ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    อุ้มบุญ

    ลำดับตอนที่ #4 : พันธะสัญญา

    • อัปเดตล่าสุด 22 ธ.ค. 54


                           แสงแดดอ่อนๆส่องเข้ามายังเตียงกว้างที่มีร่างของอลันและจันทร์เจ้ากอดก่ายกันอยู่ จันทร์เจ้างัวเงียตื่นขึ้นมาด้วยความเคยชินกับการต้องตื่นเช้า เธอพึ่งนึกได้ว่าเธออยู่ที่ห้องอลันและตอนนี้เธอนอนอยู่บนเตียงเดียวกับเขา คิดได้ดังนั้นจันทร์เจ้าก็ดิ้นออกจากอ้อมกอดแสนอุ่นนั้นทันที อลันรู้สึกตัวเมื่อคนตัวเล็กที่เขากกกอดมาทั้งคืนเริ่มแผลงฤทธิ์อีกแล้ว

                 “พอรู้สึกตัวก็โวยวายเลยนะจันทร์เจ้า
    อลันกล่าวเสียงนุ่มเพราะเริ่มลำคาญคนตัวเล็กที่ดิ้นไม่หยุดซักที
                  “คุณก็ปล่อยฉันซักทีสิ ฉันจะกลับบ้านจันทร์เจ้าเอ่ยพร้อมทั้งมองใบหน้าคมที่ซุกอยู่ที่คอเธอ
                  “ไม่ปล่อย อยู่กับผมที่นี่แหละ
                  “
    จะให้ฉันอยู่ได้ยังไง เราไม่ได้เป็นอะไรกัน แล้วคุณมาทำกับฉันแบบนี้ทำไมคุณคิดว่าคุณเป็นเจ้าของบริษัทแล้วจะทำอะไรก็ได้หรอ ฉันก็เป็นคนมีจิตใจเหมือนกันนะ
          จันทร์เจ้าพูดขึ้นเพราะเริ่มทนไม่ไหวกับพฤติกรรมเอาแต่ใจของอลัน
                   “ผมรู้ แต่ไม่ช้าก็เร็วคุณก็ต้องเป็นของผม
                   “
    อะไรนะ ?? ไม่มีทาง
    จันทร์เจ้าพูดแล้วมองคนตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ อลันคิดจะทำอะไรกันแน่
                   “ผมว่าเรามาตกลงกันดีกว่า จะได้ไม่เสียเวลาอลันรีบพูดเข้าประเด็นทันทีเมื่อเห็นว่าร่างบางตรงหน้าเริ่มโกรธอีกแล้ว
                   “คุณพูดเรื่องอะไร ฉันงงไปหมดแล้ว
                   “
    ผมจะจ้างคุณมาอุ้มท้องลูกของผมให้ แลกกับเงินค่ารักษาพยาบาลของเพื่อนคุณ ถ้าคุณยอมรับ ผมจะให้เพื่อนคุณไปรักษาตัวที่ต่างประเทศจนหาย
     อลันมองร่างบางตรงหน้าที่ตกใจกับคำพูดเขา เธออาจจะสงสัยว่าเขารู้เรื่องเธอได้ยังไงกัน
                    “ฉันไม่รับ ฉันยอมทำงานหาเงินจนตายดีกว่ามาท้องให้กับผู้ชายอย่างคุณ คนแบบคุณเป็นพ่อใครไม่ได้หรอก
    จันทร์เจ้าพูดอย่างเดือดดาลเขาจะคิดว่าเธอเป็นคนแบบไหนกันที่ยอมอุ้มท้องลูกของตัวเองเพื่อเงิน
                     “ผมรู้ว่าคุณต้องพูดแบบนี้ ในเมื่อคุณไม่ตกลงผมก็มีวิธีของผมก็แล้วกันอลันพูดอย่างเป็นต่อ
                     “คุณจะทำอะไร??จันทร์เจ้าพูดด้วยสีหน้ากังวนเขาจะทำอะไรของเขากันแน่
                      “
    ผมแค่จะสั่งลูกน้องของผมไปฆ่าเพื่อนของคุณทิ้งซะอลันพูดออกไปเพราะรู้ดีว่าคำขู่ของเขาต้องทำให้จันทร์เจ้ายอมแน่นอน
                     “คุณมันเป็นผู้ชายที่เลวที่สุดเท่าที่ฉันเจอมา
