คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : ✚ BE MY BABY :: NINETEEN
Author : MR.$N0WMAN*
Pairing : Kim Jongin & Do Kyungsoo
Story : Jackboiz
Rate : PG-15
Be my Baby*
‘0.19’
“อือ...จงอิน ไม่เอาแล้วนะครับ เดี๋ยวก็สายหรอก”
เสียงครางกระเส่าของคยองซูนั้นทำให้จงอินต้องทิ้งตัวลงนอนบนฟูกอย่างอ่อนแรง
เช้าธรรมดาแต่ไม่ธรรมดาเพราะว่าวันนี้จงอินตื่นเช้าเป็นพิเศษ
เพราะคยองซูน่ะชอบทำยั่ว ปลุกเขาด้วยวิธีแต่ละอย่างนี่ไม่ไหวจะทนทั้งนั้น
เดี๋ยวก็จุ๊บแก้มบ้างล่ะ เดี๋ยวก็โดดทับบ้างล่ะ..
จงอินเลยจัดการทำทุกอย่างคืนคนตัวเล็กบ้าง...
แต่ในแบบที่ร้อนแรงกว่านะครับ วิธีเอาคืนแบบเด็กๆน่ะมันใช้ไม่ได้กับผมแล้ว
“ไม่อยากไปทำงานแล้ว...อยากอยู่นอนกกคยองทั้งวันเลย”
จงอินพูดก่อนจะลุกขึ้นนั่งแล้วเอี้ยวตัวไปหอมแก้มคนตัวเล็กที่เริ่มใส่เสื้อ
คยองซูยกมือตีที่บ่าคนเป็นพี่เบาๆ
ก่อนจะรีบลุกขึ้นจากเตียงเพราะไม่แน่ใจว่าหากอยู่บนเตียงต่อไปเขาจะโดนอะไรอีกหรือเปล่า
ตั้งแต่ได้เสียเป็นผัวเมีย(?)กัน จงอินก็ทำหน้าที่อย่างดี(เกินไป)มาตลอด
นั่นคือการเอาเปรียบผมทุกครั้งที่มีโอกาส...หื่นซะไม่มีล่ะ คนอะไร
“ไม่เอาครับ คยองจะไปเรียน ช่วงนี้ใกล้สอบเข้ามหาลัยแล้วด้วย
จงอินลุกเดี๋ยวนี้เลยนะ อาบน้ำได้แล้ว...คยองจะไปทำข้าวเช้าไว้รอนะ”
คยองซูดึงแขนให้พี่เขาที่ล้มตัวลงนอนแผ่อีกครั้งได้ลุกขึ้นนั่งแล้วรุนหลังให้เดินไปทางประตูห้องน้ำ
จงอินขืนตัวไว้นิดหนึ่งจนเด็กน้อยนั้นสู้แรงไม่ไหวก็ปล่อยมือที่ผลักออกไป
จงอินรีบหันกลับไปคว้ามือของคยองซูเอาไว้แล้วทำสายตาแพรวพราวใส่น้องเขาอย่างไม่ค่อยน่าไว้ใจเท่าไหร่นัก
“อาบน้ำให้พี่หน่อยสิครับ...” จงอินพูดอ้อน
“บ...บ้าเหรอ คยองเพิ่งบอกไปหยกๆว่าจะไปทำข้าวเช้า
โตจนจะสามสิบแล้วนะครับยังจะมาให้อาบน้ำให้อะไรอีกล่ะ”
คยองซูพูดพลางพยายามจะผละตัวหนี...
แต่แน่นอนว่าจงอินไม่ยอมอยู่ดี...
“ไม่ต้องทำข้าวเช้าหรอก วันนี้พี่ไม่หิว” จงอินพูดเสียงแผ่วที่ข้างหู ทำเอาคยองซูหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาซะเฉยๆ
“บอกว่าไม่หิวแต่เดี๋ยวก็ได้ไปพึ่งแซนวิชที่หน้าบริษัทอีกหรอก
ไหนบ่นว่าไม่อร่อยไงล่ะ เอามือออกไปเลยนะ!”
