คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : ✚ BE MY BABY :: SEVENTEEN
Author : MR.$N0WMAN*
Pairing : Kim Jongin & Do Kyungsoo
Story : Jackboiz
Rate : PG - 15
Be my Baby*
‘0.17’
"อะไรกัน! ยังไม่ทันพ้นอาทิตย์จงอินก็จะนอกใจคยองแล้วงั้นเหรอ?!!
คนบ้าๆๆๆๆ จงอินบ้าที่สุด!!!"
คยองซูร้องไห้ตาแดงก่ำในขณะที่คนเด็กกว่านั้นก็ยกมือขึ้นทุบที่อกของคนใจร้ายอย่างจงอินดังปั๊ก
จงอินกลอกตาไปมาก่อนจะเริ่มต้นอธิบายอย่างยากลำบาก
กว่าจะลากน้องเขาออกมาจากออฟฟิศได้ก็เล่นเอาหอบเลย
แถมตลอดทางที่กลับบ้านก็เอาแต่ร้องไห้ตลอด ไม่ฟังเหตุผลของเขาเลยซักนิด
"ช่วยฟังกันก่อนได้ไหมล่ะ หยุดร้องไห้ก่อนสิ"
"แล้วถ้าคยองนอกใจจงอินบ้างล่ะ ยังจะบอกให้หยุดร้องไห้อีกไหม?!!"
คยองซูตะโกนออกมาอย่างเดือดดาล จงอินได้แต่กัดริมฝีปากเพราะเรื่องมันกำลังจะไปกันใหญ่
ถอนหายใจออกมาให้ตัวเองใจเย็นลงไม่ว่าน้องจะพูดประโยคที่ยั่วให้โมโหมากแค่ไหนก็ตาม
ก่อนจะเดินเข้าไปกอดน้องเขาไว้แล้วเริ่มอธิบายอย่างใจเย็น
"หยุดร้องไห้แล้วฟังพี่ก่อนได้ไหม...
ให้พี่ได้อธิบายหน่อยได้ไหมครับ"
จงอินพูดเสียงแผ่วเบาในขณะที่กอดคนเด็กกว่าไว้ในอ้อมกอด
คยองซูเย็นลงไปได้มากโขก็เพราะท่าทางแบบนั้น
ยิ่งคำแทนตัวว่า 'พี่' ที่จงอินไม่ค่อยจะใช้กับเขา ยิ่งทำให้คยองซูรู้ว่าจงอินกำลังจริงจังกับสิ่งที่กำลังจะพูด
"..............."
คยองซูเงียบเพื่อรอให้จงอินได้อธิบาย แต่ใบหน้ารั้นนั้นก็ยังบึ้งตึงและจมูกก็แดงก่ำจากการร้องไห้
จงอินก้มลงไปจูบที่จมูกสีแดงแจ๋นั้นเบาๆอย่างรักใคร่ ก่อนจะเริ่มต้นอธิบายกับน้องเขาอย่างช้าๆ
"วันนี้งานยุ่งมากจริงๆ ขอโทษที่ไม่ได้โทรหาและขอโทษที่ไม่ได้ไปรับนะ"
"ปากบอกงานยุ่งแต่ยังมีเวลาอี๋อ๋อกับพี่คนนั้นสินะครับ"
"โธ่...ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเข้ามานะ มาตอนไหนก็ไม่รู้
ฉันมาสะดุ้งตื่นตอนที่นายมานั่นแหละ ไม่เชื่อใจฉันเหรอ"
"ถ้าไม่ใช่พี่คนนี้คยองคงจะเชื่อใจจงอินอยู่หรอก นี่ตั้งแต่ตอนนั้นก็เจอกันมาตลอดเลยสินะ"
"นาย...จำได้?"
บอกมาสิว่าที่ผ่านมานี่ยังไปยุ่งกับเขามาอีกกี่ที...สารภาพกับคยองมานะคนเจ้าชู้!"
คยองซูเบะปากแล้วร้องไห้ออกมาอย่างกับเด็กๆ จนจงอินต้องถอนหายใจออกมาเมื่อเห็นแบบนั้น
หลับตาลงก่อนจะเริ่มอธิบายอีกหน ตอนนี้ถ้าเขาโมโหไปอีกคนเรื่องต้องบานปลายแน่
...และจงอินจะไม่ยอมให้เป็นแบบนั้น...
ก็ยอมน้องเขามาตลอดไม่ใช่เหรอ...
