คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : >>>ข่มขู่
“ห๊ะ!!~ นายว่าไงนะ คังอินถูกจับหมั้นกับยัยหอยแครง!!~” ฮีชอลตะเบ็งสุดเสียงด้วยความตกใจ มือหนารีบปิดปากฮีชอลทันที ตาคมแลซ้ายขวาอย่างระแวดระวัง
“ชู่ว ววว..เงียบๆสิ เดี๋ยวไอ้คังรู้ว่าผมมาบอกดาร์ลิงค์แล้วผมจะซวยเอานะ” แล้วมือหนาก็ค่อยๆคลายออกจากปากนุ่มช้าๆ
“ไม่ได้การละ ..ฉันต้องไปบอกทึกก่อน”
“อย่าเพิ่งงงง...” ร่างแกร่งคว้าฮีชอลมาในอ้อมกอด ก่อนที่คนเจ้าแผนการจะชิ่งหนีไปซะก่อน
“ไรอ่า..”
“ลืมสัญญาแล้วหรอ ฮึ”
“สัญญาอะไร๊!? ไม่มีอ่ะ.”
“อย่าเนียนครับ!!~” เสียงเข้มดักคอฮีชอล จะมาเฉไฉไม่ทำตามสัญญาไม่ได้นะ วอนไม่ยอม!!
“อะก็ได้...จุ๊บ อะ อื้ม ม” ปากนุ่มตั้งใจจะแค่สัมผัสแล้วก็จากไปแต่ก็โดนวิทยายุทธ์ขั้นสูงกว่าของคนรักจับหมับไม่ปล่อย มือบางทุบอกแกร่งประท้วงไปมา เมื่อเขาเกือบจะตายคาปากจริง ๆ (อุ๊ย ย คาปากเชียว? )
ซีวอนเองก็ยอมปล่อยคนรักแต่โดยดี ฮีชอลสบโอกาสก็รีบวิ่งหนีไปทันที เดี๋ยวเกิดไอ้ปลาหมึกไม่ยอมปล่อยอีก ได้ยาวแน่ๆ รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าหล่อเหลาเล็กน้อยเมื่อเขาได้สิ่งที่คุ้มค่าแกการเสี่ยงโดนไอ้เพื่อนตัวดีแหกอกซะก่อน โทษฐานก่อกบฏ เพราะคังอินกำชับนักหนาว่าอย่าบอกใคร แต่สุดท้ายคำสั่งเพื่อนหรือจะสู้เมีย? หึหึ ไม่มีทางซะละ
..ยังไงเมียก็มาก่อนละนะ!!...
ตึก ตึก ตึก....
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด !!!~ ปล่อยฉันนะ ปล่อย!!!”
“อีหน้าด้าน อีร่าน แรด จะแย่งผู้ชายฉันงั้นหรอ ฝันเฟื่อง!!”
เสียงของผู้หญิงสองคนตบตีกัน โดยมีเหล่านักเรียนปีสองหลายสิบคนยืนมุงให้กำลังใจและลุ้นอยู่ จำนวนเกินครึ่งเป็นพวกของฝ่ายที่เป็นต่อ และหนึ่งคนที่โดนจับแขนขาขึงพืดกับผนังห้องเป็นฝ่ายของผู้เสียท่า เสียงอึกทึก และฝ่ามือที่ฟาดผ่าอากาศกระทบผิวเนื้อนิ่มบริเวณใบหน้า ดังลั่นออกมานอกบริเวณห้องเก็บของของโรงเรียนที่ตั้งอยู่หลังตึกใหญ่ ฮีชอลชะงักขาเพรียวหยุดมองด้วยความสงสัย
“จัดการมัน”
“กรี๊ดดด ..อย่านะ ปล่อยช๊าน นน..ฮึก ฮือ ช่วยด้วย ย!!!”
หญิงสาวดิ้นพล่านเพราะคมมีดแหลมใกล้เข้ามาที่ข้อมือเธอมากขึ้นเรื่อยๆ
“หึหึ..มือสวยนี่”
ฉึก..
“กรี๊ดดดด”
โลหะสะท้อนสีโลหิตเงื้อขึ้น หญิงสาวผมทองยาวกลางหลังยืนหัวเราะด้วยความสะใจ หัวใจคนมองดูอยู่ข้างนอกเต้นระรัวจนควบคุมแทบไม่อยู่ ถึงตัวเขาจะร้ายเพียงใด ก็ไม่เคยลงไม้ลงมือกับคนอื่นถึงขั้นเลือดตกยางออกแบบนี้ ดวงตากลมโตที่ส่องตามรูขนาดพอดีเบิกกว้างด้วยความตกใจ เมื่อหญิงสาวผู้โหดร้ายและดูโรคจิตคนนั้นหันมา
...ชเวมิยอง!