คยองซูพูดเสียงเข้มเมื่อพี่เขาเลื่อนมือเข้ามาในเสื้อแล้วลูบไล้หน้าท้องของตนไปมา
จงอินกัดริมฝีปากแล้วหัวเราะเบาๆ อย่างสนุกที่ได้แกล้งน้องเขา
ก่อนจะตัดสินใจไม่ฟังคำพูดของน้องเขาอีก และลากน้องเขาเข้ามาในห้องน้ำโดยไม่ขอความเห็นของเขาอีก
“โธ่...จงอิน”
คยองซูกลอกตาไปมาเมื่อพี่เขาลากตัวเองเข้าไปในห้องน้ำแล้วล็อคกลอนประตูเสีย
รับรู้ได้ว่าตัวเองไม่สามารถจะเถียงได้แล้วเลยต้องปล่อยเลยตามเลย
ปล่อยให้พี่เขาได้ทำตามใจ...
“ถ้าวันนี้ไม่ได้กินข้าวเช้าก็ไม่เป็นไรหรอก...
.
.
ถ้าได้กินคยองซู...พี่ยอม”
**********
“ครับ...ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ คยองอยู่ได้...
ก็อยู่มาตั้งเป็นสิบปีแล้วนา ป่ะป๊ายังจะต้องห่วงอะไรคยองอีกล่ะครับ?
ไม่ต้องห่วงหรอก พี่จงอินดูและคยองดีมากครับ...”
เสียงคยองซูพูดกับคุณโดนั้นทำให้ผมต้องยกยิ้มออกมาบางๆอย่างอารมณ์ดี
ช่วงนี้คุณโดโทรมาหาคยองซูบ่อยๆและนั่นก็ทำให้เขาอารมณ์ดีมากๆ
แต่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเขาอารมณ์ดีเพราะพ่อเขา หรือว่าอารมณ์ดีเพราะผมอยู่ตรงนี้กันแน่...
อ่า...แต่ถ้าผมจะคิดเข้าข้างตัวเองก็คงไม่ผิดอะไรหรอกใช่ไหมล่ะ?
ผมและคยองซูเพิ่งออกจากมินิมาร์ทเพื่อหาซื้ออะไรกินรองท้องในตอนเช้า
เพราะอย่างที่คุณก็เข้าใจแหละครับ วันนี้ผมใช้เวลาทั้งเช้ากระทำชำเราน้องเขาไปสองรอบถ้วน
ผมไม่ได้หื่นหรอกนะ...แต่เป็นใครก็อดใจไม่ไหวล่ะครับ เด็กบ้านี่ชอบยั่วกันขนาดนี้
และคุณก็ต้องเข้าใจด้วยนะว่าผมไม่ได้มีอะไรกับใครเลยมาตลอดเก้าปี...เก้าปีเลยนะ!!
เพราะงั้นคุณคงเข้าใจผมใช่ไหมว่าแบบ...เอ่อ...ทำไมผมถึง...เอ่อ...แบบนั้นตลอดเวลาน่ะ
“อ๋อ...ก็นั่งอยู่ตรงนี้แหละครับ พี่เขามาส่งคยองมาโรงเรียนไงล่ะ
อื้ม งั้นป่ะป๊ารอแป๊ปนึงนะครับ อ่ะ...จงอิน ป่ะป๊าจะขอคุยด้วยน่ะครับ”
คยองซูยื่นมือถือของเขามาตรงหน้าผมที่กำลังเคาะพวงมาลัยเล่นเพราะว่ารถที่ติดมากในเช้านี้
ผมหันไปรับโทรศัพท์นั้นมาแล้วเริ่มกรอกเสียง...อ่า...ความรู้สึกมันเปลี่ยนไปแล้วแฮะ
ก่อนหน้านี้ผมก็คุยกับคุณโดบ่อยนะครับ
แต่พอสถานะของผมและคยองซูที่เปลี่ยนไปแล้วนั่นแหละที่ทำให้ผมต้องกลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่
รู้สึกผิดกับคุณโดขึ้นมาทันทีเพราะว่าได้ลูกชายเขาไปแล้วทั้งๆที่พ่อเขาเองก็ยังไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรแบบนี้
แต่ก็นั่นแหละ...คุณคงไม่คิดว่าผมจะบอกคุณโดเขาหรอกใช่ไหม...
