คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ตอนที่ 9 เด็กในปกครอง
บรรยากาศรอบกายเต็มไปด้วยสาวสวยหนุ่มหล่อ เปรียบดังอยู่ในแดนสวรรค์ก็ไม่ปาน
มองทางขวาก็สวย มองทางซ้ายก็อิ่มตาอิ่มใจ ทว่าเด็กหนุ่มยังจำคำพี่หนึ่งเคยบอกเอาไว้แม่น ว่าในมรนาการ หากรูปลักษณ์ดูดีเพียงใด นั่นแปลว่าผู้นั้น แกร่งและมีกำลังมาก อันตราย!
“มีนา พาใครมา”
เสียงถามมาจากคนข้างกาย อาจจะไม่ใช่คนก็เป็นได้ เธอมีผิวสีเขียวอ่อนๆ อีกทั้งใบหูยังเรียวยาว
“นนท์จ้า ไมรา เขามาจากโลกสีขาว”
เห็นเพื่อนสนใจคู่ควง เด็กสาวจึงจับคนข้างกายควงแขนเอาไว้
“สวัสดีครับ นนท์ครับ” เปิดยิ้มหนุ่มสังคมและยินดีมีมิตร
ก่อนเข้างาน คุณเพื่อนให้เข็มกลัดติดอกเอาไว้ เธอบอกว่าจะช่วยในการสื่อสาร ทำให้เด็กหนุ่มไร้ปัญหาในเรื่องการหาสังคมเพิ่ม
“มีไลน์ไหม แอดไว้เป็นเพื่อนกัน”
ทางนี้ก็เปิดโหมดสานสัมพันธ์ ทั้งยังเลือกวิธีการจีบจากโลกสีขาวออกมาทอดสะพาน
“ยินดีครับ” ทางนี้ก็ยื่น QR Code ไปให้เขาสแกนไม่มีหวง
อีกฝากหนึ่งของงานเลี้ยง ตรงบริเวณมุมกำแพง สามหนุ่มกำลังจับกลุ่มคุยอย่างออกรส
“ร้อยวันพันปี ไม่เห็นท่านออกงาน ไยมางานนี้เล่า”
เสียงถามเป็นชายหนุ่มเรือนผมสีแดงเพลิง ดวงตาสีนิล เขามีเชื้อสายเป็นครุฑ และมาไกลจากป่าหิมพานต์
“มาตามเด็กในปกครอง” ว่าพลางมองไปทางเด็กที่อ้างถึง
“วายุภัค ดูเพื่อนท่าน ไปมีเด็กตอนไหนกันนี่”
ครุฑหนุ่มชนบ่าสัพยอกใส่คนที่อ้างว่ามีเด็ก
“ตรีครับ เราไม่ได้อยู่บ้านเขา ไม่รู้ไม่แปลกหรอก”
“ว่าแต่เด็กอยู่ในบ้านด้วยไหมเล่าท่าน” เป็นการถามแบบอ้อมๆว่าอยู่กินด้วยกันหรือยัง
“ฮึ” อมพนำและไม่ยอมตอบสหายเรือนผมสีขาว ที่กำลังมองจ้องอีกฝ่ายด้วยดวงตาสีฟ้าสดใส
“ไหนเล่าเด็กในปกครองท่าน ข้าอยากเห็น”
ครุฑหนุ่มพยายามกวาดสายตาหา เพราะเพื่อนยืนนิ่งๆและไม่ตอบสักคำ
“วายุ ดูเพื่อนท่าน” พยายามหาพวกเพื่อชวนให้ช่วยกันขยี้สหาย
“เขามีเชื้อสายใดหรือท่าน”
ค่อยๆถามให้อีกฝ่ายยอมพูด เป็นเรื่องถนัดของท่านชายเผ่าลม ซึ่งอิมพอร์ตมาจากแดนมาตามี
“เขาอยู่แดนสีขาว” เพียงแค่นี้ก็รู้แล้วว่าเด็กในปกครองของสหายเป็นมนุษย์
“เพ้ย เส้นสายไม่ธรรมดา ถึงเข้ามรนาการได้”
”ที่ยิ่งไม่ธรรมดาคือการมาเกี่ยวดองกับท่าน นี่แลฟรอส”
ครุฑหนุ่มคาดคะเนและสรุปออกมาเป็นฉากๆ
“พบกันได้อย่างไรท่าน”
มังกรหนุ่มชักอยากจะรู้ เพราะสหายไม่ใช่คนมีเพื่อนมาก นิสัยก็ไม่ใช่ชายเจ้าสำราญ แล้วไปตกเด็กคนหนึ่งมาได้ยังไง
