คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : First Day
บรรยากาศแบบนี้ เหมือนอยู่ในสวรรค์ ช่างสบายอะไรอย่างนี้นะ ตอนนี้ฉันอยากอยู่อย่างนี้ไปตลอดเลย ดูนั่นสิมีทุ่งดอกไม้ด้วย ฉันอยากวิ่งเข้าไปนอนอยู่บนทุ่งดอกไม้นั่นจังเลย รอฉันก่อนนะเจ้าทุ่งดอกไม้จ๋า
“เจลล่า….เจลล่า….”
ฟังดูสิเหมือนมีใครมาเรียกชื่อฉันอยู่เลย ในนี้มีคนอื่นนอกจากฉันเหรอ (οoο)โอ๊ะๆๆๆ เหมือนได้ยินเสียงฝีเท้าใครเดินใกล้เข้ามา กำลังจะมาหาฉันแล้ว
“ตื่นได้แล้ว ยัยลูกคนนี้หนิ ย้ากๆๆๆ”
“ว๊าก……..!OoO แม่ โอ้ยๆๆๆ เจ็บ ย้าก………..>o<” ตุบ!
“สมน้ำหน้าตกเตียงเลยเป็นไงหล่ะ” แม่นะแม่ตัวเองเหละทำเค้าเจ็บตัวยังจะมาพูดอีก <*_*>
“ก็แม่ไม่ใช่เหรอทำหนูตกเตียงอ่ะ อูย~~~T_T เจ็บ” แม่นะคนกำลังฝันดีดันมาลากเค้าตกเตียงเลย :<
“วันนี้เปิดเทอมวันแรกนะ รีบไปเร็วเดี๋ยวจะสายเอา” โธ่แม่ก้อ วันเปิดเทอมวันแรกจะต่างอะไรกับวันปรกติกันเล่า ทำเป็นตื่นเต้นไปได้ (⁻_⁻")
“แนะ ยังไม่ไปอีก” ว้าก!หนูไม่อยากโดนก้านคอแต่เข้านะ
“อย่านะแม่ ไปก็ได้” นึกทีไรแล้วเสียว พอแม่ยกขาแบบนี้นะฉันต้อโดนก้านคอทุกทีเลย ‘ฉันหนะเคยเป็นแชมป์เทควันโดสี่สมัยซ้อนเชียวนะโว้ย’ ตั้งแต่อยู่มาจนปูนนี้เคยได้ยินแม่พูดคำนี้นับครั้งไม่ถ้วน ไม่รู้จะอวดไปทำมัยกันนะ ก็แค่เป็นเชมป์ตั้งแต่สมัยมอปลายก็คงจะราวๆเมื่อสิบปีที่แล้วโธ่! ทำไมกันนะทำไมฉันถึงไม่มีพี่น้องเลยซ๊ากคนฉันต้องอยู่กับแม่แค่สองคน ความจริงฉันอยากมีพี่ชายหล่อๆซักคน ^_^ เวลาไปไหนมาไหนเอาไว้ควงเท่จะตายไป อิอิ เอ๋เพลินเลยกี่โมงแล้วเนี่ย แม่นี่ก้อนะ ออกไปทัวร์กับบริษัทไม่เคยซื้อของมาฝากลูกเล้ยซื้อแต่นาฬิกา ดูซิเนี่ยมีเต็มบ้านไปหมดเลยขนาดในห้องน้ำยังมี แอ๊ะ! เจ็ดโมงครึ่ง หือ… ว๊าก! สาย สาย สายแล้วววววว โอ้ยไม่ถูมันแล้วสบู่อ่ะ ผ้าเช็ดตัวอยู่ไหนนะ โอ้ยตายแล้ว ชุด….ชุดนักเรียน กระโปรง กระโปรง เน็กไท ถุงเท้า รองเท้า เสื้อคลุม โอ้ยไม่ใส่แล้ว โรงเรียนอะไรกันทำไม่เครื่องแบบมันเยอะนักวะ กระเป๋าอยู่ไหน ว๊าก เจ็ดโมงสี่สิบห้าแล้ว อีกสิบห้านาที เจลล่าเอ๋ย เจ้าต้องเข้าเกียร์หมาแล้วหละย้าก!