ไม่มีทางซะหรอก ขืนบอกไปเราทั้งสองคนต้องตายแน่ๆ...ตายสถานเดียวเลยล่ะ
“ครับคุณโด...ผมจงอินครับ”
สวัสดีครับคุณพ่อ...ผมเป็นสามีของน้องคยองนะครับ ผมคิดในใจ
“อ๋อ..ผมก็สบายดีครับ และคุณคงรู้ว่าคยองซูก็สบายดีเหมือนกัน”
แต่เราได้กันแล้วครับคุณพ่อ...ไม่ใช่แค่สบายดีนะครับแต่ผมโคตรจะฟินสุดๆ ผมคิดในใจอีกครั้ง
“โธ่...ไม่มีอะไรต้องห่วงหรอกครับ ทางนี้ผมจัดการได้สบายมาก”
ช่าย...จัดการไปแล้วล่ะครับ... ผมจัดการเขาทุกคืนก่อนนอนเลยครับคุณพ่อตา ♥
“คร้าบบบ ถ้ามีปัญหาอะไรผมจะโทรไปบอกทันทีเลยครับไม่ต้องห่วงนะครับ”
ไว้ผมจะโทรไปนะครับถ้าเรากำลังจะมีจงอินหรือคยองซูตัวน้อยๆด้วยกัน ♥
“โธ่...ไม่ต้องขอบคุณหรอกครับ ผมไม่ได้ทำอะไรมากมายซักหน่อย”
โอ่ยย ไม่ต้องขอโทษหรอกครับคุณพ่อตา...ผมต่างหากล่ะที่ต้องขอโทษ
ผมบอกกับคุณโดไปพร้อมทั้งหัวเราะร่า
เมื่อเขาขอบอกขอบใจผมเสียยกใหญ่ที่ช่วยดูแลลูกชายของเขาเป็นอย่างดี
คยองซูยกยิ้มกว้างส่งให้ผมอย่างน่ารัก และเมื่อผมเห็นอย่างนั้นก็เอื้อมมือไปจับมือของเขามากุมไว้
คลึงเบาๆอย่างสนุกสนานในขณะที่ผมก็ยังคงพูดคุยกับคุณโดอยู่
“คริสมาสต์นี้เหรอครับ? ยังหรอกครับ...ยังไม่ได้มีแผนกันเลย คุณโดมีอะไรหรือเปล่าครับ?”
แผนน่ะมีแล้วคร๊าบบบ ผมก็กะว่าจะคืนวันคริสมาสต์จะจัดคยองซูสักสามยกแบบนอนสต๊อป!
