คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ซ ว ย!!
“ เฮ้อ!! จบกันซักที…Y_Y”
“ลาก่อนนะ หน้าร้อนที่รักของช้านนนนนน”
T_T หลายคนคงกำลังสงสัยว่าฉันเป็นอะไร
ก็...ก้อ...ก็ (กระซิก กระซิก) ก็ วันนี้เป็นเวรเป็นกรรม ซวยซ้ำซวยซ้อนของฉัน Y_Y
เพราะซวยแรก ต้องรีบแต่งตัวไปโรงเรียนให้ทันแต่ฉันดันดูคอนเสิร์ตของ Super Junior เหล่าสาละมี (สามี) ดึกไปหน่อย (รู้สึกจะเลิกดูประมาณตี 3 นี่ ไม่หน่อยล่ะมั้ง = คนแต่ง)
แล้วซวยที่สองก็คือ การที่แม่ให้ฉันไปปลุกมัน มัน???
(สรรพนามที่เรียกสิ่งเวลาที่มีอารมณ์ (^.,^) อารมณ์โมโหย่ะ (- -) คิดไรกันเนี่ย )
มันที่ฉันกำลังพูดถึงอยู่มันคือ น้องชายสุดที่รักของฉันเอง ที่กำลังนอนอย่างสบายใจ เพราะการปลุกมันไปโรงเรียนนั้นมันช่างยากมากมายเหมือนกับการแกะกาวตราช้างออกจามือ แต่มันคงไม่รู้ว่า หายนะ กำลังเดินทางมาหามัน
ฉันเดินไปกระตุกผ้าห่ม ยังไม่มีสัญญาณตอบรับ ฉันเลยเดินไปเปิดหน้าต่าง เปิดเพลงดังประมาณว่าได้ยินทั้งหมู่บ้าน ก็ยังไม่ตื่น ฉันทนไม่ไหวเดินไปดึงผ้าห่มกับหมอนข้างออก จากนั้นฉันก็ลงมากินข้าวรอ
“ 1 2 3” ฉันรีบเอามืออุดหู เพื่อไม่ให้ได้ยินเสียงของน้องชายสุดที่รักที่กำลังแหกปากลั่นบ้าน
เพราะอะไรนะหรอคะ ไม่รู้คุณจะคิดเหมือนฉันรึเปล่า
“ นี่ เจ้ใครเป็นคนไปปลุกผมง่ะ ” ฉันมองดูน้องชายที่เพิ่งเดินลงมาหลังจากที่แต่งตัวเสร็จแล้ว
“ ฉันเอง แล้วแกจะทำไม ” ฉันมองหน้าแล้วก็...กินข้าวต่อ
“ เจ้ ทีหลังปลุก ปลุกดีๆก็ได้ ไม่เห็นต้องทำอย่างนั้นเลย ” พอบอกเสร็จก็ทำหน้างอน อย่างนี้แหละ ถึงไม่อยากปลุก
“ ทามอาไรหรอ ” ฉันตอบกับไปอย่างกวนๆ
“ ทำไมต้องดึงผ้าห่มกะหมอนข้างออกด้วย’’ เอ่อ หมดคำจะเอื้อนเอ่ย ( - - )
“ ก็ไม่รู้ว่าแกติดถึงขนาดนี้” คุณลองนึกภาพดูว่าเด็กผู้ชายอายุ 16 ปีที่กำลังเข้าเรียนช่วง ม.ปลาย หน้าตาน่ารักติดหมอนข้างกะผ้าห่ม รู้ถึงไหนอายถึงนั้นเลยนะเนี่ย
“ แล้วแกอยากตื่นสายทำไมอ่ะ ” ฉันเถียงกลับ
“ เจ้ก็รู้นิว่าทำไม ทำไมไม่ให้ผมไปเรียนกะเจ้ ” พูดจบก็ทำหน้าเบะจะร้องไห้ ในโชคชะตาของมัน
“ฮะฮาฮา” ฉันขำเสียงดัง เพราะโรงเรียนของฉัน เป็นโรงเรียนสหศึกษา มีทั้งชายและหญิง แต่น้องฉันโดนพ่อสั่งให้เข้าโรงเรียนชายล้วน มันบอกว่าถ้ามันเป็นผู้หญิงคงจะดีใจ แต่มันเป็นผู้ชายมัน ไม่ ....ม่ายอยากเรียนที่นั่น
เพราะมีแต่ผู้ชาย ผู้ชาย แล้วก็ กระเทย น่าสงสารจริงๆ
“ไปเหอะ สายแล้ว ” ฉันกะน้องยกมือไหว้แม่แล้วรีบไป
สายจริงๆนะเนี่ย! และฟามซวยของฉันก็ยังไม่หมดคะ
พอขึ้นรถเมล์คนก็เยอะ ยืนเบียดกัน ร้อนก็ร้อน นี่ถ้าไม่ติดว่าพ่อเดินทางไปต่างประเทศบ่อย จะบอกให้พ่อเป็นนายกแล้วติดแอร์ทั้งประเทศไปแล้ว มองไปทางไหนก็เจอแต่นักเรียน หัวเกรียนๆ ก็มันเปิดเทอมวันแรก หลังจากที่ฉันยืนบ่นในใจมานาน เริ่มรู้สึกว่ามีคนดึงผมฉัน เจ็บนะโว้ย
