my bodyguard รักเธอยัยบอดิการ์ดตัวร้าย

ลำดับตอนที่ #6 : ขอได้ไหม?

โอ้ยยยยยย ทำไมมันปวดหัวแบบนี้เนี่ย ฮึ่ย! แล้วเหม็นอะไรวะ

"ตื่นแล้วเหรอแม่ตัวดี" ฮันบิน

"ทำไมสภาพห้องถึงเป็นแบบนี้อ่ะ"

"ก็เพราะใครล่ะ"

"เพราะฉันเหรอ?"

"เออ ยังจะมาถามอีก เพราะเธอเมาเมื่อวานเลยทำห้องพวกฉันซะเละเทะเลย  คออ่อนก็ทำไมไม่บอกวะ เนี่ยต้องนอนทนดมกลิ่นอวกแล้วไหนจะมาเช็ดอ้วกเธอทั้งคืนอีก แถมยังไม่พอ ..." นี่แค่เกริ่นนำถึงเรื่องเมื่อคืน ก็ทำเอาคนฟังถึงกับรีบเอามือปิดปากฮันบิน

"พอแล้วๆ เรื่องเมื่อคืน ฉันขอโทษละกันนะ"

"จะง่ายๆแบบนี้อ่ะนะ พวกฉันต้องทนกลิ่น..."

"พอๆๆๆ จะเอาอะไรว่ามา"

"งั้นเดี๋ยวมา ขอไปปรึกษาพวกแป๊บ55555"

"เฮ้!!!"

โอ้ยยยย ว็อทแฮปเพนนนนนน  ทำไมต้องมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้ด้วย

"มาแล้ววววววววว รอนานไหมจ๊ะน้องสาว" บาบิวิ่งมาพร้อมกับโชว์ฟันขาวมาแต่ไกล

"ไม่อ่ะ ยังไม่ทันรอเลยด้วยซ้ำ อ่ะว่ามาดิจะเอาไง" 

"พวกเราจะไปกิน เนื้อย่าง"

"เนื้อย่าง แค่เนี่ยนะโถว่ไอ้เราก็นึกว่าจะไปที่ไหนที่มันพิสดารกว่านี้ซะอีก" บ่น

"5555นั่นดิ แต่ประเด็นคือ น้องต้องไปขออนุญาตจากท่านประธานนะครับ^^"

"หืมมม"

"จริงๆแล้ววันนี้เรามีซ้อมกันนะครับ แต่คือเราก็ซ็อมกันมาเยอะแล้วอ่ะ พวกพี่ก็เลยอยากจะพักบ้างอิอิ " 

อิอิพ่อง "แล้วแบบนี้ป๋าจะไม่ว่าเหรอ"

"อันนี้ก็คงจะเป็นเรื่องของป๋ากับน้องแล้วล่ะครับ"

"อ้าวไหงงั้นอ่ะ"

"ก็เพราะเมื่อคืนน่ะแหล่ะ...."

"ก็ได้ๆ เดี๋ยวฉันจะลองไปถามดูแล้วกัน"

"ไม่ใช่แค่ลองจ่ะ แต่ต้องทำให้ได้เลยต่างหาก"

"เฮ้อ นี่ฉันคิดถูกหรือคิดผิดกันนะที่ตอบตกลงไป"

"ต้องถูกสิจ๊ะ อิอิ"

"แล้วอยากไปที่ไหนล่ะ ฉันจะได้ไปบอกป๋าถูก" 

"ที่ ทะเล "

"จะบ้าเหรอ พวกนายยังโดนพวกซาแซงตามอยู่นะ"

" แล้วจะกลัวอะไรล่ะ พวกเราก็มีเธอทั้งคน" ยุนฮยองที่เดินมาพูดขึ้น

"แล้วจะได้ไปเหรอ ฉันก็ไม่ได้เป็นเทวดานางฟ้านะ ที่จะมีเวทมนต์มาดนใจให้ป๋า ใจอ่อนขนาดนั้น"

"เธอทำได้อยู่แล้ว เธอเป็นถึงเพื่อนฉันเลยนะ5555 สู้ๆจ่ะ บายยยยย" พอพูดจบก็เดินจากไป ปฏิเสธตอนนี้จะทันไหม โอ้ยดิเอนท์จิเป็นลม

ณ ห้องประธาน

"ป๋าคะ หนูมีเรื่องจะมาขอ"

"หืม" หยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอย่างไม่สนใจ

"เอ่อคือ......เอ่อ...บ บ แบบว่า"

