คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทนำ มีเรื่อง
‘อือ มืดไปหมด อยู่ดีๆผมก็ถูกฉุด ครับใช่ครับถูกฉุด แถมโดนคลุมหัวอยู่ด้วยครับตอนนี้ แน่จริงเปิดผ้าออกมาสิ นนท์สู้ตาย!’
พรึบ ผ้าคลุมหัวถูกเปิดให้ตามคำขอ แถมยังโดนแรงลมซัดเหวี่ยงไปกองบนเตียงอีกต่างหาก
“ไป ไปตามนายท่าน”
“ใช่ๆ ท่านย่อมพอใจ”
เสียงคุยกระซิบกระซาบดังห่างออกไป คนถูกมัดมือและเท้ามองไม่เห็นภาพ เพราะโดนปิดตาอยู่
“คู่ของนากิม”
พรึบ ผ้าคลุมหัวสีดำถูกดึงออก พาเรือนผมสีน้ำตาลฮาร์ดเซลที่เพิ่งไปทำสีที่ร้านข้างคอนโดมาหมาดๆ พ้นออกมาจากความอึดอัด
“ขอรับนายท่าน ชายาของนากิม” คนในสังกัดรับคำหนักแน่นว่าไม่ผิดตัวเป็นแน่
‘เสียงคุ้นๆ’ น้ำเสียงดูคุ้นหู แต่ยังนึกไม่ออกว่าเขาเป็นใคร
‘นากิม ชายาอะไร คู่ใคร อ๋อหรือว่าแฟน แต่ผมไม่ไช่คุณสามนะ’
‘นมผมก็ไม่มี จับมาผิดคนแล้วเฟ้ย’
ได้เพียงคิดแต่ยังไม่กล้าต่อต้าน เพราะยังไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคิดจะมาไม้ไหน และทำอะไร
“พวกคุณเป็นใคร ปล่อยผม” เมื่อหายใจได้คล่องขึ้น เด็กหนุ่มจึงเริ่มส่งเสียงประท้วง
“ขอบใจ” ตบบ่าลูกน้องให้กำลังใจไปหนึ่งที
“พวกเจ้าล่าคู่นากิม มันไม่เอาพวกเจ้าไว้หรอก”
น้ำเสียงออกแนวไม่ชอบขี้หน้า ยามพาดพิงไปถึงอีกคน
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวข้าจัดการเอง”
“ขอบคุณขอรับท่าน ท่านเมตตาพวกผู้น้อยยิ่ง”
“ขอเชิญท่านเกษมสำราญ ข้าน้อยขอลา”
น้ำใจไมตรีต่อทุกผู้ ทำให้ผู้น้อยศรัทธานายเหนือของตนยิ่ง จนกล้าแม้กระทั่ง ฉุดคู่ของตัวอันตรายเพื่อปลอบประโลมความทุกข์ใจที่เพิ่งเสียแม่ไปของนายเหนือ
ความเงียบดำเนินอยู่พักหนึ่ง จนคนถูกมัดชักหวั่นๆ ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคิดจะทำอะไร
“คุณครับ ผมไม่ใช่ชายา ผมไม่ใช่คุณสาม”
ลองต่อรองออกไปก่อน ว่าจับมาผิดคนนะครับพี่
แปะ จบเสียงดีดนิ้ว ผ้าปิดตาจึงล่วงหล่นบนเตียง และยามเห็นหน้าคาดตาอีกฝ่ายชัด จึงจำได้แม่นว่าเขาเป็นใคร
“คนใจดำ”
จำแม่นว่าอีกฝ่ายเคยผลักตนจนได้แผลถลอก ก็ตอนที่มาตามหาสหายเมื่อหลายเดือนก่อน ผู้ชายตรงหน้านี่แหละทำตนจนได้เลือด
“...”
