ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บ้านอลเวง
เปลี่ยนโหมดหน่อยมาอัพแบบชายหญิงมั่ง
เข้ามาอ่านกันบ้างนะคร้าเม้นบ้างก็ดีหุหุ
เพิ่งลองแต่งไม่รู้เป็นงัยมั่งลองดูนะ
ชั้น มินซอนเยผู้แสนน่ารักบ้านช่องเคยใหญ่โตอ่าอ่าแต่ทำม๊ายตอนนี้ชั้นถึงตกอับแบบนี้
คนที่ชั้นรักก็ตายจากเหลือตัวคนเดียวในโลก เฮ้อ
“ว้าย ไอ้บ้า”ชั้นตะโกนด่าสุดเสียงเมื่อมีไอ้บ้าคนนึงบิดชอปเปอรพุ่งเข้าใส่ซะคนน่ารักเกือบตกสะพาน
“เป็นไรป่ะ” “หนอยไอ้บ้าขับซะเกือบทำชั้นขี้เหร่ยังจะมีหน้ามาพูดอีกหรอ....”
ขออึ้ง3วินาทีกับใบหน้าหล่อเข้มมองมุมไหนก็ดูดี
“เธอนี่ไม่สวยแล้วยังหลงตัวเองอีกต่างหาก”อ้ายยยยยยยมันด่าช้านค่ะคุณผู้อ่านขามันด่าช้านนนนนนนนน
“หนอยนายดีตายล่ะ หน้าไปศัยกรรมมาใช่มั๊ยล่ะปากร้ายแถมขี้เก๊กอีกต่างหาก”อย่างนายมันต้องเจอชั้น
“เธอ...ยัย...ยัยกระต่ายฟันจอบ”
“อย่ามาเรียกชั้นแบบนั้นนะแม่ชั้นเรียกได้เพียงคนเดียวเท่านั้น”ทำไมนานต้องทำให้ชั้นคิดถึงงแม่ด้วยนะไอ้บ้า
“เห้ยเธอเป็นอะไรอ่ะ”คิดว่าทำท่าตกใจพลางเอาใบหน้าหล่อๆมาจ้องชั้นแล้วชั้นจะหายโกรธหรอฝันไปเถอะ
“ช่วยด้วยคร้า...ช่วยด้วยชั้นโดนลวนลามคร้า”ชั้นตะโกนอย่างสุดเสียงพอนึกขึ้นได้ก็ชั้นอยู่บนสะพานนี่หว่า
แล้วใครจะไปได้ยินตายแน่แบบนี้ตายแน่ๆ
“ยัยตัวแสบ”เขาครางในลำคอบ่งบอกว่าชั้นต้องกลายเป็นซากกระต่ายภายใน3วินาทีหลังจากนี้
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกแกจะพาชั้นไปน๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย”ชั้นพูดเสียงดังหวังว่าเค้าจะแสบแก้วหู
ไม่นะชั้นจะไม่นั่งไอ้เนื้อหุ้มเหล็กนี่หรอกอย่าอย่ามาวางชั้นลงบนมันกรรมไม่น่าเกิดมาเตี้ยเลย
“ที่นี่มันที่ไหนเนี่ย”ชั้นมองไอ้บ้าน่ารักที่มันพาชั้นมาที่ใดที่หนึ่งที่ใหญ่โตราวกับพระราชวัง
“บ้านชั้นเองมีไรมะ”หนอยจะตอบให้มันดีๆหน่อยก็ไม่ได้เลยนะ
ยัยผู้หญิงคนสวยๆนั่นเป็นใครหรือว่าจะเป็นแฟนนานไอ้หน้าหล่อน้ำหน้าขี้เหร่อย่างนายมีแฟนกับเค้าได้ด้วยเหรอ
(เมื่อกี้เพิ่งจะชมว่าเค้าหล่อไปทำไมถึงเปลี่ยนใจง่ายเช่นนี้)
“ยัยเตี้ยนี่ใครคะพี่จียง”ตอนแรกบอกว่าสวยตอนนี้เปลี่ยนใจแล้วยัยผู้หญิงปากร้าย
