คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : >>>ขั้นเด็ดขาด
ตอนที่12 ขั้นเด็ดขาด
หลังจากที่นัดแนะแผนการกันเสร็จสรรพ อีทึกที่ตั้งใจจะไปถล่มถึงที่ด้วยตัวเองเป็นอันต้องล้มพับเก็บแผนนี้ไป เนื่องจากทุกคนไม่เห็นด้วยกับความคิดนั้น มันเสี่ยงเกินไปที่จะให้อีทึกไป อีกอย่างแค่ให้คยูฮยอนไปช่วยคนเดียวก็เกินพอแล้ว แรงห่วงแรงหวงมันก็ร้ายแรงพอจะถล่มให้ราบเป็นหน้ากอง ไม่ต้องถึงขั้นให้อีทึกไปหรอก
อีทึกฮึดฮัดไม่พอใจอยู่คนเดียว มันอารมณ์เสียแล้วก็เป็นห่วงซองมิน แม้ตามฐานะแล้วเขากับซองมินควรจะไม่ลงรอยกัน แต่ด้วยลักษณะนิสัยที่เข้ากันได้ดีทำให้เขาห่วงน้องคนนี้ยิ่งกว่าใคร ใจลึกๆเขาก็รู้สึกเสียใจไม่น้อย ที่กลายเป็นคนเห็นแก่ตัว เป็นต้นเหตุทำให้ซองมินต้องโดนจับไปแบบนี้ โดยที่ข้อแลกเปลี่ยนนั้น ไม่ถึงหูคังอินแม้แต่น้อย!!
“พี่ขอโทษซองมิน พี่ขอโทษ” ร่างบางพร่ำบอกกับตัวเองแบบนี้ ไม่เคลื่อนไหว
ขอโทษที่ทำให้น้องต้องเจ็บ
ขอโทษที่ไม่ได้ไปช่วย
ขอโทษที่เห็นแก่ตัว..ขอโทษที่พี่รักคังอินมากเกินไป!
คยูฮยอนสั่งให้ลูกน้องตามหาสัญญาณที่อยู่จากโทรศัพท์ซองมิน เขาไม่โทษหรอกว่าเป็นความผิดของอีทึก เพราะต่อให้ไม่มีอีทึก เหตุการณ์คล้ายๆกันแบบนี้ก็เจอบ่อยอยู่แล้ว คนของคยูฮยอนรายงานมาว่า ภายในโกดังที่ซองมินโดนจับตัวไปนั้น เป็นพวกแก๊งค์อริที่เคยมีปัญหากับเขามาก่อน
ถ้าตระกูลปาร์คเป็นมาเฟียที่คนต้องเกรง
ตระกูลโจวคงจะเป็นมาเฟียที่คนต้องกลัว
ซองมิน..ใครที่มันทำร้ายนายไม่ว่าจะเพราะอะไร
มันต้องตาย!!
ภายในโกดังที่แสนจะซอมซ่อ หญิงสาวนั่งไขว่ห้างด้วยท่าทีโรคจิต เธอนั่งตะไบเล็บแต่ในใจกลับงุ่นง่าน ทำไม..ทั้งที่จับน้องชายมาทรมานแล้วแท้ๆ ทำไมอีทึกถึงไม่ติดต่อมา ไม่มีอะไรคืบหน้า
หรือว่า มันจะทรมานไม่พอ?
หญิงสาวเดินตรงเข้าไปหาซองมินที่ไร้สติอยู่กับพื้น เล็บยาวๆคบกริบไล้ใบหน้านวลช้าๆ ก่อนจะกรีดลึกเข้าไปที่แก้มขาว เธอหัวเราะสะใจอย่างบ้าคลั่งแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายภาพ มืออีกข้างฉีกเสื้อนักเรียนซองมินจนขาดเป็นริ้ว เผยให้เห็นผิวขาวๆที่แสนจะน่าหลงใหล มิยองจิกลงที่แขนซองมินจนเกิดรอยช้ำทั้งเขียวและม่วง หนักหน่อยก็เลือดซิบ นิ้วเรียวกดปุ่มโทรศัพท์ ด้วยความสะใจ
Sent picture already!
หึหึ...นายจะทนได้สักแค่ไหน อีทึก..
ปิ๊บๆ โทรศัพท์ของอีทึกที่อยู่กลับคยูฮยอนส่งเสียงดังขึ้น
ชายหนุ่มเปิดอ่านข้อความด้วยความร้อนรน
ซองมิน!!
“บอกให้คนเอาของไปให้ครบ แล้วจัดการได้ทันที” น้ำเสียงเหี้ยมสั่งการลูกน้องทุกคน
เขากำลังโกรธถึงขีดสุด
คนที่ทำร้ายซองมิน ก็เท่ากับทำร้ายหัวใจของคยูฮยอน!!