ที่ยอมมาตลอดก็เพราะรักทั้งนั้นแหละนะ ไม่ใช่เพราะเหตุผลอื่นเลย...
"ฉันเคยมีใครที่ไหนกัน...
กับแทมินก็เพิ่งได้กลับมาเจอกันเพราะเขาเป็นหัวหน้างานอีเว้นท์ที่ฉันจะจัดปลายอาทิตย์นี้เท่านั้น
ไม่เชื่อใจกันเลยเหรอตัวเล็ก...ตลอดเวลาเจ็ดปีที่ผ่านมามีซักคืนไหมที่ฉันไม่กลับบ้านมาหานายน่ะหืม?
แล้วอย่างนี้ฉันจะไปมีใครได้ยังไง?
อย่าร้องไห้ไปเลย...อย่าให้เรื่องพวกนี้ทำให้นายเสียน้ำตาสิ"
จงอินยกมือขึ้นปาดน้ำตาออกจากแก้มของน้องเขา
คยองซูยังคงร้องไห้อยู่เงียบๆแต่ท่าทางฮึดฮัดนั้นกลับลดลงไปมาก
คยองซูโผเข้าไปกอดจงอินเอาไว้แนบแน่น ฝังจมูกลงไปในแผงอกกว้างของพี่เขา
ก่อนจะพูดเสียงอู้อี้อย่างเอาแต่ใจ
"ไม่เอานะ...จงอินห้ามนอกใจคยองนะ"
"ไม่มีทางหรอก ฉันจะนอกใจนายได้ยังไง"
"ห้ามอยู่ใกล้พี่คนนั้นอีกนะ ถ้าคยองเห็นอีกคยองไม่ยอมจริงๆด้วย"
"เด็กอะไรขี้หึงจริง...แต่ฉันยังต้องทำงานกับเขาเนี่ยสิ ถ้าทำอย่างนั้นแล้วงานจะเดินได้ยังไงล่ะ...
แค่เชื่อใจฉันนะคยองซู มันจะไม่มีอะไร"
จงอินยกไหล่ขึ้นในขณะที่กระชับอ้อมแขนที่กอดคยองซูให้แน่นขึ้นไปอีก
สูดกลิ่นหอมที่ชื่นชอบก่อนจะยกยิ้มออกมาบางๆที่น้องเขาทำตัวแบบนั้น
รู้สึกดีใจที่น้องเขาหึง...
แต่พูดกันตามจริงจงอินก็ไม่อยากให้เขากับคยองซูต้องมาทะเลาะกันเพราะเรื่องหึงหวงหรอกนะ...
"แต่ถ้าเกิดอยู่ใกล้แล้วสปาร์คกันล่ะ
คยองรู้นะว่าจงอินเคยมีอะไรกับพี่คนนั้น"
"มันจะไม่มีอะไร...ตอนนั้นฉันเมาด้วยซ้ำนะคยองซู และนั่นมันก็เรื่องแค่คืนเดียว"
"หวังว่ามันจะไม่มีคืนที่สองอีกนะครับ"
"สัญญาเลย...สาบานก็ได้"
"จูบคยองแทนคำสัญญาสิ"
คยองซูเงยหน้าขึ้นมองพี่เขาแล้วพูดอ้อน
รู้สึกหวั่นใจและอยากได้การกระทำที่จะยืนยันว่าจงอินจะไม่ทำอย่างนั้น
ไม่ใช่ว่าไม่เชื่อใจ แต่ความรู้สึกในตอนนี้คือน้อยเนื้อต่ำใจ
ถึงจะได้เป็นแฟนของจงอินอย่างที่ปรารถนามาตลอด
แต่กับแทมินแล้วคยองซูกลับรู้สึกว่าโดนนำไปหนึ่งก้าว
ก็เพราะเขายังไม่เคยรู้จักคำว่าเซ็กส์ของจงอินเลยน่ะสิ...
"หื้ม...ขอให้จูบเองเลยเหรอเนี่ย
กล้าไปไหมครับน้องคยอง?"
จงอินพูดพลางหัวเราะออกมาขันๆ
แต่รอยยิ้มกลับเจื่อนลงไปเมื่อเห็นน้องเขาทำหน้าเคร่งเครียดและจริงจัง
ถอนหายใจออกมาทีหนึ่งแล้วยกนิ้วโป้งขึ้นไปกดเบาๆที่ริมฝีปากของคยองซู
จ้องมองริมฝีปากนุ่มของน้องเขาเป็นสีแดงเรื่อแล้วก็ต้องรู้สึกว่าหน้าร้อนผ่าว
ปากของคยองซูช่างเชื้อเชิญให้จูบซะจริงๆ...