“คนใช้นะจ๊ะเยอึน”แหมที่งี้ล่ะพูดเพราะทีกับชั้นล่ะจะแร่เนื้อออกมาทำลูกชิ้นโอเด้งด๊องแด๊งอยู่แล้ว
เอ๊ะว่าแต่เมื่อกี้นายว่าอะไรนะ “คนใช้หรอไอ้บ้าชั้นไปเป็นคนใช้นายตั้งแต่เมื่อไหร่”
“นี่อย่ามะขึ้นเสียงกับพี่ชายชั้นนะ”ยัยคนสวยที่ชื่อเยอึนถลึงตาใส่ชั้นพี่ชายเหรอเฮ้อแอบหวังเล็กๆโล่ง
“ว่าแต่ชั้นจะได้เงินเดือนมั๊ย”ไหนๆก็ไหนๆตกอับขนาดนี้อย่าเรื่องมาก
“แน่นอนชั้นให้เดือนล่ะ50000วอนพร้อมที่อยู่แต่เธอจะต้องเป็นทุกอย่างแม่ครัวคนสวยพี่เลี้ยงเด็กบลาๆๆๆๆๆ”
เอาวะแค่นี้เอง “ชั้นปาร์คเยอึน”หลังจากที่เยอึนพูดจบเธอยื่นมือมาผู้ไมตรีส่วนไอ้หน้าหล่ออ่ะนะยืนเก๊ก
“ชั้นจียง”ห้วนได้อีกตามเคย
“ชั้นมินซอนเย”O_Oอะไรก๊านทำไมยัยคนสวยจะต้องทำหน้าตกใจหรือว่าชั้นทำอะไรผิดหรอ
“คุณหนูมินซอนเยลูกสาวของท่านอามินชอนอูหรอ”
“คุณรู้จักพ่อชั้นได้ยังไง”ชั้นหันไปถามยัยคนสวยพลางเหลือบหางตามองนายจียงเล็กน้อย
“เอาเป็นว่าเธออย่าเพิ่งทำอะไรชั้นจะไปพาคุณพ่อมาพบชั้นจะให้คนใช้พาขึ้นไปดูห้องแล้วเจอกัน”
เยอึนพูดก่อนจะเดินออกไปนายจียงเดินตามแล้วชั้นล่ะโว้ยจะมีใครสนใจชั้นมั๊ย
“ซอนเย...ซอนเยจริงๆด้วย”
“คุณอา”ชั้นลงมาข่างล่างหลังจากตกใจว่าทำไมคนใช้อย่างชั้นจึงอยู่ตึกใหญ่แต่แล้วชั้นก็ต้องเจอกับคุณอาดองวุค
เพื่อคุณพ่อชั้นที่สนิทกันมากแล้วท่านก็เคยไปบ้านชั้นบ่อย
“เป็นยังไงบ้างล่ะซอนเย”
“ก็เรื่อยๆค่ะ”ชั้นตอบพลางสวมกอดท่านอย่างคิดถึง
“น้อยๆหน่อยพ่อชั้นนะ”นายจียงพูดเสียงไม่พอใจชั้นจะต้องไม่ญาติดีกับนายไปตลอดชาติเลยคอยดู
“หนูอยู่นี่ล่ะกันเห็นหน้าหนูแล้วมันทำให้อาคิดถึงไอ้ชอนอูเฮ้อไม่น่าด่วนไปเร็วเลย”
เอ่อคุณอาคะพูดเหมือนเป็นแฟนกับพ่อชั้นฟังดูชอบกล
“เยอึนดูแลซอนเยด้วยเค้าอายุเท่าลูก”
“ค่ะ”อ้าวทำไมไม่มีใครถามชั้นเลยล่ะว่าชั้นต้องการอะไรบทจะมาก็มาบทจะไปก็ไป
“ไม่ต้องตกใจอีกหน่อยก็ชิน”เยอึนหันมายิ้มให้ชั้นซะเกือบใจละลายแต่พอหันไปเจอหน้านายจียง
ชั้นถึงกับกินข้างไม่ลงไป10มื้อใหญ่คนอะไรมันจะขี้เก๊กปานนั้น
“พี่เยอึนพี่จียงสวัสดีค่ะ”แล้วนั่นใครอีกล่ะเด็กน่าตาน่ารักสองคนในชุดไฮสคูล
อีกคนเหมือนซาลาเปาอีกคนก็เหมือนกวางดาว