~// Be Deeply รักฉันให้ลึกกว่านี้สิ..ที่รัก //~
ในขณะเดียวกัน ซองมินเองก็เริ่มรู้สึกตัวขึ้นมาบ้างแล้ว แต่ที่น่ากลัวคือการตื่นขึ้นมาพบกับสายตาของผู้หญิงโรคจิตที่ชื่อว่า ชเวมิยอง ดวงตาเธอเริ่มปูดโปนมากกว่าเก่า คาดว่าจากความเครียดที่เธอกำลังกังวล
ซองมินหัวเราะในลำคอและเพิ่มความดังขึ้นเรื่อยๆ และนั่นก็เป็นสิ่งที่จุดชนวนความบ้าคลั่งของเธอได้ดี
“ฮ่าๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“แก... แกหัวเราะอะไร” เธอเริ่มลนลาน มือหยิบมีดด้ามยาวขึ้นมาด้วย
“ก็ สมเพชแกไงล่ะ น่าสมเพช น่าสมเพช!!!!”
“กะ..แก!!!”
“สวยก็ไม่สวย ไปศัลย์มาสินะ หมดไปกี่ล้านวอนล่ะ เหอะ.. พวกของปลอม ปลอมทั้งตัว!”
“ หุบปาก!!!!!”
“แทงใจดำล่ะซี้ .. โรคจิต น่ารังเกียจ ไร้ค่า ฮ่าๆๆ ต้องไปแย่งผัวชาวบ้าน น่าสมเพช!!!”
ซองมินเริ่มเข้าสู่สภาวะ psycho อีกคน ไม่ใช่ว่าจิตของเขานั่นประสาทและบกพร่อง แต่คุณสมบัติของคนที่ถูกเลี้ยงดูมาจากตระกูลมาเฟียนั้น การปั่นหัวเหยื่อให้ติดกับดัก มันเป็นสิ่งที่น่าสนุกเชียวล่ะ
ณ เวลานี้ ซองมินอาจจะเสียเปรียบทางภูมิศาสตร์เนื่องจากเขาโดนจับมัดอยู่ แต่กับมิยองแล้วล่ะก็ เธอกำลังเสียยุทธศาสตร์ให้กับซองมิน ทั้งที่ซองมินไม่ได้ทำอะไรเธอเลย..นอกจาก คำพูดที่จริงแสนจริง
“หุบปากเดี๋ยวนี้นะ!!! แกอยากตายใช่มั้ยห๊า!!!! ปากดีนักนะ”
เพี๊ยะ..
ฝ่ามือบางฟาดกระทบที่แก้มเสียจนเกิดรอยช้ำอีกครา แต่ทว่านั่น กลับบ่งบอกได้ดีเลยว่า
ชัยชนะกำลังจะเป็นของซองมินโดยสมบูรณ์
“ก็ได้แค่นี้ล่ะนะ พวกหมาลอบกัด!!”
“แก!! อย่าอยู่เลย!!!”
มิยองคลุ้มคลั่งอย่างหนัก เธอบีบคอซองมินแล้วเขย่าไปมา ร่างบางดิ้นรนไปมาเพื่อไขว่คว้าอากาศหายใจ หญิงสาวลืมไปเสียสิ้นว่าจุดประสงค์ที่เธอจับซองมินมาก็เพื่อต่อรองกับอีทึกเท่านั้น เธอคงไม่รู้เลยว่า สิ่งที่เธอได้ทำลงไป.. จะนำภัยใหญ่หลวงมาสู่ตัวเอง
“นายหญิงครับ!”
ราวกับเสียงสวรรค์ที่หยุดอาการคลุ้มคลั่งของปีศาจร้ายให้หยุดลง ซองมินไอแค่กๆเสียจนหน้าซีด เขาเกือบได้ตายจริงๆเสียแล้ว
“คนของเราโดนเก็บเกลี้ยงเลยครับ”
“อะไรนะ!!! ใคร มันเป็นใคร!!!”
“คุณชายคยูฮยอนจากตระกูลโจวครับ”
เท่านั้นล่ะ มิยองก็เบิกตาโพลงด้วยความตกใจ เธอไม่คิดมาก่อนเลยว่า ตระกูลปาร์คจะเกี่ยวข้องกับตระกูลโจวด้วย และนั่นทำให้เธอคิดไม่ตก เมื่อเจอศึกสองทางด้วยกัน
ตระกูลโจวที่เป็นอริกันมาช้านาน.. และตระกูลปาร์ค ที่ตัวเองบังอาจไปตั้งตนเป็นศัตรู
“ฮ่าๆ แล้วเธอจะรู้ว่านรกมีจริง” ซองมินเอ่ยขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ มิยองโกรธจัดและตั้งท่าจะใช้มีดด้ามยาวนั่นปลิดชีวิตซองมินเสีย
ปัง ปัง ปัง ตู้ม มม!!!