"หืมเป็นอะไรไป" แล้วป๋าก็ค่อยๆวางหนังสือพิมพ์ลงแล้วหันมาสนใจดิเอนท์แทน

"คือว่า วันเสาร์นี้ หนูจะขอพา ไอค่อน ไปพักผ่อนได้ไหมคะ" 

"แล้วจะไปที่ไหนล่ะ"เอ๊ะทำไมมันดูง่ายวะ

"ที่ทะเลน่ะค่ะ หนูว่าเราจะตั้งแคมป์กันที่นั่นเลย"

"ได้สิ" หืมมมมมมมม เหยไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดเอาไว้เลยเฮะ

"ขอบคุณค่ะป๋า^^" 

"แต่มีข้อแม้นะ"น่านไง ต้องเป็นแบบนี้ทุกครั้งเลยสิ

"ว่ามาเลยค่ะ"

"ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้น หนูต้องเป็นคนที่รับผิดชอบทุกอย่างนะ ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม เพราะป๋าถือว่า การไปครั้งนี้ป๋าฝากทุกคนไว้กับหนู" 

"ค่ะ!"  

ถือว่าเป็นการตอบที่เฉียบขาดมากค่ะ ดิเอนท์ลูกตอนนี้หนูโตแล้วนะ ได้แต่ตอบกับตัวเองแบบนี้ซ้ำๆ เหมือนมีก้อนขี้ เอ้ย ก้อนหินมาทุบ มันรู้สึกหนังอึ้งที่หัวแปลกๆ-*-

"เป็นไงบ้าง ได้ไหม" ยุนฮยอง

"อืม"

"เย่ๆๆๆๆ เธอไม่ดีใจเหรอ"

"จะให้ดีใจอ่ะ มันก็อยากอยู่หรอกแต่ติดที่ ถ้าพวกนายก่อเรื่องล่ะก็ คนที่จะรับผิดก็คือฉัน"

"โถ่ว เรื่องนี้ไม่ต้องห่วงหรอก มันจะไม่มีทางเกิดขึ้นแน่นอน"

"อือๆๆ"

"เลิกทำหน้าแบบนี้ได้แล้วหน่า ยิ้มเถอะนะ"

"ไม่มีอารมณ์อ่ะ" 

"งั้นแบบนี้ล่ะ"

ยุนฮยองพยายามทำท่าตลกๆ แต่ก็แบบว่าอ่ะนะ นางทำแล้วมันน่ารักอ่ะ

"พอเหอะๆ "

"ดิเอนท์อ่าาาา ยิ้มเหอะนะ"030

"มีอะไรกันเหรอ" จุนฮเวเดินเข้ามาถามจากที่ไหนก็ไม่รู้........

"ดิเอนท์อ่ะดิไม่ยอมยิ้มเลยอ่ะ"ยุนฮยอง

"ก็ไม่เห็นจะยากเลยนี่" พูดไม่พอเอามือมาดึงแก้มอิเอนท์เฉยเลย

"นี่ไงยิ้มแล้ว5555"

ดิเอนท์มองจุนเน่ นายต้องการอะไรห๊ะ จู่ๆก็เข้ามาแล้วมาดึงแก้มกันแบบนี้มันเขิลนะ-//-

"เยอะไปละ ไอ้เน่ ปล่อยเลยๆ" ปัดมือจุนฮเวออก

"อะไรอ่ะฮยอง" จ้องแรง

"ก็ไม่อะไรหรอก แค่ดิเอนท์มีธุระต่อต้องรีบไป" แถ

"เหอะ! ฮยองไปหลอกหมาดีกว่าครับ ไม่มีหมาที่ไหนเชื่อหรอก"

เห้ยดอก!!!อีนีฉานเชื่อนนะ เออแล้วหลอกอะไรวะ!!!

"ไม่ต้องไปฟังมันหรอก มันก็พูดงี้แหละ ปากหมาไปทั่ว แปะเราไปกันเถอะ" จูงมือดิเอนท์

อะไรของเขาว่ะ ตามไม่ทันเว้ย แต่ไอ้ใจที่เต้นแรงนี่หมายความว่าไง0.0

"นี่ยุนปล่อยเถอะ"

"ปล่อย...โทษๆๆ พอดีลืมตัวไปหน่อย" แล้วทำไมต้องหน้าแดง??

"นายหึงเหรอ??"

"เห้ยๆๆๆ หึงไร ใครหึงไม่มี"

"หึงก็บอกมาเถอะ ไม่ต้องมาทำปากแข็งเลย ชอบจุนฮเวก็บอกหน่า~~~ฉันจะไม่ล้อหรอก"

"หืม????"