“นี่ซอนมีน้องชั้นแล้วนั่นโซฮีเพื่อนซอนมี”โซฮียิ้มให้ชั้นจนแก้มที่เหมือนซาลาเปาแทบปริ
“แล้วนี่ใครคะ”ซอนมีถามเหรอว่าชั้นเป็นใครตาเธอช่างเหมือนกวางดาวจริงๆชั้นชอบบบบบ
“มินซอนเยเธอจะมาอยู่กับเรา”ยัยซอนมีทำหน้าตกใจก่อนจะเข้ามากอดชั้นซะแน่นยัยติ๋มชั้นหายใจไม่ออก
“ติ๋มเบาๆหน่อย”ไอ้นายจียงอยู่ตั้งนานเพิ่งพูดเรอะชั้นนึกว่านายหายเข้าไปในสามเหลี่ยมเบอร์มิวส์ด้าแล้วซะอีก
แต่เมื่อกี้นายเรียกว่าซอนมีว่าติ๋มหรอไอ้บ้าใจตรงกันอีกเขินนะเฟ้ย
“เธอเป็นบ้าอะไร”สติกลับคืนชั้นเห็นทุกคนกำลังมอง...มองมาที่ชั้นที่จับแก้มบิดตัวอย่างเขินอาย
ตายแบบนี้ขอลาตายดีกว่ายัยติ๋มดูเหมือนจะเข้ามากอดชั้นอีกรอบโชคดีที่คนหน้ากลมขัดขวางไว้
ไม่งั้นชั้นจะต้องกลายเป็นปลาแผ่นอบกรอบเป็นแน่แท้
“คืนนี้เพื่อนชั้นจะมาปาร์ตี้ที่นี่อย่าทำตัวมีปัญหาล่ะ”นายจียงพูดขึ้น
“ชั้นไม่ใช่โฟร์โมสจะได้เป็นเด็กมีปัญหา หา หาช่วยไม่ได้เลยเธอ”ชั้นทำหน้าทะเล้นใส่จียงเค้าเขกหัวด้วยความหมั่นไส้เชอะไอ้ขี้เก๊กฝากไว้ก่อนเถอะ
“เราไปว่ายน้ำกันดีกว่าพี่ซอนเยพี่เยอึน”ยัยติ๋มเข้ามาเกาะแขนชั้นพลางยิ้ม
“ลืมชั้นเลยนะ”โซฮีพูดขึ้นงอนๆเธอรีบเข้าไปคลอเคลีย
“ไม่ลืมหรอกไปเปลี่ยนชุดไป”
“เอ่อซอนมีพี่ไม่มีชุดหรอก”ชั้นพูดอย่างเหนื่อยใจถ้าไม่เป็นเพราะอีตาบ้าจียงชั้นคงไม่เป็นแบบนี้หรอก
คอยดูเถอะชั้นจะเล่นงานนายให้ถึงที่สุดเลย
“ไม่ต้องมาแอบด่าชั้น”นายจียงบ้าพูดก่อนจะเดินออกไปข้างนอก
“เดี๋ยวพรุ่งนี้จะพาไปเก็บของวันนี้ใส่ชุดชั้นไปก่อนล่ะกัน”
“ขอบใจจ๊ะเยอึน”ชั้นยิ้มให้ยัยคนสวยเยอึนอย่างน่ารักเธอเข้ามาหยิกแก้มชั้นก่อนจะพาขึ้นห้องถ้าไม่ติดว่าเป็นผู้หญิงนะชั้นจีบเธอไปแล้วนะยัยคนสวย
คนอะไรน่ารักชะมัดชั้นรักเธอที่สุดเลย ปาร์คเยอึน(นางเอกเพี้ยนโปรดอภัย)
เข้ามาอ่านกันบ้างนะคร้าเม้นบ้างก็ดีหุหุ
เพิ่งลองแต่งไม่รู้เป็นงัยมั่งลองดูนะ
ชั้น มินซอนเยผู้แสนน่ารักบ้านช่องเคยใหญ่โตอ่าอ่าแต่ทำม๊ายตอนนี้ชั้นถึงตกอับแบบนี้
คนที่ชั้นรักก็ตายจากเหลือตัวคนเดียวในโลก เฮ้อ
“ว้าย ไอ้บ้า”ชั้นตะโกนด่าสุดเสียงเมื่อมีไอ้บ้าคนนึงบิดชอปเปอรพุ่งเข้าใส่ซะคนน่ารักเกือบตกสะพาน
“เป็นไรป่ะ” “หนอยไอ้บ้าขับซะเกือบทำชั้นขี้เหร่ยังจะมีหน้ามาพูดอีกหรอ....”
