้น

ประเทศไทย...


@สนามบิน SK


ฉันกับพี่ฟรานลากกระเป๋าใบใหญ่พร้อมกับสำภาระอีกจำนวนหนึ่งมาที่เก้าอี้ที่สนามบินSKวันนี้ฉันมาที่ประเทศไทยเป็นครั้งที่3...


ฉันชื่อ ปาร์คซอลมีเป็นลูกครึ่ง ไทย-เกาหลี-ฝรั่งเศสอายุ 16 ปี อยู่เกาหลีตั้งแต่อายุ 6 ปี ฉันมีพี่ชายฝาแฝด 1 คนชื่อ ปาร์คซองมินพ่อกับแม่ฉันอยู่ที่ประเทศไทยส่วนฉันเลือกที่จะอยู่กับคุณปู่คุณย่าพ่อฉันเปิดบริษัทผลิตชิ้นส่วนรถยนต์รายใหญ่ของประเทศและแม่ของฉันเปิดร้านจิวเวอรี่


แล้วตอนนี้ฉันกำลังมองหาพี่ซองมินพี่ชายฝาแฝดจอมเย็นชาของฉันอยู่ฉันกับพี่ซองมินเราต่างกันสุดขั้วเลยพี่ซองมินจะเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยพูดไม่ค่อยยิ้มถ้ายิ้มแต่ละครั้งสาวๆถึงกับละลายทีเดียวส่วนแตกต่างกันฉันโดยสิ้นเชิงแต่มีอย่างหนึ่งที่เหมือนกันคือเวลาโมโหละก็ตัวใครตัวมันพี่ซองมินเวลาโมโหน่ากลัวมากแต่ก็ยังน้อยกว่าฉันถ้าฉันโมโหละก็สามารถฆ่าคนได้เลย


"ขอโทษนะรอนานหรือป่าว"


ผู้ชายที่ใส่สุดนักเรียนหน้าตาเหมือกับฉันยกเว้นสีตาที่เป็นสีเขียวมรกตเหมือนกับแม่แล้วก็สีผมที่เป็นสีบรอนซ์ทอง

"ไม่นานหรอกฉันกับซอลมีพี่งมาถึงเมื่อกี้นี่เอง"

พี่ฟรานพูดพร้อมกับเดินเข้าไปก่อนพี่ซองมินอย่างคิดถึงพร้อมกับส่งรอยยิ้มอันอบอุ่นไปให้


"พี่ซองมินไม่คิดถึงเค้าบ้างหรอเค้าน้อยใจนะ"


"โอ๊ยยย !  "

"อะไรกันทำไมแค่นี่ก็ต้องมาเขกหัวเค้าด้วยอ่ะเค้าผิดตรงไหนอ่ะตัวเอง"

ฉันพูดพร้อมกับทำตาปริบๆให้น่าสงสารแต่ฉันว่ามันคงน่าหมั่นไส้ในสายตาพี่ซองมินแน่เลยอ่ะพี่เขาทำตาขว้างใส่ฉันซะน่ากลัวเลยเห็นทีฉันต้องสงบปากสงบคำซะแล้วก่อนระเบิดจะลงใสหัวฉันอีกลูก


"พี่ว่าเรารีบไปกันเถอะพี่อยากพักจะแย่แล้ว"


พี่ฟรานรีบพูดตัดทบก่อนที่จะมีระเบิดลงอีกลูกจริงๆพี่ซองมินเลยเอามือมาชี้หน้าฉันประมาณว่า'ฝากไว้ก่อนเถอะ'



ต่อ


ณ คฤหาสน์ตระกูลปาร์ค


ทันทีที่รถBNWสีขาววิ่งเข้ามาจอดในตัวคฤหาสน์ก็ปรากฏร่างของหญิงชายวัยกลางคนท่าทางอบอุ่นใจดีทั้งสองมีใบหน้ายิ้มแย้มทำให้ดูใจดีมากยิ่งขึ้นถึงแม้ว่าทั้งสองจะอายุเยอะเลยแต่หากให้หน้ายังดูอ่อนเยาว์อยู่


"คุณพ่อคุณแม่คิดถึงจังเลย"


ทันทีที่เปิดประตูรถฉันก็รีบวิ่งไปกอดพ่อกับแม่ทันทีและหอมแก้มพ่อกะบแม่ทันที


"พ่อกับแม่ก็คิดถึงลูกเหมือนกันไม่ได้เจอตั้งนานลูกดูสวยขึ้นกว่าเดิมเลยนะเนี่ย"


ที่นี้ดูเปลี่ยนไปมากเลยนะเนี่ยไม่ได้มาตั้งนานเพราะตั้งแต่ที่ฉันไปอยู่เกาหลีก็ไม่ได้กลับมาไทยอีกเลยส่วนมากพ่อกับแม่ฉันจะเป็นคนไปเยี่ยมมากกว่าแล้วอีกอย่างอยู่ทีนี้ก็ไม่มีอะไรทำด้วยอยู่ที่เกาหลีฉันก็มักไปช่วยงานที่บริษัทคุณลุงคุณลุงของฉันเปิดบริษัทค่ายเพลงที่เกาหลี