"สัญญากับคยองสิ สัญญาว่าจะจูบแค่คยองคนเดียวได้ไหมครับ?"
"สัญญาครับ...สัญญา"
พูดจบก็ก้มลงไปจูบน้องเขาอย่างที่ร้องขอ
คยองซูหลับตาพริ้มรับจูบแผ่วเบาที่เปลี่ยนเป็นหนักหน่วงขึ้นเมื่อเขาเปิดกรอบปากให้จงอินได้เข้ามากระหวัดลิ้นอย่างอิสระ
สองแขนเล็กๆยกขึ้นโอบรอบคอและเอียงคอให้จงอินได้เข้ามากอบกว้าน
ตวัดลิ้นเล็กๆของตัวเองกลับไปอย่างรู้งานพร้อมๆกับหัวใจที่เต้นตึกตัก
เกิดความเงียบขึ้นยาวนาน เพราะทั้งสองเลือกที่จะพูดคุยผ่านการกระทำมากกว่าใช้คำพูด
คยองซูรู้สึกว่าแทบจะล้มทั้งยืนเมื่อจูบนั้นทำให้สมองขาวโพลนไปหมด
ค่อยๆนั่งลงกับเตียงแล้วโน้มคอพี่เขาให้คล้อยตามตัวเองลงมาด้วย
จนตอนไหนก็ไม่อาจรู้ได้เมื่อจงอินปีนป่ายขึ้นมาทามทับเขาไว้แล้วจูบนั้นก็ทวีความรุนแรงมากขึ้นกว่าเก่า
ผละออกแล้วสูดลมหายใจก่อนจะปรี่เข้าประกบจูบกันอีกหน
มือไม้ของจงอินสาละวนทั่วกายบางจนทำให้คยองซูรู้สึกขนลุก
คยองซูไม่ได้เด็กเกินกว่าจะไม่รับรู้ว่าสิ่งที่เขาและจงอินกำลังกระทำอยู่กำลังนำไปสู่อะไร
และคยองซูกลับคิดว่าถ้าหากนี่เป็นบทเรียนของเซ็กส์ที่จงอินจะมอบให้ เขาก็ยินดีที่จะรับคำสอนอย่างสุดหัวใจ
เพราะในตอนนี้ร่างกายกำลังเรียกร้องและปรารถนาให้จงอินทำมากกว่าจูบ...
"จ...จงอิน" คยองซูถดหน้าออกมากระซิบด้วยเสียงแผ่วเบา
"อืม...อะไร?" จงอินกระซิบกลับ
"สอนคยองได้ไหม?"
"สอนอะไร"
"เซ็กส์น่ะ...สอนคยองนะ"
คยองซูกระซิบเสียงแผ่วและนัยตาก็ปรือหวาน
หัวใจจงอินเต้นตึกตักเมื่อมีความรู้สึกบางอย่างที่กำลังพวยพุ่งขึ้นมาอย่างไม่อาจห้ามได้
และเป็นความรู้สึกที่เขาแทบจะไม่ได้สัมผัสมันมาหลายปีแล้ว...
เขากำลังต้องการคยองซู...
จงอินสติแทบจะขาดผึงเมื่อได้ยินคำขอของน้องเขา
ก้มลงไปมอบจูบร้อนแรงให้อีกหนก่อนจะเลื่อนตัวลงมาที่ซอกคอขาว
ส่งลิ้นลามเลียไปตามสันกรามและใบหูของน้องเขาอย่างช้าๆ
ก่อนที่มือทั้งสองจะเลื่อนลงไปปลดกระดุมเสื้อนักเรียนมัธยมปลายของน้องเขาออกไปสองเม็ด
เพื่อเปิดทางให้ริมฝีปากได้ลงไปทำหน้าที่สร้างรอยรักให้กับคยองซูตรงกลางอก
คนเด็กกว่าตัวสั่นด้วยความกลัวและเขินอายเมื่อจงอินกำลังปลดเข็มขัดนักเรียนของเขาออกอย่างช้าๆ
แรงอารมณ์นั้นทำให้จงอินแทบขาดสติ
เขาบีบข้อมือเล็กนั้นไว้เสียแน่นเพราะอารมณ์ร้อนรักของตัวเองจนคยองซูต้องร้องครางออกมาเบาๆ
"จงอิน ค...คยองเจ็บ"
ห๊ะ!!
