คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : >>>หวาน(อม)ขม(กลืน)
ตอนที่9 หวาน(อม)ขม(กลืน)
บรรยากาศในห้องนอนที่ไม่ใหญ่มากนักแต่กลับดูโล่งถนัดตาเมื่อเขาต้องนอนคนเดียว ตากลมจ้องไปยังแสงไฟที่สาดแสงนวลสะท้อนอยู่ในห้องนอนไม่ไหวติง เขานอนไม่หลับ ไม่ว่าจะพลิกยังไงมันก็นอนไม่หลับ แม้ว่าห้องนี้ เตียงนี้ จะเป็นสิ่งที่คุ้นเคยดีอยู่ แต่นั่นก็เป็นก่อน ที่จะได้มีอีกคนเข้ามาผูกพันในชีวิต ตอนนี้สิ่งที่คงทำได้ ก็คือคิดถึง และคิดถึง..
ขนาดเราไม่ได้นอนด้วยกันวันเดียว..เอ๊ะ! ไม่ใช่สิ หลายวันแล้ว?..
ฉันยังคิดถึงนายขนาดนี้ ..
อีทึกพลิกตัวอีกครั้งพร้อมกับถอนหายใจด้วยความเหนื่อยอ่อน หลายๆอย่างที่มันประเดประดังเข้ามาในชีวิต มันดูรวดเร็วเกินไปจนแทบจะแก้ไขสถานการณ์ไม่ถูก วันนี้ก็พักเอาแรง แล้วไปสู้ต่อวันพรุ่งนี้ละกัน เปลือกตาบางๆค่อยปิดลงคลายความเมื่อยล้า
Rrrrrrrrr!
ราวกับเสียงสวรรค์ที่ดังขึ้นปลุกให้ห้วงเวลาแสนหวานกลับมาอีกครั้ง อีทึกรีบรับสายด้วยความตื่นเต้น
“....”
“คิดถึง”
ไม่ทันเจ้าของเบอร์จะได้เอ่ยคำใดๆ ราวกับทุกสิ่งก็หยุดเคลื่อนไหว เหลือเพียงแต่เสียงหัวใจที่ในเต้นดังอยู่ในอก ว่าคิดถึงเจ้าของเสียงนี้ไม่แพ้กัน
“ฮะๆ ไม่นอนหรอ” ร่างเพรียวบางซุกผ้าห่มไปมามืออีกข้างหนึ่งก็ถือสายอยู่ใกล้ๆหู
“นอนไม่หลับ” เสียงทุ้มตอบกลับมาทันที
“เหมือนกัน”
“อยากเจอ!”
“เหมือนกัน”
บทสนทนาที่ไม่เลี่ยนแต่ดูจะหอมหวานอบอวลนั้น ยังคงสร้างบรรยากาศเครือด้วยรอยยิ้มและความสุขใจให้ทั้งสองฝ่าย คำพูดใดๆคงไม่มีความหมายมากไปกว่านี้อีกแล้ว คำพูดจากใจของคนรักกัน ซึ้งจนถึงทรวง
“อยากกอด”
“เหมือนกัน!”
ดูท่าวันนี้คังอินจะอารมณ์ไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ เขารู้สึกได้ น้ำเสียงของคังอินมันแฝงความนัยอะไรบางอย่าง ตึงเครียด เร่าร้อน รุนแรง กรุ่นโกรธ และมันเหมือนตอนที่เขาจะ....
“อยากหอม”
“...”
“อยาก”
น้ำเสียงทุ้มชวนฝันที่ไม่ได้มีแค่ในฝันยังคงลากยาวต่อไป ลุ้นให้คนฟังใจเต้นกระตุกๆ อีทึกเงียบฟังด้วยความตั้งใจกับการทิ้งท้ายที่แสนอันตรายของคนรัก
“.....”
“อยาก..รักตอนนี้ได้มั้ย?”
“ห๊ะ??”
“มาเปิดประตูหน่อยสิ อยู่หน้าห้องแล้ว!!” ดวงตาหวานแทบถลน คังอินอยู่หน้าห้องนอนเขาเนี่ยนะ? ฝันรึเปล่านี่? อีทึกสูดหายใจลึกๆ ก่อนจะค่อยๆลุกออกจากเตียงไปเปิดประตู
แอ๊ด.....
“ไง?”
“นะ นาย..!!!”
โอ้ว! พระเจ้าช่วยเถอะ ผมไม่คิดจริงๆว่าเขา...
