[SF-EXO] ✚ :: THE TWINS :: ✚ [ D.O. x KYUNGS00 ]*

ลำดับตอนที่ #4 : ✚ SH0T 4 :: THE THEORY ...

Author : MR.SNOWMAN
Pairing : D.O. x Kyungsoo
Rate : NC - 17






THE TWINS*













--------------------------------------------







ll SH0T 4 ll 

.

.

.
 

นักวิทยาศาสตร์และแพทย์ทางฝั่งตะวันตกกำลังศึกษาอย่างขะมักเขม้น

ว่าเหตุใดฝาแฝดถึงมีความรักความผูกพันกันมากมายถึงเพียงนี้

และคำตอบที่ง่ายที่สุดเห็นจะเป็นเพราะว่าแฝดแท้เกิดมาจากไข่ใบเดียวกัน มีโครโมรโซมเหมือนกันทุกประการ

ซึ่งส่งผลให้แฝดแท้มีเพศเดียวกัน รูปลักษณ์ภายนอกเหมือนกันมากจนบางครั้งคนอื่นแทบจะแยกไม่ออก

และไม่เพียงแต่รูปลักษณ์ภายนอกเท่านั้นที่เหมือนกัน

แม้แต่อวัยวะภายในร่างกายของแฝดแท้เองก็เหมือนกันทุกกระเบียดนิ้ว

และนี่เองอาจเป็นที่มาของความมหัศจรรย์ที่ว่า

แม้แฝดแท้จะได้รับการเลี้ยงดูมาในสภาพแวดล้อมที่แตกต่างกันมากแค่ไหน

หรือวิถีชีวิตของเขาทั้งคู่จะแตกต่างกันก็ตาม

แต่เขาทั้งคู่ก็มีสายใยผูกพันแน่นแฟ้นยิ่งกว่าพี่น้องคลานตามกันมา อย่างที่เราอาจคาดไม่ถึง

“หากคุณเป็นฝาแฝด พวกคุณย่อมไม่มีวันแยกจากกันได้...

มันเป็นกฎธรรมชาติที่ฝาแฝดต้องเกิดมาอยู่และใช้ชีวิตร่วมกัน

พวกคุณเดินทางมาสู่โลกนี้ด้วยกัน จึงควรอยู่ด้วยกันตลอดจนชั่วชีวิตที่เหลืออยู่”

(Fiomena & Gloria Pheniscalscy )

จากคำนิยามของคู่แฝดฟีโอมีน่าและกลอเรีย

คงเป็นเครื่องยืนยันถึงภาวะแห่งความผูกพันที่แสนจะพิเศษนี้ได้เป็นอย่างดี

ฝาแฝดทุกคู่เกิดมาพร้อมกับชะตากรรมที่ต้องยอมรับแบบไม่มีเงื่อนไข

เสมือนการได้รับของขวัญล้ำค่าจากธรรมชาติที่น้อยคนนักจะมีโอกาสเช่นนี้

จากข้อมูลทางการแพทย์ การให้กำเนิดฝาแฝดไม่ได้เกิดขึ้นง่ายนัก

เพราะในการคลอดทารกประมาณ 250 ราย จะมีเพียง 1 คู่เท่านั้นที่เป็นฝาแฝด

และทั้งสองต้องเป็นผู้ที่ถูก “เลือก” แล้วเท่านั้น

- THE TWINS THEORY –

ที่มา : Bacon, Kate. Twins in Society: The relationship,Nature postulate and twin mystery
(221 pages ,Palgrave Macmillan; 2010)

ผมกับดีโอนอนกกกอดอยู่ในอ้อมกอดของกันและกัน ภายในอพาร์ทเม้นท์หรูที่เราเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกันเมื่อวันก่อน
ที่นี่มันสะดวกสบายจริงๆ สบายเกินไปจนผมกลัวว่านี่ผมกำลังฝันอยู่หรือเปล่า?