จงอินแทบจะสะดุ้งเมื่อรู้สึกตัวว่าตนเองกำลังทำอะไรอยู่
จงอินปล่อยมือแล้วมองดูน้องเขาที่อยู่ในชุดเครื่องแบบและตัวก็สั่นงันงกอย่างที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน
ถึงแม้ว่าน้องเขาจะร้องขอและยินดีแต่จงอินกลับทำไม่ได้
คยองซูยังเด็กเกินไปที่จะรับรู้เรื่องเซ็กส์จากเขา....
".....หยุดทำไมล่ะครับ?"
จงอินกัดริมฝีปากเมื่อคยองซูถามขึ้นมาอย่างไม่แน่ใจนัก
ความรู้สึกร้อนรุ่มยังคงเหลืออยู่ แต่เขาก็ยังยืนยันที่จะไม่มองหน้าคยองซูในเวลานี้เพื่อหักห้ามใจ
"ติดกระดุมแล้วไปอาบน้ำซะ นี่ก็ดึกแล้ว ฉันว่านายควรไปนอนเดี๋ยวนี้"
"ทำไมจงอินต้องไล่คยองไปนอนด้วย?" คยองซูถามด้วยทั้งอารมณ์โกรธแล้วก็อาย
"นายยังเด็กเกินไปคยองซู...อย่ายั่วฉันอีก ถ้าพลาดไปแล้วนายจะเสียใจ"
"คยองไม่เสียใจ! ทำไมคยองต้องเสียใจด้วยล่ะในเมื่อคยองรักจงอิน!
ในเมื่อคยองต้องการจงอิน แล้วมันจะผิดตรงไหนถ้าคยองจะให้ครั้งแรกกับจงอิน"
คยองซูพูดอย่างเดือดดาลและไม่เข้าใจ ทำเอาจงอินต้องเบือนหน้าหนีแล้วกัดริมฝีปากแน่น
แน่นอนว่าเขาต้องได้ครั้งแรกของคยองซูอยู่แล้ว เพราะจงอินคงไม่ยอมให้ใครได้มันไปแน่ๆ
...แต่มันต้องไม่ใช่ตอนนี้...
"นายยังเด็กเกินไป"
"แต่คยองสิบแปดแล้วนะ!!"
"สิบแปดแล้วยังไง?!!
เพิ่งจะเรียนมอปลายอยู่เลย แล้วนายก็ยังใส่เครื่องแบบอยู่เลยด้วยซ้ำ!!
"งั้นจงอินก็ถอดมันออกซะสิ!!"
"หยุดพูดแบบนั้นเดี๋ยวนี้นะ!!!"
จงอินตวาดออกมาเมื่อน้องเขาพูดจาไร้เหตุผลและล่อแหลมชวนทำให้สติของเขาขาด
คยองซูชะงักไปเมื่อจงอินตวาดเขาออกมาแบบนั้น
น้ำตาไหลทะลักลงมาอีกหน ทั้งอายและเสียหน้า แต่ความเสียใจนั้นกลับมีมากกว่า...
"ฉันขอโทษนะ แต่ฉันคิดว่าเรายังไม่พร้อมสำหรับเรื่องนี้
ฉ...ฉันจะไปนอนอีกห้องนึง...นายรีบอาบน้ำแล้วก็นอนเถอะ"
"ไม่เอานะ! คยองไม่ขอแล้วก็ได้ แต่จงอินไม่ไปนอนอีกห้องนะได้ไหม?"
คนตัวเล็กรีบคว้าเอาชายเสื้อของพี่เขาเอาไว้แน่นเมื่อจงอินกำลังจะเดินออกไป
คนหน้าคมถอนหายใจออกมาแล้วจึงตัดสินใจก้มลงมาจูบที่แก้มของคยองซูเบาๆแล้วถอนออกไป
ก่อนจะกระซิบทั้งๆที่ยังไม่หันกลับมามองหน้าคยองซูเลยด้วยซ้ำ
"มันเสี่ยงเกินไป...ฉันไม่รู้ว่าจะห้ามใจไหวไหมถ้าเรานอนด้วยกันในคืนนี้
นายอาบน้ำแล้วก็นอนเถอะนะ ฉันขอโทษด้วยสำหรับเรื่องวันนี้
พี่รักนายนะคยองซู"
จงอินพูดจบแล้วก็เดินออกไป
ทิ้งคยองซูไว้เพียงลำพังกับคำถามมากมายที่วนเวียนอยู่ในหัว
ก็ทั้งๆที่รักกันแต่ทำไมถึงให้กันไม่ได้
ทั้งๆที่เขายอมแล้วและเป็นคนร้องขอเองเสียด้วยซ้ำไป
.