“ขอเข้าไปหน่อยสิ” คังอินทำเพียงปิดประตูเบาๆแล้วล็อคอย่างดี เขาไม่ลืมที่จะคว้ามือนุ่มนิ่มของคนตัวบางมาด้วย
“เกิดอะไรขึ้น?” น้ำเสียงคาดคั้นส่งตรงมาทันที คังอินเอี้ยวตัวปกปิดบาดแผลตามใบหน้าและเนื้อตัวด้วยไม่อยากให้ร่างบางสังเกตเห็นชัดเจนนัก
“เปล่า.”
“คิม ยองอุน”
“โอเคๆ บอกก็ได้”
อีทึกนั่งหันหน้าเข้าหา สองมือจับหน้าหล่อแต่เต็มไปด้วยบาดแผลทั่วใบหน้าให้หันมาสบตากับตนเอง ที่ทำแบบนี้ไม่ใช่อะไร แต่เพราะรักมากก็ห่วงมาก แล้วเกิดเรื่องอะไรขึ้นไม่บอกกัน เขาจะทำตัวถูกมั้ย?
“พ่อคังรู้เรื่องของเราแล้ว”
“พ่ออยากให้เราห่างกันสักพัก แต่ว่าคังไม่ย..”
นิ้วชี้ปิดปากหยักเพื่อเป็นการหยุดคำพูดต่อไป เขาไม่อยากจะฟังอีกต่อไปแล้ว แค่รู้ว่าพ่อแฟนไม่ยอมรับมันก็เจ็บเกินจะทน แล้วบาดแผลต่างๆนาๆก็คงเกิดจากการต่อต้านของคังอินสินะ เขาเป็นแฟนที่ไม่ได้เรื่องเลยใช่มั้ย?
คังอินจับมืออีทึกกุมไม่ห่าง นิ้วโป้งเกลี่ยหยดน้ำใสๆออกจากใบหน้าให้คนรัก จุมพิตอุ่นๆประทับลงที่หน้าผาก ก่อนจะโอบกอดร่างบางแน่น
แค่อยากให้รู้..ไม่ว่าจะต้องเจอกับอะไร เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป
ฉันรักนาย ทุกลมหายใจของฉัน!
อีทึกเปลี่ยนอิริยาบถจากคนเจ้าน้ำตามาเข้มแข็งดังเดิม คนตัวเล็กคลานขึ้นไปบนตักของคังอิน มือน้อยๆลูบไล้ไปตามรอยแผลและกล้ามเนื้อที่ปูดโปนบริเวณลำคอไปมา
อยากให้เลิกงั้นหรือครับ? ไม่ยอมรับผมใช่รึเปล่า?
แต่ขอโทษด้วยนะครับ ผัวใคร ใครจะยอม!!!
ตัดฉับ ก่อนโดนแบน NC ฮี่ๆ
“ไง..ได้ยินแล้วใช่มั้ย?” หญิงสาวยืนอยู่หน้าประตูห้องพูดกรอกโทรศัพท์ราวกับตอกย้ำความพ่ายแพ้ให้กับบุคคลในสาย
“ฮึ เต็มสองรูหู!!”
~// Be Deeply รักฉันให้ลึกกว่านี้สิ..ที่รัก //~
เพี๊ยะ!! เพี๊ยะ!! เพี๊ยะ!!
“ฉันบอกแกแล้วใช่มั้ย ว่าอย่าทำให้ฉันขายหน้า” คิมกังจาตะคอกลั่นบ้านด้วยความโมโห หลังจากที่ได้ระบายโทสะจนเกิดรอยที่ใบหน้าคังอิน แต่นั่นก็เทียบไม่ได้กับสิ่งที่เขาและหน้าตาของตระกูลคิมต้องป่นปี้เพราะการกระทำของลูกชายคนเล็ก
“...” ไร้ซึ่งการคำแก้ตัวใดๆ เขาไม่ได้อยากจะอธิบายให้พ่อยอมรับหรือเข้าใจ เขารู้ดีที่สุด ว่าพ่อเขาเป็นคนยังไง แล้วตัวเขาก็ไม่ได้ต่างอะไรจากพ่อสักเท่าไหร่ ลองได้เลือกอะไรแล้ว จะไม่มีวันเปลี่ยนใจ!!
