หางยาวเท้าปุย กับเส้นทางสู่ยอดปราการ (Yaoi)

ตอนที่ 6 : ออกเดินทางสู่เมืองวารินทร์

*ลงครั้งแรก 8 พ.ค. 60

*ปรับปรุงเนื้อหา 14 ธ.ค. 60

เปลือกตาเล็กบนใบหน้าที่เต็มไปด้วยขนนุ่มขยุกขยิกสู้แสงแดดยามเช้า ที่ส่องเข้ามาแยงดวงตารบกวนนิทราอันแสนสุข เพื่อหลีกหนีการรบกวนจากแสงแดดตัวร้าย แมวน้อยจึงค่อย ๆ เหยียดกายที่ขดอยู่ออกแล้วพยายามพลิกหนีไปอีกด้าน หากเหมือนฟ้าแกล้ง ลำตัวที่เต็มไปด้วยขนฟูกลับถูกรั้งด้วยบางสิ่ง จนร่างกายที่กำลังพลิกต้องหล่นแหมะกลับมาอยู่ที่เดิม

“มิ้ววว...”

-งือออ...-

ด้วยความขัดใจ แมวเหมียวตัวน้อยค่อย ๆ ยันกายลุกขึ้นนั่งอย่างสะลึมสะลือ ดวงตาสีฟ้าใสปรือเปิดขึ้นแล้วมองวัตถุปริศนาที่บังอาจรั้งร่างกาย

เมื่อความง่วงงุนเริ่มจางไป อัศวินสามสีพบว่าตนกำลังนั่งอยู่ในกองผ้าหนาที่พันรอบตัวเหมือนดักแด้ สัมผัสจากผ้าที่ยังชื้นน้อย ๆ ทำให้ความทรงจำของเหตุการณ์เฉียดตายในสายน้ำผุดขึ้นมา สมองเล็ก ๆ ตื่นตัวขึ้นในฉับพลัน ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างแล้วกวาดมองไปรอบตัว 

สิ่งแรกที่เห็นคือกองไฟกองเดียวกับเมื่อคืนที่ดับมอดไปแล้ว ฉากด้านหลังคือผืนน้ำกว้างส่องประกายสีมรกตระยิบระยับ ทว่าแม้ภาพที่เห็นจะงดงาม หากกลับเต็มไปด้วยความจำอันไม่น่าพิสมัย ยามดวงตาสีฟ้าใสทอดมอง สายน้ำสีเขียวใสฉุกให้หวนนึกถึงความเย็นเยือกถึงกระดูกที่โอบล้อมร่างตนท่ามกลางความมืดมิด จนร่างฟูขนลุกชันไปทั่วทั้งกาย ทว่าในห้วงความคิดหนึ่ง ร่างเล็กก็ระลึกได้ถึงความอบอุ่นของมือคู่ใหญ่ที่ฉุดรั้งเขาไว้ท่ามกลางความเย็นยะเยือกอันโดดเดี่ยวกลางสายน้ำ

เมื่อคืนนี้ ทั้งเสียง ทั้งมืออุ่น ๆ ก่อนจะสลบนั่น ต้องเป็นของนายคนนั้นแน่ ๆ ไหนจะกองผ้าพวกนี้อีก แล้วหมอนั่นหายไปไหนกัน

ดวงตาแวววาวสีฟ้าใสกวาดมองไปรอบ ๆ อย่างรวดเร็ว มองหาใครอีกคนที่ควรจะรั้งรออยู่ข้างกาย หากกลับพบเพียงความเงียบสงบอันว่างเปล่า ไร้ซึ่งสัญญาณของใครอีกคน

เต็นท์หายไปแล้ว หรือว่า... เห็นเราไม่ยอมตกลงเป็นสัตว์เลี้ยงสักที เลยถอดใจ ชิ่งหนีไป แล้วทิ้งเราไว้ที่นี่งั้นเหรอ... ละ.. แล้วนี่ผมจะกลับยังไงล่ะ หมาป่าพวกนั้นยังเฝ้าอยู่แถวนี้รึเปล่า ละ..แล้วอาหารเช้าผมล่ะ...

