อุ้มบุญ

ลำดับตอนที่ #3 : ยิ่งเกลียดยิ่งเจอ

          ภายในงานเปิดตัวรถยนต์รุ่นล่าสุด อลันก็ได้เดินทางไปงานนี้ด้วย บรรยากาศภายในงานดูครื้นเครงโดยเฉพาะบู๊ทของรถยุโรปมีคนมาดูเยอะเป็นพิเศษ อลันเองก็ไม่แน่ใจว่าจะเป็นเพราะมาดูรถหรือดูพริตตี้กันแน่ อลันค่อยๆเดินเข้าไปดูบอดดีการ์ดเดินตามหลังเป็นขบวน ผู้คนต่างแหวกทางให้แต่พลันสายตาเหลือบไปเห็นร่างบางของหญิงสาวที่ติดอยู่ภายในใจของเขามาตลอดหนึ่งสัปดาห์ จันทร์เจ้าวันนี้ดูสวยน่ารักในชุดพริตตี้สีชมพูขาว แต่ชุดที่ใส่เน้นทรวดทรงแทบปิดอะไรไม่มิด หน้าอกที่ดันออกมานอกชุดทำให้อลันแทบจะไปกระชากร่างงามนั้นออกมาทันที กระโปรงที่สั้นจู๋ อวดเรียวขางามของเธอทำให้ภายในกายของอลันเดือดปุดๆ “ไปเอาตัวเธออกมาให้ได้” อลันสั่งเลขาเขาเสียงเข้ม ด้วยเสียงที่มีอำนาจ เหล่าบรรดาบอดี้การ์ดต่างลนลานหาทางเอาร่างงามที่ทำให้เจ้านายเดือดออกมาให้ได้ก่อนที่งานนี้จะพัง “นี่ปล่อยนะ จะพาฉันไปไหน” จันทร์เจ้าโวยวายเมื่อมีชายหนุ่มฉกรรจ์ให้พี่เกื้อ สาวประเภทสองให้พาตัวเธอออกมาพบและลากเธอออกมาจากงาน “ตามมาเงียบๆเถอะครับ” เลขาของอลันกล่าวเสียงเรียบ “ไม่ ! พวกคุณเป็นใครฉันยังไม่รู้จักเลยแล้วจะพาฉันไปไหนฉันไม่ไป ฉันจะกลับ” จันทร์เจ้าพูดเสร็จแล้วก็หันหลังเดินกำลังจะก้าวขากลับไปแต่ก็ช้ากว่าผ้าเช็ดหน้าสีหม่นที่ลอยมาปิดจมูกเธอก่อนที่เธอจะดิ้นรนและเงียบไปในที่สุด “คุณไม่น่าให้ผมต้องทำแบบนี้เลย คุณจันทร์เจ้า เอาตัวเธอไป” เสียงเลขาของอลันสั่งลูกน้องอีกสองคนที่ยืนอยู่ อลันนั่งรอในรถอย่างร้อนรนก็เห็นลุกน้องเขาอุ้มร่างงามของจันทร์เจ้าเข้ามา อลันรีบถลาออกไปรับจันทร์เจ้าทันที “ส่งเธอมาให้ฉัน” อลันรีบไปรับร่างของจันทร์เจ้าที่สลบเหมือดคาออกของลูกน้องเขา “ครับ” คนที่อุ้มมาส่งร่างบางให้และอมยิ้มเมื่อเห็นปฏิกิริยาของเจ้านายที่หวงสาวคนนี้เหลือเกิน อลันอุ้มร่างบางมาวางไว้เบาะหลังรถและตัวเองก็เข้าไปนั่งข้างๆ ให้จันทร์เจ้าเอาหัวหนุนที่ตักของตัวเอง อลันถอดเสื้อสูทคลุมตัวของจันทร์เจ้าไว้เพราะชุดที่เธอใส่เปิดขึ้นถึงไหนต่อไหน เส้นปรอยผมลงมาปกหน้านวล อลันค่อยๆเกลี่ยออกอย่างเบามืออลันเพ่งมองร่างงามที่นอนหนุนตักอย่างหลงใหล ความรู้สึกภายในใจเหมือนมีอะไรมาเติมเต็ม รู้สึกหวงแหนร่างงามนี้ยิ่งนัก รถแล่นเข้ามาจอดหน้าคฤหาสน์หลังงาม ซึ่งเป็นบ้านเก่าของแม่เลี้ยงอลันอยู่ก่อนที่จะย้ายตามพ่อของเขาไปอยู่อังกฤษ บ้านหลังนี้เลยยกให้อลันเป็นมรดกเพราะเป็นบุตรชายเพียงคนเดียว อลันอุ้มจันทร์เจ้าที่สลบไม่ได้สติตรงไปยังห้องนอนของตนเองทันที สายตาของเหล่าแม่บ้านคนใช้ ยาม คนสวนต่างมองมาที่เจ้านายเป็นตาเดียวเพราะไม่เคยเห็นเจ้านายพาหญิงสาวคนไหนเข้าบ้านเลยซักคนรู้เพียงแต่ว่า เจ้านายของพวกเธอนั้นเจ้าชู้และมีสาวๆทั้งไทยและเทศมาติดพันมากมาย อลันค่อยๆวางร่างของจันทร์เจ้าลงบนเตียงนอนนุ่ม ภาพเธอตอนนี้เหมือนนางฟ้าตัวน้อย ปากบางที่เอาแต่พูดฉอดๆ และเถียงคนแบบสู้ตาย อลันยืนกอดอกมองซักพักก่อนจะเอาผ้าห่มมาคลุมให้แล้วเรียกให้แม่บ้านเข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้จันทร์เจ้า อลันกลับเข้ามาอีกครั้งก็เห็นจันทร์เจ้านอนหลับอุตุอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนาไม่ทุกข์ไม่ร้อน เสื้อผ้าที่จันทร์เจ้าสวมก็เป็นชุดนอนของเขา อลันเข้าไปในห้องน้ำจัดการอาบน้ำ ตอนนี้ก็กำลังเย็นแล้ว อลันอาบน้ำเสร็จก็กระโดขึ้นเตียงนอนกอดร่างนุ่มนิ่มของจันทร์เจ้าทันที อลันจูบที่ผมของจันทร์เจ้าที่มีกลิ่นหอมอ่อนๆของแชมพูติดอยู่เขาไม่เคยนอนก่อนผู้หญิงคนไหนแล้วอุ่นใจมากเท่านี้มาก่อนเลย

             ทางด้านของน้ำผึ้งเมื่อไม่เห็นจันทร์เจ้ากลับมาก็เริ่มอยู่ไม่เป็นสุข “จันทร์อยู่ไหนนะโทรไปก็ไม่ติด รุ้บ้างมั๊ยว่าเพื่อนเป็นห่วง เมื่อก่อนไม่เคยเถลไถลแบบนี้นิ รึเกิดอะไรกับจันทร์รึป่าวนะ” น้ำผึ้งคิดด้วยความร้อนใจ เลยตัดสินใจโทรหาเกื้อกูลสาวประเภทสองที่พาจันทร์เจ้าไปเป็นพริตตี้ “ฮัลโหลพี่เกื้อรึป่าวค่ะ? นี่น้ำผึ้งนะค่ะเพื่อนของจันทร์เจ้า คือตอนนี้จันทร์เจ้ายังไม่กลับเลยค่ะ ไม่ทราบว่าอยู่กับพี่เกื้อรึป่าวค่ะ” น้ำผึ้งพูดด้วยความร้อนรน “จันทร์เค้าออกไปตั้งแต่บ่ายแล้วจ๊ะหนู เห็นมีคนพาไปไหนพี่ก็ไม่รู้ล่ะจ๊ะ งานยังไม่เริ่มเลยก็ไปซะแล้ว นี่ถ้าเจอจันทร์เจ้าแล้วบอกเค้ามาจ่ายค่าเสียหายให้พี่ด้วยนะ แค่นี้แหละไม่ว่าง กินตับกับผัวอยู่” หลังจากวางสายจากเกื้อกูลแล้วยิ่งเพิ่มความเป็นห่วงมากยิ่งขึ้น “เกิดอะไรกับแกบ้างยัยจันทร์ เป็นตายร้ายดียังไงบ้างก็ไม่รู้ สาธุ คุณพระคุณเจ้าช่วยคุ้มครองจันทร์เจ้าด้วยเถิดเจ้าค่ะ” น้ำผึ้งตั้งจิตอธิฐานเหมือนคนสิ้นหนทางที่จะตามหา จันทร์เจ้างัวเงียตื่นกลางดึกรู้สึกปวดหนึบที่หัว และเหมือนมีคนนอนอยู่ข้างๆที่เอวเหมือนมีคนกอด จันทร์เจ้าพยายามประติดประต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อตอนบ่าย คิดได้ดังนั้นก็ร้องกรี๊ดดดดจนสุดเสียง “ว๊ายย ไอ้โจรชั่วลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ แกเป็นใครหาถึงทำกับฉันแบบนี้ลุกสิโว๊ยยย” จันทร์เจ้าใช้หมอนตีไปที่ตัวของอลันแบบไม่ยั้ง “โถ่โว๊ยย เป็นบ้าอะไรของเธอเนี่ย