ขออึ้ง3วินาทีกับใบหน้าหล่อเข้มมองมุมไหนก็ดูดี
“เธอนี่ไม่สวยแล้วยังหลงตัวเองอีกต่างหาก”อ้ายยยยยยยมันด่าช้านค่ะคุณผู้อ่านขามันด่าช้านนนนนนนนน
“หนอยนายดีตายล่ะ หน้าไปศัยกรรมมาใช่มั๊ยล่ะปากร้ายแถมขี้เก๊กอีกต่างหาก”อย่างนายมันต้องเจอชั้น
“เธอ...ยัย...ยัยกระต่ายฟันจอบ”
“อย่ามาเรียกชั้นแบบนั้นนะแม่ชั้นเรียกได้เพียงคนเดียวเท่านั้น”ทำไมนานต้องทำให้ชั้นคิดถึงงแม่ด้วยนะไอ้บ้า
“เห้ยเธอเป็นอะไรอ่ะ”คิดว่าทำท่าตกใจพลางเอาใบหน้าหล่อๆมาจ้องชั้นแล้วชั้นจะหายโกรธหรอฝันไปเถอะ
“ช่วยด้วยคร้า...ช่วยด้วยชั้นโดนลวนลามคร้า”ชั้นตะโกนอย่างสุดเสียงพอนึกขึ้นได้ก็ชั้นอยู่บนสะพานนี่หว่า
แล้วใครจะไปได้ยินตายแน่แบบนี้ตายแน่ๆ
“ยัยตัวแสบ”เขาครางในลำคอบ่งบอกว่าชั้นต้องกลายเป็นซากกระต่ายภายใน3วินาทีหลังจากนี้
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกแกจะพาชั้นไปน๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย”ชั้นพูดเสียงดังหวังว่าเค้าจะแสบแก้วหู
ไม่นะชั้นจะไม่นั่งไอ้เนื้อหุ้มเหล็กนี่หรอกอย่าอย่ามาวางชั้นลงบนมันกรรมไม่น่าเกิดมาเตี้ยเลย
“ที่นี่มันที่ไหนเนี่ย”ชั้นมองไอ้บ้าน่ารักที่มันพาชั้นมาที่ใดที่หนึ่งที่ใหญ่โตราวกับพระราชวัง
“บ้านชั้นเองมีไรมะ”หนอยจะตอบให้มันดีๆหน่อยก็ไม่ได้เลยนะ
ยัยผู้หญิงคนสวยๆนั่นเป็นใครหรือว่าจะเป็นแฟนนานไอ้หน้าหล่อน้ำหน้าขี้เหร่อย่างนายมีแฟนกับเค้าได้ด้วยเหรอ
(เมื่อกี้เพิ่งจะชมว่าเค้าหล่อไปทำไมถึงเปลี่ยนใจง่ายเช่นนี้)
“ยัยเตี้ยนี่ใครคะพี่จียง”ตอนแรกบอกว่าสวยตอนนี้เปลี่ยนใจแล้วยัยผู้หญิงปากร้าย
“คนใช้นะจ๊ะเยอึน”แหมที่งี้ล่ะพูดเพราะทีกับชั้นล่ะจะแร่เนื้อออกมาทำลูกชิ้นโอเด้งด๊องแด๊งอยู่แล้ว
เอ๊ะว่าแต่เมื่อกี้นายว่าอะไรนะ “คนใช้หรอไอ้บ้าชั้นไปเป็นคนใช้นายตั้งแต่เมื่อไหร่”
