คนป่วน หัวใจพลิกล็อก

ลำดับตอนที่ #1 : ความจริง ความฝัน

ความจริง ความฝัน

         “เธอเชื่อมั้ม.....??? ว่าเราทุกคนที่เกิดมามีกรรมเก่า....”

         “เธอหมายถึงเจ้ากรรมนายเวรงั้นเหรอ +_+ “

      “ปล่าวหร่อก ไม่ใช่ ฉั้นหมายถึง เจ้าหนี้ต่างหากหล่ะจ่ายมาซะดีๆยัยแอนนี่จะ  ปิดเทอมอยู่แล้ว .\/. “

      “ จ๊ะๆ จ่ายก็จ่าย ยัย จินงก !!!”

         “จินโยะ ย่ะ เรียกให้มันถูกๆหน่อย.....ฉันไม่ได้ งก ซักกะหน่อย........”

      “จ๊ะๆ เธอไม่ได้ งก แต่เธอ เค็ม?!?.[วิ่งหนีไปแล้ว].

      “กรีดดดดดดดดดด........ นังนี่ เดี๋ยวฉันไม่ให้กู้....โอ๊ะ....ไม่ให้ยืมอีกซะหรอก เอ๊ะ!!! นี่อะไรกันเธอยังไม่จ่ายดอกเลยนะยัยแอนนี่.....กลับมาก่อน...”

ฉันชื่อ จินงก เอ๊ย!! จินโยะ อายุอานามก็พึ่งจะ 17 แต่ใครๆชอบหาว่าฉัน เค็ม!! บ้าง งก!! บ้าง แต่ใครจะไปรู้ว่าที่ฉันเค็มอยู่ทุกวันนี้ เพราะฉันต้องการที่จะไปเที่ยวต่างประเทศช่วงปิดเทอมต่างหาก (ข้ออ้างชัดๆ)..

.นี่นะ ถ้ายัยแอนนี่ จ่ายดอกด้วยก็ครบพอดี แต่ไม่เป็นไรฉันออกใส่อีกก็ได้

       “ จินโยะ!!...... จินโยะ!! รอฉันด้วยสิ “

      “ อ้าว!? เบลว!! วันนี้คนขับรถของเธอไม่มารับหรอ”

อ๋อลืมแนะนำยัยนี่เพื่อนฉันเองแหล่ะ ไม่อยากบอกเลยอ่ะว่ายัยนี่โคตรซื่อ(บื่อ) เลยอ่ะ แต่ก็ไว้ใจได้นะถึงจะบื่อก็เหอะแต่ก็เป็นเพื่อนที่ดี

      “มาจ๊ะ....แต่ฉันให้เค้ากลับไปแล้ว ...นี่จินโยะ ฉันขอพ่อกับแม่ฉันแล้วนะ”

      “ขออะไร...!!!?? “

      “อ้าวก็เรื่องที่เราจะไปเที่ยวอียิปต์ด้วยกันไง”

      “งั้นตกลงว่าพ่อกับแม่ของเธออนุญาตแล้วนะสิ แอ๋ ..แต่น่าแปลกนะทำมัยพ่อแม่เธอถึงได้อนุญาตง่ายๆ อย่างงี่น่ะ ...?? “

       “ทีแรกก็เกือบจะไม่ได้ไปอยู่เหมือนกัน ก็แม่ฉันน่ะสิ ให้ไอ้พี่ชินไปตามประกบฉันก็เลยได้ไป”

       “ไอ้ชิน เดี๋ยวๆนะ ไอ้ชิน เออ.ไอ้หล่อเหี้ยคนนั้น นั่นเอง....ไม่ต้องกังวลหรอกนะ เบลว ไปถึงอียิปต์เมื่อไหรค่อยจัดการ พวกเรามีตั้ง 8 คน..”

       “จินโยะ แล้วเรื่องที่ฉันให้เธอจัดการ หล่ะ “

       “เรียบร้อย ย่ะ พี่ ปิ๊ก ยอมเสียสละเวลานอนอันมีค่าของแก...ไปเที่ยวกับพวกเรา”

       “เย้ ไชโย.....ดีใจจัง”

       “นี่ ๆ ยัยเบลวดีใจจนออก นอกหน้าเกินไปหรือเปล่ายะ คนบนรถไฟหันมามองหมดแล้ว”

[วันสอบวันสุดท้าย] สู้โว้ย.............

    “..นี้ยัยบิว ยัย จินโยะ ยัยเบลว ยัยมิรา พวกแกรักเพื่อนรึเปล่าวะไม่เห็นบอกกันบ้างเลย”

    “แหม...ใครจะไปกล้าบอกว่ะก็แกดันไปนั่งติดโต๊ะอาจารย์ซะอย่างงั้น แกจะมาว่าพวกฉันไม่ได้นะไอ้เน็ก “

     “นี้จะมาเถียงกันอยู่ทำมัยย่ะพวกหล่อน จัดโต๊ะใหม่เลยสิย่ะ”

     “โอ้ย...นี่พูดง่ายจังเลยนะ นังซินดี้ “

    “ง่ายสิย่ะมีเพื่อนเป็นถึงหัวหน้าห้องก็รู้จักใช้ให้มันเกิดประโยชน์บ้างสิ”

    “แต่ไอ้พัทธ์ เอ้ย!! ไอ้พัทธ์พงศ์มันจะยอมเหรอยัย ซินดิ้ พวกเราก็รู้ว่านิสัยของมันรักความยุติธรรมขนาดไหนมันมีเหรอจะยอมให้เราลอกกันได้ง่ายๆ”

     “เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงจ๊ะยัยมิรา ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉันเอง นี่นังบิวแกมานี้สิ เพื่อนเราคนนี้แหล่ะจะเป็นคนเปลี่ยนโต๊ะให้พวกเราเอง”

   “ห๊า อะไรนะ ฉันนี้นะ ฉันไม่ใช่หัวหน้าซักหน่อยจะเปลี่ยนโต๊ะให้พวกเธอได้ไง”

     “โอ้ย ยัยบิว แกโง่หรือว่าแกบื่อกันแน่ว่ะ โอ้ย อกกระเทยจะแตกตาย”

     “บิวคือ ไอ้พัทธ์เอ้ย!! ไอ้พัทธ์พงศ์มันจีบแกอยู่ใช่มัย....”

    “ใช่ แล้วยังไงหรอ”

      “เอ๋อ…-_-^ “

......เฮ้ยแล้วเมื่อไหร่แกจะได้เข้าใจอะไรซักทีว่ะเนี่ย

      “เฮ้ย!!นังโง่ ยืนขวางทางอยู่ได้ อยากตายรึไงวะ”

     “บิ บิ บิวขอโทษ”

     “นี้บิวเธอจะไปขอโทษ ไอ้ เวรนี้ทำมัย “

     “เมื่อกี้เธอเห่าว่ายังไงนะ ฉันไม่ทันได้ฟัง”

     “ก็ฉันเห่าว่า .....ไ อ้..”

     “จินโยะ....พี่ชินมีอะไรเหรอค่ะ”

    “พ่อเธอให้ฉันไปส่งเธอ เร็วๆนะ ฉันขี้เกียจรอ..!”

    “ดูๆมันทำ ไอ้บ้าอำนาจ เดี๋ยวเห่อะถึงอียิปต์เมื่อไรแกตกเป็นผัวนัง เซย่าแน่”

   “ขอบพระคุณค่ะ คุณแม่ เล้าจินโยะ”

    “นี่ !!!!พวกเธออีก 5 นาที อาจารย์จะขึ้นมาสอบแล้วนะ อะไรกันต้องให้ผมคอยบอกอยู่เรื่อยเลย”

นั่นไง.... เสียงไอ้พัทธ์มันเองแหล่ะ ทำยังกะตัวเองเป็นอาจารย์ ต้องให้ผมคอยบอกอยู่เรื่อยเลย โห...

     “อีฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหล่ะเจ้าค่ะ”

    “เดี๋ยว ซินดี้ ไอ้นั้นมันอะไร”

     “เฮ่ะๆๆๆผ้าเช็ดหน้า ผ้าเช็ดหน้าลายฟิสิกส์”

[ซุบซิบ]โอ้ย.............ฉันจะบ้าตาย

     “มีอะไรหรอ ซินดี้”

     “โอ้ยจะมีอะไรซ่ะอีกหล่ะก็ ไอ้”

     “ฮึ...แฮม ฮะ.ๆ ตกลงพร้อมที่จะสอบกันรึยังจ๊ะ เด็ก ๆๆหลับตาลงช้าๆหายใจลึกๆๆๆ นึกถึงคุณพระคุณเจ้า พุธโท พุธโท ........... “

     “อาจารย์ ฮะ นี่เรากำลังจะสอบหรือว่ากำลังจะกวาดน้ำอุทิศส่วนกุศลให้กับผู้เสียชีวิตไปกับคลื่นซึนามิกันแน่ ฮะ”

     “ แหมใจร้อนแป็นวัยรุ่นซะได้ ลูกศิษย์ฉัน”

[พูดพร้อมกัน] ก็พวกเราก็ยังวัยรุ่นอยู่นี้ ฮะ / คะ อาจารย์.......

โอ้ย...........สอบเสร็จซ่ะที....พี่ปิ๊กๆๆๆๆๆ(เอ่อนี่ก็อีกคนพี่ชายเราเองเหล่ะพูดแล้วจะหาว่าคุยพี่ฉันนะหล่อเป็นบ้า ไม่เชื่อหรอไอ้พี่ปิ๊กมันบ้าจิงๆนะ ไอ้ที่ว่าหล่อน่ะมันหล่อของมันจิงๆเหล่ะแต่เสียอย่างเดียวคือมันออกจะบ้าๆบวมๆ ตามประสาของมันบ้างแต่ก็ยังเป็นที่เชิดหน้าชูตาของตระกูลคือมันหล่อไง ) พิ่ปิ๊ก เปิดประตูให้หน่อย น้องสาวสุดสวยของพี่กลับมาแล้ว อยู่ไหน ได้ยินรึเปล่า ถ้ายังนอนอยู่ก็ตื่นขึ้นมาเปิดประตูให้หน่อย ได้ยินม้ายยยยไอ้ปิ๊ก เอ๊ะ!! หรือว่ามันไม่อยู่ นั่นไงนึกแล้วไม่มีผิด ไอ้พี่ ปิ๊กมันไม่อยู่จริงๆด้วยล็อกกุญแจบ้านไว้เฉยเลย ให้ฉันแหกปากเรียกอยู่ตั้งนาน อ้าวแล้วเราจะเข้าบ้านยังไงกัน หล่ะเนี่ย

ติ๊ดดๆๆๆ ติ๊ดดๆๆๆ [พี่ปิ๊ก โทรมา]

     “พี่ปิ๊ก กุญแจบ้านสำรองอยู่ไหน”

     “ฉันก็กำลังจะบอกแกอยู่นี่แหล่ะ กุญแจสำลองฉันซ้อนไว้ในกระถางต้นโป้ยเซียน”

     “ตูด ...ตูด..... แค่นี้นะเงินจะหมดแล้ว”

    “แล้วเจอกันพี่”

กระถางโป้ยเซียน โป้ยเซียน ไม่ใช่นี่มันกุหลาบหินโป้ยเซียนอยู่ไหน ฉันหาจนทั่วบานแล้วแต่ก็ไม่เจอต้นโป้ยเซียนซักต้น โอ้ยตายล่ะฉันนึกขึ้นได้ว่าวันก่อนฉันดันเอาต้นโป้ยเซียนไปไว้บนระเบียงหน้าห้องฉัน ว่าแล้วฉันก็แหงนหน้าขึ้นไปมองดูต้นโป้ยเซียนที่อยู่บนระเบียงชั้น 3 อยู่สูงอย่างงี่จะทำอย่างไงดีนึกออกแล้วโทรไปถามพี่ ปิ๊กดีกว่าว่าจะกลบกี่โมง ว่าแล้วฉํนก็รีบกดโทรศัพท์ทันที

ตูด..........ตูด..........ตะ...ฮาโหล มีอะไรอีกหล่ะ

     “พี่ปิ๊กจะกลับบ้านกี่โมง”

     “4-5 ทุมประมาณนี้แหล่ะ นี่แล้วไม่ต้องบ่นเลยนะพี่ต้องรีบเคลียร์รายรายงานให้เสร็จก่อนที่พี่จะไปเที่ยวกับพวกแกไงหล่ะ”

    “จ๊ะๆ พี่ปิ๊ก จินเข้าบ้านไม่ได้ เมื่อวานจิน พึ่งเอากระถางต้นโป้ยเซียนไปไว้ในบ้าน”

    “เอาไงหล่ะทีนี้”

    “พี่ปิ๊ก..!! จิน นึกออกแล้ว จิน จะปีนขึ้นระเบียงบ้านเอง หรือ ไม่ก็งัดหน้าต่างบ้านหรือว่าจะทุบ...”

    “พอๆ ไม่ต้องวิธีของแกมีแต่จะทำให้บ้านชิบหาย เดี๋ยวฉันจะไปเปิดบ้านให้เอง รออยู่ตรงนั้นนะ”

     “จ๊ะพี่ปิ๊ก บ๊าย บาย.........”

     “ตูด...........”

[ที่สนามบิน]” มากันครบรึยังยะพวกหล่อนไหน เบลย บิว มิรา ไอ้พัทธ์ ไอ้เน็ก แล้วก็คุณ.............”

    “ไม่ต้องมานับฉันเลยไอ้กระเทยควาย”

    “แหม.......ดุจังเลยคุณชินเนี่ย”

    “ซินดี้นั่นไง จินโยะ กับพี่ปิ๊กมาแล้ว”

     “อ๊ายยย.........พี่ปิ๊กมานี่ค่ะซินดี้ช่วยถือ”

     “เฮ้ย..!!!ไอ้ปิ๊ก”

     “เฮ้ย...!!?? ไอ้ชิน”

[ทุกคน] …..????!!!??......งง

    “พี่ปิ๊กรู้จักไอ้หมอนี่ด้วยหรอ”

     “เฮ้ย..!! อย่าพูดอย่างงั้นสิ รู้ไว้ซะ ไอ้ชินเพื่อนรักพี่เลยล่ะ”

    “ฮึ...ไอ้ปิ๊กยัยนี่ น้องแกหรอวะ”

     “ใช่ ....จำไม่ได้หรอ”

     “จำได้......”

    [บ่น] อะไรของไอ้หมอนี่ว่ะอะไรจำได้จำไม่ได้ .....!!?????งง

     “มิราว่าเราไปกันเถอะค่ะ เดี๋ยวไม่ทัน”

    “จินโยะ!! ยืนงงอยู่ได้ไปได้แล้ว”

     “เดี๋ยวพี่ปิ๊ก....พี่กับไอ้หมอนั้นคบกันมากี่ปีแล้ว”

     “แกจำไม่ได้หรอวะ ไอ้ชินจังที่แกชอบเรียกมันตอนมันมาเล่นบ้านเราไง”

     “ห๊า....ยะ...อย่า นะ บอก นะวะว่า ไอ้ชิน นั่นคือพี่ชินจัง”

     “เอ้อ..ใช่ อะดิ ก็อย่างว่านะตอนนั้นแกพึ่งจะเข้าอนุบาลเอง สมองช้าๆอย่างแกจะจำอะไรได้เมื่อก่อนแกทำอะไรกับมันไว้ระวังมันจะแก้แค้นนะโว้ย”

      “จะมาแก้แค้นก็เชิญเลยไม่กลัวหรอก จินโยะจับเอากบฟาดปากไอ้พี่ชินจังแค่นี่ไอ้พี่ ชินจังก็วิ่งหนีจนป่าราบแล้ว”

    “มีอะไรมองหน้าฉันหาเรื่องหรอไอ้บ้า”

    “เฮ้ย! น้องแกทำมัยดุยังกะหมาอย่างงี่ว่ะ”

      “ไปๆๆๆ หยุดกัดกันได้แล้วเขาเดินไปไกลแล้ว”

ไม่น่าเชื่อแฮะ !! ว่าไอ้หล่อเหี้ยนั่น คือ พี่ชินจัง จะว่าไปแล้วเมื่อก่อนตอนเราเด็กๆก็ชอบไปเล่นกับพวกพี่ปิ๊กพี่ชินจัง แถมยังชอบแกล้งพี่ชินจัง จำได้ว่าพี่แกกลัวกบมาก แต่เราก็ชอบจับเอากบไปใส่พี่เค้า จำได้ว่า

มีอยู่ครั้งหนึ่งเราเอากบไปใส่ไว้ในร้องเท้า พอตอนแกจะกลับบ้าน เท้าแกแตะตัวกบเท่านั้นเองนะ ได้ข่าวว่าแกร้องให้จนสลบไปเลย ตั้งแต่นั้นมาไม่เห็นแกมาบ้านอีกเลย คิดไปก็ตลกดีแฮะ

……………………………………………..

      “โอ้โฮ..!! นี้พวกเรามาดูทางนี้สิ...??!!”

        “อะไรหรอ เบลว.....??”

      “เฮ้ย..นั้นใช่พีระมิด รึเปล่า”

       “ใช่ๆๆ มิราว่า ต้องเป็นพีระมิดแน่เลย “

        “สวยจังเลยเนอะ ฉันพึ่งเคยเห็นพีระมิดจากบนเครื่องบิน สวยเนอะ”

       “เป็นสิ่งมหัศจรรย์ของโลกจริงๆ....”

       “เอ๊ะ..!! เมื่อกี้นายพูดหรอ”

       “ทำมัย??. เมื่อกี้ฉันพูดแล้วจะทำมัย”

       “เปล่า...... “

[ ให้ตายสิ มองด้านข้าง ไอ้พี่ชิน<จัง>เท่มากเลย ผิวขาวๆ ผมยุ่งๆสีน้ำตาลแดง ตาเรียว ปากแดงๆ ยังกะพระเอกการ์ตูน ญี่ปุ่น ฉันพึ่งได้สังเกตใกล้ๆโอ้ไม่น่าเชื่อ(กำลังคิดอยู่ว่าหล่อ) พอฉันลอง เดินเข้าไปใกล้ๆ เพื่อลองเทียบความสูงดู อ้าวไม่ทันซะแล้วนายนั่นเดินไปนั่งซะแล้ว...-_-“]

      “นี้จินโยะ !! มานั่งได้แล้วเครื่องเค้ากำลังจะลงแล้ว”

[อียิปต์]

        “ซินดี้ ไหน หล่ะไกด์ ใจเย็นๆๆยะยัยมิรา รอเดี๋ยวเดียวก็มาแล้ว”

      “นี้ซินดี้ ไกด์หนุ่มที่เธอว่าหล่อจริงป่ะ”

         “ขอรับรองด้วยเกรียติของกระเทยไทย”

          “ อายุเท่าไร ซินดี้”

         “ประมาณ 19 ย่ะ”

         “โอ้ ...กำลังดี”

          “กำลังดีอะไรห๊าจินโยะ “

         “โอ๊ะ!! เปล่าฉันว่า อากาศช่วงนี้ที่อียิปต์กำลังดีน่ะ”

         “นี่ยัยซินดี้ ถ้าไกด์สุดหล่ออะไรนั่นของแกมาแล้วโทรเรียกฉันหน่อยนะเดี๋ยวฉันไปห้องน้ำก่อนอย่าลืมหล่ะ”

         “ เอ๋อๆๆๆ ไม่ลืมหรอก”

ที่จิงแล้วฉันไม่ได้ปวดฉี่หรอกแต่ฉันกำลังตามพ่อหนุ่มเกาหลีคนนี้ต่างหากหล่ะ ก็อย่างว่า หล่ะน่ะฉันเป็นพวกที่เห็นคนหล่อเป็นไม่ได้เป็นต้องตามไปซะทุกที อ้าวเวร!! มีเมียมีลูกแล้วก็ไม่บอกเซ็งเลย

ติด ฉึ่ง หึ่ง ๆๆ ฮ่าฮ่า ติด ฉึ่ง หึ่ง ๆๆ ฮ่าฮ่ายัยซินดี้ตื้ดมาพอดีเลย กลับดีกว่า

       “ไงรอ นานมั้ยพอดีห้องน้ำคนเยอะน่ะ”

      “ที่แท้ไปเข้าห้องน้ำเองเมื่อกี้ยังเห็นเดินต้อยๆตามผู้ชาย”

       “ แล้วมันเรื่องอะไรของนายไม่ทราบ “

       “แต่ฉันเชื่อแกว่ะไอ้ชินยัยเนี๊ยเห็นผู้ชายหล่อๆเป็นไม่ได้ แกจำได้มั้ยว่ะตอนนั้น…”

       “พอเหอะๆ ไปกันได้ยัง แล้วจะยืนว่าฉันอีกนานมั้ยเนี๊ย แล้วใครอีกหล่ะเนี๊ย”

       “สวัสดีครับผมเป็นไกด์ของพวกคุณ นี่นามบัตรผม ก่อนอื่นผมจะพาพวกคุณไปโรงแรมก่อนนะครับตามผมมาทางนี้เลยนะครับ”

ในที่สุดฉันก็มาถึงประเทศที่ฉันตั้งใจและใฝ่ฝันที่จะมา ที่นี่ทำให้ฉันประทับใจอย่างบอกไม่ถูก การได้มาเที่ยวกับพวกเพื่อนๆ แน่นอนมันย่อมสนุกอยู่แล้ว จะว่าไปแล้วไกด์ที่นังเซย่าหามาก็ไม่เลวนะ

.......................................................................................................

         “~......ปัจจุบันถ้าหากว่าเราเดินทางไปอียิปต์โดยทางเครื่องบิน เมื่อทอดสายตาลงมาทางด้านภาคพื้นดินขณะถึงน่านฟ้าอียิปต์ จะมองเห็นว่ามีแถบพื้นดินสีเขียวทอดตัวเป็นแนวยาวหลายไมล์จนสุดสายตาขนานไปกับริมฝั่งแม่น้ำไนล์ซึ่งไหลขึ้นไปทางเหนือของอียิปต์ แล้วไหลลงสู่ทะเลเมดิเตอร์เรเนียน เลยนอกบริเวณแถบสีเขียวออกไปจะมองเห็นเป็นพื้นดินสีน้ำตาลอ่อนแถบพื้นที่สีเขียวคือบริเวณท้องทุ่งริมฝั่งแม่น้ำไนล์ส่วน บริเวณที่มองเห็นเป็นพื้นที่สีน้ำตาลคือ บริเวณปกคลุมด้วยทรายหรือทะเลทรายซึ่งคลุมบริเวณส่วนใหญ่ของอียิปต์ไว้ ทั้งนี้เพราะว่าอียิปต์มีภูมิอากาศแห้งแล้งและมีอุณหภูมิสูง...... ~ “

      “ฉันก็ว่างั้นแหล่ะ มิน่าถึงได้ร้อนนักที่อียิปส์นี่”

        “ร้อนนักใช่มั้ย”

ซ่า.............................................

        “โอ้ยนี่ใครเอาน้ำมาเทใส่ฉันนี่”

        “ฉันเองแหล่ะ ไม่ทราบว่าคุณผู้หญิงจะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหนไม่ทราบ”

     “ทะ ทานชิน โปรดอภัยให้หม่อมฉันด้วยแพค่ะ หม่อมฉันจะไม่หลับอีกแล้ว”

ไอ้ชินบ้าเอ้ย....ฉันกำลังฝันดีๆอยู่เชียว

        “ยังไงฉันต้องลงโทษเธอแน่เตรียมรับโทษได้..... แล้วนี่ฉันสั่งให้เธอดูแลองค์หญิง บิวเรนีย่า นะองค์หญิงหายไปไหน ห๊า..... “

    แล้วฉันจะไปรู้มัยเนี่ย เมื่อกี้เผลอหลับไป..... ตายแน่ๆฉัน

     “ห๊าว่าไง”

      “อ่อ....”

       เอาไงดีว่ะ หรือจะโกหกไปว่าองค์หญิงไปอาบน้ำที่ลำธาน.... แต่ที่นี้มันกลางทะเลทรายนี่หว่า...โอ้ยเอาไงดีว่ะ เอาว่ะเป็นไงเป็นกัน”

      “ฉันถามว่าองค์หญิงบิวเรนีย่าไปไหน”

        “อ่อ....อีฉันสมควรตายรู้สึกว่าองค์หญิงท่านจะหนีไปแล้ว”

         ว่าแล้วฉันก็กลั้นใจเตรียมรับคมหอกคมดาบที่ตานั่นจะฟาดใส่ฉันเพื่อระบายความโกรธ นังจินโยะเอ้ย...ไม่นึกเลยว่าแกจะมาจบชีวิตลงที่ๆแกก็ไม่รู้ว่าเป็นที่ไหนแถมยังมีคนบ้าๆพวกนี้อีกด้วย...........แต่แอ๋ทำมัยอีตาท่านชินถึงลงมือฆ่าเราช้านักนะ ลืมตาดีกว่า อ้าวเวรนี้ฉันนั่งอยู่คนเดี่ยวหรอเนี่ย

       ใช่ค่ะถ้าใครได้มาอยู่ในสถานการณ์แบบฉันไม่บ้าฉันก็ขอนับถือเป็นพ่อเป็นแม่เลยค่ะ ก็จะอะไรซะอีกหล่ะอยู่ๆนะฉันก็ตื่นขึ้นมาในกระโจมที่มีอีตา ชิน ( ศัตรูหมายเลข 1 )นอนแอ้งแม่ง อยู่ข้างๆ แถมพอเราทักมันนะมาทำเป็นฟร์อมไม่รุจักเราซะงั้น.....แล้วยังมาว่าตัวเองเป็นองค์ชาย.....  แล้วนี้ฉันก็ต้องรีบเก็บของอพยบตามเจ้าชายนั่นไปอีกแหงๆ เฮ้อ..นี้ยังโชคดีนะที่ฉันยังรักษาเวอร์จิ้นอยู่   ก็ตานั่นอ่ะดิ หื่อจะตาย วันดีคืนดีเห็นฉันเป็นองค์หญิง บิวเรนีย่านั่นขึ้นมามีหวังซวยแน่เรา