"พ่อว่าเราเข้าไปพักกันดีกว่าดูท่าทางฟรานคงอยากพักเต็มทีแล้ว"


"จริงด้วยนั้นแม่ว่าเราเข้าไปข้างในกันดีกว่าแม่ให้คนจัดห้องไว้ให้เรา"

พอฉันเดินเข้ามาในห้องก็พบว่าทุกอย่างยังเหมือนเดิมห้องของฉันจะเน้นโทนสีส้มเพราะฉันชอบสีส้มเวลาที่ฉันดูมันเหมือนทำให้ความรู้สึกสดใสผ่อนคลายฉันเดินไปที่สูดอากาศระเบียงมองไปข้างล่างจะเห็นเป็นส่วนดอกไม้นานาชนิดสงกลิ่นหอมตลบอบอวลตลอดทั้งวันฉันเดินเข้าไปหยิบเสื้อผ้าแล้วเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ


1ชั่วโมงต่อมา


ฉันใช้เวลาในการอาบน้ำแต่งตัวไปทั้งสิ้นหนึ่งชั่วโมงโครตนานเลยฉันเดินออกมาทิ้งตัวลงนอนเตียงนอนขนานไซส์คิงที่ทั้งอยู่กลางห้อง

"หวังว่าฉันจะลืมนายได้เร็วๆนี้นะฉันจะได้ไม่ต้องเจ็บอีกแล้วฉันจะได้กลับไปเป็นเพื่อนกับนายนได้สนิทใจ"


ก๊อก  ก๊อก  ก๊อก

"คุณหนูค่ะคุณท่านให้มาตามไปกินข้าวค่ะ"

ในขณะที่ฉันกำลังคิดถึงเรื่องเก่าๆอยู่ก็มีเสียงเรียกของนมแจ่มมาตามให้ไปกินข้าว


"ค่ะเดี๋ยวหนูตามไปนะค่ะ"


ฉันเดินลงมาข้างล่างก็พบว่ามากันครบหมดแล้วเหลือแต่ฉันคนเดียว

"พ่อว่าเรามากินข้าวกันดีกว่าเราไม่ได้กินกันพร้อมหน้าพร้อมตากันมานานแล้ว"

บรรรยากาศบนโตะอาหารเต็มไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ

"พ่อค่ะหนูขอช่วยพ่อทำงานได้ไหมค่ะหนูไม่อยากอยู่เฉยๆหนูเบื่อ"

ฉันพูดพร้อมกับทำสายตาออดอ้อนซึ่งใครเห็นใครก็ต้องใจอ่อนไม่มีใครทนลูกอ้อนฉันได้นานหรอกซอลมีคอนเฟิร์ม (>_<)


"ก็ได้งั้นเราไปบริหารไนท์คลับที่พ่อพึ่งเปิดใหม่แล้วกันนะ"

ว่าแล้วไงไม่มีใครทนลูกอ้อนฉันได้นานหรอกบริหารไนท์คลับงั้นว้าวววหรอน่าสนุกดีจังงั้นวันนี้เราไปดูไนท์คลับที่ว่าก่อนดีกว่าอิอิมีเรื่องสนุกให้ทำอีกแล้วสิเรา


"แต่ว่าคุณค่ะมันจะดีหรอให้ลูกไปทำงานกลางคืนในที่อโคจรแบบนั้นแถมลูกเรายังเป็นผู้หญิงอีกนะค่ะคุณ"


"โถ่! แม่ค่ะหนูดูแลตัวเองได้แถมยังเรียนศิลปะป้องกันตัวต่างๆโดยเฉพาะยูโดระดับแชมเยาว์ชนแห่งชาติเลยนะค่ะแถมเป็นนักแม่นปืนอีกใครกล้ามาแหย่หนูมันไม่ตายดีหรอกค่ะแม่"

ฉันพูดพร้อมกับทำสายตาออดอ้อนเหมือนลูกแมวตัวเล็กๆเวลาอ้อนเจ้าของมัน

"แต่..."

