คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ 8 ฟักทอง
“ทำไปแล้ว” ‘แม่! นนท์มีเมียแล้ว’
แถมเป็นเมียที่แบบ ไม่คาดฝันว่าจะมีเลยด้วยซ้ำ ทำให้เด็กหนุ่มนั่งยิ้มกริ่มอยู่บนกองหมอน เพราะกำลังภาคภูมิใจในตัวเองอยู่
‘โอ๊ย เจ็บก้น’
ถึงจะได้ตีประตูเขา แต่ก็ถูกเขาตีประตูกลับ แถมคะแนนเขายังนำโด่ง คอยดูเถอะครั้งหน้าจะต้องตีโต้เอาคืนมาให้ได้
‘มีเมียทั้งที บางมุมก็หล่อกร้าวใจ บางมุมก็สวยจับตา เอ่อ ถึงจะมีอกแข็งๆก็เถอะนะ’
‘อีกทั้งยังอบอุ่นน่าเอนพิง’
ยังจำอกแน่นที่เผลอไปพิงได้ ว่ามันทั้งขาว หอมกรุ่น น่าลงลิ้นเล่นนัก
“นายท่านๆ” เสียงดังขัดทำให้ความหื่นลดระดับลง และหันมามองเจ้าของเสียง
“ข้อความด่วน”
เสียงนี้มาจากเจ้านกตัวน้อย สีสันสดใสที่เกาะอยู่บนหัวเตียง
“หืม อะไรหวา”
หันมามองเจ้านกตัวส้มผสมสีเขียวอ่อนออกแนวสว่างเตะตา ที่กำลังเจื้อยแจ้วด้วยจงอยปากสีฟ้าสด ช่างเป็นนกที่มีสีสันได้แสบตาเหลือเกิน
“กินยา รับไป” เจ้านกตัวน้อยโบกมือเพียงครู่ ยาลูกกลอนขนาดเท่าปลายนิ้วก้อยจึงอบอวลอยู่ในปาก
“ช่วยสมานแผล หายในสี่วินาที”
ครั้นกลืนยาจนหมด จึงหายเจ็บก้นในสี่วินาทีตามที่เจ้านกน้อยอวดสรรพคุณจริงๆ
“จับปีก จับปีก”
ยามเห็นเป้าหมายว่าตื่นเต็มตา เจ้านกตัวน้อยจึงเริ่มทำงานที่รับจ้างเอาไว้
“จับปีก จับปีก”
เห็นอีกฝ่ายไม่จับปีกเริ่มงานสักที เจ้านกตัวน้อยจึงเริ่งยิกๆ เพราะไม่ได้ว่างทั้งวัน เดี๋ยวเสร็จงานตรงนี้ ต้องไปรับงานที่อื่นอีก
“ครับๆ จับแล้ว”
ยามจับปีกเจ้านกตามคำขอ นกตัวน้อยจึงกลายเป็นหยดน้ำขนาดยักษ์ก้อนใหญ่ที่สูงจนท่วมหัว
“เฮ้ย” พอจะเดาได้อยู่ ว่าน่าจะมีอะไรแฟนตาซีอีกแน่ แต่ไม่คิดว่าจะใหญ่ขนาดนี้
“หลังจากนายท่านเก็บกระเป๋าเรียบร้อย ขอเชิญเดินเข้าไปในประตูสู่กาลเวลา ปลายทางคือบ้าน”
“หากถึงที่หมายโปรดให้คะแนนกระผมด้วย นกนำทางยินดีรับใช้ขอรับ” ว่าสโลแกนจบ เจ้านกนำทางจึงหายตัวไปลับทันที
หลังพ้นออกมาจากเจ้าหยดน้ำก้อนยักษ์จนพ้นทั้งตัว เจ้าหยดน้ำก้อนยักษ์จึงกระเพื่อมคราหนึ่ง ก่อนบนพื้นผิวจะแสดงหมายเลขขึ้นมาให้เลือกกด และมีคะแนนความพึงพอใจให้เลือกตั้งแต่ลำดับที่หนึ่งถึงห้า โดยมีหมายเหตุบอกความหมายของแต่ละเลขไว้ข้างท้าย ตัวอย่างเช่น กดเลขห้า หมายถึงพึงพอใจอย่างยิ่ง
ยิ่งมองดูยิ่งทำให้ฉุกคิด หวนคิดไปถึงระบบ call center ทำให้เจ้าตัวหัวเราะออกมาเบาๆในไอเดียสร้างสรรค์ของเจ้านกนำทาง และด้วยความเอ็นดูจึงกดหมายเลขห้าไปให้