“เรื่องของข้า” ทางนี้ไม่ยอมบอก ไม่ยอมคุยต่อแล้ว
อสูรหนุ่มเดินข้ามฟากไปหาคนที่จับตามองมาสักพัก แขนที่ควงอยู่กับลูกสาวหมอยายังโอเคอยู่ แต่มือของเด็กในปกครองที่เฉียดใกล้กับปลายนิ้วของอสูรสาวในชุดรัดรูปสีทอง ที่อวดส่วนเว้า ส่วนโค้ง และหนองโพลูกโต รวมถึงสายตา วิบวับยามสบตากัน มันไม่โอเค
หมับ! แขนขวาถูกคว้าหมับทำให้เจ้าของแขนหันไปมอง ‘เรือหายแล้ว’
“เบื่อหรือยัง พี่มารับ”
มือเขาพาดบนบ่าทั้งยังดึงร่างหนุ่มให้ออกห่างจากสาวทรงโต ทำให้นิ้วที่กำลังแอบเกี่ยวกันอยู่ หลุดทันที
‘นี่ ใครกัน’ เสียงนุ่มๆ ทั้งรอยยิ้มสว่างจับตานั่น ใช่เขาแน่เหรอ
“พี่มาได้ยังไง”
แรงบนไหล่ไม่เบาเลย ทั้งยังจับเอาไว้แน่น เจ้าของบ่าจึงทำได้เพียงยิ้มอ้อนๆตอบกลับไป ทั้งยังหันไปคุยแบบกระซิบ
“ชอบนาง” เสียงถามออกเย้า ทั้งยังลูบไหล่เล่น และรอฟัง
“เขาสวยอยู่ ปล่อยก่อนพี่”
ไม่กล้าขยับมาก เพราะอีกฝ่ายมาแบบนิ่งๆ และไม่รู้ว่าคิดจะทำอะไรต่อ เดาใจไม่ถูก อีกทั้งยังจำได้ดี กับคำว่าหยอดน้ำข้าวต้ม
“ข้าฟรอส ยินดีที่ได้พบ”
ยื่นมือออกไปทำความรู้จัก กับสาวที่เด็กในปกครองกำลังคิดเกี้ยว
“ยินดีเจ้าค่ะ ข้าไมรา” ฝ่ายสาวเจ้าก็ยอมยื่นมือไปให้จับ ทั้งเปิดยิ้มรับไมตรี
“เจ้า! ปล่อยข้า”
มือที่จับกันอยู่ยังไม่ปล่อย และกระแสพลังชีวิตของอีกฝ่ายกำลังถูกขโมยจากชายที่เปิดรอยยิ้มเป็นมิตร ทว่าสายตาเย็นยะเยียบสุดๆ
เริ่มจากเขี้ยวสองข้างบนริมฝีปาก ตามมาด้วยบาดแผลขีดข่วนบนผิวกาย และรูปร่างที่เปลี่ยนจากหนองโพน่ากอดเป็นอวบอ้วนดุดันแข็งแกร่ง แขนเป็นลำ กล้ามเป็นมัด ส่วนรูปลักษณ์ที่ใช้มนตร์แปลงมาเป็นร่างจำแรงของชาวมรนาการ มหลายหายในบัลดล ต่อหน้าต่อตาเด็กหนุ่มที่กำลังตาโตเป็นไข่ห่าน
“ยังสวยอยู่ไหม”
หันไปถามคนข้างกายพร้อมรอยยิ้ม ทั้งปล่อยมือเหยื่อทิ้งด้วยรอยยิ้มสมใจ
“พี่ เขาเป็นผู้หญิง เกินไปแล้วครับ”
แม้ร่างนางจะเปลี่ยน แต่เด็กหนุ่มไม่รังเกียจ ทั้งยังรีบถลาเข้าไปประคองเพราะเธอกำลังเซ ทำให้ปรากฏเป็นภาพที่ดูแปลกตา เพราะร่างอวบอ้วนกำลังถูกประคองด้วยอีกฝ่ายที่ตัวเล็กกว่า
“ใจมันได้” เจ้าชายครุฑชักถูกใจเด็กในปกครองของสหาย
“เจ้า ลู่เกียรติข้า ไปเจอกันข้างนอก” นางยิ้มหวานแทนคำขอบคุณ และผละออกจากอกอุ่น
ยามนี้นางยักษากำลังโมโหสุดๆ เพราะอยากจะฟาดหน้าผู้ที่ทำให้ตนขายหน้าเหลือเกิน ด้วยไปเที่ยวแดนอื่นมาและเผลอกินผลเพิ่มน้ำหนักเข้าไป ทำให้รูปร่างที่เคยสะโอดสะองหายลับไป อีกทั้งยังอุตส่าห์ใช้มนตร์แปลงอยู่นานเพื่อมาออกงาน แต่เจ้าตัวซวยตรงหน้า ทำพังหมดแล้ว