“แกรู้มั้ย ว่าฝ่ายนู้นเขาพูดว่าอะไรบ้าง? เขาถามว่าลูกสาวเขาเป็นอีตัวรึไง ถึงได้รับของแบบนั้น” กังจาโกรธจนถึงขีดสุด เขาโยนกล่องขนาดใส่รองเท้าได้ใส่คังอิน ถุงยางจำนวนมากหล่นออกมาเกลื่อนพื้น ทั้งใช้แล้ว และยังไม่ได้ใช้ หนักสุดก็มีคราบขาวขุ่นไหลเยิ้มออกมาเป็นทาง
“สะใจแกแล้วใช่มั้ย? ตระกูลคิมจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ฉันแทบจะเอาปี๊บคลุมหัวเดินอยู่แล้ว!!!” อยากจะตอบเหลือเกินว่าเอาไว้ที่เดิมนั่นล่ะ จะอายไปทำไม ร่างสูงแอบยิ้มมุมปาก อีกคำตอบนึงที่อยากจะตอบ โคตรสะใจเลยว่ะ!!! ไม่รู้หรอกว่าใครเป็นคนทำ แต่ถ้ารู้เมื่อไหร่ล่ะก็จะรีบเข้าไปขอบคุณทันที หึหึ..
“ เท่านี้ใช่มั้ยครับ ที่จะบอกผม” คังอินเงยหน้าขึ้นมองผู้เป็นบิดาบังเกิดเกล้า สีหน้านิ่งเฉยไม่สะทกสะท้านมันวอนฝ่าเท้าประทับจริงๆ แล้วเจ้าตัวก็เดินจากไปทั้งๆอย่างนั้นโดยไม่มีคำใดๆแก้ตัว
ผมเคยบอกพ่อแล้ว...ว่าคนที่ผมรักคืออีทึก ส่วนคนอื่นน่ะก็เป็นแค่คนอื่น ไม่ใช่คนสำคัญ!!!
ว่าแต่แม่ง..ใครส่งถุงยางไปให้ยัยนั่นวะ? อยากรู้จริงๆ..
“ฮัลโหล” ผมโทรไปหาไอ้วอนอย่างเร่งด่วน งานนี้มันต้องเกี่ยวกับเมียมันแน่ๆ
“เออ โทรมามีไรวะ” มันตอบ แต่เสียงนี่ยังไม่สร้างเมาเผลอๆเพิ่งตื่นด้วยซ้ำ
“กูจะถามมึงว่า เมียมึงเป็นคนส่งของไปให้ยัยนั่นใช่มั้ย?”
“อ่ะ ห๊ะ?..” น้ำเสียงมันดูตกใจ แต่ผมก็ได้ยินเสียงลอดเข้ามาตามสาย ‘กะหรี่’ โอเคยอมรับเลย กูรู้แล้วว่าใครเป็นคนทำ
“มึง คงได้ยินแล้วนะ.. ห๊าว ว” ไอ้วอนตอบไปหาวไป
“เออ ฝากบอกฮีชอลด้วย..ขอบคุณ”
“อืมๆ” แล้วมันก็วางสายไป
ไม่ค่อยแปลกใจที่รู้ว่าฮีชอลเป็นคนทำ ถ้าบอกว่าไม่ใช่ นี่อาจจะแปลกใจมากกว่า แต่ที่คิดหนักคือ พ่อตบกูแล้ว..แสดงว่า ยัยนั่นเส้นใหญ่จริงๆ แล้วก็คงจะตอแหลตัวแม่ สงสัยยัยปลิงนั่นจะไม่ยอมปล่อยกูง่ายๆ นอกจากว่า..จะตายกันไปข้างนึง?
แต่ที่แน่ๆ คนที่ตายไม่ใช่ อีทึกแน่นอน!!
..........................
เฮ้ โย่ว ว กลับมาแล้วพร้อมกับเอ็นซีร้อนระอุ หุหุ ใครชอบยกมือขึ้น!! ฮิ้ว ว
ขอโทษด้วยนะคะที่เอามาลงช้ามากก ก แต่ตอนนี้เรียนหนักมากมายเลย เพิ่งจะแข่งจบไปด้วย ไหนจะร้องเพลงนู่นนี่นั่นอีก หุหุ (เบลร้องไม่ค่อยเก่งหรอกนะ) ฮ่าๆ ใกล้สอบอีกด้วย
แต่จะพยายามมาอัพให้นะคะ ขอบคุณทุกคนเลยที่ยังอยู่เป็นกำลังใจให้กัน
ตอนหน้า หุหุ...มันส์แน่นอน ฮี่ๆ แล้วเรามาดูกัน ว่าชีจะทำยังไง?
ชอบก็เม้น โหวต กดfavorite กันไปนะคะ ^^
รักรีดเดอร์ค่ะ..เบล:)
Kt.= kidteung = Kang ♥Teuk
ความคิดเห็น