"ให้ซอลมีไปทำเถอะครับซอลมีเค้าดูแลตัวเองได้ขนาดตอนอยู่เกาหลีตอนไปมีเรื่องกับพวกนักเลงตัวอย่างหมีควายตั้ง30กว่าคนยังเอาอยู่เลยครับไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วนอะไรเลยนะครับ"

"ก็ได้แต่ลูกต้องสัญญานะว่าจะดูแลตัวเองให้ดี"

"ค่ะงั้นวันนี้หนูขอไปดูสถานที่เลยนะค่ะ"(>_<)

ฉันพูดจบก็หน้าก้มหน้าก้มตาโดยไม่สนใจสิ่งรอบข้างอีกเลยส่วนพี่ซองมินก็ได้ส่ายหัวแบบเอื้อมๆ



ต่อ




ณ PS คลับ



PSคลับเป็นคลับในเครือตระกลูปาร์คเป็นคลับที่ใหญ่ที่สุดในย่านรวมมิตรPSคลับเป็นชื่อย่อของพ่อฉันและตอนนี้ฉันก็มายืนอยู่หน้าคลับเรียบร้อยแล้วภายนอกดูอลังการงานสร้างมากเลยแค่ภายนอกก็หรูแล้วอ่ะ



"หยุดก่อนครับขอดูบัตรประชาชนด้วยครับ"



ในขณะที่ฉันกำลังจะก้าวเข้าไปในคลับก็มีบอดี้การ์ด2คนที่ยืนอยู่หน้าประตูขวางทางไว้ก่อนทำให้ฉันต้องหยุดแต่ชะงักพอฉันยื่นบัตรประชาชนให้ดูเท่านั้นแหละถึงกับต้องขอโทษโพยพายทันที



"ทีนี่จะให้ฉันเข้าไปได้หรือยังจ๊ะ"



ฉันส่งยิ้มหวานให้ทีนึงแต่รอยยิ้มนั้นสำหรับฉันมันเป็นรอยยิ้มอาบยาพิษ



"เออ... เข้าไปได้แล้วครับผมขอโทษนะครับผมไม่รู้จริงๆว่าเป็นคุณหนูซอลมี"



"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ"  ฉันพูดแล้วหมุนตัวเดินเข้าไปในคลับ




เสียงดีเจเปิดเพลงดังกระหึ่มก้องทุกที่ในคลับนี้เหล่าหนุ่มสาวผีเสื้อราตรีต่างโยกย้ายส่ายสะโพกกันเต็มที่สายตาหลายคู่ต่างจับจ้องหญิงสาวที่เดินเข้ามาใหม่



หญิงสาวร่างบางในชุดแซกแขนสั้นสีดำรัดรูปตัดกับผิวขาวราวกับหิมะทำให้ดูเด่นยิ่งขึ้นใบหน้าตบแต่งด้วยเครื่องสำอางราคาแพงอ่อนๆกับผมสีแดงปล่อยยาวสลวยดัดลอนตรงปลายเดินมาด้วยมาดนางพญาทำให้ผู้คนพบเห็นไม่อาจละลายตาไปจากสวยร่างบางคนนี้ได้



"ภายนอกว่าหรูแล้วภายในหรูกว่าที่คิดอีกอ่ะ"



ฉันพึมพำกับตัวเองเบาๆก่อนจะสำรวจบรรยากาศรอบๆที่นี้แบ่งเป็น4โซนได้แก่โซนrelaxสำหรับคนที่ตรงการผ่อนคลายซึ่งโซนนี้จะเน้นแบบสบายๆชิ้วๆ โซนที่2โซนrockโซนนี้จะเน้นไปทางดนตรีร็อกแบบหนักๆและทุกวันอาทิตย์จะมีวงดนตรีร็อกที่กำลังโด่งดังต่างๆมาแสดงที่โซนนี้  โซนที่3โซนbestสำหรับคนรักการเต้นชึ่งโซนนี้คนจะเยอะเป็นพิเศษและทุกวันจันทร์จะมีการแข่งเต้นและรางวัลก็คือสั่งเครื่องดืมหรืออาหารฟรีไม่อั้น และโซนสุดท้ายโซน VIP ซึ่งโซนนี้จะเน้นความเป็นส่วนตัวที่สุด และยังมีชั้นใต้ดินที่เปิดเป็นสนามแข่งรถอีกด้วย



ฉันเดินมาโซนVIPก่อนจะมองหางโตะที่ว่างเมื่อเห็นแล้วฉันจึงเดินไปนั่งก่อนจะหันไปสั่งบริกร




"วอดก้าแก้วค่ะ"


ไม่อยากจะบอกเลยว่าฉันเป็นคนที่คอแข็งมากถ้าใครคิดจะมอมเหล้าฉันก็อย่าหวังเลยว่าจะทำสำเร็จพี่ฟรานบอกว่าเวลาฉันเมาจะเปลี่ยนเป็นคนละคนเลยเวลาฉันเมาฉันจะเปลี่ยนเป็นคนเย็นชา



ไม่นานนักบริกรก็นำเครื่องดื่มที่ฉันสั่งไปเมื่อกี้มาให้



"มาคนเดียวหรอครับผมขอนั่งด้วยคนนะครับ"











_________________________________________________________________________________________________


เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาอัพต่อให้นะค่ะเม้นให้ด้วยนะค่ะขอบคุณค่ะ