“สุดท้าย ก็หนีไม่พ้น” แผ่ตัวลงบนเตียง พักสายตาสักครู่ และเผลอหลับลงสู่ห้วงนิทรา
ตะวันสาดแสงโรยลา และกำลังเริ่มคล้อยต่ำใกล้ลงดิน หมู่นกบนฟ้าเริ่มบินกลับรัง และเวลายามนั้นร่างหนึ่งก้าวเท้าเข้ามาใกล้เตียงอย่างเงียบเฉียบ
กุกกัก! กุกกัก! ‘หืม กลับมาแล้วเหรอ’
ลุกขึ้นมาชะโงกมอง ทั้งเปิดปลือกตาขึ้นมามองนิดนึง กองจะล้มตัวไปนอนต่ออีกหน่อย
“หาว” คนเพิ่งตื่นหาววอดๆ แต่ครั้นเห็นคนร่วมห้อง จึงตื่นเต็มตาทันที
“คุณเป็นใคร”
เขามีเรือนผมสีเขียวอ่อน ใบหน้าไม่คุ้นตาแต่โดยรวมคือดูดี และตอนนี้เขากำลังจัดเก็บข้าวของ และเสื้อผ้าของเราอยู่
“ข้าน้อย ฟักทอง ยินดีที่ได้พบขอรับ”
“ครับ”
เด็กหนุ่มทำตัวไม่ถูก ด้วยไม่เคยมีใครคอยดูแลมาก่อน ท่าทางจึงออกแนวเก๊ๆกังๆ
“ข้าน้อยสังกัดผู้น้อยของนายท่าน ยินดีรับใช้ขอรับ” อสูรหนุ่มเปิดยิ้มกว้างเพื่อทักทายนายอีกคน
“คนของอนิล เอ่อ…ฟรอสเหรอ” หากเรียกชื่อทางฝั่งนี้ไป กลัวว่าเขาจะไม่รู้จัก จึงเปลี่ยนเป็นชื่อหลักแทน
“ครับ” หันมาเปิดยิ้ม และกลับไปจัดเก็บข้าวของเข้าที่อย่างแข็งขัน
“ฟักทอง” ‘ใครหนอช่างตั้งชื่อให้ จำง่ายเหลือเกิน’
“ผมเก็บของเองได้นะ”
พยายามจะเข้าไปแย่งผ้าเปียกออกจากมือเขา แต่สู้รอยยิ้มสุภาพจากเขาไม่ไหว โน่น เดินหนีไปทางห้องน้ำ และแช่ผ้าเปียกในกะละมังไปแล้ว
ครั้นห้ามอีกฝ่ายไม่ได้ จึงมานั่งตั้งหลักบนโซฟา และกดทีวีหาหนังดูแทนด้วยความจำยอม
“นายของพี่ไปไหน”
ข้าน้อย นายท่านอะไร เด็กหนุ่มไม่ถนัด จึงบอกอีกฝ่ายไปตามนั้น และอีกฝ่ายก็ยอมปรับให้
“ตามไปไหมขอรับ” วิเคราะห์แล้วว่า หากพานายอีกคนไป นายท่านไม่ว่าแน่นอน
“ได้ๆ ผมเตรียมตัวแปปเดียว” ว่าจบจึงรีบวิ่งไปทางห้องน้ำทันที
ร้านอาหารขนาดย่อมเป็นสถานที่ ที่เด็กหนุ่มถูกพามา และคนที่กำลังตามหากำลังคอยยืนต้อนรับลูกค้ารวมถึงช่วยเสิร์ฟอาหาร เป็นภาพที่เด็กหนุ่มไม่คาดฝันจะได้เห็น
ริมฝีปากของเขายิ้มน้อยๆยามมองไปทางแม่ค้าคนสวย สายตาเช่นนั้นยามมองไปที่เธอ ท่าทีช่วยประคองและยิ้มส่งให้ เขาใช่คนยิ้มง่ายเสียที่ไหน เพียงแค่นี้ก็รู้แล้วว่า ผู้หญิงข้างกายเขาสำคัญเพียงไหน
ผู้ชายด้วยกันทำไมจะดูไม่ออก ดูก็รู้ว่าเขาชอบเธอ ในเมื่อมีคนที่ชอบอยู่แล้ว แล้วมาสานสัมพันธ์กับเราทำไม
“พี่ฟัก พี่ฟรอสมาบ่อยไหม” เสียงถามเรียบเรื่อย
“หากว่ากันตามเวลาของทางโลกสีขาว เจ็ดโมงถึงช่วงเย็นอยู่ตลอดครับ” ทางนี้ก็บอกเขาหมด