เสียงร้องลั่น ทำเอาคิ้วสีดำเข้มขยับนิดนึงออกแนวรำคาญหน่อยๆ อสูรหนุ่มหนุ่มมองจ้องแน่นิ่ง ดวงตาสีเทาอ่อนลุกวาบเข้มขึ้นวูบหนึ่ง
“จับผมมาทำไม”
“ข้าไม่ได้จับ”
ใช่ ตนไม่ได้ออกคำสั่งให้ไปจับ แต่ลูกน้องในอาณัติดันหาเรื่องมาให้ มีเรื่อง
“งั้นหลีกทาง ผมจะได้ไป”
ยังพอจะคุยกันรู้เรื่อง คนถูกมัดจึงรู้สึกใจชื้นขึ้นมา ทำให้ชักจะกล้าต่อปากต่อคำกับเขา
“ห้องข้า ใช่จะเข้าออกได้ง่าย เมื่อมาแล้ว จงอยู่”
“เฮ้ย ไม่อยู่ ปล่อยผม”
แขนขาแขนถูกตรึงตอกลงเตียงไว้แน่นในท่านอนแผ่หลาหงายหน้า แค่จะขยับนิ้วยังขยับไม่ได้ ทำได้เพียงออกเสียงเท่านั้น เป็นอาคมง่ายๆที่กลุ่มโจรลักพาใช้กักขังเหยื่อสวาท
“เงียบหน่อย ข้าไม่ได้ชอบบุรุษ แต่ลองดูสักครั้ง ข้าไม่ถือ”
เมื่อมีของเล่นมานอนบนเตียงถึงที่ เล่นสักหน่อยจะได้ไม่เสียน้ำใจของคนหาให้
แปะ ดีดนิ้วอีกคราเพื่อคลายอาคมรัดตรึงออกให้
“ผมถือ!”
เสียงสั่นๆ ตะโกนลั่น เพราะเด็กหนุ่มกำลังกลัว ที่แปลกหน้า คนแปลกหน้าถึงจะเคยเจอหน้าแต่ก็แค่ผิวเผิน ด้วยอยู่แปลกที่แปลทาง ที่ยอมมามรนาการก็เพราะคำชวนจากเพื่อนรุ่นพี่ ที่ชวนให้มาฉลองคริสมาสด้วยกันในวันพรุ่งนี้
“นากิม มันหยามข้า เจ้าเป็นคนของมัน รับผิดชอบเสีย”
“เดี๋ยว! ผมไม่ใช้คนของนากิม”
เด็กหนุ่มร้องลั่น เพราะชื่อที่อ้างถึง นั่นคือศัตรูหัวใจต่างหาก ศัตรูที่เพิ่งรู้ความจริงว่าเคยเกือบถูกฆ่าด้วยน้ำมือของเขามาแล้ว
“ผมไม่ใช่คู่ของนากิม จับมาผิดคนแล้วครับ”
กระดุมเสื้อถูกปลดไปแล้ว ทำให้เจ้าตัวชักใจเสีย กับสาวก็ยังไม่เคย แล้วจะให้มีครั้งแรกกับผู้ชาย นนท์ไม่ยอม
“จูบเดียว”
ใบหน้าของคนใต้ร่าง ไม่ได้น่ากกน่ากอด แต่ไม่รู้ทำไม ถึงอยากลองกอด อสูรหนุ่มจึงต่อรองไปเช่นนั้น
“จูบเดียว จะปล่อยผมใช่ไหม”
สู้เขาไม่ได้ แม้เขาจะปลดพันธนาการออกให้หมดแล้ว แต่มองดูรูปร่าง และความสูงของอีกฝ่ายถึงจะพอๆกันกับตัวเอง แต่ทว่าความเป็นอสูร ทำให้เด็กหนุ่มเกรงใจ
“ฮึ” จบคำริมฝีปากอุ่นจึงประกบลงบนปากช่างเจรจา
ด้ายแดงสองเส้นจากปลายนิ้วก้อยของแต่ละคนค่อยๆเลื้อยมาเคียงใกล้กัน และเกี่ยวกระหวัดรัดแน่นเป็นเงื่อนปม
“อือ เดี๋ยว นนท์หายใจไม่ออก” คู่นอนยังไม่ประสา จึงตามแรงนำของอีกฝ่ายไม่ทัน
“แลบลิ้นออกมา”
เสียงนุ่มชักจูงให้เด็กหนุ่มแลบลิ้นออกมา แถมยังทำท่าประกอบแลบลิ้นให้ดูว่า แลบอออกมาประมาณเท่านี้
“แบบนี้เหรอ”
ด้วยความอยากรู้อยากลอง และเมื่อครู่ก็ไม่ได้แย่ทำให้อีกฝ่ายยอมแลบลิ้นออกมา
“ฮึ”
เรียวลิ้นเกี่ยวกระหวัด ชักจูงคนไม่ประสาให้หลงเดินตาม ภมรร้ายเฝ้าตอดเฝ้าขบเล็มเกี่ยวกระหวัดเกรสแรกเกิด พาไปทางซ้ายที พาไปทางขวาทีจนเจ้าดอกไม้ตัวจ้อยเคลิ้มวนอยู่ในรสเสน่หา
“อือ ไหนว่าจูบเดียว” อีกฝ่ายประท้วง
“ต่อไหม” เสียงนุ่มยังคงหลอกล่อขอต่ออีกรอบ
“ไม่เอา นนท์ไม่ชอบผู้ชาย ไม่เอา”
เสียงห้ามกระท่อนกระแท่น เพราะถูกสูบกำลังไปมาก
“เช่นนั้น นอนเสีย” นั่นเป็นเสียงสุดท้ายที่ได้ยิน ก่อนจะหลับฝันสู่นิทรา
ครับ เรื่องราวมีเท่านี้แหละครับ ที่ทำให้ชีวิตของน้องนนท์ต้องมีรูมเมทเพิ่มขึ้นมาอีกคน เพราะอีกฝ่ายยืนยันว่าผมเป็นคู่ของเขาแล้ว ลองเรียนรู้กันดูก่อน ถ้าไปด้วยกันได้ ค่อยแต่งผมเข้ามรนาการ ถามผมสักคำเถอะ ว่าผมอยากจะแต่งด้วยไหม!