อัศวินสามสีเหม่อมองนิ่งไปยังชายป่าทึบด้านหลัง หลายความคิดหลากความรู้สึกตีกันในหัวยุ่งเหยิง เหนือสิ่งอื่นใด ความเสียใจผุดขึ้นมาจากในส่วนลึก... เสียใจที่ความห่วงใยเหล่านั้นของใครอีกคนเป็นของปลอม

ครู่ใหญ่ที่แมวน้อยนั่งนิ่ง จมอยู่กับความคิดความรู้สึกของตัวเอง ไม่รับรู้ถึงสิ่งรอบข้าง ดวงตาสีฟ้าใสกลอกไปมาอย่างสับสน ร่างเล็ก ๆ สั่นเทาโดยไม่รู้ตัว

“แง้ว ๆๆๆๆ มี้ ม้าวววววววววววววววววววววววว”

-เจ้าคนบ้าหลอกลวง ทิ้งกันได้ ไหนบอกจะพาไปเที่ยวที่สวย ๆ ไง จะไปทั้งทีก็ไม่รู้จักลา จะทิ้งอาหารเช้าไว้หน่อยก็ไม่ได้ ผมหิวแล้วนะ งือออออ-

“เป็นอะไรไปเจ้าตัวเล็ก หืม... ”

ชายหนุ่มนัยน์ตาสีเพลิงที่เพิ่งเดินกลับมาจากชายป่า รีบวางสัมภาระในมือลงก่อนช้อนตัวแมวน้อยในกองผ้าขึ้นอุ้มระดับอก  ใบหน้าปุยในอ้อมแขนค่อย ๆ แหงนขึ้นมองเขา เผยให้ความสับสนในดวงตากับร่างที่สั่นเทา เร่งให้ชายหนุ่มยกมือข้างที่ว่างขึ้นลูบหลังอย่างแผ่วเบาก่อนเอ่ยถามเสียงนุ่ม

“เจ็บตรงไหนรึเปล่า แต่เมื่อคืนก็จับกรอกยาเพิ่มเลือดแล้วนะ อืม... หรือต้องให้ยาแก้สถานะผิดปกติด้วย”

“แง้ว ๆๆๆ ม้าววววว”

-เพราะนายนั่นแหละ คนบ้า หายไปไหนมา งืออออ-

เมื่อรับรู้ถึงสัมผัสอุ่น ๆ ของอีกคน แมวตัวน้อยก็เอนหัวเล็กเข้าซบกับอกชายหนุ่ม แล้วยกเท้าหน้ากางกรงเล็บจิกเกาะเข้ากับเสื้อไว้ดังจะไม่ให้หนีไปไหน

“โอ๋ ๆๆ ไม่เป็นไรแล้วนะ ไม่เป็นไรแล้ว แต่นึกยังไงถึงลงไปเล่นน้ำรอบดึกน่ะหือ หึ ๆ”

ชายหนุ่มถามขึ้นด้วยความเอ็นดู แถมด้วยบริการเกาคางที่ได้ยินมาว่าพวกแมวส่วนใหญ่ชอบ

“เมี้ยว มี้ เหมียว ๆๆ ม้าววว มิ้วว....”

-บ้าสิ ใครจะไปบ้าเล่นน้ำรอบดึกฮะ แล้วจะลูบทำไมนักหนาเนี่ย อ๊ะ แต่ตรงนั้นสบายจัง งือออ...-

เมื่อเห็นแมวน้อยเงยหน้าหลับตาพริ้ม หางเป็นพวงส่ายไปมาช้า ๆ อย่างอารมณ์ดี ชายหนุ่มก็คลายใจว่าเจ้าตัวน้อยคงจะไม่เป็นอะไรมาก จึงบรรจงวางเจ้าตัวขนฟูที่กำลังเคลิ้มกลับลงบนกองผ้า

“ดูสิ ฉันได้เนื้อกระต่ายใบไม้ผลิมาด้วยนะ เดี๋ยวจะทำเนื้อกระต่ายรมควันให้กิน รับรองว่ากินแล้วจะติดใจ จะว่าไปมาเป็นสัตว์เลี้ยงของฉันไหมแมวน้อย”