“นี่อย่ามะขึ้นเสียงกับพี่ชายชั้นนะ”ยัยคนสวยที่ชื่อเยอึนถลึงตาใส่ชั้นพี่ชายเหรอเฮ้อแอบหวังเล็กๆโล่ง
“ว่าแต่ชั้นจะได้เงินเดือนมั๊ย”ไหนๆก็ไหนๆตกอับขนาดนี้อย่าเรื่องมาก
“แน่นอนชั้นให้เดือนล่ะ50000วอนพร้อมที่อยู่แต่เธอจะต้องเป็นทุกอย่างแม่ครัวคนสวยพี่เลี้ยงเด็กบลาๆๆๆๆๆ”
เอาวะแค่นี้เอง “ชั้นปาร์คเยอึน”หลังจากที่เยอึนพูดจบเธอยื่นมือมาผู้ไมตรีส่วนไอ้หน้าหล่ออ่ะนะยืนเก๊ก
“ชั้นจียง”ห้วนได้อีกตามเคย
“ชั้นมินซอนเย”O_Oอะไรก๊านทำไมยัยคนสวยจะต้องทำหน้าตกใจหรือว่าชั้นทำอะไรผิดหรอ
“คุณหนูมินซอนเยลูกสาวของท่านอามินชอนอูหรอ”
“คุณรู้จักพ่อชั้นได้ยังไง”ชั้นหันไปถามยัยคนสวยพลางเหลือบหางตามองนายจียงเล็กน้อย
“เอาเป็นว่าเธออย่าเพิ่งทำอะไรชั้นจะไปพาคุณพ่อมาพบชั้นจะให้คนใช้พาขึ้นไปดูห้องแล้วเจอกัน”
เยอึนพูดก่อนจะเดินออกไปนายจียงเดินตามแล้วชั้นล่ะโว้ยจะมีใครสนใจชั้นมั๊ย
“ซอนเย...ซอนเยจริงๆด้วย”
“คุณอา”ชั้นลงมาข่างล่างหลังจากตกใจว่าทำไมคนใช้อย่างชั้นจึงอยู่ตึกใหญ่แต่แล้วชั้นก็ต้องเจอกับคุณอาดองวุค
เพื่อคุณพ่อชั้นที่สนิทกันมากแล้วท่านก็เคยไปบ้านชั้นบ่อย
“เป็นยังไงบ้างล่ะซอนเย”
“ก็เรื่อยๆค่ะ”ชั้นตอบพลางสวมกอดท่านอย่างคิดถึง
“น้อยๆหน่อยพ่อชั้นนะ”นายจียงพูดเสียงไม่พอใจชั้นจะต้องไม่ญาติดีกับนายไปตลอดชาติเลยคอยดู
“หนูอยู่นี่ล่ะกันเห็นหน้าหนูแล้วมันทำให้อาคิดถึงไอ้ชอนอูเฮ้อไม่น่าด่วนไปเร็วเลย”
เอ่อคุณอาคะพูดเหมือนเป็นแฟนกับพ่อชั้นฟังดูชอบกล
“เยอึนดูแลซอนเยด้วยเค้าอายุเท่าลูก”
“ค่ะ”อ้าวทำไมไม่มีใครถามชั้นเลยล่ะว่าชั้นต้องการอะไรบทจะมาก็มาบทจะไปก็ไป
“ไม่ต้องตกใจอีกหน่อยก็ชิน”เยอึนหันมายิ้มให้ชั้นซะเกือบใจละลายแต่พอหันไปเจอหน้านายจียง
ชั้นถึงกับกินข้างไม่ลงไป10มื้อใหญ่คนอะไรมันจะขี้เก๊กปานนั้น
“พี่เยอึนพี่จียงสวัสดีค่ะ”แล้วนั่นใครอีกล่ะเด็กน่าตาน่ารักสองคนในชุดไฮสคูล
อีกคนเหมือนซาลาเปาอีกคนก็เหมือนกวางดาว