ก่อนหน้านี้ชีวิตของผมกับแม่ลำบากถึงขนาดว่าแม่ต้องทำงานตอนกลางคืน
ควบคู่ไปกับการเป็นพนักงานขายในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง...
แม่ทำงานหนักเพื่อให้ผมสบาย...จนแม้แต่เวลานอนก็ยังมีไม่ถึงห้าชั่วโมงต่อวันด้วยซ้ำ
ชีวิตเราสองแม่ลูกไม่ได้สบายมีกินมีใช้ แต่ก็ไม่ได้ยากจนข้นแค้นถึงขั้นต้องระเห็จไปนอนข้างถนนอะไรแบบนั้น



ชีวิตยี่สิบปีที่ผ่านมาสอนให้ผมกลายเป็นคนสมถะ...
และผมไม่ค่อยจะเคยชินเอาเสียเลยกับการที่ดีโอใช้ชีวิตแบบนี้
แต่เขาบอกกับผมว่าต่อไปนี้ผมจะไม่ลำบากอีก...เพราะเงินที่พ่อส่งมาให้ผมและเขามีเพียงพอให้ใช้ทุกเดือน
จนแทบจะเรียกว่าใช้ได้ไม่จำกัดเลยด้วยซ้ำไป...



พ่อคงจะรู้สึกผิดที่ทิ้งให้ผมต้องทนลำบากมานานหลายปี เขาถึงได้ส่งเงินส่งทองมาให้ผมใช้เยอะแยะมากมายแบบนี้ 
แต่ผมเองไม่ได้ต้องการเงินทองอะไรมากมายขนาดนี้หรอก สิ่งเดียวที่ผมต้องการคือคำตอบของคำถามที่ว่า...
ตลอดเวลาที่ผ่านมาทำไมพ่อไม่เคยมาดูดำดูดีเราสองแม่ลูกเลย?





แต่เมื่อผมได้รับรู้ว่าพ่อเองก็ไม่ได้สนใจไยดีดีโอเหมือนกันมันก็ทำให้ผมพับเก็บคำถามนั้นเอาไว้
มันไม่มีประโยชน์เลยที่จะทวงถาม...
เพราะเห็นได้ชัดๆอยู่แล้วว่า เขาคงไม่ได้ต้องการที่จะสนใจไยดีพวกเราจริงๆ




ผมรับรู้ได้ว่าที่ดีโอปรารถนาในตัวผมมากขนาดนี้ อาจจะเป็นเพราะว่าเขาขาดความรักมาตลอด...
ผมมีแม่ที่คอยดูแลและให้ความรัก...ถึงแม้ว่าชีวิตเราสองแม่ลูกจะลำบากแต่เราก็ยังยิ้มให้กันเสมอ
แต่ดีโอช่างน่าสงสาร...เขาไม่มีใครเลย...



ผมได้ฟังจากเขาว่าเขาย้ายออกจากบ้านของพ่อตั้งแต่อายุแค่สิบสี่
และจากนั้นก็ใช้ชีวิตบนกองเงินกองทองของพ่อที่ส่งให้เท่านั้น...





อา...น่าสงสาร
ชีวิตของพวกเราช่างน่าสงสารเหลือเกิน...









เสียงลมหายใจผ่อนเข้าออกเป็นจังหวะต่อเนื่องนั้นทำให้ผมรับรู้ว่าดีโอกำลังนอนหลับสนิท
ผมยกแขนของดีโอออกจากตัวแล้วค่อยๆกระเถิบตัวออกจากที่นอนอย่างช้าๆ
คยองซูค่อยๆผุดลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินย่องไปที่ห้องน้ำ หมายอยากจะล้างหน้าล้างตาเสียหน่อย




แต่ทันทีที่ผมหยุดยืนที่หน้ากระจกใบหน้าผมก็ร้อนวูบวาบขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
เมื่อได้เห็นร่องรอยสีกุหลาบที่ดีโอทำเอาไว้ทั่วตัวของผมเต็มไปหมด มันก็ทำให้ผมต้องกัดริมฝีปากจนเจ็บปวด
ผมยกมือขึ้นลูบตามรอยแดงๆที่ผุดขึ้นบนร่างกายก่อนจะรู้สึกว่าเฟลไปหมด...




