คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : >>>เขาเป็นของฉัน ไม่ใช่ของแก!!
ปึง ง....
มือบางปิดประตูขึ้นรถสีดำอันคุ้นเคยที่เขาโดยสารกลับอยู่ทุกวัน บรรยากาศนิ่งเงียบแบบเมื่อเช้าไม่มีผิด ในใจของทั้งคู่ต่างมีเรื่องที่อยากจะบอกอีกฝ่าย
“ทึก..”
“คัง..”
“เอ่อ..นายพูดก่อนสิ” เสียงหวานเอ่ยขึ้น มือบางทั้งสองข้างประสานกันไว้ที่หน้าตัก
“อ่อ..คือว่า...”
เสียงทุ้มเงียบไป ตัวรถยังคงอยู่กับที่ ต่างฝ่ายต่างตรึกตรองถึงผลที่จะตามมาของสิ่งที่จะพูด สถานการณ์ที่แสนจะอึดอัด บีบคั้นคนทั้งคู่จนแทบจะหยุดหายใจตาย ร่างสูงหันหน้ามาหาอีทึก มือหนาคว้าหมับเข้าที่ต้นแขนบาง สายตาคมทอดประกายความมุ่งมั่นและจริงจังแน่วแน่
“ทึก ฟังคังนะ ..ไม่ว่าสิ่งที่ทึกได้ยินต่อจากนี้คืออะไร ขอให้มั่นใจว่า คนที่คังรักคือทึกคนเดียว”
“...”
คังอินสูดหายใจเข้าปอดลึกๆเพื่อพลังและความกล้า ส่วนอีทึกเองก็นั่งนิ่งตั้งใจฟัง เขาเองก็รู้ไม่ใช่ไม่รู้ว่าคนรักจะพูดอะไร ถึงแม้จะรู้แล้ว แต่คนอื่นบอกกับคังอินบอก มันก็ต่างกันอยู่ดี
“พ่อจะให้คังหมั้นกับ มิยอง”
“....”
“คังไม่ยอมหมั้นเด็ดขาด คังรักทึกคนเดียวนะ”
ร่างสูงคว้าตัวอีทึกเข้ามากอดแนบแน่น เขากลัวเหลือเกิน กลัวว่าอีทึกจะเข้าใจผิดและเสียใจ แฟนของเขาไม่เหมือนใคร ไม่ยอมอะไรง่ายๆหรอก แล้วถึงแม้ตอนนี้อีทึกจะนิ่งและไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองก็เถอะ แต่เขาก็ไม่ไว้วางใจเด็ดขาด เขาต้องเคลียร์เรื่องนี้ให้จบ เขาจะไม่ยอมให้ยัยนั่นมาทำร้ายคนที่เขารักที่สุดอย่างอีทึกแน่นอน
..ไม่มีวัน!!...
หึหึ..แกจะแย่งคังอินจากฉันงั้นเหรอ? ชเวมิยอง..
เห็นหรือยังล่ะว่าเขารักฉันมากแค่ไหน..
น้ำหน้าอย่างแก ไม่มีวันที่จะแย่งเขาไปได้หรอก อีกร้อยชาติยังเร็วไป!!!..
ในขณะที่คังอินมัวแต่กอดอีทึก โดยที่สายตาของคนรักนั้นกำลังฟาดฟันกับผู้ท้าชิง ศึกนี้ไม่มีใครยอมใคร ไม่ใครก็ใครต้องตายกันไปข้าง มิยองเหยียดยิ้มแสยะเล็กน้อย เธอเห็นทุกการกระทำที่คังอินมอบให้อีทึก รวมทั้งจูบหวานซึ้งที่กำลังแผดเผาใจของหล่อนนั้น เธอเห็น..และสายตาเยาะเย้ยจากอีทึก เธอก็เห็น!!!
แต่ไม่ว่ายังไง..
คิมยองอุนก็ต้องเป็นของเธอ!!..