“แง้ว ๆๆๆ มี้ ๆๆ แม้วววว”

-กำลังเคลิ้มได้ที่เลย ไปตายซะคนบ้า-

/ การร้องขอ อัศวินสามสี เป็นสัตว์เลี้ยงของท่านล้มเหลว /

*****-----*****-----*****

หลังอาหารมื้อเช้า ทั้งคนทั้งแมวก็มานั่งจุมปุ๊กรอบกองไฟที่เดิม เจ้าแมวขนฟูตัวน้อยนอนแผ่แล้วเริ่มกลิ้งไปกลิ้งมาบนหญ้านุ่มในขณะที่ชายหนุ่มผมดำเปิดแผนที่แล้วนั่งจมอยู่ในความคิดของตัวเอง

“อืม... แถวนครทุ่งหญ้าคงจะประกาศสงครามกันเร็ว ๆ นี้ ถ้าไปทางนั้นคงเที่ยวไม่สนุกเท่าไหร่ หรือจะไปป่าสีเงิน... นี่ก็ใกล้จะถึงวันเพ็ญสีฟ้าแล้ว ถ้าเริ่มเดินทางตั้งแต่ตอนนี้ เดินทางชิล ๆ ก็น่าจะถึงทันคืนฉลองพอดี แต่ว่า...”

เสียงนุ่มทุ้มหยุดไปพร้อมกับนัยน์ตาสีเพลิงที่เหลือบมองยังร่างเล็กผู้กำลังเกลือกกลิ้งอย่างมีความสุข

ป่านั่นมันอันตรายเกินไปสำหรับเจ้าตัวเล็กนี่สิ

“ไปทางเมืองวารินทร์ก็น่าสนใจ ของกินอุดมสมบูรณ์ ไม่ได้กินหอยทับทิมฝีมือเชฟกระทะทองนานแล้ว” 

แถมแถวนั้นก็ไม่ค่อยมีพวกผู้เล่นระดับสูงสักเท่าไหร่ คงไม่มีตัวอันตรายมาสนใจเจ้าตัวเล็กหรอกมั้ง...

“ไปหาของกินแถวเมืองวารินทร์กันไหมตัวเล็ก”

“เมี้ยวว ๆๆๆ ง้าววว”

-อยากไปไหนก็ไปเถอะ แต่พาผมไปส่งเมืองเริ่มต้นก่อนนะพี่ชาย-

“อืม งั้นไปเมืองวารินทร์ละกันเนอะ”

“แม้ว ๆๆๆ มี้!”

-ก็บอกว่าเมืองเริ่มต้นไง!-

แล้วอัศวินสามสีก็โดนจับขึ้นวางบนกลุ่มผมนุ่มสีดำก่อนเริ่มออกเดินทางมุ่งหน้าไปสู่เมืองวารินทร์แห่งนครกึ่งบาดาล อย่างไม่ค่อยจะเต็มใจสักเท่าไหร่

*****-----*****-----*****

ข้อมูลทั่วไปเกี่ยวกับเกม Spirit of Adventure

เนื่องจากเกม Spirit of Adventure เน้นไปที่การผจญภัยไขปริศนา ทางบริษัทเกมจึงไม่มีนโยบายเผยแพร่รายละเอียดต่าง ๆนอกเหนือไปจากข้อมูลเกมคร่าว ๆ เพื่อท้าทายให้ผู้เล่นได้ค้นหากันเอง ข้อมูลที่มีการเผยแพร่กันในปัจจุบันจึงล้วนเป็นข้อมูลที่รวบรวมขึ้นมาโดยเหล่าผู้เล่น ไม่ว่าจะเป็นข้อมูลเกี่ยวกับสัตว์อสูร ดินแดน อาชีพ อาวุธ วัตถุดิบ หรือแม้กระทั่งภารกิจต่าง ๆ

