คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เลี้ยงขอบคุณ
“โทษทีฉันลืมน่ะ”ฉันจึงรีบไปหยิบมันออก “ดีขึ้นรึยัง?”
“ก็นิดหน่อย”
“เป็นไงฉันเก่งใช่ไหมล่ะ”
“เป็นไงบ้าง”พี่ฮันคยองเดินเข้ามาถาม
“ก็ดีครับ พวกพี่ซ้อมกันเสร็จแล้วใช่ไหม”
“อือ”พี่ฮันคยองพยักหน้า
“กลับกันเลยไหมอีซึล”คยูฮยอนก็เดินเข้ามาถามฉัน
“ไปสิ”ฉันจึงวางนำแข็งลงก่อนไปเก็บกระเป๋าที่กองอยู่มุมห้องที่ฉันนั่งอยู่ตอนแรก “กลับแล้วนะคะ”ฉันจึงบอกลาทุกคน
“อีซึล”มีใครไม่รู้เรียกฉันตอนที่ฉันกำลังก้าวออกประตูห้องซ้อมพอดี
“คะ”ฉันจึงหันกับไปก็เห็นพี่ดงแฮเดินขากระเผกมาหาฉัน ฉันจึงเดินเข้าไปหา
“ว่าไงคะ”
“เอ่อ...เธอพูดเพราะๆก็เป็นเหรอเนี่ย”
“เรียกฉันทำไมเหรอคะ”ฉันจึงถามซ้ำอีกรอบเพราะรู้สึกว่าพี่ดงแฮจะมากวนประสาทฉัน
“ไม่มีอะไรหรอก”
“งั้นฉันกลับนะคะ”
“อือ”พี่ดงแฮพยักหน้าฉันจึงเดินไปหาคยูฮยอนที่รออยู่ที่ประตู
“ขอบใจนะ”จึงได้ยินเสียงไล่หลังมา
“ก็แค่นี้แหละ”ฉันจึงหันไปพูดอีกครั้งก่อนกลับหลังเดินออกมาอีกครั้ง
หลังจากฉันมาถึงบ้านฉันก็นอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงจน
“โอ๊ย!!”เวรไหมฉันตกเตียงซะงั้น พอเงยหน้าจะลุกขึ้นมาก็พบปฏิทินตั้งโต๊ะอยู่จึงนึกอะไรขึ้นได้
“อ้าว วันนี้วันที่ 1 แล้วไม่ใช่เหรอ ฉันนี่บ้าจริง ลืมฉีกเดือนที่แล้วออก”แต่พอฉีกออกก็เห็นว่าวันที่ 3 ของเดือนกุมภาพันธ์มีปากกาสีแดงวงกลมอยู่ ใครบังอาจมาเขียนอะไรลงปฏิทินฉันเนี่ย “วันนี้วันเกิดฉันนะยัยบ้า” นี่มันตัวหนังสือคยูฮยอนหนิ อ้าวเวรล่ะฉันลืมวันเกิดเพื่อนซะได้ ฉันขอโทษจริงคยูฮยอนเพื่อนรัก เอาไงดีเนี่ยอีกสองวัน ไม่มีของขวัญให้เพื่อนรัก มันต้องโกรธฉันแน่
♪ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ♪
“สวัสดีค่ะ”ฉันกรอกเสียงลงในโทรศัพท์ที่ร้องเสียงเพลงของเหล่าSJที่เพื่อนฉันจัดการให้ นี่มันบังคับฉันให้ใช้เลยนะเนี่ย จะมาแย่งงานนาฬิกาปลุกฉันรึไงกัน
“สวัสดีครับ คุณอีซึลใช่ไหมครับ”เสียงผู้ชายที่สุภาพมากตั้งแต่ฉันเคยได้ยินมา
“ค่ะ”
“วันนี้คุณอีซึล ว่างไหมครับ”
“คุณเป็นใครคะ ฉันไม่รู้จักคุณ สงสัยโทรผิดมั้งคะ งั้นแค่นี้นะ เสียเวลานอนฉัน”ไอ้คนฟังคงหงายหลังไปแล้ว ก็ฉันรัวพูดชนิดหายใจทางเหงือกเลยทีเดียว
“นี่ยัยเน่า เธอจะนอนจมกองน้ำลายตายนะ รีบตื่นเร็วเข้า วันนี้ฉันจะไปบ้านเธอนะ”
“ไอ้เพื่อนบ้าเพิ่งจะเที่ยงเองโทรมาทำไมวะ แกค่อยมาตอนเย็นๆหน่อยก็ได้”
“ยัยเน่า เธอพูดมาได้ไง เพิ่งจะเที่ยง นี่มันจะเที่ยงต่างหาก จะนอนให้รากงอกเลยรึไงกัน”
“เออ บ่นจัง ว่าแต่จะมาบ้านฉันทำไม”
“ฉันจะชวนเธอมากินข้าวที่หอSJน่ะ พี่อีทึกบอกว่าจะเลี้ยงขอบใจแกที่แกทำให้พี่ดงแฮหายน่ะ”
“จะบ้าเหรอให้ฉันไปกินข้าวกับพวกผู้ชายเป็นโหลเลยเหรอ ให้ฉันเข้าบ้านผู้ชายไม่ดีนะโว้ย”
“แล้วจะมาไหม”
“ของฟรีหนิ”
“รีบอาบน้ำเดี๋ยวนี้เลย ฉันจะไปรับ”
“ค่า”