หนอยผ่านหน้าบ้านนี้ทีไรแล้วหงุดหงิด ป่านนี้มันอยู่ออสเตรเลียจะเป็นไงบ้างนะ ว่าไปแล้วก็คิดถึงมันเหมือนกัน
“นี่เจ๊……ยัยปีศาจแม่ลูกอ่อน” แอ๊ะเสียงคุ้นๆ ช่างเถอะไปต่อดีกว่า
“เจ๊ ไม่ได้ยินหรือไงเนีย ไม่สวยแล้วยังหูตึงอีก” ชัดเลย อืม! หนอย ไอ้เห็ด
“นี่แกจะมากวนฉันทำไม ถ้าฉันไปโรงเรียนไม่ทันนายตาย ไอ้เห็ด”
“ขึ้นรถสิเจ๊ เดี๋ยวก็ไปไม่ทันหรอก” เอ๊อดูดีๆนี่มันเครื่องแบบของโรงเรียนฉันนี่
“เครื่องแบบนักเรียนนี่มัน”
“ถูกต้องนะคร้าบ ผม ลี อิลซอง อยู่ปีหนึ่งคร้าบ อ้าวรู้แล้วก็รีบขึ้นรถสิเจ๊ เดี๋ยวจะไปโรงเรียนไม่ทันนะ อีกห้านาทีประตูโรงเรียนจะปิด รีบไปดีกว่า ถ้าเจ๊ไม่ไปฉันไปนะ บาย”
“เดี๋ยว ไอ้เห็ด ฉันไปด้วย” ถ้าฉันไม่ลำบากฉันไม่พึ่งแกหรอกไอ้เห็ด
“เอ้า เร็วเข้าสิ” ได้ทีแล้วสั่งใหญ่เชียวนะ อย่าให้ถึงคราวฉันบ้างล่ะกัน ฉันจะเล่นแกให้แสบเลย
“อ้าก…!*O* นี่แกแกล้งฉันเหรอ” นี่แกจะเล่นถึงบาดเจ็บสาหัสเชียวเหรอฉันยังนั่งไม่ดีเลยแกออกรถทามมายยย หึ ถึงยังไงแกก็แพ้มือกาวของฉันอยู่ดี ดีนาที่ฉันตะครุบทัน
“ก็เจ๊แหละนั่งไม่ดีเอง” อ้าวไอ้นี่ยังมีหน้ามาโทษกันอีก
“รีบไปเหอะน่า อย่าพูดมาก” หยุดพูดซะทีโอ้ยปวดหัวกับมัน
“นี่ เจ๊ ตื่นสายใช่ไหมเจ๊อ่ะ” เชอะทำมาเป็นรู้ดี
“ฉันตื่นสายแล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายไม่ทราบยะ”
“เกี่ยวสิ ก็ฉันอุสาห์ตื่นแต่เช้ามารอเจ๊ มันเสียเวลานะ” พูดอะไรของมันวะฟังไม่ได้ยิน ลมก็ตีดังสภาพฉันตอนนี้หยั่งกะเพิ่งขุดมาจากใต้ดิน
“เอ๋ นายว่าอะไรนะ”
“อ๋อ เปล่าๆ แค่บอกว่าสภาพเจ๊เหมือนผีแม่ลูกอ่อนไม่มีผิดเลย 555+” ฉันรู้ล่ะยะ นายไม่ต้องมาพูด ตอนนี้ฉันอยากเข้าโรงเรียนใจจะขาดแล้ว วันนี้เป็นเวรยัยโซฮีเผ้าประตูโรงเรียนซะด้วยสิถ้าฉันไปไม่ทันยัยนั่นคงไม่ให้ฉันเข้าโรงเรียนแน่ๆ ในที่สุดนายนี่ก็ขับรถมาจวนเกือบจะถึงโรงเรียนแล้ว แปลกแฮะเห็นนายนี่บอกอยู่ว่าจะไปเรียนที่ออสเตรเลียกับพี่ชายนี่ แล้วทำไมถึงมาโผล่ที่นี่ได้นะ โอ้ย ช่างเถอะตอนนี่ที่สำคัญคือโรงเรียน เอ๊ะถ้าตาฉันไม่ฝาดไปฉันเห็นยัยโซฮี เอ๋ยัยนั่นจริงๆด้วย