ฉันไม่ยอมหรอกนะ นี่มันแค่การเริ่มต้น แล้วเรามาดูกัน ว่าใครจะได้ผู้ชายคนนี้ไป
ชเว มิ ยอง หรือ ปาร์ค จองซู ?
~Kt. Love A Lot~
คืนนี้ร่างบางนอนคนเดียวที่คอนโดของเขาที่คังอินซื้อไว้มาอยู่ด้วยกัน วันนี้คังอินโดยเรียกตัวเข้าบ้านใหญ่อีกแล้ว ก็พอจะรู้ว่ามันเป็นแผนของยัยโรคจิตนั่น แต่ให้ไปวีนเหมือนทุกครั้งก็คงจะโง่เกินไป ทางที่เขาทำได้ คือนิ่งที่สุดแล้วตอบกลับอย่างเจ็บแสบ ขณะที่นอนกึ่งหลับกึ่งตื่นตามสัญชาตญาณระวังภัยที่รู้สึกว่ามีคนปองร้าย
ปัง ปัง ปัง... เพล้ง!!!
กระจกติดระเบียงแตกกระจาย เศษแก้วนับร้อยนับพันชิ้นสาดกระเซ็นทั่วห้องนอน นอกจากกระจกแตกทั้งบานแล้วล่ะก็ เสียงของสิ่งที่ทำให้มันแตกยังคงชัดเจนก้องหูเขาอยู่ไม่ห่าง อีทึกเด้งตัวขึ้นจากเตียงนอนอย่างรวดเร็ว เขาสังเกตทั่วห้องจึงพบกระสุนสามนัดที่หล่นอยู่กลางห้อง ลายสลักสวยงามที่เขานึกคุ้นว่าเคยเห็นที่ไหน เศษกระดาษแผ่นเล็กที่ติดมาพร้อมกับกระสุนที่ออกแบบพิเศษนั้นเรียกความสนใจของเขาให้หยิบขึ้นมาเปิดด้วยความอยากรู้
‘ นอนหลับสบายมั้ยจ๊ะ?
แหม่ะ..ไม่น่าตื่นเลยนะ..
น่าจะหลับแล้วตายๆไปซะ!
ราตรีสวัสดิ์นะจ๊ะ คุณแฟนเก่า ..’
อีทึกฉีกเศษกระดาษจนแทบไม่เหลือเศษเสี้ยวของเค้าเดิม เท้าเล็กกระทืบปึงๆอยู่ไม่ห่าง
โมโห!! อารมณ์เสีย!! และที่สำคัญ แค้น!! เล่นกันแบบนี้งั้นหรอ คอยดูละกัน ว่าเมียหลวงอย่างฉันจะทำยังไง ยัยโสโครก!!
มือถือเครื่องสวยต่อสายไปยังคนกลางที่เป็นจุดชนวนของเรื่องทั้งหมดทันที
“ฮึก...คัง คังช่วยทึกด้วย ฮือ อ..”
“ทึก ใจเย็นๆก่อนนะ มันเกิดไรขึ้น ค่อยๆพูดนะ”
คังอินเด้งตัวจากเตียงนอนจนเกือบตกเตียง แค่เสียงสั่นเครือที่ได้ยินจากปลายสาย ความง่วงก็มลายหายไปสิ้น เขาเดินไปยังหัวเตียงหยิบกุญแจรถและกระเป๋าตังโดยที่ยังไม่เปลี่ยนชุด
“ฮึก ฮึก..คัง ง อยู่ดีๆกระจกระเบียงก็แตกอ่ะ ห้องของเรา..ขะ ของเรา ฮืออ ทึก กะ ..กลัว”
“แล้วนี่ทึกโทรแจ้งตำรวจรึยัง?”
“ยะ ยังเลย ทึกกลัว..คังรีบมาเร็วๆนะ ฮึก ก..”
“ครับๆ คังจะไปเดี๋ยวนี้แหละ ทึกรอเดี๋ยวนะ”
ติ๊ด ด..
