อุ้มบุญ

ลำดับตอนที่ #1 : เหตุผล

                เสียงหวอของรถโรงพยาบาลดังมาแต่ไกล และจอดเทียบหน้าห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาล บุรุษพยาบาลเข็ญรถของหญิงสาวที่ผอมซีดออกมาจากรถตู้ ร่างที่ผอมเซียวนอนนิ่งอยู่บนตียง จันทร์เจ้าหญิงสาวในชุดครุยกระโดดลงจากรถพยาบาลตามลงมา “ผึ้ง อย่าเป็นไรนะ” เสียงสั่นเครือของจันทร์เจ้าเอ่ยบอกกับเพื่อนสาวที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงขณะบุรุษพยาบาลกำลังเข็ญไปยังห้องฉุกเฉิน

              วันนี้เป็นงานรับพระราชทานปริญญาบัตรของจันทร์เจ้า น้ำผึ้งจึงไปแสดงความยินดีกับเพื่อนรักแต่ระหว่างที่ยืนรอและถ่ายรูปอยู่นั้นน้ำผึ้งได้เป็นลมและหมดสติไป น้ำผึ้งป่ายเป็นโรคมะเร็งแต่ไม่ได้บอกใครเพราะเธอไม่อยากทำตัวเป็นภาระให้แก่ใครจึงเก็บความลับเรื่องนี้เอาไว้ จันทร์เจ้าและน้ำผึ้งเติบโตมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าด้วยกัน เมื่อก่อนทั้งสองเคยอยู่ภาคเหนือแต่เพราะอยากเรียนต่อจึงต้องออกมาหางานทำและเรียนต่อที่กรุงเทพ แต่น้ำผึ้งไม่เรียนเพราะเรียนไม่เก่งจึงทำงานเก็บเงินส่งจันทร์เจ้าเรียนเพียงคนเดียว จันทร์เจ้าเรียนจบทางด้านบัญชี และตอนนี้ก็ทำงานเป็นฝ่ายบัญชีของบริษัทที่มีชื่อเสียงแต่เธอเป็นเพียงพนักงานชั้นผู้น้อยเท่านั้นเอง

                   จันทร์เจ้านั่งรอหมออยู่หน้าห้องฉุกเฉินด้วยอาการร้อนรน “คุณหมอค่ะ น้ำผึ้งเป็นไงบ้างค่ะ” จันทร์เจ้าถามขึ้นเมื่อเห็นหมอเดินออกมา “ปลอดภัยแล้วครับ” หมอให้คำตอบแต่มีสีหน้าเหนื่อยอ่อน “แล้วน้ำผึ้ง เขาป่วยเป็นโรคอะไรค่ะ” จันทร์เจ้าถามด้วยอาการร้อนรน เพราะตั้งแต่รู้จักกันมาจันทร์เจ้าไม่เคยเห็นน้ำผึ้งป่วยหนักขนาดนี้มาก่อน “คุณน้ำผึ้งป่วยเป็นโรคมะเร็งครับ แต่น่าจะพึ่งเริ่มเป็น” “มะเร็งหรอค่ะ” จันทร์เจ้าถามด้วยความไม่แน่ใจ “ใช่ครับ” จันทร์เจ้าหน้าถอดสีทำตัวไม่ถูกเธอไม่เคยคิดเลยว่าน้ำผึ้งจะป่วยหนักขนาดนี้ “แล้วต้องทำอย่างไรบ้างค่ะเพื่อนหนูถึงจะหาย ต้องทำยังไงค่ะหมอ” จันทร์เจ้าจับแขนหมอเขย่าเหมือนคนเสียสติ “โรคนี้ถ้าเป็นระยะเริ่มแรกยังมีทางพอที่รักษาให้หายขาดได้ครับ แต่ค่าใช้จ่ายก็มากเอาการ” หมอบอกแก่จันทร์เจ้า “จะมากเท่าไหร่ก็ได้ค่ะ หนูยอมจ่าย หนูจะหาเงินมาให้หมอ แต่หมอต้องรักษาเพื่อนหนูให้หายนะค่ะ” เพราะมีกันเพียงสองคนจันทร์เจ้าจึงต้องทำทุกวิถีทางเพื่อรักษาเพื่อนรักแม้รู้ว่าจำนวนเงินที่หมอบอกมานั้นจะไม่น้อยเลยก็ตามแต่เธอพร้อมที่จะทำทุกวิถีทางที่จะได้เงินมา

                   ร่างบางของน้ำผึ้งนอนหลับอยู่บนเตียงในห้องผู้ป่วยรวมโดยมีจันทร์เจ้านั่งเฝ้าอยู่ข้างๆ “น้ำผึ้งจันทร์จะต้องทำอย่างไรถึงจะหาเงินได้มากๆมารักษาน้ำผึ้ง” จันทร์เจ้านั่งปรับทุกข์กับเพื่อนรักที่นอนหลับไม่รู้เรื่องราว ก่อนจันทร์เจ้าจะเดินทางกลับบ้านเช่าหลังเล็กที่เธอและน้ำผึ้งเช่าอยู่ด้วยกัน เข้ามาในบ้านจันทร์เจ้านำชุดครุยไปแขวนเก็บไว้ในตู้และอาบน้ำขจัดความเหนื่อยล้า ก่อนที่จะล้มตัวลงนอนเพราะพรุ่งนี้เธอต้องไปเยี่ยมน้ำผึ้งแต่เช้าและจะได้ไปทำงานต่อที่บริษัทเพราะเธอลางานมา 1 วันเพื่อรับพระราชทานปริญญาบัตร จันทร์เจ้านอนคิดไปเรื่อยเปื่อยว่าเธอจะหาเงินที่ไหนให้ได้มากๆ ให้พอกับค่ารักษาของน้ำผึ้ง “ใช่เราต้องทำงานพิเศษ” จันทร์เจ้าคิดอย่างหมายมาดเมื่อค้นพบทางสว่าง จันทร์เจ้าเป็นหญิงสาวที่มีรูปร่างหน้าตาสวยพอใช้เลยทีเดียว มีคนเคยมาติดต่อให้ไปเป็นพริตตี้แต่เธอก็ปฎิเสธไปเพราะมันไม่ใช่ตัวเธอ เธอไม่อยากไปโชว์เนื้อโชว์หนังให้ชาวบ้านดูมากนัก คิดไปเพลินๆจันทร์เจ้าก็เผลอหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย