คน สัตว์ สิ่งของกับพรของฮันนี่

เนื้อเรื่อง

คน สัตว์ สิ่งของ กับ พรของฮันนี่

ในเมืองเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง มีครอบครัวเล็กๆอยู่ครอบครัวหนึ่ง ประกอบไปด้วย พ่อ แม่ ลูก เด็กชายกล้าดี เป็น หนึ่งในสมาชิกของครอบครัวนี้ เขาเป็นลูกชายคนเดียว อายุ 8 ขวบ

เวลาว่างเขาชอบไปวิ่งเล่นกับเจ้า บ๊อก สุนัขแสนรู้ที่เขาเลี้ยงไว้

บ่ายวันหนึ่งของวันอาทิตย์ เด็กชายกล้าดี ได้เล่นเกมคอมพิวเตอร์ จนเวลาได้ล่วงเลยไป

ราว 3 ทุ่มครึ่ง แม่ของเด็กชายกล้าดีจึงได้ตำนิเด็กชายกล้าดีว่า “กล้าดี..!! ปิดคอมพิวเตอร์ได้แล้วเล่นตั้งแต่บ่ายแล้ว พอได้แล้ว “เด็กชายกล้าดีจึงตอบไปด้วยอาการที่จิตใจยังจดจ่ออยู่ กับ

เกมคอมพิวเตอร์ว่า “เดี๋ยว ..! ฮะแม่ เกมจะจบแล้ว “ แม่ของ เด็กชายกล้าดี จึงตำนิต่อไปว่า

“ดูหมาบ้างสิมันยังมีประโยชน์กว่าเธอด้วยซ้ำ อย่างน้อยมันยังช่วยเฝ้าบ้านให้แม่ ทีลูกแม่วันๆไม่ทำอะไรมีแต่จะมานั่งจ้องคอมพิวเตอร์ อย่างนี้ฉันเลี้ยงหมายังดีกว่าเลี้ยงลูกซะอีก “

“ฮะๆ ปิดเดี๋ยวนี้แหละ “กล้าดีพูดอย่างอารมณ์เสีย แล้วเดินกระแทกเท้าขึ้นบ้านไป แม่ของเขาได้แต่มองตามกิริยาอาการกระแทกแดกดันของลูกชาย

“เจ้าบ๊อก...!! เป็นหมานี้ก็ดีเนอะ ไม่ต้องทำอะไรวันๆ มีแต่กินกับนอน” ฉันล่ะเบื่อชีวิต

ของฉันเต็มทนแล้ว เด็กชายกล้าดีพูดกับสุนัขแสนรู้ของเขา ฉันอยากเปลี่ยนชีวิตกับแกจังเจ้าบ๊อก!!

“เอามัยล่ะ ฉันจะเปลี่ยนให้เอง “เสียงเจือยแจ้ว ดังมาจากทางไหนก็ไม่รู้ เด็กชาย

กล้าดีมองหาต้นเสียงนั้นแต่ก็ไม่พบ

“ใครกันน่ะที่พูดเมื่อกี้ ออกมาเดี๋ยวนี้เลย “

“ฉันเอง “ เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ มีปีกคล้ายแมลงปอ ปรากฏตัวขึ้น

“ทะ ... เธอ.. เป็นตัวอะไร “

“ไม่ต้องตกใจ ฉันเป็นมิตรกับทุกคนฉันชื่อ ฮันนี่ ยินดีที่ได้รู้จักจ๊ะ กล้าดี “

“เธอต้องการอะไร”

“กล้าดี เธอไม่ใช่หรอที่ต้องการ “

ห๊า.....ฉัน...

เธอต้องการที่จะเปลี่ยนชีวิตกับเจ้าบ๊อกไม่ใช่หรอ

ใช่ ๆ ฉันอยากจะเปลี่ยน เป็นเจ้าบ๊อก เธอช่วยฉันได้หรอ

ได้สิ แต่หลังจากที่เธอได้เปลี่ยนชีวิตกับเจ้าบ๊อกแล้ว เธอจะไม่มีโอกาสได้เจอกับฉันอีกนะ จนกว่าจะถึงวัน คริสต์มาส

ได้ๆ ... ไม่เป็นไรฉันรอได้ เด็กชายกล้าดีตอบ

เอาหล่ะนะ ฉันจะใช้เวมนต์แล้ว นะ โอม ... ด้วยพรของฮันนี่ จงดลบันดาลให้ เด็กชายกล้าดี ไปเป็นเจ้าบ๊อกเดี๋ยวนี้ เพี้ยง !!

เมื่อสิ้นเสียงรายมนต์ของฮันนี้ แสงสีขาวก็สว่างจ้าไปทั่วบริเวณนั้น และเพียงแค่นั้นเองที่ ฉัน เด็กชายกล้าดี ก็กลายมาเป็นสุนัขซะแล้ว บ๊อก!! บ๊อก !!! ให้ตายสิทำมัยเสียง

ของฉันเป็นอย่างงี้ เอาใหม่ บ๊อก!! บ๊อก !!! เฮ้ย !! ทำมัยเสียงของฉันเหมือนหมาเลย ฉันงง

กับอาการของตัวเอง อ่อใช่สิ ตอนนี้ฉันได้กลายมาเป็นเจ้าบ๊อกแล้วนี้ แอ๋..แล้วต่อไปฉันจะทำอะไรดีนะ พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่แล้วกัน ตอนนี้นอนก่อนดีกว่า

ในคืนนั้นเองขณะที่ฉันกำลังนอนหลับสบายบนโซฟา แต่แล้วก็มีเสียงๆ หนึ่งดังขึ้น

และแน่นอนเสียงนั้นทำให้ฉันสะดุ้งตื่น และแน่นอนเสียงนั้นไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นแม่ของฉันเอง

" ไป ๆ เจ้าบ๊อก ไปนอนนอกบ้าน “

ฉันรีบกระโจนออกจากโซฟาแทบไม่ทัน ก็แม่ฉันนะสิถือไม้ตียุงไฟฟ้ามาไล้ตีฉัน

แล้วในที่สุดฉันก็มานอนข้างนอกบ้านจนได้ บรื๊อ...บรรยากาศตอนกลางคืนน่ากลัวจัง รีบๆนอน

ดีกว่า ในขนะทีฉันนอนไม่ค่อยจะหลับ ( แล้วจะหลับได้ไง ก็เจ้ายุงนี้แหล่ะที่กวนฉันทั้งคืน )

ฉันก็ได้ยินเสียง คนกระซิบคุยกัน ดังมาจากประตูบ้าน ใช่แน่เลยต้องขโมย ฉันพยายามเพ่งสายตาไปมองที่ประตูด้วยอาการที่กล้าๆ กลัว ๆ เอาน่า กล้าดี นายต้องกล้าเข้าไว้สิให้เหมือนกับชื่อของนาย ฉันพูดกับตัวเอง แล้วฉันรวบรวมความกล้าค่อยๆ ย่องเข้าไปดูใกล้ ๆ แล้วฉันก็เห็นขโมยสองคนกำลังขมับเขม่นกับการงัดประตูบ้านฉัน

บ๊อก !! .. บ๊อก !! .. บ๊อก !! .. ฉันพยายามจะขู่พวกขโมย แต่เสียงเห่าของฉันสิมันน่ารักมากกว่าน่ากลัวซะอีก

“เอ้ย ดูหมาน้อยนี้สิ ตัวเล็กแค่นี้ยังจะมาเห่าอีก ไป ๆ อย่ามากวน เดี๋ยวพาไปเที่ยวสกลซะหรอก“

ฮึ ... ถึงตอนนี้ฉันจะเป็นหมานะแต่ฉันก็ฟังพวกนายพูดรู้เรื่องก็แล้วกัน บ๊อก !! บ๊อก !!

บ๊อก !! .. บ๊อก !! .. บ๊อก !! ฉันพยายามจะเห่า ให้ดังที่สุดเพื่อปลุกพ่อกับแม่ของฉันและก็เพื่อนบ้านด้วย แต่เสียงของฉันก็ไม่มีใครสนใจ รวมทั้งเจ้าพวกขโมยนั้นด้วย ใช่สิฉันนึกออกแล้ว

ว่าจะทำยังไง ว่าแล้วฉันก็รีบวิ่งไปที่โรงรถ วิ่งไปทำมัยหรอ ก็ไปทำลายข้าวของ ของพ่อฉันน่ะสิ ฉันละเลงความซนของฉัน และไม่นานนัก ไฟในบ้านฉันก็เปิดพรึบขึ้นไวยิ่งกว่าตอนที่ฉันจุดไฟเล่นในบ้านซะอีก ไม่รู้ว่าเจ้าพวกขโมยนั้นเก็บอุปกรณ์ทำมาหากินทันรึปล่าวก็ไม่รู้ แต่แล้วฉันก็นึกขึ้นได้ว่า ฉันมาทำลายข้าวของ ของพ่อฉันอย่างนี้ฉันต้องโดนตีแน่เลย ทำไงดี ตายแน่เรา พูดไม่ทันขาดคำ ร่างใหญ่ๆของพ่อฉันก็มายืนอยู่ตรงประตูแล้ว ตอนนี้ฉันรู้ชะตากรรมของฉันดี พ่อฉันยิ่งไม่ชอบสัตว์อยู่ด้วย พ่อคงจะไม่ปราณีแน่เลย

“พ่อ ฮะ อย่าทำอะไรเจ้าบ๊อกเลย ฮะ มันกลัวแล้ว นะฮะ “ เสียงเด็กผู้ชายดังขึ้นมาจากข้างหลังของพ่อฉัน ใช่ นั้นมันร่างกายของฉันนี่ และนั้นคงจะเป็นเจ้าบ๊อกแน่เลย

“ จ๊ะ ลูก พ่อไม่ตีเจ้าบ๊อกมันก็ได้ ไปนอนได้แล้ว “ (น่าน มาว่าฉันเป็นเจ้าบ๊อกอีก)

พ่อฉัน ที่นอนฉัน บัดนี้กลายไปเป็นของเจ้าบ๊อกหมดแล้ว ฮันนี่เธออยู่ไหน ฉันไม่อยากเป็นหมาแล้ว ฮันนี่

เช้าวันจันทร์ที่จริงแล้ววันนี้ฉันต้องไปโรงเรียน แต่เจ้าบ๊อกไปแทนฉันแล้ว!! จะว่าไปแล้ว

เป็น หมา นี้ก็ไม่ดีเลยวันๆ มีแต่กินกับนอน เบื่อจะแย่อยู่แล้ว ว่าแต่ว่าเมื่อไรจะถึงวันคริสต์มาสนะ

ไปดู ปฎิทินดีกว่า ว่าแล้วฉันพยายามจะกระโดดขึ้นไปบนโต๊ะทำงานของแม่ฉัน แต่แล้วขาฉันก็ดันไปแตะแก้วกาแฟหกใส่เอกสารของแม่ฉัน เอกสารสำคัญซะด้วยสิ ฮึ ฮึ ตายแน่เรา ถึงแม้ว่า

แม่ฉันจะรักสัตว์บ้าง แต่ก็ถือว่ารักสัตว์มากกว่าพ่อฉันนิดนึง ว่าแล้วแม่ฉันก็เดินเข้ามาเห็นเหตุการณ์พอดี ฉันรีบกระโจนออกจากโต๊ะหนีไปอย่างไม่คิดชีวิต ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าคืนนั้นฉัน

โดนทำโทษไม่ให้กินข้าวเย็น แล้วที่ซ้ำร้ายที่สุดฉันโดนห้ามไม่ให้เข้าบ้านโดยไม่มีกำหนด

ฉันต้องใช้ชีวิตอยู่นอกบ้าน เฝ้าดูเจ้าบ๊อกซึ่งในอดีตเคยเป็นหมาที่ฉันรักมากที่สุดแต่บัดนี้ได้กลายมาเป็น เด็กชายกล้าดี เป็นที่รักของพ่อกับแม่ แล้วก็เพื่อนบ้านของฉัน

ฮันนี่...!! ฮันนี่...!! เธออยู่ไหนออกมานะ ฉันอยากพบเธอ ฉันไม่อยากเป็นหมาแล้ว ฉันสัญญา ฉันจะเป็นเด็กดี เชื่อฟังพ่อแม่ ไม่ดื่อ ไม่ซน แล้วก็จะเลิกเล่นเกมด้วย ได้โปรด

ออกมาเถอะ ฮันนี่ ฉันสัญญาว่าฉันจะเป็นเด็กดี รู้มัยฉันเสียใจที่ไม่มีใครรักฉันเลย ไม่มีใครสนใจฉันเลย ฮันนี่ ฮือๆ

“เด็กโง่ เลิกร้องให้ได้แล้ว” ร่างเล็กๆ ค่อยๆ ปรากฏตัวขึ้นท่ามกลางความมืด

“ ฮันนี่ เธอจริงๆ ด้วย “ ฉันตื่นเต้น และก็ดีใจที่ได้พบกับ ฮันนี่ อีก

“เธอจำที่เธอสัญญา เมื่อกี้ได้นะ กล้าดี “

จำได้ ๆ ฉันสัญญา ว่าฉันจะเชื่อฟังพ่อแม่ ไม่ดื่อ ไม่ซน ....

จ๊ะ ๆ ฉันเชื่อเธอ ......... หลับตาลงสิ คิดถึงเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้น โอม ... ด้วยพรของฮันนี่ จงดลบันดาลให้ เด็กชายกล้าดี กลับสู่ร่างเดิมเดียวนี้ เพี้ยง !!

“ ก๊อก ๆ ก๊อก ๆ กล้าดีลูก ตื่นได้แล้ว ไปอาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียนได้แล้ว “

“ ฮะ !! แม่ ...” ฮึ เสียง เสียงเมื่อกี้ เสียงเรานี้ เฮ้ยนี้เรากลับมาเป็นคนแล้ว จริงๆด้วย

ฉันรีบวิ่งไปดูตัวเองที่กระจกเพื่อความแน่ใจ ไชโย ฉันกลับมาเป็นคนแล้ว ดีใจจัง

“ กล้าดี อาบน้ำรึยังลูก สายแล้วนะ “

ครับ ๆ จะอาบแล้วครับคุณแม่

และแล้ว เด็กชายกล้าดี ก็เปลี่ยนแปลงตัวเองใหม่ จนกลายเป็นที่รักของ พ่อแม่ เพื่อนบ้าน

คุณครู แล้วก็เพื่อน ๆ เวลาว่างเขายังช่วยคุณพ่อปลูกต้นไม้ ช่วยคุณแม่ ทำงานบ้าน แต่ใครแลยจะรู้ว่า บุคคลที่ทำให้เด็กชายกล้าดีเปลี่ยนนิสัยใหม่ นั้นคือ ฮันนี่ ภูตที่สิงสถิตอยู่ที่ตัวเด็กทุกคนในโลกใบนี้ เด็กๆเอยจงรู้ไว้เถิดว่ามีฮันนี่อยู่ข้างเสมอ