“เอ๊ะนั่น ยัย โซฮี กำลังจะปิดประตูโรงเรียนแล้ว เร็วเข้าอิลซอง”
“แหมซึ้งใจจริงๆในที่สุดเจ๊ก็เรียกชื่อฉันได้ซะที่”
“โอ้ยมัวแต่พูดมากอยู่นั่น เร็วสิยัยนั่นกำลังจะปิดประตู เดี๋ยวมันก็ไม่ให้เข้าโรงเรียนหรอก”
“โอเค เกาะแน่นๆแล้วกันนะ” อ๊ากตานี่จะบิดก็ไม่บอก
“นี่ ไม่ต้องบิดแล้วก็ได้ ⁻_⁻ ยัยนั่นมันปิดประตูแล้วเห็นม้ายยยยยย! เพราะนายคนเดียวแท้ๆทำให้ฉันเข้าโรงเรียนสาย ไอ้เด็กบ้า นี่แนะๆๆๆ ToT” เจ้าบ้านี่ถ้าฉันไม่มัวเถียงอยู่กับนายนะป่านนี้ฉันคงนอนหลับสบายในห้องเรียนไปแล้ว
“โอ้ย…..เจ๊ นี่เจ๊เองก็ผิดเหมือนกันนั่นแหละ ถ้าฉันไม่มารับเจ๊ฉันก็คงเข้าโรงเรียนไปนั่งมองรุ่นพี่สาวๆสวยๆไปนานแล้ว”
“นี่นายโทษฉันเหรอ ถ้าฉันวิ่งมาฉันคงจะเข้าโรงเรียนแล้ว” ใครจะยอมรับผิดหล่ะนานนั่นเหละผิดเต็มๆ
“ถ้าเจ๊วิ่งมาถึงเที่ยงเจ๊ก็คงไม่ถึงโรงเรียนหรอก ขาสั้นขนาดนี้วิ่งไม่ทันคนอื่นเขาหรอก”
“ว๊าก…..>~< นี่นายว่าฉันเตี้ยเหรอ ไอ้เด็กบ้าฉันสูงตั้ง 165 ซม เชียวนะโว้ย จะไปเตี้ยได้ไงกันเล่า”
“นี่พวกเธอสองคน ไม่ทราบว่าจะเถียงกันอีกนานไหม หา” ยัยโซฮี ไม่เห็นรึไงคนกำลังเถียงจะชนะอยู่แล้ว
“อ้าว นี่ซอยุนอา อ้อไม่ใช่สิต้องเป็นเจลล่าต่างหากฉันสนิทกับเธอฉันคงเรียกชื่อนี้ได้สินะ เธอคงมาสายละสิ เสียใจด้วยนะประตูปิดแล้วเธอคงเข้าไม่ได้แล้วหล่ะ” หนอยทำเป็นใหญ่มาจากไหนยะ ยัยบ้า
“เอ่อ….รุ่นพี่ครับ ขอโทษแทนรุ่นพี่เจลล่าด้วยนะครับ ผมผิดเองหล่ะครับพอดีเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย” ยอมรับว่าตัวเองผิดแล้วเหรอยะ
“เอ๊ะนี่เธอ ใช่…รุ่นน้องปีหนึ่ง ที่ชื่ลีอิลชองรึป่าว” นายนี่ดังขนาดนั้นเลยเหรอ เธอถึงรู้จัก