เพลงเมคเลิฟก็เปลี่ยนเป็นเพลงคริสมาสแทน
อู่ยยยยย...ลองคิดดูแล้วเซ็กส์ของเรามันคงจะน่ารักงุ๊งงิ๊ง งุงิครุคริกันสุดๆ
ผมถามคุณโดกลับไปเมื่อเขาถามว่าผมมีแผนอะไรกับวันคริสมาสต์ที่กำลังจะมาถึง
แต่เมื่อเขาตอบกลับมาว่าไม่มีอะไร นั่นก็ทำให้ผมเข้าใจว่าเขาแค่อยากรับรู้ความเป็นไปของลูกชายเขา
“ครับ...แล้วผมจะดูแลคยองซูให้ดีที่สุดเลยครับ คุณโดไม่ต้องห่วง”
ผมบอกคุณโดไปพร้อมทั้งยกยิ้มบางๆ
คยองซูเมื่อได้ฟังก็เอี้ยวตัวมาจูบที่แก้มผมเบาๆอย่างน่ารักน่าชัง
ผมกัดริมฝีปากก่อนจะเปลี่ยนไปจูบแก้มเขาตอบในขณะที่คุณโดตอบกลับมาด้วย
ช่าย...จะให้ดูแลตลอดชีวิตก็ยังได้เลยครับคุณพ๊อออออออออ ♥
“ครับ....งั้นสวัสดีครับ สุขสันต์วันคริสมาสล่วงหน้าเลยนะครับคุณโด
คร๊าบบบบ สวัสดีครับ”
ผมลากเสียงยาวเพื่อบอกลาก่อนจะกดวางสาย
หันไปคืนโทรศัพท์เครื่องเล็กนั้นให้คยองซูเก็บไว้แล้วยกยิ้มออกมาบางๆ
โทรศัพท์เครื่องเล็กที่ผมซื้อให้คยองซูนั้นยังคงอยู่แม้ว่ามันจะเก่ามากแค่ไหน
ผมและคยองซูเก็บรักษามันอย่างดี และถึงแม้ว่ามันจะผ่านมานับสิบปีแต่ก็ยังคงดูสภาพดีไม่เปลี่ยนแปลง
เหมือนความรักของเราสองคนเลยนะครับพวกคุณว่าไหม?
“อือ...ป่ะป๊าว่าไงมั่งครับจงอิน”
“ก็ไม่มีอะไรหรอก ป่ะป๊าแค่ถามว่าฉันสบายดีไหม
เลี้ยงนายได้ยังไงเพราะนายทั้งดื้อทั้งเอาแต่ใจ กินจุแถมยังตัวหนัก ขี้บ่นแถมจู้จี้จุกจิกเหมือนแม่บ้านด้วย”
ผมตอบเขาในระหว่างที่รถก็ค่อยๆเคลื่อนไปอย่างน่าเบื่อหน่าย
แต่ถึงแม้ว่าบรรยากาศรถติดที่เรากำลังเผชิญนั้นมันดูจะย่ำแย่สุดๆ
แต่เราสองคนก็ยังคงยิ้มและหัวเราะให้กันอย่างมีความสุขจริงๆ...
“อันนี้พูดเองสินะครับ...ป่ะป๊าไม่พูดอย่างนี้หรอก จงอินนั่นแหละพูด
ทำไม? ถ้าคยองถ้าเป็นอย่างนั้นแล้วจะทำไมล่ะ! จะไม่รักคยองแล้วเหรอ?”
เด็กน้อยในชุดมัธยมปลายนั้นกอดอกและพองแก้มอย่างไม่พอใจที่ผมพูดอย่างนั้น
ผมฉวยโอกาสตอนที่รถกลับมาหยุดนิ่งอีกหนนั้นยกมือขึ้นหยิกแก้มพองๆของเขา
โธ่...ในเมื่อเขาน่ารักขนาดนี้แล้วผมจะไม่รักเขาได้ยังไงล่ะครับ
“โอ๋...อย่างอนน่า ถ้าพี่ไม่รักน้องคยองแล้วจะให้ไปรักใครล่ะครับ?
มาๆ...มาให้พี่จูบยืนยันก่อนเร็ว จุ๊บๆๆๆๆ”
ผมบอกไปพร้อมๆกับที่เอี้ยวตัวส่งสองมือไปคว้าคอเขาเข้ามาจูบให้หายงอน
กดริมฝีปากไปเบาๆแล้วย้ำๆซ้ำๆด้วยจังหวะคงที่...
ถึงมันอาจจะเป็นจูบแบบเด็กๆ แต่มันก็ทำให้หัวใจเต้นแรงได้อยู่ดีแหละนะ
“อื้อ...รู้แล้วน่ะครับ คยองแกล้งงอนเฉยๆ”
คยองซูผละออกไปและยกยิ้มให้ผม
ตีที่บ่าเบาๆแล้วดันให้ผมกลับไปนั่งให้ถูกตำแหน่ง
เพราะว่าตอนนี้ผมชักจะเริ่มเอนเข้าไปหาเขามากเกินไปแล้ว...