สมองสั่งการให้ตัวเขาก้าวออกมาอัตโนมัติ เรื่องนี้ต้องรีบไปบอกอีทึกโดยด่วน ถ้าอีทึกรู้ว่าคังอินโดนจับหมั้นกับยัยนี่ มีหวัง ตายกันไปข้างหนึ่ง !! คนหนึ่งก็ไม่เคยยอมคน ส่วนอีกคนก็ดูโรคจิตขนาดนั้น งานนี้ คงจบไม่สวยซะแล้ว...
~KT. Love A Lot~
ครืดดด...
ฮีชอลแทบจะกระโจนเข้ามาที่โต๊ะอีทึกและกลุ่มเพื่อนที่นั่งอยู่ก่อนแล้วในห้องเรียน สีหน้าตกใจระคนกังวลของเจ้าแม่ประจำกลุ่ม เป็นสัญญาณเตือนภัยไม่น้อย โรสและฮงกิที่กำลังเถียงกันเป็นกิจวัตรเลิกเล่นชั่วคราวแล้วสะกิดอีทึกเจ้าของเรื่องให้หันมาฟังข่าวใหม่ที่ดูท่าจะร้ายอย่างรวดเร็ว
“เกิดเรื่องใหญ่แล้ว..กูรู้แล้วว่าคังอินเป็นอะไร” ฮีชอลกระซิบแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน ด้วยกลัวว่าสายของยัยโรคจิตนั่นจะเอาไปบอกเธอ
“คังอินเป็นอะไร” อีทึกพูดเสียงแผ่วเบา จิตใจก็แสนจะห่อเหี่ยว เฮ้อ อ...
“พวกมึงเอาหูมาใกล้ๆ กูพูดดังไม่ได้ มันอันตราย!”
“อย่างมึงนี่นะ มีอะไรอันตรายด้วยหรอวะ?” น้ำเสียงกวนประสาทยังคงออกมาจากปากเจ้าเก่าอย่าง ฮงกิ
“อีอ้วน เงียบๆไปเลยมึง อย่ามาไร้สาระ” โรสหันไปด่าฮงกิ ฮงกิเองก็ตั้งท่าจะด่าสวน
“มึงจะฟังไม่ฟัง?” ฮีชอลแทรกขึ้นมาอย่างเหลืออด ทั้งสองจึงต้องเงียบอะเกน
“โอเค..กูฟัง!!”
“คังอินถูกจับหมั้นกับยัยหอยแครง!!!!”
สามคนฟังแทบจะช็อคตายคาที่ แหงแซะ ยัยนั่นน่ะอริเก่าเลยนะ เคยฉะกันมาแล้วเกือบตายทั้งคู่ เมื่อปีที่แล้วที่โรสกับฮงกิไปตบตีกับเจ้าหล่อนแย่งเจย์คิมมา เกือบตาย!! แล้วถ้าคราวนี้เป็นอีทึกกับหล่อนละก็ คาดว่าศพคงไม่สวย ยิ่งฝ่ายนั้นมีคำว่า ‘หมั้น’ เป็นต่อด้วยอีก หึหึ ...ศึกหนักล่ะวุ้ย!
“แล้วเมื่อตะกี้ตอนกูเดินมาที่ห้อง กูเห็นมันซ้อมผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ที่หลังตึกใหญ่ ปางตายอ่ะมึง” ฮีชอลเล่าเหตุการณ์น่าหวาดเสียวที่เพิ่งเจอมาสดๆร้อนๆให้ทุกคนฟัง
“แล้วมึงจะทำไงวะ” โรสเอ่ยถามอีทึกด้วยความเป็นห่วง ถึงไอ้ทึกมันจะร้ายเงียบ(หรอ?) แล้วก็วิทยายุทธ์มันล้ำเลิศแค่ไหน แต่รายนี้ รับมือยาก!!
“นั่นดิ มึงจะไหวอ่อวะ? เอางี้ถ้ามึงไม่ไหว มึงก็ทำของใส่แม่มเลยดิ” ประโยคเสนอความคิดที่ชวนโบกกบาล จึงได้รับสายตาเขียวๆจากอีทึก
เพี๊ยะ ! !