“เรากลับกันเถอะ” มองหน้าแม้ค้าสาวอีกครา ยิ่งมองก็ยิ่งเห็นความน่ารักสดใส แต่อายุก็ดูเด็กอยู่มาก ที่แท้เขาก็ชอบแบบนี้
ในเมื่อเขามีความสุข แล้วเราจะขวางเขาทำไม ดูท่าคำพูดคำจาที่บอกกันมา ก็เป็นเพียงแค่ลมปาก น่าขำ ที่หลงเชื่อเขาไปได้
“ไม่เข้าไปทักนายท่านหรือครับ”
อสูรหนุ่มสงสัยว่าเหตุใดถึงไม่ไปทักคู่ของตัวเองเล่า ที่พามาก็คิดว่านายเหนือคิดถึงนายท่านเสียอีก
“คนเขามีความสุข จะไปขวางเขาทำไม”
ยิ้มแกนๆและเดินนำออกไปจากสถานที่ ที่ใครบางคนกำลังสุข
กลับมาถึงห้อง ฝ่ายผู้ดูแลก็แยกไปปัดกวาดเช็ดถูและทำงานบ้าน ส่วนเจ้าของห้องกำลังนั่งเขี่ยโทรศัพท์เล่น ในรายชื่อของเพื่อนในโปรแกรมแชทยอดฮิต ปลายนิ้วกดเรียกชื่อหนึ่งขึ้นมาคุย
“สวัสดีครับ มีนา” บางทีการเผื่อใจและหาหลักให้ตัวเอง ย่อมเป็นทางเลือกที่ดี
กริ๊ง กริ๊ง เปลี่ยนจากการแชทไปเป็นสาวโทรมาหาแทนเสียแล้ว
“ดีจ้า นนท์ว่างไหม มีนากำลังหาคู่ไปงาน” อีกฝ่ายทักมาหา ในเวลาที่ต้องการพอดี
“งานอะไรครับ” กำลังเบื่อๆอยู่พอดี การได้ออกงานเปิดหูเปิดตา ดูน่าสนใจ
“งานเลี้ยงเพื่อนอยากจัด จัดที่มรนาการ นนท์อยากไปเที่ยวไหม”
เด็กสาวไม่ได้คิดอะไร แต่อยากหาใครสักคนไปออกงานเป็นเพื่อน และอีกฝ่ายก็เป็นตัวเลือกที่ดี
“ยินดีครับ วันไหนครับ” ติดแต่ว่าชุดหล่อไม่ค่อยจะมี เดี๋ยวค่อยไปยืมชุดพี่กิจใส่แล้วกัน
“วันนี้ ตอนหกโมงเย็น นนท์เตรียมตัวเลย ส่วนชุดไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยวเราส่งไปให้”
น้ำเสียงยินดียามได้คู่ควง ทั้งยังยินดีเปย์ชุดส่งไปให้
“ครับผม เจอกันครับ”
“พี่ หกโมงเย็น ผมออกไปข้างนอก พี่อยู่ได้ตามสบายเหมือนห้องตัวเองได้เลยครับ”
หันไปบอกกล่าวกับคนดูแลไว้สักหน่อย ทั้งๆที่ไม่รู้หรอกว่า คนร่วมห้องอีกคนจะกลับห้องมาหรือเปล่า
“พี่ไม่ค้างครับนนท์ จัดการผ้าเสร็จพี่ก็ไปแล้วน้อง”
อีกฝ่ายตะโกนตอบกลับมาเพราะกำลังวุ่นอยู่กับเครื่องซักผ้า
“ฮาฮา จัดการผ้า เขาเรียกว่าซักผ้าครับพี่ฟัก”
เป็นความเคยชินเสียแล้ว ที่จะสอนคำศัพท์ให้กับแขกต่างถิ่น
“อ่าครับ น้องนนท์ ซักผ้า” ทางนี้ก็ยิ้มรับ และหันไปทำงานต่อ
“นนท์จะไปไหน พี่จะได้บอกนายท่านถูก”
อะไรเมื่อเช้าที่นายเหนือสั่งงานไว้ ผู้น้อยไม่มีลืม “นนท์ต้องกลับห้องทุกวัน ห้ามค้างข้างนอก”
“เที่ยวกลางคืน บอกไปตามนี้เลยพี่”
น้ำเสียงกลั้วหัวเราะ และผละไปเตรียมตัว เพื่อไปเที่ยวกลางคืน
“รีบกลับนะครับนนท์”
เสียงตอบรับไม่มี เพราะอีกฝ่ายจงใจปล่อยเบลอ
ความคิดเห็น