“นายแกล้งงอนฉันก็เลยแกล้งง้อไง”
“โธ่...อยากฉวยโอกาสกับคยองอีกล่ะไม่บอก” คยองซูเบะปากใส่ผม
“ความจริงอยากทำมากกว่าจูบอีกนะครับเบ่บี๋”
ผมใช้โอกาสที่คยองซูไม่ได้ทันตั้งตัวเอนตัวไปแล้วกระซิบที่ข้างหู
ผมเคยคิดว่ารถคันนี้มันแคบไปหน่อย แต่ตอนนี้ผมกลับคิดว่ามันโคตรจะมีประโยชน์เลยจริงๆ
เพราะผมจะได้ไม่ต้องใช้พื้นที่มากนักที่จะเอนตัวไปหาและทำอะไรต่อมิอะไรกับเขา...
“อื้ออออ! พี่บ้า! คนหื่นกาม!!”
คยองซูยกมือขึ้นมาตีที่บ่าของผมเบาๆ
หลังจากที่ผมกระซิบที่ข้างหูของเขาแล้วขโมยหอมแก้มไปฟอดหนึ่ง
“หื่นกามแล้วไงล่ะ? ฉันก็หื่นกับนายคนเดียวนี่แหละ
หรือจะให้ไปหื่นกับคนอื่นล่ะหืม? เอางั้นดีไหมครับน้องคยอง”
ผมถามยั่วเขา...รู้สึกดีชะมัดเวลาที่เห็นคยองซูทำท่าทางฮึดฮัดหลังจากที่ผมบอกกับเขาอย่างนี้
เวลาเขาหึงมันก็ดูน่ารักไปอีกแบบนะครับ...
“หยุดนะ! ห้ามนะ! ห้ามจงอินไปยุ่งกับใครเด็ดขาด!
อยากจะหื่นยังไงก็ตามใจเลย...แต่ห้ามไปยุ่งกับใครนอกจากคยองนะ!”
ผมว่าบางทีการที่รถติดมากๆแล้วมีคนรักอยู่ข้างกายนี่มันก็ดีไปอีกแบบนะครับ
มันทำให้ผมรู้สึกว่าไม่ควรจะเสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์น่ะ...
“ไม่มีหรอกน่า...แฟนฉันน่ารักขนาดนี้จะให้ฉันนอกใจไปหาใครได้ไง”
ผมบอกกับเขาพลางส่งยิ้มหวานไปให้
แต่ถึงบอกไปอย่างนั้นคยองซูก็ยังทำท่าทางไม่ค่อยจะพอใจเท่าไหร่นัก
“ไหน...มาจ้องตากันก่อนซิ คยองจะนับหนึ่งถึงสิบนะ
ถ้าจงอินกระพริบตาแปลว่าจงอินโกหกคยอง”
เด็กน้อยจับให้ผมหันหน้าไปประจันหน้ากับเขาก่อนจะจ้องตาไม่กระพริบ
ผมหัวเราะออกมาแต่ก็เล่นกับเขาด้วย...อ่า ตาคยองซูใสแจ๋วเลย
...เขาน่ารักจัง...
ยังไม่ทันที่คยองซูจะนับถึงสิบเลยด้วยซ้ำผมก็ปรี่เข้าไปจูบเขาเสียก่อน
ตวัดลิ้นร้อนๆเข้าไปก่อนจะยกยิ้มที่มุมปากอย่างพึงพอใจที่คยองซูกลับตวัดลิ้นตอบกลับผมมาด้วย
ผมขบเม้มและดูดริมฝีปากเขาจนบวมเปล่ง
ถือวิสาสะก้มลงไปดูดดุนที่ไหปลาร้าของเด็กตัวเล็กให้เกิดรอยแดง
บ่งบอกว่าเขาเป็นของผม....
"อื้อ! จงอินทำรอยทำไมครับ?"
คยองซูรีบผละตัวออกแล้วส่งมือมาตีผมเข้าทีหนึ่ง
ผมยกยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจก่อนจะเริ่มออกรถเพราะตอนนี้รถพอจะขยับได้บ้างแล้ว
ใกล้ถึงโรงเรียนของคยองซูแล้ว...และเรากำลังจะต้องจากกัน
"ฉันก็จะบอกให้รู้ไงว่านายมีเจ้าของแล้ว"
"คยองไม่ใช่สิ่งของนะ!"