“นี่ซอนมีน้องชั้นแล้วนั่นโซฮีเพื่อนซอนมี”โซฮียิ้มให้ชั้นจนแก้มที่เหมือนซาลาเปาแทบปริ
“แล้วนี่ใครคะ”ซอนมีถามเหรอว่าชั้นเป็นใครตาเธอช่างเหมือนกวางดาวจริงๆชั้นชอบบบบบ
“มินซอนเยเธอจะมาอยู่กับเรา”ยัยซอนมีทำหน้าตกใจก่อนจะเข้ามากอดชั้นซะแน่นยัยติ๋มชั้นหายใจไม่ออก
“ติ๋มเบาๆหน่อย”ไอ้นายจียงอยู่ตั้งนานเพิ่งพูดเรอะชั้นนึกว่านายหายเข้าไปในสามเหลี่ยมเบอร์มิวส์ด้าแล้วซะอีก
แต่เมื่อกี้นายเรียกว่าซอนมีว่าติ๋มหรอไอ้บ้าใจตรงกันอีกเขินนะเฟ้ย
“เธอเป็นบ้าอะไร”สติกลับคืนชั้นเห็นทุกคนกำลังมอง...มองมาที่ชั้นที่จับแก้มบิดตัวอย่างเขินอาย
ตายแบบนี้ขอลาตายดีกว่ายัยติ๋มดูเหมือนจะเข้ามากอดชั้นอีกรอบโชคดีที่คนหน้ากลมขัดขวางไว้
ไม่งั้นชั้นจะต้องกลายเป็นปลาแผ่นอบกรอบเป็นแน่แท้
“คืนนี้เพื่อนชั้นจะมาปาร์ตี้ที่นี่อย่าทำตัวมีปัญหาล่ะ”นายจียงพูดขึ้น
“ชั้นไม่ใช่โฟร์โมสจะได้เป็นเด็กมีปัญหา หา หาช่วยไม่ได้เลยเธอ”ชั้นทำหน้าทะเล้นใส่จียงเค้าเขกหัวด้วยความหมั่นไส้เชอะไอ้ขี้เก๊กฝากไว้ก่อนเถอะ
“เราไปว่ายน้ำกันดีกว่าพี่ซอนเยพี่เยอึน”ยัยติ๋มเข้ามาเกาะแขนชั้นพลางยิ้ม
“ลืมชั้นเลยนะ”โซฮีพูดขึ้นงอนๆเธอรีบเข้าไปคลอเคลีย
“ไม่ลืมหรอกไปเปลี่ยนชุดไป”
“เอ่อซอนมีพี่ไม่มีชุดหรอก”ชั้นพูดอย่างเหนื่อยใจถ้าไม่เป็นเพราะอีตาบ้าจียงชั้นคงไม่เป็นแบบนี้หรอก
คอยดูเถอะชั้นจะเล่นงานนายให้ถึงที่สุดเลย
“ไม่ต้องมาแอบด่าชั้น”นายจียงบ้าพูดก่อนจะเดินออกไปข้างนอก
“เดี๋ยวพรุ่งนี้จะพาไปเก็บของวันนี้ใส่ชุดชั้นไปก่อนล่ะกัน”
“ขอบใจจ๊ะเยอึน”ชั้นยิ้มให้ยัยคนสวยเยอึนอย่างน่ารักเธอเข้ามาหยิกแก้มชั้นก่อนจะพาขึ้นห้องถ้าไม่ติดว่าเป็นผู้หญิงนะชั้นจีบเธอไปแล้วนะยัยคนสวย
คนอะไรน่ารักชะมัดชั้นรักเธอที่สุดเลย ปาร์คเยอึน(นางเอกเพี้ยนโปรดอภัย)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น