.
.
นั่นเพราะเขาเด็กเกินไปสำหรับเซ็กส์จริงๆงั้นเหรอ?
- - 70% - -
“สนุกมากไหมมาทำครอบครัวคนอื่นเขาแตกแยกเนี่ย?”
ผมถามขึ้นเมื่อลีแทมินยังคงเดินลอยหน้าลอยตาและยิ้มกริ่มราวกับว่าตัวเองไม่ได้ทำผิดอะไร
เขาถือแฟ้มสีดำอยู่ในมือแล้วเดินตรงมานั่งตรงข้ามกับผม
แต่สุดท้ายแล้วเขาก็วางมันลงตรงหน้า แล้วถือวิสาสะหยิบเอากาแฟตรงหน้า(ซึ่งเป็นกาแฟของผม)ขึ้นจิบ
“เด็กคนนั้นไม่เด็กไปสำหรับนายหรือจงอิน?”
“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับนาย”
“โธ่...ไม่เอาน่า นายคิดว่านายอายุเท่าไหร่แล้วน้องเขาอายุเท่าไหร่กัน
อย่างนี้เขาเรียกว่าเลี้ยงต้อยไม่ใช่หรือไง? อายุพวกนายมันห่างกันเกินไปนะ...
อ่า...แต่เด็กคนนั้นก็เกินไปนะ หน้าตาออกจะดูไร้เดียงสา
เหอะ...แต่คงไม่ไร้เดียงสาอย่างที่ฉันเข้าใจแล้วล่ะสิท่า”
แทมินพูดพลางยักไหล่แล้วยกกาแฟนั้นขึ้นดื่มมันอย่างสบายใจเฉิบ
ท่าทางมั่นอกมั่นใจและความสนุกสนานแฝงอยู่ในน้ำเสียงจนทำให้จงอินรู้สึกโมโห
“นายไม่รู้อะไรอย่ามาพูดนะ! เขาเป็นเด็กดี!
และนายต้องหยุดกล่าวหาแฟนฉันก่อนที่ฉันจะโมโห!”
จงอินตวาดเมื่อเห็นแทมินยกยิ้มออกมาราวกับว่าการกระทำของเขานั้นเป็นเรื่องตลก
ท่าทางแบบนี้แหละที่ทำให้จงอินเหมือนกับว่าตกเป็นรองแทมินได้ตลอด
ทำไมเขาต้องรู้สึกผิดด้วยนะ...ใช่สิ เขาต้องเชื่อคำพูดของคยองซู
ท่องไว้ซะจงอิน...ใครเป็นคนกำหนดล่ะว่าอายุห่างกันเป็นสิบปีแล้วจะรักกันไม่ได้...
“เด็กดีงั้นเหรอ? ตลกดีอ่ะ...พูดเหมือนกับว่าพวกนายยังไม่ได้กัน” แทมินหัวเราะร่า
“ทำไม?! ได้หรือไม่ได้กันแล้วเกี่ยวอะไรตรงไหน?!!”
จงอินแหวใส่ รู้สึกโกรธและอายไปพร้อมๆกัน
และนั่นทำให้รอยยิ้มของแทมินเจื่อนลงจนกลายเป็นเคร่งเครียดไปเสีย
“โอ้.มาย.ก๊อด!! จริงง่ะ?!
พวกนายยังไม่ได้กันจริงดิ!”
แทมินตะโกนออกมาด้วยเสียงอันดังพร้อมๆกับที่ทำหน้าไม่เชื่อหู
จงอินรีบตะครุบปากของแทมินไว้แทบจะไม่ทัน
ก่อนจะกระซิบขู่บอกให้คนที่โวยวายได้เงียบลง
“จะพูดเสียงดังทำไมเล่า!!