“ย่อมได้” โยกคอซ้ายทีขวาที ทั้งดัดมือหน่อยๆเพื่อเตรียมขึ้นสังเวียน
“หลีกครับหลีก สังเวยเดือด เอ้ยสังเวียนเดือดครับสังเวียนเดือด ฝ่ายน้ำเงิน เพื่อนผมๆ ฟรอส ส่วนฝ่ายแดง”
“แม่นาง นามว่ากระไรครับ”
ครุฑหนุ่มกลายร่างเป็นโฆษกด้วยความเต็มใจเป็นที่สุด มองสายตาเพื่อนก็รู้ว่าอยากซัดอีกฝ่ายแค่ไหน ดูท่าเด็กในปกครองที่เพื่อนบอก จะไม่ธรรมดา
“ไมรา” นางมองนิ่งไปทางอีกฝ่ายด้วยสายตาเอาเรื่อง ลบลู่ความสวยความงามของหญิงสาว มีตายกันไปข้าง!
“มันชักไปกันใหญ่แล้ว”
ใจหนุ่มเต้นระทึกเพราะเรื่องราวชักจะบานปลายจนกู่ไม่กลับ
“เอาน่านนท์ ใจเย็นๆ เรื่องธรรมดา”
ลูกสาวท่านหมอยาดูชาชิน เพราะเรื่องราวเช่นนี้มักเกินขึ้นบ่อย
การประลองกำลังมักเกิดขึ้นเสมอในมรนาการ สองฝ่ายไม่จำเป็นต้องอ้างอิงชื่อเสียงว่ายิ่งใหญ่มาจากไหน แค่บอกชื่อสั้นๆก็สามารถซัดกันได้แล้ว
“ไมราเป็นผู้หญิงครับมีนา” ถึงร่างจะเป็นยักษ์ก็เถอะ แต่นั่นผู้หญิง
“ในมรนาการไม่มีแยกหญิงชายนนท์ เราวัดกันด้วยกำลัง”
อธิบายพลางกวาดตามองไปทางสังเวียนเดือด
“เรียบร้อย เคลียร์พื้นที่เรียบร้อย กางเขตแดนเลยวายุภัค”
หันไปส่งสัญญาณให้ท่านชายเผ่าลมเริ่มกางเขตแดนของเวทีประลอง
“รับทราบตรีกูฏ”
แปะ!!! แปะ!! วิดวิ้ด!!! กำแพงน้ำผุดขึ้นมาจากพื้นดิน จากนั้นจึงเริ่มตีกรอบขึ้นมาเป็นห้องสี่เหลี่ยมขนาดยักษ์ และมีพื้นผิวใสวาบวับราวกับประตูกระจก ทำให้กองเชียร์ด้านนอกตบมือเป่าปากและโห่ร้องกันเกรียวกราว
“สองฝ่ายพร้อมประลอง เชิญว่าสิ่งเดิมพัน” สหายครุฑยังทำหน้าที่อย่างแข็งขัน
“เขาต้องไปกับข้า”
นางยักษ์เลือกเด็กมนุษย์เป็นของเดิมพัน ดูท่าทีก็รู้ว่าอีกฝ่ายหวง หากได้เขามาครอง เขาต้องสะเทือน
‘!!! ผมไม่อยากไป สู้เขาครับพี่’ รีบส่งใจเข้าข้างอีกฝ่ายในบัดดล
‘จะพาผมไปไหน ไปเมืองยักษ์เหรอ จะโดนกินไหม ฮือ’
เด็กหนุ่มตกใจแต่พยายามนิ่งเงียบเอาไว้ ทว่ามือสั่นเหลือเกิน
“นนท์ไม่ต้องกลัว เดี๋ยวมีนาคุยให้”
จับมือคู่ควงไว้และถ่ายทอดไออุ่น ทั้งยังร่ายเวทย์สงบใจทำให้อีกฝ่ายสงบลง
“ท่านเล่าฟรอส”
มองดูท่าทีเพื่อน เห็นว่าไม่มีขัดของเดิมพันของอีกฝ่าย จึงทำหน้าที่ต่อด้วยรอยยิ้มพร้อมสายตาคาดหวัง เพราะอยากรู้นักว่าเพื่อนจะขออะไร
“ไม่มี” เพราะสิ่งที่ทำในงานเมื่อครู่ ถือว่าคุ้มค่าแล้ว
“...”