"ก็แกไงชอบจุนฮเวไม่ใช่เหรอ ? เออลืมว่าแกชอบ บาบิ อยู่-3-"

"ยัยซื่อบื้อเอ้ยยยยยย"

"อ้าวด่าทำไมวะ ก็พูดความจริงอ่ะ"

"เออ ไม่เถียงๆ" แล้วทำไมต้องทำหน้าเบื่่อโลกขนาดนั้นด้วยเล่า-3-

แล้วจู่ๆก็มีเสียงหนึ่งเข้ามาแทรก

"ยุนมัวแต่อยู่นี่เอง คนอื่นเขาตามหากันให้ทั่ว อ้าวว่าไงดิเอนท์เป็นไงบ้างเรื่องที่จะไปเที่ยว เอ้ย พักผ่อนอ่ะ ตกลงได้ป่ะ" จินฮวานที่เดินตามหายุนฮยองพูดขัด

"ได้สิ"

"ว่าแล้วเชียวว่าต้องได้ มามะขอกอดที" อ้าแขนพร้อมกอดแต่....

"มามะมากอดกัน" ไอ้เสียงนี้ไม่ใช่เสียงของฉันหรอกอย่าพึ่งเข้าใจผิดไป แต่เป็นเสียงของยุนฮยองต่างหากล่ะ ที่โผเข้ากอดจินฮวานแทน

"เฮ้ยยไม่ใช่กอดแกจะกอดดิเอนท์นู่น ออกไป"

"ไม่อ่ะกอดกับผมก็ได้ อุ่นเหมือนกัน"

"เฮ้ยอะไรของแกวะ"

"เอ่ออออ คือว่า ขอตัวแป๊บนะคือแบบว่าไม่อยากอยู่เป็น ก.ข.ค อ่ะ" ขอบายค่ะไม่อยากจะจิ้นไปมากกว่านี้

"เดี๋ยววววดิรอก่อน" ทั้งสองพูดพร้อมกัน

ไม่รอให้โง่ค่ะ งานนี้เอนท์ขอบายจริงๆ 

"เฮ้ยยยบอกว่าเลิกก็เลิกไง อะไรนักหนาวะ" หืมเสียงใครอ่ะ ฟังดูคุ้นๆ

"จะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ ก็ไหนพี่ว่าพี่จะรักฉันตลอดไปไง"

"แล้วเธอก็เชื่อเหรอ??อย่าโง่ไปหน่อยเลย"

"ใช่สิก็ฉันมันโง่นี่ที่คิดว่าพี่จะรักฉันตลอดไปน่ะ"

"เหอะ ก็เธอมันโง่จริงนี่" โหยยยโครตเลว

เพี๊ยะ!!!

"เธอตบฉัน"

"เจ็บเหรอ นี่ยังไม่ถึงครึ่งที่ฉันเจ็บเลยนะ" ดูท่าไม่ดีแล้วว่ะ

"เอาเท่าที่เธอสบายใจเลยแล้วกัน"

"หึ ฮรือออ"

"ร้องไปเถอะพี่ไม่ปลอบเธอหรอกนะ"

"พี่ 'ฮันบิิน' พี่อย่าทำแบบนี้เลยนะ บอกเถอะว่าที่พี่พูดเมื่อกี้พี่แค่โกหก ฉันจะไม่โกรธพี่เลยนะ ฉันสัญญา" ฮันบินเหรอ??? ภาพที่เธอเห็นคือหญิงสาวกอดฮันบินผู้ชายที่โคตรเลวทั้งน้ำตา

"ปล่อย!"

"ไม่ ฉันไม่ปล่อย"

"จะปล่อยหรือไม่ปล่อย"

"ฉันจะไม่ปล่อยพี่ไปไหนทั้งนั้นแหล่ะ"

"ถ้าเธอไม่ปล่อยพี่จะ เกลียดเธอซะ!!!"

"พี่ ทำไมพี่ต้องใจร้ายขนาดนี้ด้วย ฉันทำอะไรผิดเหรอ? พี่ถึงทำกับฉันแบบนี้"

"ป่าวหรอก พี่ก็แค่เบื่อแล้ว เธอรู้ตัวบ้างรึป่าวว่าเธอมันน่าเบื่อที่สุดเท่าที่ฉันเคยคบมาเลย" พูดพลางชี้หน้าผู้หญิงคนนั้น

"ฮรืออออออออออ"

"พอเถอะ เลิกยุ่งกับพี่ซะ ก่อนที่มันจะทำให้พี่เบือเธอไปมากกว่านี้"

"แต่ฉันรักพี่นะฮรือออออ"

"แต่พี่เบื่อเธอ!!" 