ผมไม่รู้ว่าผมกำลังทำอะไรอยู่ แต่ผมไม่สามารถห้ามใจตัวเองได้จริงๆ
รู้ทั้งรู้ว่ามันผิดแต่แน่ล่ะ....ผมห้ามตัวเองไม่ได้เลย 


ถ้าเป็นทุกเรื่องที่เกี่ยวกับดีโอ ผมมักจะหวั่นไหวกับมันเสมอ...
ไม่ว่าเขาจะทำอะไร จะกินจะเดินจะนั่งจะนอน...
ผมอยากให้ทุกอย่างอยู่ในสายตาของผมทั้งหมด


ไม่ว่าจะทุกลีลา หน้าตาและน้ำเสียงของเขาตอนเราร่วมรักกัน...
ผมก็อยากจะทำให้ทุกอย่างนั้นเป็นของผมทั้งหมด...เป็นของผมแค่คนเดียวเท่านั้น




แต่ผมรู้ดีว่าเรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้...และเมื่อซักวันที่ดีโอจะเข้าใจ เขาคงจะเลิกสนใจผมไปเอง...
และเมื่อซักวันที่เขารู้ว่าเรากำลังทำอะไรกันอยู่ เขาคงจะเข้าใจทุกอย่างว่าที่เรากำลังทำอยู่มันเป็นเรื่องชั่วร้ายแค่ไหน



.


.


.


.


.



และผมหวังว่าวันนั้นจะไม่มาถึงเร็วเกินไปนัก...

.


.



.




.




.



.


.

 

ความลับไม่มีในโลก...




ผมเคยได้ยินคำกล่าวนี้มาตั้งแต่สมัยผมยังเด็กๆ
ผมไม่แน่ใจเท่าไหร่นักว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า...
หรือว่าเป็นแค่สำนวนที่ผู้ใหญ่พูดไว้เพื่อจะสอนไม่ให้เด็กๆโกหกเพียงเท่านั้น


แต่ผมเองก็กำลังหวาดกลัวเหลือเกิน...
หวาดกลัวว่าคนอื่นจะล่วงรู้ ล่วงรู้ถึงความลับของผมและดีโอ


มันคงจะดีกว่านี้ถ้าผมทำเป็นไม่สนใจเขา หรือไม่ก็หักห้ามใจตัวเองได้
แต่ผมทำไม่ได้จริงๆ ผมห้ามความต้องการของตัวเองไม่ได้เลยซักครั้ง
เหมือนกับว่าเราสองคนปรารถนากันมานานเสียจนมีแรงดึงดูดบางอย่างที่ไม่อาจจะต้านทานได้
ผมอาจจะโดนดีโอพูดเรื่องทฤษฏีของฝาแฝดกรอกหูมากเกินไปหน่อย
เลยทำให้ผมรู้สึกว่าทุกครั้งที่เรามีอะไรกัน...เรากลับกลายเป็นคนๆเดียวกันจริงๆ
เราสุขสมร่วมกัน...ใช้ลมหายใจร่วมกัน...
แม้แต่เวลาที่เราถึงจุดสุดยอด ก็ไม่เคยมีครั้งไหนเลยที่ใครจะถึงช้าหรือเร็วไปกว่ากัน


ผมไม่เคยจะหลอกตัวเองได้เลย 
ขอยอมรับจากใจเลยว่าในตอนนี้ผมช่างมีความสุข...
ทุกอย่างที่เคยขาดไปถูกเติมเต็มได้แค่เพียงดีโอมายืนอยู่ข้างๆ
ผมมีความสุขที่เราได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง มีความสุขที่เราได้กลับมาใช้ชีวิตร่วมกันในฐานะฝาแฝด 






ซ่า....





เสียงน้ำที่ไหลพรูลงมาจากฝักบัวสวยหรูทำให้คยองซูต้องหลับตา
ปล่อยให้น้ำเย็นๆได้ไหลลงมาตามร่างกายเพราะคิดคาดหวังจะดับความร้อนรุ่มในหัวใจได้
แต่มันช่วยไม่ได้เลย...บาปมันอยู่ในใจ ไม่ว่าจะทำยังไงมันก็ดับไฟที่มันมอดไหม้ในหัวใจไม่ได้หรอก





หมับ...






“อ๊ะ!” 