"แต่คยองเป็นเมียของฉันไง...เพราะงั้นฉันจะใช้สิทธิในการเป็นผัวและทำมันตรงไหนก็ได้"
"ฮึ...เผด็จการ"
"แล้วไงล่ะ?"
"เอาแต่ใจ"
"จริงดิ"
"จริง! ทะลึ่งด้วย!!"
"แล้วทั้งหมดทั้งมวลที่พูดมา...รักฉันไหมล่ะ?"
"...................."
คยองซูเงียบไปในอึดใจก่อนจะเสตาไปมองที่นอกหน้าต่าง
ผมรู้ว่าเขาลอบยิ้ม แต่ก็ยังไม่วายส่งมือมาตีผมเบาๆอีกครั้งหนึ่งด้วย
ผมรีบจับมือนั้นแล้วเอามากุมไว้ที่ตัก...ก่อนจะใช้วิธีการออดอ้อนในแบบของผม
บีบมือนั้นไปเบาๆแล้วส่งสายตาออดอ้อนให้เขา กระซิบเสียงกระเง้ากระงอดกับน้องเขา
นานๆจะเป็นฝ่ายได้อ้อนบ้าง และผมรู้ว่าคยองซูมักจะชอบให้ผมทำตัวง๊องแง๊งแบบเด็กๆกับเขา
โธ่เอ๊ย...ยังไงเด็กก็ยังเป็นเด็กอยู่วันยังค่ำล่ะน่า...
“หืม...ว่าไง? ไม่รักพี่เหรอครับน้องคยอง?”
ผมส่งเสียงอ้อนไปถามแล้วดึงมือเขาขึ้นมาแนบอก
โอเค...ผมรู้ว่ามันจะได้ผลเพราะเห็นมุมปากของคยองซูกำลังกระตุก
เขากำลังแอบยิ้ม...
“ไม่!! -- ไม่ได้บอกว่าไม่รักซักหน่อย”
“งั้นก็แปลว่ารักพี่คนเดียว?”
“พี่คร๊องกับโปโรโระด้วยได้ไหม?”
“งั้นถ้าฉันกับพี่คร๊องตกน้ำ นายจะว่ายน้ำไปช่วยใครก่อนล่ะ” ผมถามเขาพร้อมทั้งยกยิ้ม แน่ใจอยู่แล้วว่าคยองซูต้องเลือกผม
“ช่วยพี่คร๊อง”
หากแต่คยองซูตอบกลับมานั้นทำให้ผมแทบจะไปไม่เป็น
อ...อะไรนะ...นี่เขารักไอ้พี่คร๊องอะไรนั่นมากกว่าผมอีกเรอะ!!
“ว่าไงนะ! ทำไมต้องไปช่วยพี่คร๊องด้วย ฉันต่างหากล่ะที่นายต้องช่วย” ผมแหวใส่เขา
“ก็พี่คร๊องเป็นตุ๊กตาพี่คร๊องว่ายน้ำไม่ได้นี่นา
แต่จงอินก็ว่ายน้ำเป็นนี่แถมเก่งกว่าคยองอีก
แล้วจะให้คยองลงไปช่วยทำไมล่ะ...พี่โง่”
“ย๊า!”
“โธ่...กับตุ๊กตายังจะหึงอีก
คยองรักจงอินมากกว่าพี่คร๊องอีกน่า...อย่างอนสิ”
คยองซูรีบปรี่เข้ามาอ้อนผมเพื่อทำให้ผมรู้ว่าเขาแกล้งพูดเล่น
ผมเองเมื่อได้ยินเหตุผลของเขาก็รู้สึกดีขึ้นหน่อยล่ะครับ
อย่างน้อยเขาก็รักผมมากกว่าไอ้ตุ๊กตานั่นล่ะน่า...