จากการค้นพบโดยผู้เล่น โลก Spirit of Adventure เป็นทวีปกว้างใหญ่ที่มีทะเลอยู่ทางตอนใต้ ตัวทวีปแบ่งออกเป็น 4 แดน 3 นคร 2 ป่า และ อีก 1 เมือง เนื่องจากการเดินทางของทุกคนเริ่มที่เมืองเริ่มต้น ผู้เล่นจึงถือว่าเมืองเริ่มต้นเป็นจุดศูนย์กลางของทวีป และนั่นทำให้เมืองเริ่มต้นซึ่งเป็นเพียงเมืองเล็ก ๆ อันรายล้อมไปด้วยป่าและทุ่งหญ้า กลายเป็นเมืองที่มีผู้เล่นสัญจรผ่านไปผ่านมามากที่สุด เมื่อรวมกับที่เป็นเมืองที่มีผู้เล่นใหม่เดินทางเข้ามาเรื่อย ๆ ด้วยแล้ว เมืองเริ่มต้นจึงมีที่ทำการของกิลด์ผู้เล่นแทบจะทุกกิลด์ในโลก Spirit of Adventure ตั้งอยู่ และมีผู้เล่นระดับสูงประจำอยู่เป็นจำนวนไม่น้อย แม้ว่าผู้เล่นเหล่านั้นจะไม่ได้ประโยชน์จากสัตว์อสูรระดับต่ำรอบ ๆ เมืองเลยก็ตาม

ทางใต้ของเมืองเริ่มต้นเป็นที่ราบลุ่มแม่น้ำของนครกึ่งบาดาล ดินแดนของเผ่าอสูรที่ปัจจุบันครอบครองโดยผู้เล่นอิสระ ‘กุ้งอบวุ้นเส้น’ โดยมีเมืองวารินทร์เป็นเมืองหลวง นครกึ่งบาดาลเป็นเมืองยอดนิยมของผู้เล่นมือใหม่ เนื่องจากสัตว์อสูรที่ระดับไม่มากนักและสภาพภูมิประเทศที่ไม่โหดร้าย ทางใต้ของเมืองวารินทร์มีท่าเรือฝูงเต่าเกราะ หนึ่งในสมบัติของดินแดนที่ครอบครองโดยผู้เล่น ‘กุ้งอบวุ้นเส้น’ ที่คอยให้บริการนักเดินทางที่ต้องการเดินทางทางน้ำ แต่เนื่องจากคลื่นลมปริศนาในทะเล เหล่าผู้เล่นจึงยังไม่สามารถบุกเบิกไปไกลจากชายฝั่งได้มากนัก แม้ว่าจะมีผู้พบเห็นดินแดนที่อยู่ห่างไกลออกไปในทะเลก็ตาม

หากเดินทางต่อไปจากนครกึ่งบาดาลไปทางตะวันตกจะพบดินแดนลึกลับ นครแห่งสายหมอกของเหล่าเอลฟ์ดำ โดยมีเมืองหมอกไร้แดนเป็นเมืองหลวง จากภูมิอากาศที่ปกคลุมไปด้วยหมอกหนาทึบตลอดเวลาและสัตว์อสูรที่ร้ายกาจ ทำให้พื้นที่ส่วนใหญ่ดินแดนนี้ยังคงเป็นปริศนา

ทางตะวันตกของเมืองเริ่มต้นเป็นทุ่งหญ้าโล่งกว้างของนครทุ่งหญ้า ซึ่งมีป้อมอาชาเป็นเมืองหลวง อีกดินแดนยอดนิยมของผู้เล่นมือใหม่ แต่เดิมเมืองนี้ครอบครองโดยขุนนางเผ่ามนุษย์ แต่ผู้เล่นก็ทำภารกิจประดับสัญลักษณ์ของป้อมอาชาได้จนเป็นผลสำเร็จ จากสภาพภูมิประเทศที่โล่งกว้างอำนวยต่อการทำสงคราม ดินแดนนี้จึงเกิดสงครามชิงตราสัญลักษณ์ขึ้นบ่อยครั้ง ปัจจุบัน กิลด์อาชาทมิฬ เป็นผู้ครอบครองนครทุ่งหญ้า รวมไปถึงฝูงอาชาลมกรดที่ขึ้นชื่อเรื่องความรวดเร็วและทรหดซึ่งเป็นสมบัติของดินแดน