อสูรหนุ่มยกมือขวาขึ้นสูงและกวักเรียกอีกฝ่ายให้เป็นฝ่ายบุกเขามาก่อน เป็นท่าทีที่กวนประสาทคู่ต่อสู้เหลือเกิน
ปึง!!! ตึง!!! โครม!!! คราม!!! นางยักษ์ตัวสูงประมาณตึกสามชั้นและกำลังฟาดกระบองใหญ่เข้าใส่ตามคำขอ อสูรหนุ่มเพียงแค่ก้าวเท้าหลบไปซ้ายและขวา ทำให้กระบองยักษ์พลาดเป้า
เมื่อจู่โจมด้วยอาวุธไม่ได้ นางจึงเปลี่ยนเป็นศอกและเข่าแทน ซึ่งอีกฝ่ายเพียงใช้แขนข้างเดียวตั้งรับเท่านั้น
“จะเทพไปไหน”
เห็นวิธีการต่อสู้ของรูมเมทแล้วรู้สึกเป็นปลื้ม จึงยืนมองตาไม่กระพริบ
“นนท์เชียร์ใคร” เพื่อนสาวข้างกายหันมาถาม
“เลือกไม่ถูกเลยครับ”
คนหนึ่งก็คนคุย อีกคนก็เพิ่งเริ่มคุย เลือกใครสักคนยังไม่รู้เลยจะคุ้มค่าไหม
โครม!!! โครม!!! ไม่ว่าจะฟาดด้วยกระบอง หรือซัดด้วยกำปั้น แต่อีกฝ่ายไม่มีสะเทือน อสูรสาวรู้สึกตรึงมือนัก
“แผดเผา มลายสิ้น” กลุ่มลูกไฟตกลงจากฟ้า และพุ่งเป้าไปทางอสูรหนุ่ม
ฟิ้ว ฟ้าว ลูกไฟแต่ละดวงถูกกลุ่มก้อนของดินทับบี้จนมิด ส่วนเจ้าของเวทย์ทำเพียงพลิ้วร่างออกมาประมาณสามก้าวเท่านั้น
“น่าเบื่อ” ปรายตามองทางคู่ต่อสู้
“หายไปซะ”
“กรี๊ด อ๊าก”
จบคำเทือกเขาขนาดมหึมาล่วงลงมาจากฟ้าและทับร่างนางยักษ์จนจมธรณี เรียกเสียงกรีดร้องดังสะเทือนลานประลอง
“โหดสลัด”
เด็กหนุ่มกลืนน้ำลายดังอึก พลางมองไปทางเพื่อนใหม่ที่เพิ่งได้ไลน์มาหมาดๆและตอนนี้เธอกำลังสลบล้มกองอยู่บนลานประลองเสียงดังตึง ส่วนเทือกเขาขนาดมหึมาที่ทับอยู่มลายหายไปแล้ว
เพียงละสายตาจากร่างบอบช้ำของเพื่อนใหม่ จึงเห็นคนโหดยืนเคียงอยู่ทางด้านขวา เขาเปิดยิ้มเพียงมุมปาก ทั้งยังปรายสายตามามองนิ่งๆ
“กลับบ้าน”
“...”
ศึกที่เห็นเมื่อครู่ทำให้เด็กหนุ่มสงบปากสงบคำ ไม่กล้าหือและเดินตามหลังเขาไป แบบไม่มีขัดขืนสักคำ
ความคิดเห็น