ทั้งๆที่คืนนั้น มันมีแค่จูบเท่านั้น แต่ไม่ว่าจะบอกใครไป ดันไม่มีใครเชื่อผมสักคน หาว่าผมเขินอายบ้างงี้ ผมไม่ได้อาย แต่มันไม่มีอะไรจริงๆ ครั้นไปถามเจ้าตัวสร้างเรื่องก็ทำเป็น ทำมารยายิ้มน้อยๆ ออกแนวให้คนอื่นเขารู้สึกว่ามีอะไรในกอไผ่ ทั้งที่มันไม่มี
ฉะนั้นการตามมาอยู่ด้วยที่โลกสีขาวจึงไม่มีใครขัดขวาง แถมได้คะแนนความเห็นชอบจากการที่เจ้าตัวเพิ่งสูญเสียคนสำคัญไปซึ่งกระผมเองก็ไม่รู้ว่าเขาเสียใครไปหรอกครับ เพราะผมไม่ได้ถามและไม่อยากจะข้องเกี่ยวไปมากกว่านี้
“ฟรอส คุณมาอยู่กับผมทำไม” มองดูก็รู้ว่าเขาต้องมีเป้าหมายอะไรสักอย่าง
“เมืองเจ้าน่าสนใจ ข้าอยากลองมาสักครา ที่พวกเจ้าเรียนกันว่าหยุดพบร้อน”
“หยุดพักร้อนครับ”
อสูรหนุ่มยังไม่ค่อยคุ้นกับภาษาไทยจึงออกจะผิดอยู่บ้าง และทุกครารูมเมทก็จะช่วยแก้คำให้
“อ๋อครับ ผมว่าคุณรวยออก ทำไมไม่ไปเช่าคอนโดเอง จะอยู่กับผมทำเพื่อ”
บ่นไปก็สะบัดผ้าเตรียมตากไป ตะกร้าหนึ่งของตัวเองส่วนอีกตะกร้าก็ของแขกร่วมห้อง ซึ่งที่ยอมตากให้ก็เพราะแบงค์สีเทาๆที่อสูรหนุ่มกำลังโบกล่อไว้ในมือ
“มันเปลื้อง อีกอย่างข้ายังหาที่ถูกใจไม่ได้ ไว้ข้าได้ที่ถูกใจ เดี๋ยวข้าย้ายออก” สีหน้าออกแนวจริงจัง ทั้งยังจ้องอีกฝ่ายไม่มีหลบ
“ครับๆ ช่วยจ่ายค่าไฟ ค่าน้ำด้วยแล้วกัน”
ไม่ว่าถามกี่คราคำตอบก็ออกมาประมาณนี้ จนคนฟังได้แต่ทำใจ
คอนโดหรูที่อยู่ในตอนนี้เป็นคอนโดของแฟนพี่รหัส ด้วยพี่รหัสสาวแสนมีน้ำใจ รู้ว่าน้องรหัสอยากหาที่พักและหางานทำ จึงพาน้องรหัสไปฝากฝังกับคุณแฟน ซึ่งฝั่งน้องรหัสกับแฟนของพี่รหัส เมื่อครั้งแรกเจอก็ดูจะถูกชะตา เปรียบเหมือนคนเคยคุ้น เพื่อนเคยร่วมรบ หรือพี่ชายน้องชายจากชาติก่อนก็ไม่ปาน จึงทำให้เด้กหนุ่มได้ทั้งพี่ ได้ที่พัก และได้งานแบบสบายๆมาจนถึงทุกวันนี้ ซึ่งเป็นงานของร้านขายดอกไม้ที่อยู่ใต้คอนโดที่พัก ไม่ไกลนี่เอง
ความคิดเห็น