ประตูโกดังระเบิดกระเด็นจนไม่เหลือเค้าเดิม และลูกน้องคนสนิทของมิยองที่ว่า ฝีมือดีนักหนา กลับเหลือเพียงศีรษะที่อยู่ในอุ้งมือ คยูฮยอน
แพละ ..
ชายหนุ่มโยนสิ่งนั้นอย่างไม่สนใจนักและมันก็กลิ้งมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ ไม่ว่าใครที่ใจแข็งแค่ไหนลองได้เห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้าแล้วล่ะก็ สติที่มีคงได้หลุดเหมือนกัน
มิยองกรีดร้องแทบสิ้นสติ เธอกำลังจนมุมและเข้าสภาวะย่ำแย่ พ่ายแพ้และอับอาย คนของเธอถูกเก็บเสียจนไม่เหลือ แผนพังย่อยยับ มิหนำซ้ำคนตรงหน้าที่เธอเผชิญหน้าอยู่ ดูก็รู้ว่าคงไม่ปล่อยเธอไปแน่!!
แต่กว่าเธอจะรู้สึกตัวว่าเล่นผิดคน..นั่นก็สายไปแล้ว..
“อย่าเข้ามานะ ไม่งั้นฉันแทงจริงๆด้วย” เธอขยับตัวเข้ามาใกล้ซองมิน ปลายมีดแหลมน่าหวาดเสียวจี้เข้าที่เอวบาง ส่วนมืออีกข้างก็ลากซองมินให้เดินไปกับตัว
“ปล่อยซองมินเดี๋ยวนี้!!!” คยูฮยอนตวาดด้วยความเหลืออด เขาชักจะโมโหมากขึ้นทุกที ยิ่งเห็นแผลหลายที่ตามเนื้อตัวของซองมิน คำว่าให้อภัย นั่นยิ่งหายไปจากความคิดของคยูฮยอน
“หึหึ ฮ่าๆ ๆๆ พวกโง่!! โง่ โง่ โง่!!!! ฮ่าๆ ๆ ไหนล่ะ มันอยู่ไหน ไอ้ขี้ขลาด ไอ้ขี้ขโมย”
“ปล่อย ซอง มิน เดี๋ยว นี้!!”
“ปล่อยให้โง่น่ะสิ ไหนเมื่อพี่มันไม่ตาย น้องก็ตายแทนละกัน”
มิยองเงื้อมีดขึ้นสุดแขน แต่ไม่ทันที่ปลายมีดจะโดนซองมิน ก็เป็นเธอเองที่ล้มลงไปกองกับพื้น ร่างสูงเดินเข้ามาใกล้แล้วเหยียดยิ้มให้กับหญิงสาวที่บัดนี้สติใกล้ดับสูญแล้ว เหลือเพียงประสาทการรับรู้เพียงนิดเท่านั้น เขาส่งสัญญาณให้มือปืนลดระดับลง ไว้อาลัยให้กับความโง่เขลาของหญิงสาวตระกูลชเว ช่างไม่รู้เลยสินะว่าเล่นอยู่กับใคร..
“หึ ฉันบอกเธอแล้ว ว่าอย่ายุ่งกับซองมิน แล้วเธอจะรู้ว่า ความเจ็บปวดที่ทรมานยิ่งกว่าการตายมันเป็นยังไง”
คยูฮยอนเรียกลูกน้องมาอุ้มเธอออกไป เกมส์ที่แสนสนุกน่ะมันเพิ่งจะเริ่มต้น คนอย่างคยูฮยอนต่อให้ต้องเลวแค่ไหน ต้องฆ่าใครสักกี่คน แต่ถ้ามันจะทำให้หัวใจของเขายังอยู่ คยูฮยอนจะทำ!!
“ฮัลโหล พี่หรือครับ.. ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วครับ”
“.....”
“ครับ”
“.....”
“พาตัวพี่ทึกมาได้เลยนะครับ”
“....”
“แล้วเจอกันครับ”
คยูฮยอนปิดโทรศัพท์ลง แผนการทุกอย่างเสร็จสิ้น แล้วตัวเขาก็ได้เจ้าหญิงกลับสู่อ้อมอกอีกครั้ง
แต่สำหรับหญิงสาว มันไม่จบแค่นี่แน่!!
..................................................................................
มาต่อครบแล้วค่า. หายไปนานเลยอ่ะ - -* ขอโทษจริงๆนะคะ
คือเรียนหนักมากตอนนี้ ปวดเฮดสุดๆ จ้า ขอบคุณที่ยังติดตามกันอยู่น้า
มีคนมาถามไถ่ ว่าตอนจบเป็นไง อะหุอะหุ ต้องติดตามจ้า
แต่รับรองว่า มันส์หยดติ๋ง ฮิฮิ
รักรีดเดอร์ค่ะ เบล :)
Kt.= kidteung = Kang ♥Teuk
ความคิดเห็น