ทันทีที่วางโทรศัพท์รอยยิ้มแห่งผู้ชนะก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าขาวนวล หยาดน้ำตาที่เปรอะหน้าถูกมือบางป้ายออกช้าๆ เท้าเล็กค่อยก้าวไปเหยียบยังเศษกระจก จนความคมของเศษแก้วบาดที่ฝ่าเท้า เลือดแดงเปรอเปื้อนเป็นหยดกระจาย อีทึกหัวเราะเล็กน้อยด้วยความสะใจ
อย่าคิดว่าเธอร้ายเป็นแค่คนเดียวนะ ชเวมิยอง!!
“นี่คังอินลูกจะไปไหนน่ะ?”
คิมกังจา บิดาของคังอินเอ่ยทักขึ้น ขณะที่คังอินเดินไปยังโรงรถด้วยความเร่งรีบ แต่เสียงเรียกของผู้เป็นพ่อก็ไม่สามารถหยุดความเป็นห่วงของเขาที่มีต่ออีทึกได้ เขาเหยียบคันเร่งแทบมิดออกจากบ้านโดยไม่ฟังเสียงห้ามปรามของใคร แม้ว่าเสียงตะโกนจะดังมากเพียงใดก็ตาม
“คังอิน กลับมา!!”
~Kt. Love A Lot~
เอี๊ย ยดดดด...
ร่างสูงจอดรถหน้าคอนโดหรูแล้วก็รีบพุ่งเข้าไปข้างในทันใด ยามเวรหลับไม่ได้สติกว่าจะตื่นอีกครั้งร่างสูงก็วิ่งผ่านหน้าเขาไปเสียแล้ว
ออด ดดด...
“ทึกเป็นไงบ้าง คุณบาดเจ็บตรงไหนรึเปล่า?”
คังอินโผเข้ามาในห้องทันทีเมื่ออีทึกมาเปิดประตู เขาหมุนร่างบางซ้ายขวาเพื่อสำรวจแล้วเขาก็พบอะไรบางอย่างที่มันแปลกไป
“นี่ทึก..เลือดออกหรอ”
“ฮึก..มะ ไม่เป็นไร มันเป็นแค่อุบัติเหตุน่ะ ฮึก ก.อึ่ก ก ..โอ๊ย ย!!”
“ค่อยๆสิ”
คังอินดุเบาๆเมื่ออีทึกรีบก้าวเดิน แล้วความเจ็บปวดที่บาดแผลก็ออกฤทธิ์อีกรอบ อีทึกเดินกะเผลกๆไปช้าๆ คังอินคอยพยุงอยู่ไม่ห่าง รอยยิ้มน้อยก็ผุดขึ้นมา เพราะคังอินอุ้มเขาไปที่โซฟา..
หึหึ...เห็นมั้ยล่ะ.ว่าเขารักฉันแค่ไหน!!