“ครับ ผมเองครับ” หมันไส้ไอ้สองคนนี้ ดูสิสีหน้ายัยโซฮีเปลี่ยนไปหยั่งกะหน้ามือกะหลังตีน
“ชะ…ชะ….ใช่จริงๆด้วย อิลชองจริงๆ อิลชองจริงๆใช่ไหมฉันคงไม่ฝันไป ฉันได้ยินมาว่านานไปเรียนออสเตรเลียไม่ใช่เหรอ” แค่นี้ทำเป็นตกใจหยั่งกะเห็นผีแล้วเมื่อไหร ฉันจะได้เข้าโรงเรียนเนี่ยฉันเมื่อยขานะจะยืนอยู่นี่อีกนานม้ายยยยย
“คือว่า ผมคงไปไม่ได้หล่ะครับแพราะคุณแม่จะส่งพี่ชายกลับมาอยู่ที่นี่ ผมคงต้องอยู่เป็นเพื่อนเขา” แหมทำเป็นดัดจริตเรียกคุณแม่ ("⁻_⁻)แหวะ OoOเอ๋เมื่อกี้นี้นายนี่บอกว่าพี่ชาย พี่ฮเยซองนะเหรอ เขาจะกลับมาเกาหลีเหรอเนี่ยอ้ากๆๆๆดีใจจังเลย ^_^ จะได้เจอพี่ฮเยซองแล้ว ตอนนี้เขาจะหน้าตาเป็นไงนะเขาจะหล่อขึ้นไหมนะ แต่เดิมเขาก็หล่ออยู่แล้วเขาคงจะหล่อขึ้นกว่าเดิมแน่ อ้ายยยยยย >_< อยากเจดเขาเร็วๆจัง
“เจ๊ๆ” ถ้าฉันได้พบเขาอีกครั้งเขาจะยังจำฉันได้ไหมนะ
“เจ๊” แล้วเขาจะสนิทกับฉันเหมือนเดิมไหม
“นี่เจ๊จะเข้าไหมโรงเรียนอ่ะ มัวแต่เหม่อยู่ได้ รุ่นพี่เค้าให้เข้าโรงเรียนแล้วเร็วเข้าสิ” ว้ายไอ้เด็กบ้านี่ตกใจหมดเลย แกนะแก ไอ้มารหัวใจ
“อ้อ…. เดี๋ยวสิ ซอยุนอา เธอแต่ตัวไม่เรียบร้อยผมเธอก็ยุ่งเหยิงเน็กไทก็ไม่ใส่ ในฐานะที่ฉันเป็นหนึ่งในกรรมการนักเรียนฉันคงไม่ปล่อยให้คนอย่างนี้เข้าโรงเรียนหรอกนะ” อ๊ากยัยบ้า…..มันจะมากไปแล้วนะ
“สามนาที”
“หา….” สามนาทีอะไรของยัยนี่นะ
“สามนาทีสำหรับการแต่งตัวให้เรียบร้อย”
“ยัยปีศาจนี่เธอจงใจแกล้งกันชัดๆ” ฉันไม่ยอมหรอนะ ถึงฉันจะเป็นนางเอกแต่ฉันก็สู้คนนะยะ
“ตอนนี้เหลือเวลาอีก 2 นาที 40 วินาที”
“เฮ้ยเดียวสิยะยัยปีศาจ” อย่าคิดว่าฉันจะยอมนะ แค่ตอนนี้ฉันไม่มีทางเลือกตะหากฉันถึงต้องทำตามเธอ โอ้ยทำไมเน็กไทมันใส่ยากนักนะ ผมก็เกะกะจะตัดสั้นให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย
“เอ๊ะ!”