“ เจ็บนะโว้ย !!! ”พอมันดึงอีกทีฉันก็เลยหันไปด่า สิ่งที่ฉันรักมากที่สุด นอกจากครอบครัวและผู้ชายแล้วก็คือผมของฉัน
“ อ้าว เจ็บหรอนึกว่าตายด้าน ดึงตั้งนานไม่เห็นร้อง ”มันพูดเสร็จแล้วหันไปยิ้มกะเพื่อนของมัน
“ ไอ้พวกมารสังคมแกล้งผู้หญิงแล้วยังจะมาด่าอีก ”
ฉันรีบสวนกับไปนึงดอก
“ ผู้หญิงหรอเนี่ย ดูดิถึกโคตร ” มันพูดเสียงดังมาก ยิ่งเพื่อนมันหัวเราะเสียงดังกว่าอีก
ฉันเริ่มจะมีน้ำโหกับพวกมันแล้วนะ พอมองไปที่ผู้ชายที่ดึงผมฉัน ก็รู้ว่าเรียนที่เดียวกับน้องของฉัน ฉันเลยหันมาที่น้องส่งสายตาขอความช่วยเหลือประมาณว่า ซอยข่อยแน น้องฉันส่งกลับมาว่า โชคดีนะเจ้ อยากกินอะไรเข้าฝันละกัน น้องฉัน ฉันเลยเผชิญกับพวกมันเพียงคนเดียว โถ่ หน้าตาก็ดีทำไมนิสัยช่างแตกต่างกับหน้าตาอย่างนี้
“ เธอนี่นอกจากถึกแล้วยังหื่นอีก ” มัน คนที่ดึงผมของฉันก็เริ่มกัดจิก ฉันอีกรอบ ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ
“ ถ้าฉันเห็นหน้านายแล้วมีอารมณ์ ป่านนี้ฉันคงมีลูกกะเสาไฟฟ้าทั่วกรุงเทพแล้วละ” อึ้งคะ มันอึ้ง
“ เธอด่าฉันว่าอะไรนะ ” หน้ามันเริ่มแดง อายหรือโมโห ละจ๊ะ
“ โง่จริงหรือแกล้งโง่เนี่ย แต่ฉันว่านายคงจะโง่จริง ถ้าแกล้งคงไม่เนียนขนาดนี้ ไอ้ เป-รต ” สะใจจริง ยิ่งเห็นหน้ามันกำลังโกธร
“ อิจฉาฉันละซิ ที่สูงหุ่นดีเหมือนซีวอน หน้าหวานเหมือนลีทึกผสมกับแจจุง รอยยิ้มพิฆาตใจสาวเหมือน คิบอม ”
ต๊าย ตาย ที่มันพูดมามีแต่ว่าที่สาละมีของฉันนี่
“ ใครจะเหมือนเธอละ ถึก เตี้ย เป็นเสากิโล ”
โกธร ด่าพ่อตาย ไม่เสียหายเท่าด่าส่วนสูงที่เคารพ
“ นี่ ยัยเตี้ย ” ดูมันเรียกฉัน
“ ฉันไม่ได้เตี้ยโว้ย มาตราฐานหญิงไทย ย่ะ ”
ฉันรีบแก้
“ น่าสงสารเตี้ยแล้วไม่ยอมรับ ”
“ไอ้ ” ฉันกำลังจะด่ามัน น้องฉันก็เดินมาสะกิด
“ เจ้ เจ้ป๊อบ ” อะไรของมัน แกไม่ต้องมาช่วยฉันตอนนี้
“ มีไร ” ฉันหันไปถาม
“ ถึงโรงเรียนเจ้แล้ว ” ฉันเลยหันไปมอง จริงแหะ ถึงแล้วจริงๆ
ฉันหันไปมองหน้ามัน
“ ฝากไว้ก่อนเถอะ รีบกลับบ้านละกอล์ฟ แบร่ ”
ฉันขู่มัน แล้วสั่งน้อง ก่อนจะลงจากรถแล้วแลบลิ้นให้มัน
มันดันยิ้มกลับ ตะโกนมาว่า
“ ฝากไว้แล้วรีบมาเอาคืนด้วยละ ” แล้วมันก็โชว์โมชิ โมชิ โทรศัพท์ของฉันให้ดู มันเอาไปตอนไหนเนี่ย ฉันจะวิ่งตามแต่รถวิ่งออกไปแล้ว ฉันเห็น เห็นว่าพวกมันหัวเราะฉันใหญ่เลย รวมทั้งน้องของฉันด้วย ไอ้คนที่ดึงหัวฉันรู้สึกมันคงมีความสุขมากซินะ ซวยจริงซวยทั้งวันเลย
“ เฮ้ย ตายแล้วเข้าเรียนสายแล้วนี่ ” โอ้ความซวยมาเยือนฉันอีกรอบ
ความคิดเห็น