นี่ฉันเป็นผู้หญิงที่ไม่ได้เรื่องอย่างที่เค้าบอกจริงๆเหรอเนี่ย เฮ้อ! แต่ช่างเถอะ อะไรปล่อยได้ก็ปล่อยก็ปล่อยไป อย่าเครียดมากเดี๋ยวหงอกขึ้น(เหมือนคนแต่ง^x^)
ฉันอาบน้ำเสร็จมานั่งรออยู่ประมาณ 10 นาที
“เสร็จแล้วใช่ไหม”
“อืม ว่าแต่ฉันต้องทำอะไรบ้างเหรอ”
“ก็แล้วแต่เธอสิ”ไอ้เพื่อน...ช่วยอะไรไม่เคยได้เลย นั่งตื้นเต้นอยู่ต่างนานกลัวทำอะไรไม่ถูกแล้วดูมันพูดเข้า “ไปกันได้ยังครับ”
“ค่ะ ว่าแต่เราจะไปกันยังไง”
“นี่เธออกมาดูข้างนอกก่อนค่อยถามได้ไหม”ฉันจึงเดินออกไปดูเห็นรถเก๋งสีดำจอดที่หน้าบ้านฉัน มัน...สวยสุดๆไปเลยนี่รถในฝันฉัน
“รถใครเหรอ”ฉันเดินเพ้อๆไปลูบกระโปรงรถ คยูฮยอนเดินตามมาก่อนที่จะ
“รถท่านประธานาธิบดีน่ะ”ฉันถามดีๆนะเนี่ย “เร็ว เดี๋ยวฉันก็โดนด่าหรอก”
“ใครด่าแกนะฉันด่ากลับ”ฉันพูดขณะเดินรอบรถ
“พี่คิบอมน่ะสิ”พี่คิบอมงั้นเหรอ
“งั้นเรารีบไปกันเถอะ”ฉันรีบปรี่ขึ้นรถทันที “วันนี้พี่คิบอมอยู่ด้วยเหรอ”
“ขาดก็แต่พี่คังอินคนเดียว”คยูฮยอนตอบขณะออกรถ
“นี่ คยูฮยอนหน้าผากฉันมันไม่เขียวแล้วใช่ไหม”ฉันไม่ค่อยมั่นใจในหน้าผาก หลังจากที่ส่องกระจกมาเป็นร้อยรอบ
“ไม่เป็นไรแล้ว เพื่อนอีซึลสวยที่สุดเลยครับ”
“ประชดชั้นรึเปล่าเนี่ย”
“ฉันเพื่อนเล่นแกเหรอ”
“ขอโทษครับพี่ วันนี้แกไปกินอะไรมาเนี่ย อารมณ์บูดเชียว หน้าแกตอนนี้นะใช้ไม่ได้เลย ฉันจะบอกอะไรให้นะ การที่เราเป็นคนของประชาชนเนี่ยต้องอารมณ์ดี ยิ้มแย้มให้กับทุกคนตลอดเวลา”
“ฉันไม่ใช่คนบ้านะ จะได้ยิ้มตลอดเวลาน่ะ”
“งั้นก็แล้วแต่แก”
“งั้นก็หยุดพูดได้แล้ว เสียงเธอมันรบกวนสมาธิในการขับรถของฉันมากๆเลย ถ้าแกจะไม่พูดซัก....”ฉันได้ยินแค่นี้แล้วก็
“Zzzzz”
“อีซึล”เสียงใครเรียกเนี่ย ฉันลืมตาขึ้นดูพบว่า เป็นคยูฮยอนนั่นเอง “เผลอเป็นหลับเลยนะแก จะนอนอย่างเดียวเลยรึไง ถึงหอแล้ว”
“อ้าวเหรอ”ฉันคิดว่าฉันนอนไปแป๊บเดียวเองนะเนี่ย
แล้วเราก็เดินทางจากชั้นล่างสุดของหอไปจนชั้นบนสุดโดยยานพาหนะที่เรียกว่าลิฟท์ พอลิฟท์เปิดออก ฉันก็พบห้องบนชั้นนี้เพียงสองห้อง จากนั้นคยูฮยอนก็เดินนำชั้นไปที่ห้องหมายเลข 1101 พอประตูเปิดออก ฉันได้เจอกับเหล่าบรรดาซูเปอร์จูเนียร์ที่นั่งเล่นเกมบ้าง นั่งล้อมวงเม้าท์กันบ้าง ในห้องที่ค่อนข้างใหญ่
“อ้าว คยูฮยอนมาแล้วเหรอ”พี่อีทึกเดินเข้ามาทักเราเป็นคนแรก
“สวัสดีทุกคนค่ะ”ฉันทักทายเหล่าสมาชิกที่ตอนนี้หันมาสนใจเราผู้มาใหม่พอฉันกล่าวทักทายทุกคนก็ยิ้มให้ฉันนอกจากพี่คิบอมที่เดินเค้ามาหาฉัน อ๊าย! อย่าเข้ามาใกล้เค้านะ จะละลาย ~ ~
“เหมือนมาก อุ๊บส์”จากนั้นพี่ดงแฮก็วิ่งกระโจนใส่พี่คิบอม เอามือปิดปากพี่คิบอมที่พูดอะไรแปลกๆ
“ไม่มีอะไรหรอก”แล้วพี่ดงแฮก็ลากพี่คิบอมออกไปทั้งๆที่ยังเอามือปิดปากเอาไว้
“มานั่งก่อนสิอีซึล”พี่ซองมินเรียกฉันไปนั่งที่โซฟาข้างเค้า ฉันจึงเดินไปนั่งลงข้างๆ
“เอ่อ พี่สองคนนั่นเค้าดูแปลกๆนะคะ”ฉันพูดกับพี่ซองมินที่เอาแต่นั่งยิ้ม
ความคิดเห็น