“อยู่นิ่งๆสิ ผูกไทด์ก็ผูกไปไม่ต้องหันมา” นายนี่มัดผมให้ฉันเหรอ มือเบาจังเลยนี่นะเหรอผู้ชายที่ผู้หญิงเกือบทั้งโรงเรียนหมายปอง ฉันรู้จักหมอนี่มานานแต่ฉันก็ไม่เคยคิดที่จะชอบเขาเลยสักนิดอาจเป็นเพราะเราสนิทกันเกินไปมั้ง เอะ! นี่ฉันคิดบ้าอะไรอยู่เนี่ยเธอบ้าไปแล้วเหรอเจลล่า
“อ่ะ เสร็จแล้ว นี่เจ๊มันผูกยากนักเหรอไทด์หน่ะ มานี่เดี๋ยวฉันผูกให้ เอ้ายืนบื้ออยู่ได้เอามือออกสิ”
มองหน้านายนี่ดีๆแล้วมันก็ดูดีเหมืนกันแฮะ ทำไมฉันเพิ่งจะสังเกตนะ ตาสีน้ำตาลคู่นี่สินะที่นายใช้ละลายใจสาวๆของนาย แล้วก็คิ้วสีดำสนิท จมูกที่โด่งเป็นสันได้รูป ริมฝีปากสีชอพูของนาย เคยพูดคำหวานๆใส่ผู้หญิงให้หลงนายกี่คนแล้วหล่ะ
“เจ๊ เจ๊ เสร็จแล้ว โรงเรียนหน่ะจะเข้าไหม” รวมถึงน้ำเสียงที่ฟังยังไงก็พระเอ๊กพระเอก มิน่าหล่ะหมอนี่ถึงได้รับเลือกเป็นพระเอกละครเวทีทุกเรื่องของโรงเรียนตั้งแต่สมัยอนุบาลจนเดี๋ยวนี้
“เจ๊ เป็นอะไรไปทำไมทำหน้าแปลกๆอย่างนั้นหละ นี่เจ๊ฟังอยู่รึป่าวเนี่ย……..”ว๊ากพูดดีๆก็ได้ไม่ต้องมาตะโกนใส่หูเดี๋ยวหูก็ตึงกันพอดี
“หา.. อ๋อๆ อืม ป่ะ เข้าโรงเรียนกัน” อายจังเลยนี่เราเหม่อลอยถึงขนาดนี้เชียวเหรอ
“นี่”
“อะไรอีกเล่า”
“กระเป๋าเจ๊ ไม่เอาไปรึไง ฉันจะเอารถไปจอดหลังโรงเรียนเจ๊เข้าไปก่อนล่ะกัน”
“แฮะๆๆๆ ลืม เอามานี่เลย” ต้องรีบไปไกลๆหมอนี่ ก่อนที่ฉันจะทำอะไรแปลกๆลงไป โรงเรียนจ๋าฉันมาแล้ว ซอนเยเพื่อนรักเธอเป็นไงบ้างนะ…..
ฉันเดินขึ้นมาที่ห้องด้วยสีหน้าที่แจ่มใส เปิดเทอมวันแรก ช่างสดใสอะไรเช่นนี้น้า
“ครืด” เสียงฉันเปิดประตูเองแหละ
“วี้ด….บึ้ม” ว้าก!นี่เสียงอะไร อ๋อเสียงพลุนี่เอง
“เจลล่าดีใจด้วยนะเธอสอบเทควันโดสาย แดงได้สำเร็จแล้ว” หา ถ้าฉันหูไม่ฝาดฉันได้แดงเหรอ
“เจลล่า เจลล่า นี่ไม่ดีใจเหรอ”
“กรี๊ด…….จริงๆ เหรอ ซอนเย ฉันไม่ได้ฝันใช่ไหม”
“ใช่เธอไม่ได้ฝัน มันเป็นเรื่องจริงนะ”
“ฉันดีใจที่สุดเลย ทีนี้ก็เหลือแค่สายดำ ฉันอาจจะได้คัดตัวทีมชาติแล้วสินะ ฉันดีใจที่สุดเลยซอนเย” เป็นครั้งแรกที่ฉันดีใจแบบสุดๆอย่างนี้ทีนี้แม่จะมาว่าฉันไม่เอาไหนไม่ได้แล้วนะ เพราะตอนนี้ฉันได้สายแดงแล้ว 55