ถ้าขืนโวยวายอีกนะ ฉันจะเอาเทปนี่ปิดปากนายไว้เลย”
จงอินไม่พูดเปล่าหากแต่ยังหยิบเอาสก๊อตเทปที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาชูบนอากาศด้วย
แทมินกลอกตาไปมาก่อนจะดึงตัวเองออกจากมือหนาของจงอินที่ปิดปากไว้แล้วยกมือขึ้นกอดอก
ยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจในคำขู่นั้นก่อนจะพูดต่อไป
“เออรู้แล้วน่า...ฉันก็แค่ตกใจนิดหน่อย
น้องเขาน่ารักออก นายอยู่บ้านเดียวกันมาตั้งหลายปีแต่ไม่ได้กันเนี่ยนะ
หื้ม...นายนี่ไม่ได้เรื่องเลย สนใจอยากให้ฉันช่วยไหมล่ะ?”
แทมินยกยิ้มกริ่มในขณะเดียวกันก็ยกคิ้วอย่างมั่นอกมั่นใจ
จงอินวางเทปลงก่อนจะถอนหายใจออกมาแล้วปฏิเสธเขาไปซะ
แค่นี้เรื่องก็ยุ่งมากพออยู่แล้ว เขาไม่ต้องการความช่วยเหลือจากคนที่คยองซูบอกให้อยู่ห่างๆหรอกน่า
“ไม่จำเป็น...ฉันจัดการเองได้” จงอินตอบแทมินไปอย่างไม่ใส่ใจอะไรนัก
“เห...ไม่เอาน่า ฉันอยากช่วยนายนี่นา”
ไม่พูดเปล่าๆแต่แทมินยังเดินเข้ามากอดแขนแข็งแรงของจงอินเอาไว้อย่างถือวิสาสะด้วย
จงอินรีบสะบัดมันออกอย่างแรงแล้วทำท่าทางไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่นัก
แต่แน่นอนว่ามันไม่ได้ทำให้แทมินหุบยิ้มขี้เล่นนั้นลงไปได้เลยซักนิด
จงอินกำลังรู้สึกโมโหจริงๆเพราะนอกจากแทมินจะไม่ฟังคำพูดของเขาแล้ว
แทมินยังคอยเอาแต่ทำท่าทางราวกับว่าเรื่องของเขาและคยองซูนั้นเป็นเรื่องสนุกสนานยังไงก็อย่างนั้น
เขาล่ะไม่เข้าใจจริงๆว่าแทมินต้องการอะไร...
“นายต้องการอะไรจากฉันกันแน่เนี่ย ลีแทมิน?”
จงอินถามออกไปพลางขมวดคิ้วอย่างจริงจัง
ลีแทมินเห็นอย่างนั้นก็หัวเราะออกมาอย่างขันๆ
ก่อนจะผละตัวออกไปนั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามแล้วยกแก้วกาแฟขึ้นจิบอีกหน
ยักไหล่อย่างขี้เล่นก่อนจะตอบกลับมาอย่างอารมณ์ดี
และคำตอบนั้นทำให้จงอินต้องกลอกตาแล้วยกมือขึ้นกุมขมับเพราะว่าปวดหัวจริงๆ
เพราะสิ่งที่ลีแทมินพูดตอบกลับมานั้น ทำให้เขาเห็นเค้าเมฆฝนแห่งความวุ่นวายที่กำลังก่อตัวขึ้นอย่างช้าๆ
เมื่อลีแทมินบอกกับเขาอย่างสบายอารมณ์ว่า...
“นายยังไม่รู้อีกเหรอ...
.
.
.
ว่าที่ฉันทำไปก็เพราะว่ามันสนุก”
**********
“โง่...โง่...โง่...โง่...โง่...มึงโง่มากไอ้จงอิน!”
เสียงของจงแดที่บ่นกระปอดกระแปดแบบนี้ตลอดเวลาอาหารเที่ยงนั้นทำให้ผมต้องกลอกตา
อย่างกับว่าชีวิตนี้ผมยังมีเรื่องวุ่นวายไม่มากพออย่างนั้นแหละ
ทำไมพระเจ้าต้องส่งตัววุ่นวายอย่างลีแทมินกลับมาในชีวิตของผมด้วยนะ
แล้วคำถามอีกข้อนึงก็คือ...
ทำไมพระเจ้าถึงต้องให้เพื่อนๆของผมเป็นพวกของเสี้ยมแนะนำแต่เรื่องเลวๆให้ผมกันล่ะ!