ยิ่งเดินทางลึกจากนครทุ่งหญ้าเข้าไปทางตะวันตกอากาศจะยิ่งร้อนและแห้งแล้งขึ้นเรื่อย ๆ จนเข้าเขตนครทะเลทราย ดินแดนของพวกคนแคระ นครทะเลทรายประกอบไปด้วยทะเลทรายกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา ซึ่งใต้ผืนทรายนั้นได้ซ่อนไปด้วยอุโมงค์ใต้ดินที่เต็มไปด้วยสัตว์อสูรจำนวนมาก ดินแดนนี้มีป้อมซ่อนทองเป็นเมืองหลวงซึ่งปัจจุบันครอบครองโดยกิลด์คาราวาน กิลด์พ่อค้าอันดับ 1 ของ โลก Spirit of Adventure สมบัติของดินแดนที่กิลด์คาราวานได้ครอบครองจนกลายเป็นกิลด์พ่อค้าอันดับ 1 อย่างไม่มีใครล้มได้ คือสิทธิ์ในการใช้อุโมงค์พิศวง อุโมงค์ลงอาคมของเหล่าคนแคระ ซึ่งสามารถส่งสิ่งไม่มีชีวิตจากอุโมงค์แห่งหนึ่ง ไปยังอุโมงค์ปลายทางซึ่งแอบซ่อนอยู่ทั่วทุกดินแดนทั้งใกล้และไกลในชั่วอึดใจ

ทางตะวันตกเฉียงเหนือของนครทุ่งหญ้าเป็นที่ตั้งของแดนพายุอัคคีดินแดนของเผ่าอสูร ภูมิประเทศของดินแดนนี้เป็นภูเขาหินแห้งแล้งและภูเขาไฟ เวิ้งอสูรซึ่งเป็นเมืองหลวงของดินแดนเป็นที่ชุกชุมไปด้วยอสูรหลากสายพันธุ์ เป็นที่นิยมในการเก็บระดับของเหล่าผู้เล่นระดับสูง หากแต่ด้วยความโหดร้ายของภูมิประเทศและปริมาณสัตว์อสูรในดินแดน ภารกิจปริศนาประจำดินแดนนี้จึงยังไม่มีผู้เล่นใดค้นพบ

หากเดินทางขึ้นเหนือจากเมืองเริ่มต้น จะเริ่มเห็นทิวเขาและจะเพิ่มความสลับซับซ้อนขึ้นไปเรื่อย ๆ ตามระยะทาง เข้าสู่แดนภูผาที่ปกครองโดยคณะจอมเวทเผ่ามนุษย์ มีปราการศิลาปราชญ์เป็นเมืองหลวง ดินแดนนี้เต็มไปด้วยขุนเขาและถ้ำ เป็นแหล่งเก็บระดับชั้นดีของผู้เล่นระดับกลางๆไปจนถึงสูง ปริศนาประจำดินแดนได้มีผู้ค้นพบแล้ว หากแต่ยังไม่มีใครพิชิตได้ โดยมีกิลด์หงส์เพลิงที่ดำเนินภารกิจปริศนาประจำปราการศิลาปราชญ์ไปได้ไกลที่สุด

ไกลออกไปทางเหนือเป็นเทือกเขาค้ำฟ้า เทือกเขาสูงชันที่ไม่มีใครข้ามผ่านไปได้ ที่ตีนเขามีถ้ำใหญ่ซึ่งเป็นทางเข้าสู่เมืองเพทายจรัสแสง เมืองหลวงของแดนอัญมณี ดินแดนอีกแห่งของเหล่าคนแคระ แดนอัญมณีเป็นดินแดนที่ถูกขุดลึกเข้าไปในขุนเขาซึ่งอุดมไปด้วยสินแร่และเพชรพลอย กิลด์ค้อนอัศนี กิลด์ของเหล่าอาชีพสายสร้าง เป็นผู้ที่ทำภารกิจครอบครองดินแดนได้เป็นผลสำเร็จ และได้สิทธิ์ในการซื้อแร่ธาตุและร้องขอแร่หายากจากเหล่าคนแคระเป็นทรัพย์สินของแดนดิน แต่ปัจจุบันการบุกเบิกพื้นที่ในแดนอัญมณียังทำไปได้เพียงไม่กี่ส่วน เนื่องจากผู้ปกครองดินแดนซึ่งส่วนใหญ่เล่นอาชีพสายสร้าง ไม่ใคร่จะสนใจการผจญภัยกันนัก อีกทั้งความลึกลับและเหล่าอสูรร้ายที่ซ่อนอยู่ในเงามืดก็ไม่ง่ายที่จะต่อกร