“ได้สายแดงดีใจหยั่งกะถูกรางวัลที่หนึ่งแหนะ ทีฉันสอบได้ที่หนึ่งฉันยังไม่ดีใจขนาดเธอเลย” หมันไส้ยัยโซฮีจอมอวด ได้ที่หนึ่งทุกปีแล้วมันดีตรงไหนกันเชอะฉันได้ที่สองทุกปีฉันยังไม่อวดเลย
“เจลล่า ไปนั่งเถอะ” ฉันกำลังอารมณ์ดีไม่อยากเถียงกับใครหรอกนะยัยบ้า
“นี่ซอนเยเย็นนี้เราไปฉลองกัน”
“แค่นี้ถึงกับต้องฉลองเชียว”หนอยยัยนี่
“มันเรื่องอะไรของเธอยะ อยากเจอตีนรึไงยัยบ้า”
“เจลล่า เอ่อเรามาแลกที่กันดีกว่านะ นะ นั่งลงสิ” ทำไมฉันต้องนั่งข้างยัยบ้านี่ด้วยนะ ดีนะที่โต๊ะฉันไม่ติดกับยัยบ้านี่หน่ะ ตอนนี้ฉันต้องแลกที่กับซอนเย มานั่งฝั่งนี้แทนแต่ฉันไม่ถนัดนั่งข้างขวาทำไงได้ฉันไม่อยากมีเรื่องกับยัยสติไม่เต็มนี่ ทุกทีฉันจะต้องนั่งข้างซอนเยเพราะโต๊ะจะจัดแบบคู่ แล้วฉันต้องนั่งข้างซ้าย แต่ยัยบ้าโซฮีดันมานั่งข้างขวาซึ่งมันจะติดกับข้างซ้ายของฉันซะงั้น คิดจะลองดีกับฉันเหรอตั้งแต่เด็กจนโตยัยนี่หาเรื่องฉันมาตลอด แล้วยัยนี่จะสอบได้ที่หนึ่ง ส่วนฉันจะได้ที่สองตลอดมันน่าเจ็บใจนัก ที่สุดครึ่งวันแรกของการเปิดเทอมของฉันต้องเต็มไปด้วยความขุ่นข้องหมองใจเพราะยัยโซฮีตัวเดียวแท้ๆ
“เจลล่าเที่ยงแล้วลงไปโรงอาหารกันเถอะ”
“เอ่อ เธอไปก่อนล่ะกันฉันจะไปเอาของที่ล็อกเกอร์เเป๊ปเดียว”
“ถ้างั้นรีบๆเข้าหล่ะ”
“โอเคจร้าเดี๋ยวตามไป” ในที่สุดคอนแทกเลนส์ก็ทำพิษฉันซะแล้วคันตาฉะมัดไปหาแว่นใส่ดีกว่า ฉันเดินมาจวนถึงล็อกเกอร์แล้วขอฉันชั้นบนสุดแถวที่สองเอ้ อยู่ไหนนะ เจอแล้วนี่ไง เอ๋เสียงนี่มันคุ้นๆ
“ลีอิลชองนายอย่าลืมที่รับปากไว้หล่ะ” เสียงยัยโซฮีนี่ รับปากอะไรวะ ตอนนี้ฉันต้องทำตัวเป็นตุ๊กแกเกาะล็อกเกอร์ เพื่อฟังเสียงจากช่องทางเดินของล็อกเกอร์แถวถัดไป
“ไม่ลืมหรอกครับ ผมไม่ใช่คนที่ผิดคำพูด”
“ดีแล้ว 1 ทุ่มงั้นไปตามที่บอก”
“ครับรุ่นพี่”
ได้ความมาเท่านี้เองอ่ะ สัญญาอะไรกันนะ ยัยนี่มีแผนอะไรรึปล่าว หรือยัยนี่จะหลอกเจ้าเห็ดไป ไป ไป อ้าก! ไม่นะเจ้าเห็ดอย่าหลงกลมันเชียวนะ เฮ้อคงไม่หรองหมอนี่ฉลาดจะตายเอาตัวรอดได้หน่า แต่ยังสงสัยอยู่ดีตามไปดูดีกว่า แต่ตอนนี้เราต้องไปบอกซอนเยให้รู้ก่อนเราจะได้มีเพื่อนไป อิอิอิ
ความคิดเห็น