นี่เสี้ยมตั้งแต่ผมยังไม่ได้เป็นแฟนกับคยองซู จนตอนนี้มันก็ยังจะพยายามเสี้ยมให้ผมพรากผู้เยาว์อีก!!!!
“แต่คยองซูยังเด็ก! มึงจะให้กูทำได้ยังไง?!
กูทำไม่ได้! กูกลัวคยองซูจะเกลียดกู”
“โอ้ยยยยยย กูอยากจะบ้าาาาาาาา ไอ้ดำ! ไอ้โง่วววววว!!!
น้องเขาอ่อยขนาดนั้นมึงยังจะกลัวน้องเขาเกลียดมึงอีกเหรอ มึงนี่โง่จริงหรือแกล้งโง่วะครับ
เป็นกูนะถ้าเมียถ่างขารอแบบนี้วันนี้ไม่ได้มาทำงานหรอก นอนตายซบอกเมียโน่น!!”
“ไอ้แด้!! มึงอย่ามาทำลายความรักไร้เดียงสาของกูกับคยองซูนะ!!”
“โอ้ย ถุยยยยย ไอ้ไร้เดียงสา!! มึงสิอ่อน!!!”
จงแดแหวใส่หน้าผมก่อนจะจิ้มเอามะเขือเทศในจานขึ้นเคี้ยวอย่างอารมณ์ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่นัก
ผมกลืนน้ำลายลงไปในคออย่างยากลำบาก
อะไรนะ...
อ่อนงั้นเหรอ?!!!!!!!
“ก็คยองซูยังเด็กอยู่!
กูทำไม่ได้...กูไม่อยากทำร้ายคยองซู”
“ไอ้จงอิน...มึงฟังกูนะ
เซ็กส์น่ะไม่ใช่การทำร้ายแต่เป็นการบอกรักผ่านทางร่างกายต่างหาก”
“……………………”
“แล้วถ้ามึงคิดว่าคยองซูเด็กเกินไป...
กูก็จะขอถามกลับหน่อยเถอะว่าครั้งแรกของมึงน่ะอายุเท่าไหร่?”
จงแดถามผมกลับมาและนั่นก็ทำเอาผมแทบจุก...คำตอบนี้โกหกไม่ได้เพราะจงแดรู้ดีที่สุด
“สิบเจ็ด...” ผมกระซิบออกมาอย่างใจหาย
“โป๊ะเช๊ะ! ตอนนั้นมึงเด็กกว่าคยองซูตั้งปีนึง
แล้วทีนี้มึงยังจะบอกอีกไหมว่าคยองซูเด็กเกินไปสำหรับเรื่องนี้
และมึงฟังกูนะจงอิน...กูไม่ได้สนับสนุนให้มึงฟันใครไปเรื่อยเปื่อย แต่กูมั่นใจแล้วว่าพวกมึงรักกัน
ในเมื่อเซ็กส์คือการเติมเต็มความรัก แล้วถ้าอย่างนั้นทำไมมึงจะต้องคิดอะไรให้มันมากมายด้วยล่ะ
อย่ามองเซ็กส์ในแง่ลบสิเพื่อน...ใช้มันบอกรักคยองซูสิ แล้วมันจะไม่ทำร้ายน้องเขาอย่างที่มึงเข้าใจ”
จงแดพูดขึ้นก่อนจะลุกขึ้นแล้วตบหลังผมเบาๆ
จุดบุหรี่ที่คาบไว้ในปากก่อนจะเดินหนีออกไป ทิ้งผมไว้กับคำพูดของเขาที่ทิ้งเอาไว้
ไม่แน่ใจนักว่าตอนนี้ตัวเองรู้สึกแบบไหน...
แต่ก่อนจะได้คิดอะไรต่อไป จงแดกลับเดินหายไปจากโต๊ะ
ก่อนที่ไม่นานจะกลับมาแล้วขว้างอะไรบางอย่างมาตรงหน้าผม
แผ่นซีดี...
“อะไรของมึงเนี้ย?”
“ให้ไว้ก่อนล่วงหน้าเผื่อมึงหายโง่ไง...เอาไว้เปิดตอนเมคเลิฟกับเมียเด็กนะเพื่อน กูรับรองว่ามันจะเจ๋งสุดๆ!!
มึงดูเพลงนี้ดิ Let’s Get It On (เรามาเริ่มกันเถอะ) กูเคยลองละ มินซอกชอบเพลงนี้มาก...