ทางตะวันออกของเมืองเริ่มต้นเป็นจุดเริ่มต้นของผืนป่ากว้างใหญ่ ป่าแห่งแรกเป็นป่าสีเงินของเหล่าเอลฟ์ ป่าที่เต็มไปด้วยสนเงิน ต้นสนสูงลำต้นหนาสีเหลือบเงินซึ่งเหล่าเอลฟ์นิยมเจาะโพรงสร้างที่อยู่อาศัย ป่าสีเงินมีวงกตไร้เงา เขตแดนที่ว่ากันว่าเหล่าต้นไม้ในนั้นมีชีวิตและเคลื่อนที่ได้ เป็นเมืองหลวง ปัจจุบันป่าสีเงินปกครองโดย กิลด์นางฟ้า ผู้ได้รับสิทธิ์ให้ใช้งานประตูสนเงินของเหล่าเอลฟ์ ประตูสนเงินเป็นคู่ประตูลงเวทมนตร์ซึ่งสามารถเปิดให้เดินทางข้ามจากประตูบานหนึ่งไปออกยังคู่ประตูที่ต้นสนเงินอีกต้นในป่าห่างไกล

หากเดินทางจากป่าสีเงินไปทางเหนือจะเข้าสู่เขตป่าทึบเขียวขจีของป่ามายา อีกดินแดนของเผ่าอสูร ภายในป่าเต็มไปด้วยเวทมนตร์ลวงตาลี้ลับที่คอยลวงเหล่าผู้เดินทางให้เดินวกวนหาทางออกไม่ได้ นอกจากนั้นยังเต็มไปด้วยอสูรมายาที่เด่นด้านเวทมนตร์ ป่ามายาจึงกลายเป็นเขตอันตรายที่ผู้แม้เล่นระดับสูงก็ยังหลีกเลี่ยง ดินแดนส่วนใหญ่ของป่ามายา นอกจากหุบเขาไร้กาลที่เปิดประตูสนเงินจากป่าสีเงินมาได้แล้วก็ยังคงเป็นปริศนา แม้จะมีผู้เล่นจำนวนมากที่ได้รับภารกิจประจำดินแดนนี้มา แต่ก็ยังไม่มีใครทำได้สำเร็จ

ในระยะเวลา 1 ปี ที่เกม Spirit of Adventure เปิดตัวมาก็มีผู้เล่นบุกเบิกดินแดนต่าง ๆ ไปได้มากมาย หากก็ยังมีพื้นที่อีกไม่น้อยที่ยังคงเป็นปริศนาที่ท้าทายเหล่าผู้เล่นต่อไป

*****-----*****-----*****

ตอบคำถาม

คำถามจากคุณ []SO_DadE[] เกี่ยวกับว่าในเมื่อคนอื่นสามารถรับเควสท์ปริศนาดินแดนที่ถูกประกาศไปแล้วได้ ทำไมกิลด์ต่าง ๆ จึงต้องออกตามหาผู้เล่นที่ค้นพบเควสท์ด้วย

ถึงจะบอกว่าคนอื่นสามารถรับเควสท์เดียวกันได้ แต่ไม่มีใครทราบว่าเควสท์นั้นรับได้ที่ไหนหรือมีเงื่อนไขพิเศษอะไรค่ะ แค่บอกว่าเป็นเควสท์ของเมืองไหนเท่านั้น คนอื่นก็ต้องออกตามหาวิธีรับเควสท์เอาเอง การประกาศเป็นการบอกว่าเควสท์นั้นมีอยู่และมีของรางวัลเป็นอะไรเพื่อจูงใจให้ผู้เล่นออกตามหา แต่หากติดต่อคนที่ค้นพบเควสท์โดยตรงได้แล้วขอซื้อข้อมูลหรือยื่นข้อเสนอมาเป็นพวกเดียวกันก็จะรู้ข้อมูลเร็วกว่า