“พูดจริงนะ” ผมถามเขา
“จริงสิ” คยองซูตอบ
“ไหนมาจ้องตากันซิ...
นับหนึ่งถึงสิบนะ ถ้านายหลบตาก่อนแปลว่านายโกหก
หนึ่ง...สอง...สาม...”
ผมหันหน้าคยองซูมาแล้วเล่นกับเขาเหมือนที่เขาเล่นกับผมเมื่อครู่
คยองซูกลั้นหัวเราะที่ผมทำอย่างนั้นแต่ก็ยังเบิกตามาจ้องกับผม
อ่า...เขาทำท่าทางอย่างนี้อีกแล้วอ่ะ บ้าชะมัด
...เขาน่ารักจัง...
“คยองซู...” ผมกระซิบกับเชา
“หืม? อะไรครับ” คยองซูตอบผมทั้งๆที่เรายังคงจ้องตากันอยู่
“.......อยากมานั่งตักฉันไหม?” ผมพูด
“บ...บ้าเหรอ! คนทะลึ่ง!”
คยองซูแหวใส่ผมแต่นั่นแหละที่ทำให้ผมต้องหัวเราะออกมา
ผมกัดริมฝีปากแล้วก้มลงไปกระซิบข้างหูเขา
“ฉันไม่ได้พูดอะไรทำนองนั้นซักหน่อย
แต่ถ้านายโอเคกับมันงั้นเราค่อยกลับไปนั่งตักฉันที่บ้านก็ได้
แต่ตอนนี้ ขอมัดจำไว้ก่อนแล้วกันนะ ติดไว้ก่อน...แล้วคืนนี้ค่อยทวงที่เหลือ”
ผมพูดเสร็จก็เลื่อนตัวเข้าไปมอบจูบให้กับน้องเขา
ตอนแรกคยองซูทำท่าจะไม่ยอมแต่เมื่อลิ้นร้อนของผมเข้าไปตวัดเขาก็หลับตาพริ้ม
ผมยกยิ้มออกมาที่มุมปาก อ่า...มีความสุขชะมัดตั้งแต่ใจตรงกันเนี่ย
.
.
อ่า...ผมล่ะอยากให้รถติดแบบนี้ไปทั้งวันเลย
✚ TALK
มาอัพแล้ววววววว ตอนนี้หวานๆอีกซักตอนก่อนที่จะ....นั่นแหละ 555555
มาแต่งตอน 19 ที่บ้านคนอื่น เพราะตอนนี้อยู่ภาวะฉุกเฉิน
เป็นเด็กหนีออกจากบ้าน เพราะพ่อไม่ให้ไปดูคอนนนน
แต่ก็เอาเถอะค่ะ...อย่าพูดถึงเรี่องนี้กันเลยเนอะ โฮฮฮฮฮฮอ T^T
ตอนนี้ัมันก็เลยออกแนวเวิ่นเว้อ อ่านไม่ค่อยจะรู้เรื่อง ><
ขอโทษด้วยจริงๆนะะ แล้วนมน.จะกลับมาแก้ไขให้นะคะะะ
และนมน.ของดอัพฟิคซักกกก ซัก....ซัก.....ซักสองคืนนะสองคืน ไปดูคอนกันเถอะ
แล้วเราไปเจอกันที่คอนนะคะ ใครเจอนมน.เดี๋ยวนมน.จะแจกจุ๊บคนละที #แอร๊
เอ้อ! นมน.ขอฝากแฟนเพจด้วยค่ะ
เข้าไปกดไลค์แล้วพูดคุยกันเถอะ
นมน.จะใช้แฟนเพจเป็นศูนย์กลางเวลาอัพเดทฟิค
แล้วก็จะมีเล่นเกมส์กัน แจกฟิคฟรีไรงี้ ฮุๆๆๆๆๆๆ
ที่ลิงค์นี้เลยค่าาา http://www.facebook.com/snowmanFanfiction
ไปละน้าาา คิดถึงรีดเดอร์ทุกคนเลย...
- ไรเตอร์นมน. -
ความคิดเห็น