ทางเดิน

เนื้อเรื่อง

ทางเดินของผมที่ที่เริ่มเดินมาตั้งแต่เด็ก ๆ มันเริ่มจากความลำบากมาตลอด ไม่เคยมีคำว่าสบาย แต่ผมก็ไม่เคยยอมแพ้ แต่ก็มีบางครั้งที่เหนื่อยและท้อแท้กับชีวิต แต่ผมก็ลุกขึ้นมาสู้ได้ไหม่ เพราะคำพูดของแม่ที่คอยสอนผมเสมอว่า เราไม่มีเหมือนคนอื่นเขา เราจะไปทำตัวแบบเขาไม่ได้ คำนี้มันทำให้ผมเจียมตัวมาตลอด ใช่ผมไม่มีเหมือนคนอื่น แต่ผมก็ไม่อาย กลับกัน กลายเป็นว่าผมจะต้องทำทุกอย่างให้ผมมีเหมือน คนอื่น ๆ ได้ ในสักวันหนึ่ง ความลำบากในชีวิตผมได้สอนให้ผมเข้มแข็ง และคิดเสมอว่า ผมจะต้องมีเงินมาเลี้ยงพ่อแม่ และ น้องอีก 3 คน ให้อยู่ดีกินดี อย่าได้มาเจอเรื่องลำบากแบบผม ทางเดินของการเริ่มต้นทำให้ครอบครัวดีขึ้นก็คือ ตอน ม.1 ผมได้เข้ามาคัดตัวนักกีฬาที่กรุงเทพ เพื่อที่จะเอาโควต้ามาเรียนฟรี ที่ รร นวมินทราชินูทิศ สวนกุหลาบวิทยาลัยปทุมธานี แล้วผมก็ทำได้ แล้วก็สามารถแบ่งเบาภาระของพ่อแม่ได้อีกแรง และผมก็เก็บตัวอยู่หอพัก ที่ รร นั้นเป็นเวลา 6 ปี เจอแต่ความลำบากมาตลอด ซ้อมบอล ตั้งแต่ ตี 5 แล้วพอซ้อมเส็ด ก็กลับมาอาบน้ำที่หอ เพื่อที่เตรียมตัวจะไป เรียน เลิกเรียนก็ซ้อม ทำอยู่อย่างนี้มา 6 ปี พอจบม.6 ผมก็เลิกเล่นบอล แล้วหันหน้ามาเรียนแทน เพราะ พ่อแม่ ผมหวังว่าอยากให้ผมรับปริญญามาให้ได้ พ่อบอกกับผมว่า ถึงบ้านเราจะจนพ่อก็อยากให้ผมรับปริญญาให้ได้ เพื่อให้คนอื่นได้รู้ว่า จะจนจะรวย ก็สามารถเรียนจบได้เหมือนกัน เมื่อเริ่มเข้ามหาวิทยาลัยผมก็ไม่ได้เล่นบอลอีกเลย ผมได้แต่เรียน แล้วก็ทำงาน หาเลี้ยงตัวเองโดยไม่ขอตังพ่อแม่ ตอนนี้ก็เริ่มหารายได้เสริมคือการเล่นดนตรี กลางคืน และนี้ก็คือความฝันของผม คือ การที่ได้เล่นดนตรี ผมคิดว่า ผมจะเล่นดนตรี เพื่อเลี้ยงพ่อแม่ให้ได้ ใช่หนทางที่เดินมันยาก แต่ผมเชื่อว่า ถ้าผมตั้งใจทำอย่างเต็มที่ สักวัน ผมจะทำมันสำเร็จ