ลืมตาขึ้นมาก็โวยวายเลยนะนี่กี่โมงกี่ยามแล้ว” อลันพูดอย่างหัวเสียที่เสียงกรีดร้องของจันทร์เจ้ามาปลุกให้เขาตื่น “นี่คุณอลัน แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง คุณ คุณ จับฉันมา ทำ ทำไม” จันทร์เจ้าพูดแบบติดๆขัดๆไม่คิดว่าอลันจะเป็นคนจับตัวเธอมา “นอนไปเถอะน่า มีอะไรค่อยถามพรุ่งนี้” อลันพูดด้วยความงัวเงียแล้วล้มตัวลงนอน “นี่ไม่นะคุณจะนอนไม่ได้นะตื่นมาพูดกันให้รู้เรื่องก่อน” จันทร์เจ้าไม่ยอมแพ้พยายามยื้อยุดฉุดกระชากอลันให้ลุกขึ้นมาตอบคำถาม แต่อลันก็นอนหลับตาไม่สะทกสะท้าน “ดีนอนแล้วอย่าตื่นขึ้นมาเลยนะ ฉันกลับล่ะ” จันทร์เจ้าพูดแล้วกระโดดลงจากเตียง เธอพึ่งสังเกตว่าเธอใส่ชุดนอนของผู้ชายแต่เธอไม่มีเวลามานั่งคิดหรอกนะว่าใครจะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ เพราะตอนนี้เธอต้องหนีให้รอดจากห้องนี้ให้ได้เสียก่อน “นี่เธอจะไปไหน” อลันรีบกระโดดลงจากเตียงมาคุปตัวจันทร์เจ้าที่กำลังจะเปิดประตูพอดี “กลับบ้าน ปล่อย” จันทร์เจ้าตอบแล้วพยายามดิ้นรนให้หลุดพ้นจากอ้อมกอดของอลัน “ไม่ กลับขึ้นไปนอนบนเตียงเดี๋ยวนี้” อลันสั่งคนในอ้อมกอดที่ดิ้นไม่หยุด “ไม่ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะคุณอลัน คุณจะมากักฉันไว้แบบนี้ไม่ได้นะ ปล่อยสิโว๊ย” จันทร์เจ้ายังคงดิ้นรนต่อไป “ถ้าเธอไม่กลับไปนอนฉันจะปล้ำเธอตรงนี้แหละ อย่าคิดว่าฉันไม่กล้านะ” สิ้นเสียงร่างบางในอ้อมกอดก็หยุดดิ้นทันที “ไม่นะคุณอลันอย่าทำแบบนั้น” จันทร์เจ้าเอ่ยน้ำเสียงวิงวอน เธอไม่อยากเสียตัวให้คนที่ไม่ได้รัก โดยเฉพาะผู้ชายที่เธอเกลียดอย่างกับอลัน “ถ้าไม่อยากให้ผมทำก็ขึ้นไปนอนบนเตียงดีๆ” อลันพูดเสร็จก็พาร่างงามเดินกลับไปที่เตียง จันทร์เจ้าล้มตัวลงนอนพยายามทำตัวให้ลีบเล็กที่สุด อลันจัดการห่มผ้าให้จันทร์เจ้าแล้วกระโดดมานอนข้างๆ พร้อมทั้งกอดร่างของจันทร์เจ้าไว้แบบเดิม “ไม่กอดได้มั๊ยค่ะ มันอึดอัด” จันทร์เจ้าเอ่ยขึ้นเมื่อคนที่นอนอยู่ข้างๆยังเอาเปรียบเธอ “ไม่ได้ นอนได้แล้ว อยู่นิ่งๆด้วย ถ้าไม่นิ่งคืนนี้เออย่าหวังว่าจะได้นอน” จันทร์เจ้าหยุดดิ้นหยัดพูดทันที แต่เธอนอนไม่หลับ ตั้งแต่เล็กจนโตไม่เคยมีใครมานอนกอดเธอแบบนี้ มันเป็นความรู้สึกแบบไหนกันเธอก็ไม่เข้าใจ ตากลมยังมองไปเรื่อยทั่วห้องนอนของเขา ผ่านไปครู่ใหญ่เธอมั่นใจว่าคนข้างๆหลับแล้วมือน้อยก็ค่อยๆจับมือที่พาดมาที่เอวออกแล้วพยายามจะลุกหนีแต่เสียงเข้มดังมาซะก่อน “อย่าคิดหนีเด็ดขาด ไม่งั้นคืนนี้เธอโดนฉันจับปล้ำแน่” เสียงที่ดังมาจากด้านหลังทำให้จันทร์เจ้าพยายามข่มตาให้หลับไวที่สุด..

ฝากเม้น ฝากคูลด้วยนะค่ะ ไรเตอร์จะพยายามปั่นให้เต็มที่คร๊าาา