ในระหว่างที่พากันเดินไปที่โซฟากลางห้อง คังอินก็กวาดตามองไปรอบๆแต่ยังไม่เห็นอะไรมากนัก ประตูห้องนอนที่เปิดกว้างทิ้งไว้หลังจากที่อีทึกเดินออกมา เศษกระจกไม่น้อยสาดกระเซ็นเกลื่อนทั่วพื้น จากที่ยืนมองอยู่ตรงนี้ก็สังเกตได้เลยว่า กระจกทั้งบานคงแตกไม่มีชิ้นดี
“ฮึก ก..ทึกกลัว..กลัวมาก คังไม่อยู่ทึกทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้เลย ไม่รู้..ฮึก ก ฮือ อ”
“ใจเย็นนะครับ คังอยู่นี่แล้ว ไม่ต้องกลัวนะ ไม่มีใครทำอะไรทึกได้แล้ว”
“อยู่กับทึกนะ อย่าไปไหนนะคัง”
ร่างบางซุกหน้าลงกับอกแกร่งด้วยความอ่อนล้า ร่างสูงเองก็กอดอีทึกแน่น ต่อจากนี้เขาจะไม่ไปไหนอีกแล้ว จะไม่ปล่อยให้อีทึกคลาดสายตาอีกเด็ดขาด ผ่านไปสักพักลมหายใจแผ่วเบาๆที่รินริดอยู่บริเวณอกเขาก็เข้าสู่สภาวะหลับใหล คังอินค่อยๆวางอีทึกนอนลงกับโซฟาช้าๆ เขาเดินลุกไปหยิบอุปกรณ์มาทำแผลให้คนเจ็บ
“อะ โอย ย”
อีทึกครางเบาๆทั้งที่ยังหลับใหล บาดแผลที่ฝ่าเท้าถูกทำความสะอาดและจัดการเรียบร้อย ยิ่งมองผ้าพันแผลที่เท้า คังอินก็ยิ่งเป็นห่วงอีทึก เขาถอนหายใจช้าๆด้วยความเหนื่อยใจ ทั้งพ่อ ทั้งแฟน ไม่รู้ทำไมมันถึงเหนื่อยขนาดนี้ ..
คังอินหลบฉากออกมาเงียบๆ เขาเดินสำรวจที่ห้องนอนจนพบอะไรบางอย่างที่มันไม่ปกติ ลูกกระสุนที่ตกบริเวณพื้นพรมในห้องนอน คังอินก้มลงสำรวจดูช้าๆ จากที่เขาสังเกตเห็นแล้วว่า เรื่องนี้มีคนจงใจ!!
ร่างสูงถ่ายรูปสถานที่เกิดเหตุทุกซอกทุกมุม เขาเดินอย่างระวังด้วยกลัวเศษกระจกจะบาดเท้าเข้า แล้วเขาก็เจอแจ๊กพอตอีกจนได้ เศษกระดาษจำนวนหนึ่งที่ถูกฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ร่างสูงค่อยๆหยิบเศษเสี้ยวกระดาษแต่ละชิ้นมาประกอบเข้าด้วยกันช้าๆ เมื่อเป็นรูปเป็นร่างที่พออ่านจับใจความได้ ความโมโห และความอดทนที่มาตลอดทั้งวันก็มลายหายไปสิ้น
...พ่อครับ ไม่ว่าต่อจากนี้พ่อจะพูดยังไง ผมก็จะไม่สนใจอีกต่อไปแล้ว ผมขอโทษด้วยที่ผมเป็นลูกไม่รักดี แต่ว่าอีทึกเป็นคนที่ผมรักมากที่สุด ผมจะไม่ยอมปล่อยเขาไป...
ชเว มิยอง ฉันเตือนเธอแล้วนะ ว่าอย่ามายุ่งกับแฟนฉัน แล้วเราจะได้เห็นดีกัน!!..
...................................................
ฮัยย๊ะห์!!! เป็นไงค่า า นี่แบบนัดแรกนะ ยังขนาดนี้ สูสีกันแค่ไหน หรือว่าชีจะแพ้นางเอกของเรา ต้องดูกันต่อไป โฮะๆๆ เบลขอสปอยเบาๆว่า มันไม่จบแค่นี้แน่นอน ฮ่าๆ รู้สึกว่ามั้ย?.. ว่าฟิคเรื่องนี้เริ่มแรงและจิต บวก บลาๆๆ ฮ่าๆ
ขอโทษด้วยน้า ที่มาอัพช้า กว่าจะมาอัพอีกทีคงหลายวัน คิดถึงรีดเดอร์ทุกคนเลยค่า
ถ้ารักฟิคเรื่องนี้ ชอบฟิคเรื่องนี้ก็ฝากเม้น ฝากโหวต แอดfavorite กันบ้างน้า : )
ปล, ตอนหน้า หึหึ มันส์หยดติ๋ง งง
Kt.= kidteung = Kang ♥Teuk
ความคิดเห็น