"ฮรืออออพี่  ฮรืออออออออ"

โอ้ยยย ผู้ชายก็เหี้ย ผู้หญิงก็โง่ได้อีก เขาไม่รักก็อย่าไปตื้อดิโถ่ว ร้องไห้ฟูมฟายไปได้ 

"ฮันนาพอเถอะ"

"ฮรือออออออออ"

คราวนี้ฮันบินไม่อยากที่จะเสวนทพาทีอีกต่อไปจัดการสลัดแขนทั้งสองที่กอดตนอยู่ให้หลุดอย่าไม่ใยดี สมความเลวจริงๆ พอเห็นว่าฮันบินไปแล้ว ดิเอนท์ก็ออกมาดูผู้หญิงคนนั้น

"เป็นไงบ้าง?"

"ฮรือออ "เธอโผเข้ากอดดิเอนท์อย่างแรง โดยที่เธอกับดิเอนท์ยังไม่เคยรู้จักกันมาก่อน

"ถ้ามันไม่ได้รักเธอก็ไม่ต้องไปง้อสิ"

"เธอก็พูดง่ายหนิ ก็เธอไม่ใช่ฉัน ฉันรักพี่ฮันบินมาก มากพอๆกับชีวิตของฉันเลย เขาเคยพูดว่าเขาจะรักฉันตลอดไปแต่วันนี้เขากับบอกว่าเบื่อมันฮรือออออออออ ฉันอยากจะตายจริงๆ" 

"เห้ยยยย จะบ้าเหรอชีวิตทั้งชีวิตจะไปทิ้งให้ผู้ชายคนเดียวเนี่ยนะ เอางี้นะ เลิกร้องไห้ก่อน แล้วมาคุยกัน"

"ฮรือออออออ"

"เลิกร้องไห้เถอะนะ"

"ฮรือออออออออ"

"โถ่วเว้ย บอกให้เลิกร้องไง ก็เป็นซะแบบนี้ไงเขาเลยทิ้งไป" หืมพูดไรออกไปวะ!!

"ฮรึก!!" แต่ก็ทำให้อีกฝ่ายหยุดร้องไห้ได้

"เอาล่ะ ฉันชื่อ ดิเอนท์ เป็นบอดิการ์ดให้กับไอค่อน"

"ฉันชื่อฮันนา ฉันเป็นเทรนนี่"

"เธอดีขึ้นแล้วนะ?"

"อือๆๆ ขอบใจเธอมากนะ ทั้งที่เรายังไม่รู้จักกันแท้ๆ แต่เธอก็มาปลอบฉัน" ดวงตาทั้งสองเริ่มมีน้ำคลอเบ้า ก่อนที่น้ำตาของคนตรงหน้าจะไหล ดิเอนท์เลยชิงพูดขึ้นมาก่อน

"อือไม่เป็นไร ฉันก็เป็นคนชอบเผือกแบบนี้แหล่ะ 5555" หัวเราะอยู่ฝ่ายเดียวแหล่ะ

"อือ......" แล้วความเงียบก็เข้าคลอบงำ

"เธอเป็นบอดิการ์ดเธอก็คงจะได้เข้าใกล้ชิดกับพี่ฮันบินด้วยสินะ" 

"อ่าใช่"

"ฉันขอตัวก่อนนะ พอดีเดี๋ยวมีซ้อมต่อหน่ะ " อะไรวะจะไปก็ไป ตัดบทเฉยเลย แต่ช่างเถอะมันก็ไม่ใช่เรื่องอะไรของเราอยู่แล้วนี่

อีกด้านหนึ่ง...

หลังจากที่เดินออกมา ฮันนาก็รีบต่อสายถึงใครอีกคนหนึ่ง

"ค่ะ บอดิการ์เป็นผู้หญิงไม่ผิดแน่ค่ะ"

"ค่ะ แล้วถ้ามีเหตุอะไรดิฉันจะรีบโทรบอกนะคะ ค่ะ ค่ะ ขอบคุณค่ะ"

แล้วก็จบการสนทนา...........

 คุยกันโหน่ย :

อัพตอน 6 แล้วจ้า มีตัวละครโผล่มาอีกคนหนึ่งแล้ว งึ หลังจากที่ห่างหายไปนานไม่ทราบว่า ใครคิดถึงไรท์บ้างงงง ถ้าคิดถึงก็คอมเมนต์มานะจ๊ะ รักนางเอกนะชู้ป-3-