อีกอย่างในประกาศนี้เป็นการประกาศในลักษณะของผู้เล่นอิสระที่ค้นพบเควสท์ ซึ่งปกติยากที่จะทำได้สำเร็จตามลำพัง หากผู้เล่นอิสระคนนั้นเข้าร่วมกิลด์กลุ่มปาร์ตี้ในภายหลังแล้วทำเควสท์สำเร็จ คนอื่น ๆ ในกลุ่มก็จะได้รับผลประโยชน์จากสมบัติของดินแดนไปด้วย ผลประโยชน์จากสมบัติของดินแดนจะผูกกับกิลด์และผู้เล่นทุกคนที่เข้าร่วมทำเควสท์ในขั้นสุดท้ายได้สำเร็จค่ะ

คำถามจากคุณ yukihana ที่ถามเกี่ยวกับว่าถ้าเกิดทำเควสท์ปริศนาได้สำเร็จ จะแบ่งรางวัลการครอบครองเมือง และการครอบครองเทพผู้พิทักษ์ยังไง

สำหรับเควสท์ที่เกี่ยวข้องกับเควสปริศนาประจำเมืองทั้งหมด หากรางวัลเควสท์มีชิ้นเดียว เมื่อทำเควสท์สำเร็จ รางวัลจะตกเป็นของหัวหน้ากลุ่มที่ทำเควสท์ขั้นนั้น ๆ สำเร็จค่ะ ถ้าเกิดกลุ่มนั้นมีทั้งปาร์ตี้และกิลด์ หัวหน้ากิลด์จะได้สิทธิ์เป็นผู้ครอบครองรางวัล ถ้าไม่มีกิลด์จะเป็นหัวปาร์ตี้ เพราะฉะนั้นเมืองจะอยู่ใต้การครอบครองของหัวหน้ากิลด์หรือหัวหน้าปาร์ตี้ ถ้ามากันคละกิลด์ก็จะตกเป็นของหัวหน้าปาร์ตี้เช่นกัน แต่ถ้ามาคนเดียวก็ได้ครอบครองคนเดียวไปเลย

สำหรับสิทธิ์การได้เทพเป็นผู้ติดตามก็ใช้หลักการเดียวกัน แต่คนที่ได้รับจะต้องเป็นหัวหน้ากลุ่มในขณะที่พบเควสท์ปริศนานั้น ๆ ต้องพบเป็นกลุ่มแรกของเซิฟเวอร์ และยังต้องเป็นส่วนหนึ่งของการเคลียเควสท์ปริศนาประจำเมืองขั้นสุดท้ายอีกด้วย เพราะฉะนั้น โอกาสได้เทพเป็นผู้ติดตามจะน้อยกว่ามากค่ะ ในกรณีของน้องจา จะมีแค่น้องจาที่มีโอกาสได้เทพผู้พิทักษ์ เพราะพบเป็นคนแรก ส่วนนายคิมไม่มีโอกาสได้นะ

สำหรับรางวัลเควสท์ปริศนาที่ให้รางวัลแบบเป็นกลุ่ม เช่น สิทธิ์ในการใช้สถานที่พิเศษ สกิลพิเศษ คนที่ได้รางวัลคือกลุ่มคนทั้งหมดที่ได้เข้าร่วมทำเควสท์ขั้นตอนนั้น ๆ และยังหลงเหลืออยู่ในเวลาที่เควสท์ขั้นตอนนั้นสำเร็จเท่านั้นค่ะ โดยปกติแล้วในการทำเควสท์ก็จะจำกัดจำนวนคน เช่นจำนวนคนในปาร์ตี้ที่วาร์ปเข้าแผนที่ทำเควสท์พิเศษ จำนวนคนในกิลด์ หรือจำนวนคนสูงสุดที่สามารถเข้าห้องเควสท์พร้อมกันได้