ผมอุทานออกมาอย่างตกใจเมื่อจู่ๆแขนของใครคนหนึ่งก็โอบรัดตัวผมแน่น 
แผ่นอกกว้างของคนที่เดินเข้ามาแนบชิด เบียดแผ่นหลังของผมเข้ามาซะจนไม่เหลือที่ว่าง
ก่อนที่ริมฝีปากจะตามเข้ามากดจูบที่ใบหูของผมเบาๆชวนให้รู้สึกขนลุก...




“คิดอะไรอยู่...ฉันเดินเข้ามายังไม่รู้สึกตัวอีก
ถ้านายอยู่คนเดียวแล้วมีโจรมาจับนายปล้ำจะทำยังไงฮึ?”





“ก...ก็ฉันไม่ได้อยู่คนเดียวซักหน่อย นายก็อยู่ด้วยนี่
ปล่อยเลย...ฉันจะอาบน้ำ”




“ไม่ปล่อย...ฉันจะอาบน้ำกับนาย”






“ปล่อยฉันเลยนะ...
ขืนปล่อยให้นายอาบให้ มีหวังไม่ได้ออกไปไหนกันพอดี”






“โอ้...รู้ด้วยเหรอ? 
งั้นก็เตรียมใจไว้เถอะ...


.

.

.

.


เพราะถึงนายจะขัดขืนยังไง นายก็เปลี่ยนใจฉันไม่ได้อยู่ดี”





 

CLICK FOR DOWNLOAD 
NC CHAPTER 3

✚ TALK


ตอนนี้ไม่มีสาระค่ะ...สนองนี๊ดตัวเองรัวๆ 55555555555
ช่วงนี้เม้นท์ดูน้อยนะคะ ไรเตอร์ก็นอยด์นินอยด์กันไปตามระเบียบ โว๊ะะะะะะะะะ

ช่วงอาทิตย์ก่อนก็เฟลไป จนถึงขั้นลั่นวาจาไปในทวิตเตอร์(ใครที่ตามอยู่คงเห็นว่าไรเตอร์ดราม่าเบาๆ)
ว่าจะไม่มาต่อเรื่องนี้ในเด็กดีอีกแล้ว...แล้วไรเตอร์ก็คิดว่า(อาจจะ)ทำจริงๆ

เพราะไรเตอร์เสียความรู้สึกเบาๆ แบบหัวใจมันหงุมหงิม
เปิดมาเห็นว่าตอนที่ 3 เนี่ย ยอดวิวปัจจุบันมี 224 วิว แต่มีแค่ 9 คอมเม้นท์...
โอ้ เห็นเจ็บจี๊ดในหัวใจลึกลึ๊กกกกกกกก ขนาดว่าทำใจปลงเรื่องคอมเม้นท์แล้วนะ
แต่ทำกันอย่างนี้ก็เกินไปหน่อย...

ไรเตอร์นอนตีห้าทุกคืน เพื่อปั่นฟิคให้พวกคุณได้อ่านกัน...
แล้วรีดเดอร์ก็น่ารักกันจริงๆ ตั้งใจกดเข้ามาอ่านถึงตอนที่ 4 แล้วก็ตั้งใจไม่เม้นท์ให้ด้วย
ก็เลยนอยด์นินอยด์ นอยด์นินอยด์ กันไปตามระเบียบ 5555555555555555


ยังไงก็ขอโทษที่มาต่อช้าค่ะ...เพราะช่วงนั้นนอยด์แล้วก็เฟลเบาๆ
แล้วคือไรเตอร์เป็นคนประเภทว่า ชอบแก้ๆๆๆๆๆๆจนนาทีสุดท้าย
ถ้ามันอยู่ตรงหน้าแล้วยังไม่ได้อัพนะ ก็จะแก้ไปเรื่อยๆๆๆๆๆๆๆๆๆจนกว่าจะกดอัพอ่ะ 5555
นี่ขนาดตอนจัดหน้าฟิคแม่งยังลบแก้พล๊อตใหม่ได้เลย = = เซ็งตัวเองโพดดดด

แต่ก็เอามาลงให้แล้วนะ มาช้ายังดีกว่าไม่มานะคะ


 

© Tenpoints !