“ตลกมั้ยมึง?” ฝ่ามือบางจากโรสตบผัวะเขาที่หน้าผากขาวๆของฮงกิไม่เบานัก
“โห่ กูแค่ไม่อยากให้พวกมึงเครียดไง”
“หุบปากไปเลยมึงน่ะ”
ฮงกิจึงโดนโรสอบรมอีกรอบ ฮีชอลเองก็นิ่งเงียบ ปฏิกิริยากราดเกรี้ยวไม่เกิดขึ้นกับอีทึก แต่มันดูนิ่งซะจนน่ากลัว ใช่ว่าตัวเขาเองจะกลัวยัยนั่น แต่ก็ไม่อยากเข้าไปยุ่งด้วยสักเท่าไหร่ เพราะเจ้าหล่อนนั้น จิตไม่ปกติ!!
“พวกมึงจะช่วยกูมั้ยล่ะ?” เสียงหวานเย็นยะเยือกแบบเวลาเอาจริงดังขึ้น เขาอารมณ์เสียไม่น้อยที่คังอินไม่ยอมบอกเรื่องสำคัญขนาดนี้ แต่ก็เข้าใจว่าคังอินน่ะเป็นคนยังไง เพราะฉะนั้นจะให้มานั่งหาเรื่องทะเลาะว่าทำไมไม่บอก คงจะโง่งี่เง่ามากเกินไป
“ช่วยดิ กูเพื่อนมึงนะเว้ย” ทั้งสามเอ่ยออกมาพร้อมกัน ใครว่าฮีชอลร้ายที่สุดในกลุ่ม หึหึ ความจริงคนที่น่ากลัวที่สุดคือ อีทึกต่างหากล่ะ
“หึหึ..ก็ไม่เอาไงหรอก” อีทึกตอบนิ่งๆ มือบางเคาะเบาๆที่โต๊ะเรียนเป็นจังหวะ
ตึง ตึง ตึง...
อีทึกในตอนนี้ ดูน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก เพื่อนๆได้แต่กลืนน้ำลายลงคอดังเอื้อก ลองถ้าอีทึกนิ่งขนาดนี้ละก็ รับรอง ไม่ว่าใครหน้าไหน อีทึกไม่ปล่อยไว้แน่!!
“เอ้า..นักเรียนทุกคนนั่งที่ให้เรียบร้อย”
คุณครูประชั้นเดินเข้ามาในห้องเรียนตะโกนเสียงดัง ทั้งสี่คนจึงแยกย้ายไปนั่งที่โต๊ะตัวเองให้เรียบร้อย แต่ถึงอย่างนั้น กลุ่มเขาก็นั่งด้วยกันอยู่ดี
“เดี๋ยวตอนพักค่อยคุยกัน”
“เออๆ”
“เปิดหนังสือหน้าที่หนึ่งร้อย วันนี้ เราจะมาเรียนกันเรื่อง....” เสียงครูสาวที่อายุขึ้นเลขสี่ ดังขึ้นเรื่อยๆดุจเพลงขับกล่อมเด็กให้นอนหลับ ชั่วโมงคาบประวัติศาสตร์ยามเช้าช่างทรมานแสนสาหัสเสียจริง ฮงกิและโรสหัวก็เริ่มเอนเอียงหากันจนได้องศา ส่วนฮีชอลเองก็เอามือเท้าคางตาปรอยจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่ เหลือก็แต่อีทึกที่ยังคงนั่งตาแป๋วจ้องไปที่หน้ากระดานอยู่ไม่วางตา
ปิ๊บ บๆ..
เสียงข้อความดังขึ้นจากกระเป๋ากางเกง มือบางลอบหยิบขึ้นมาไม่ให้ใครเห็น หน้าจอกว้างโชว์ขึ้น
1 new message
นิ้วเรียวกดปุ่มเปิดอ่านข้อความนั้น ความสงสัยเริ่มผุดเข้ามาในสมอง เบอร์ที่ไม่คุ้นตานั้น..คือใครกัน?