           จันทร์เจ้าพูดด้วยความแค้นเคืองเธอไม่เคยคิดฝันว่าเธอต้องมาขายตัวเพื่อเงินลำพังแค่ขายตัวเธอยังพอทนได้แต่ต้องมารับจ้างท้องอีก เธอจะทำใจได้หรือเปล่าเธอจะสามารถตัดเยื่อขาดใยกับลูกน้อยของเธอได้มั๊ยคิดเพียงเท่านี้น้ำตาอุ่นๆก็ไหล ตามแก้มนวล
                     “ขอบคุณที่ชม คุณมาดูสัญญาดีกว่าอลันพูดจบก็หยิบเอาซองเอกสารอยู่ในลิ้นชักออกมา
                      “นี่มันอะไรกัน คุณทำสัญญาบ้าๆนี้มาได้ยังไงกันจันทร์เจ้าอ่านสัญญาเสร็จแล้วก็ต้องโวยวายทันที
                       “ตรงไหนล่ะที่บ้าน่ะอลันยังถามต่อ
                       “ก็คุณเขียนมาได้ยังไงว่า ฉันต้องมีอะไรกับคุณจนท้อง และหลังจากที่ฉันคลอดแล้วคุณก็จะเอาลูกไปทันทีโดยที่ฉันไม่มีโอกาสได้เห็นหน้า
                        “
    เอ้า ก่อนคนจะมีลูกก็ต้องมีอะไรกันสิคุณ แล้วถ้าผมให้คุณเห็นหน้าลูกคุณก็อาจจะตัดใจไม่ได้ ที่ผมทำก็เพื่อคุณทั้งนั้นนะแล้วค่าตอบแทนที่ผมให้มันก็ไม่ใช่น้อยๆเลย
                          “
    หึ คนใจร้ายแบบคุณจะเป็นพ่อคนได้ยังไง ฉันสงสารลูก ฉันทำไม่ได้ ขอร้องล่ะ ปล่อยฉันไปเถอะ ผู้หญิงมีอีกมากมายที่เขาพร้อมและเต็มใจ คุณไปหาคนอื่นเถอะจันทร์เจ้าวิงวอนทั้งน้ำตา
                          “ไม่ได้ คุณเป็นคนที่ผมเลือกแล้ว และต้องเป็นคุณคนเดียวเท่านั้นสิ้นเสียงของอลันจันทร์เจ้าแทบหมดแรง เธอจะไม่มีทางเลือกอื่นเลยรึไง
                           “ฉันจะท้องให้คุณก็ได้ แต่ด้วยวิธีการทำกิ๊ฟ หรือเด็กหลอดแก้วอะไรก็ได้ เพราะฉันไม่ยอมทำลูกโดยวิธีธรรมชาติกับคนแบบคุณหรอก
                            “
    คุณไม่เห็นสัญญาข้อสุดท้ายหรอ เราต้องมีลูกด้วยวิธีธรรมชาติจันทร์เจ้ารีบยกกระดาษขึ้นอ่านทันที
                           “คุณมันเลวที่สุดเลยคุณอลัน ในเมื่อฉันยังไม่เซ็นสัญญา สัญญานี้ก็ย่อมเปลี่ยนแปลงได้
                         “
    ไม่เปลี่ยน คุณเซ็นเดี๋ยวนี้ยิ่งคุณมีลูกให้ผมเร็วเท่าไหร่เพื่อนคุณก็จะหายเร็วเท่านั้น รวมกับเงินอีกสิบล้านหลังจากที่คุณคลอดลูกผมแล้ว
    จันทร์เจ้าได้ยินก็เหลืออดทำไมอลันต้องเอาจุดอ่อนเธอมาขู่ด้วย เธอเกลียดเขาที่สุด

                         "หลังจากที่ฉันเซ็นสัญญา ฉันขอกลับบ้านก่อนได้ไหม ฉันเป็นห่วงเพื่อน

              จันทร์เจ้าอ้อนวอนเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเธอยังไม่บอกน้ำผึ้งว่าเธออยู่ไหนป่านนี้คงกำลังเป็นห่วงเธอแย่แล้ว
                      “ก็ได้ ผมจะให้คนไปส่งที่บ้านแล้วให้คุณรีบเก็บของกลับมานี่และบอกเพื่อนคุณเตรียมตัวเดินทางไปรักษาตัวที่อเมริกาไว้เลย แล้วอย่าคิดเล่นตุกติกกับผมเพราะถ้าคุณคิดหนีเมื่อไหร่ ผมตามคุณเจอแน่

    มาแล้วคร้าา ขอโทษที่หายไป มาคราวนี้จัดเต็มเลยนะค่ะ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×