ส่วน I’ll Make Love To You (ฉันจะให้ความรักกับเธอ) เพลงนี้ก็ดีนะมึง ละมุนสุด...ได้อารมณ์โคตรๆ
แต่ไอ้เพลง Your Body Is a Wonderland (รูปร่างของเธอเปรียบดั่งดินแดนมหัศจรรย์)
เพลงนี้กูว่าไม่เวิร์คเท่าไหร่ ถ้าแรนดอมมากดสกิปข้ามไปเลยนะกูแนะนำ แต่ถ้ามึงชอบก็แล้วแต่อ้ะ
แต่เพลงนี้กูว่าโอเคเหมือนกันนะ...เนี่ย Let’s Get It On also Push It (มุ่งหน้ากันเเละดันมันต่อไป)
เพลงพวกนี้มันคือเซ็กส์!! เอ้อ...กูหมายถึงเซ็กซี่น่ะ”
โอ้โห...ไอ้จงแด
“เฮ้ยไอ้แด้...กูขอยืมตังค์มึงห้าร้อยได้ป่ะวะ?” ผมถามจงแดเสียงเรียบ
“อ่อได้ดิ...จะเอาไปทำไรวะ?” จงแดถามกลับมาอย่างงุนงงและไม่เข้าใจสถานการณ์นัก
“กูจะเอาไว้จ่ายตำรวจไงเวลาโดนจับข้อหาทำร้ายร่างกายมึงน่ะ!
ขอกูถีบทีนึงเถอะครับสัด! เพลงเหี้ยอะไรของมึงงงงงงงงงงงงงงง”
จงอินยกเท้าขึ้นมาถีบเพื่อนรักทั้งๆที่ยังใส่ชุดสูท ดีว่าโต๊ะนี้ไม่มีคนนะถึงได้แหย่กันได้
จงแดหัวเราะเอิ๊กอ๊ากที่ได้ยั่วโมโหเพื่อนได้ก่อนจะวิ่งหนีแทบไม่ทัน
รีบหยิบกุญแจวิ่งออกจากร้านแต่ก็ยังไม่วายยัดซีดีเพลงใส่ในกระเป๋าเพื่อนรักไปจนได้
โธ่...ผมไม่ได้มีเจตนาจะกวนตีนเลยนะครับ
แต่สิบเพลงเมคเลิฟที่ดีที่สุดที่ผมให้มันน่ะ
.
.
ถ้ามันได้ลอง...ผมรับรองว่าต้องติดใจ...
✚ TALK
อู๊ยยยยยย พี่แด้ของนมน.เท่จุงเรข่าาาาาาา T//////T
อยากใช้เพลงนี้กับพี่แด้ #ห๊ะ
พวรั๊ยยยยย เล่นอะไรก็ไม่รู้อ้ะะะ พบร้าาาาาาา #ทราบข่าวว่าเล่นเอง - -
เอ่อ...เอาเถอะ เพราะไม่ได้นอนนมน.เลยเป็นบ้า
เอาเป็นว่าครบร้อยแล้วนะคะะะ
ใครเข้ามาอ่านแล้วไม่เม้นท์ระวังไว้เถอะะะะ
ถ้านมน.งอนขึ้นมานะ จะดองเรื่องนี้ไว้จนกว่าจะแต่งจบเลยยยยยย ฮึ!
ช่วยกันเม้นท์คนละไม้คนละมือนะคะ
นมน.พนันกับน้องแบงคึไว้ว่าถ้ายอดเม้นท์ถึงหมื่น นมน.จะแจกฟิคฟรีสิบห้าเล่ม 555555555
(ที่กล้าพนันเพราะรู้ว่ามันไม่ถึงหรอก วะฮะฮะฮ่าาาาาาาาาาาาาาา)
แต่อย่าปั่นเม้นท์กันเลยนะคะ ถึงไม่ถึงนมน.ก้คิดจะแจกอยู่แล้วล่ะ
แต่อาจจะไม่ถึงสิบห้าเล่มอ่ะ ตังค์ไม่พอ ><
เพราะงั้น...อ่านแล้วช่วยคอมเม้นท์ด้วยน้าาา
แล้วนมน.จะรออ่านคอมเม้นท์ของทุกคนนะคะนะะะะะะ
นมน.รักรีดเดอร์ทุกคนเลยยยยย ♥
- ไรเตอร์นมน. -
ความคิดเห็น