‘สวัสดี..คงจะสงสัยสินะว่าฉันเป็นใคร
ฉัน..คู่หมั้นคังอิน
อ่อ..ยินดีที่ได้รู้จักนะ คุณ ‘แฟนเก่า’
ข้อความที่จงใจยั่วยุอารมณ์และโทสะบนหน้าจอโทรศัพท์เครื่องสวย มือบางกำโทรศัพท์แน่น ยิ้มร้ายผุดขึ้นบนใบหน้าหวาน รังสีออร่าดำทะมึนแผ่กระจายออกเป็นวงกว้างจนเพื่อนทั้งสามสะดุ้งตื่นทันที
“เกิดไรขึ้นวะ?” เป็นฮีชอลที่นั่งข้างๆเอ่ยถามขึ้นมาก่อน อีทึกจึงยื่นโทรศัพท์ให้ดู
“โห อีนี่!!! วอนตีนว่ะ..” ฮีชอลสบถเสียงไม่ดังนัก ด้วยกลัวครูจะได้ยินเสียก่อน มือบางเคาะโต๊ะฮงกิกับโรสที่อยู่ติดกันทางด้านหลัง ก่อนจะส่งโทรศัพท์ลอดไปใต้โต๊ะ
“สัส..อีเหี้ยนี่ แม่งน่าตบว่ะ”
“เอาเลยป่ะมึง?”
เมื่ออ่านจบ ทั้งโรสและฮงกิก็เต้นเป็นเจ้าเข้า เลือดร้อนที่เป็นคุณสมบัติประจำกลุ่มทำงานทันที ดวงตาวาวโรจน์ อาการคันไม้คันมืออยากจะแกว่งไม้แกว่งมือฟาดอากาศกระทบเนื้อจะแย่แล้ว
“หึหึ.. เดี๋ยวก็รู้ คนอย่างกูน่ะ ไม่ยอมโดนแย่งผัวง่ายๆหรอก!!”
~KT. Love A Lot~
ครืด ดด~...
มีดพกขนาดเล็กค่อยกรีดตามด้านข้างโต๊ะเรียน สีแดงเลือดนกที่แต่งแต้มเล็บยาวทั้งห้านิ้วจิกลงที่รอยตะปูตามแนวขอบ เธอฝนเล็บจนมันคมเสียจนตัดกระดาษขาด ใบหน้าเรียบเฉยปราศจากซึ่งรอยยิ้มและอาการใดๆ
“ฮะ ฮะ ฮ่าๆๆๆ”
เธอหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง พลางเหยียดตามองโทรศัพท์เครื่องสวยที่ภายใต้ลิ้นชักโต๊ะเรียน ข้อความที่เธอเพิ่งส่งไปหาคนสองคน แต่ต่างกันที่เนื้อความ ทำให้เธอรู้สึกอารมณ์ดีแบบแปลกๆ สำหรับคนอื่นอาจจะเศร้าโศกถ้าหากโดนบังคับให้หมั้นกับผู้ชายที่ไม่ได้รัก แต่สำหรับเธอแล้ว นี่มันเป็นเกมที่สนุกมากๆเลยล่ะ
โดยเฉพาะ เมื่อผู้ชายคนนั้น คือ คิมยองอุน ลูกชายคนสุดท้องของตระกูลคิม มหาเศรษฐีติดอันดับของเกาหลี แล้วมีหรือที่เธอจะปล่อยให้หลุดมือ...ไม่มีทางซะล่ะ!
ปิ๊บ บๆ..
1 new message
ข้อความที่ส่งกลับมาจากเบอร์เดิมที่เธอเพิ่งติดต่อไปเมื่อสักครู่
‘เลิกยุ่งกับฉันและแฟนฉัน
ไม่ว่ายังไง ฉันก็ไม่มีวันหมั้นกับเธอ!!
คนที่ฉันรัก คืออีทึกคนเดียวเท่านั้น
ฉันไม่มีวันรักเธอ’
อย่างนี้ก็ดี ค่อยสนุกหน่อย..ถ้าง่ายๆก็คงจะน่าเบื่อเหมือนเคย
อีทึกงั้นหรอ?...
ก็คอยดูสิ ว่า ชเวมิยองคนนี้ จะทำอะไรได้บ้าง
คิมยองอุน...
.......................................
อุ๊ย โหย่ว วว...ชักเริ่มจิตบวกน่ากลัวโนะ โฮะๆ
แต่ก็นี่แหละ แนวถนัดของเบล ฮ่าๆ ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ
เบลบอกได้เลยว่า ยิ่งอ่านยิ่งมันส์ หึหึ
เหตุการณ์จะซับซ้อนและน่าหวาดเสียวกว่านี้อีก โฮะๆๆ
ตอนหน้า.... หึหึ มันส์สุดๆ
ปล, เม้นวันละนิดจิตแจ่มใสนะคะ ฮิฮิ : )
ความคิดเห็น