คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : : CURSE ' 01
Do Kyungsoo/Byun Baekhyun/Lee Taemin
Xiao Luhan/Jung Kystal/Oh Sehun/Wu Yi Fan
Rate : PG-15/NC-18
✚ CURSE ' 01
ท่ามกลางแสงไฟที่กระพริบจนแสบตา
และเสียงดนตรีที่แผดก้องสะท้อนไปทั่วบริเวณจนน่าหนวกหู
ไค ยกเครื่องดื่มขึ้นมาจิบอย่างเงียบๆ
เฝ้ามองผู้คนที่โยกย้ายตามจังหวะและแสงไฟที่เต้นระรัวจนน่าเวียนหัว
...คนพวกนี้นี่น่าขยะแขยง...
ไคคิดในใจอย่างรังเกียจ หากแต่เขาก็อดจะยกยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยไม่ได้
เพราะยิ่งคนน่าขยะแขยงพวกนี้มารวมตัวกันเท่าไหร่ก็ยิ่งดี
หึ เขาหัวเราะเบาๆในลำคออย่างยินดี
เมื่อเห็นคู่รักหลากหลายคู่เบื้องหน้ากำลังโอบกอดกันนัวเนีย
แล้วโยกย้ายตามจังหวะเพลงที่ดังสะท้อนก้องไปทั่วทั้งผับ
ดี...ดีมาก เชิญมีความสุขกันให้พอใจ... ไคยิ้มกว้างยิ่งขึ้น
หึหึ...
เสียงหัวเราะในลำคอดังขึ้นเบาๆอีกครั้งอย่างอารมณ์ดี...
จนทำให้ชายหนุ่มที่กำลังนั่งอยู่ด้านข้างของเขาต้องหันหน้ามาถามอย่างสงสัย
“อารมณ์ดีอะไรเหรอครับ? บอกผมได้หรือเปล่า?”
ชายที่เดินเข้ามาแนะนำตัวและนั่งพูดคุยกับเขาตั้งแต่ชั่วโมงที่ผ่านมาจนกระทั่งถึงตอนนี้ถามขึ้นเสียงนุ่ม
ชายหนุ่มหน้าใสแต่คงไม่ใสอย่างที่เขาคิด...ทำให้ไคต้องส่ายหน้าเป็นเชิงปฏิเสธให้ จาง อี้ชิง โดยไม่มีคำพูดใดๆอีก
เขาหันกลับมาสนใจเครื่องดื่มในมือต่อ โดยไม่ได้สนใจสายตาแสนเร่าร้อนของอี้ชิง
ที่ตอนนี้กำลังมาที่เขาอย่างหมายจะบอกความต้องการบางอย่าง
ดวงตาเล็กๆ นั้นมีแววระยิบระยับเจือความขี้เล่นหรืออะไรที่มากกว่าและมันถูกส่งมาให้เขาอย่างต่อเนื่อง
ไคเหยียดยิ้ม ก่อนจะตัดสินใจเอื้อมมือไปโอบรอบเอวคอดของจางอี้ชิงเอาไว้
พลางส่งมือเข้าไปลูบไล้ที่หน้าท้องเนียนขาวภายใต้เสื้อเชิ๊ตสีอ่อนของอี้ชิงอย่างเนิบนาบ
อี้ชิงไม่ได้เขยิบถอยหรือห้ามปราม หากเขาได้แต่เหยียดยิ้มยิ่งขึ้นไปอีก
เสียงลมหายใจที่ติดขัดของอี้ชิงนั้นทำให้ไครู้สึกขัน
ร่างกายของเขาและอี้ชิงที่เมื่อครู่นี้นั่งห่างกันพอสมควร มาบัดนี้กลับถูกบดเบียดเสียแนบชิดจนแทบไม่เหลือที่ว่าง
ไคหัวเราะเบาๆอีกครั้ง ก่อนจะเผยอปากแสนเซ็กซี่ของเขาขึ้นเอ่ยกระซิบติดที่ข้างหูชายหน้าสวยอย่างจางอี้ชิง
“เป็นอะไรไปเหรอครับหืม? ตัวสั่นไปหมดเลย...”
ไคกระซิบถามแผ่วเบาที่ข้างหู...เบามากจนคนข้างๆ ต้องส่งใบหูนั้นเข้ามาแนบชิดที่ริมฝีปากอิ่ม
อี้ชิงเลื่อนมือขึ้นมาวางทับที่แผงอกแกร่งของเขา ก่อนจะเริ่มไล้นิ้วมือลงต่ำ
จากกลางอกลากไล้ลงผ่านหน้าท้อง...จนกระทั่งไปหยุดอยู่ที่หัวเข็มขัดสีเงินหรูของไคอย่างเชื่องช้า
“คุณก็รู้ว่าผมต้องการอะไร?” อี้ชิงกระซิบกลับ
ไคเหยียดยิ้มกว้าง เสียงหัวเราะดังขึ้นอย่างชอบใจในความขี้เล่นของชายหนุ่ม
เขาส่งลิ้นไปเลียที่ริมฝีปาก หันไปมองคนพูดก่อนจะโน้มใบหน้าลงไปกระซิบข้างหูอี้ชิงว่า
“งั้นเราไปหาที่เงียบๆคุยกัน...ดีมั้ย?”
********
รถสปอร์ตแอสตันมาตินสีควันบุหรี่แล่นเข้าสู่คฤหาสน์ประตูรั้วสีขาวสะอาดตา
แต่คฤหาสน์หลังใหญ่ช่างดูสกปรกและอ้างว้างเหลือเกินในสายตาของเขา
ไม่มีใครอยู่ที่นี่เลยนอกจากเขาคนเดียวกับแม่บ้านและคนสวนอีกสองสามคนเท่านั้น
พ่อกับแม่ของไคเสียไปแล้ว แต่เขาเองก็ไม่ได้เสียดายอะไรนักหรอก
เพราะพ่อกับแม่ก็ไม่ได้รักเขามากเหมือนที่ใครๆเข้าใจเสียหน่อย
แค่ทำท่าว่ารักกันเสียเต็มประดาในงานสังคมก็ทำให้ไคแทบจะอกระเบิดอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
ชื่อ คิม จงอิน ที่พ่อตั้งให้เพราะเขาเกิดมาโดยไม่ตั้งใจ
เขาก็ไม่อยากจะใช้ให้ตอกย้ำความด้อยค่าของเขาหรอก
เขาเปลี่ยนชื่อใหม่นับตั้งแต่วันที่พ่อแม่เสียเลยก็ว่าได้
และเขาสาบานกับตัวเองว่าชื่อนี้ก็จะถูกลบไปตลอดกาล...
ความรักอะไรน่ะเหรอ? เขาไม่เคยสัมผัสหรอก...มีแต่ความรังเกียจเดียดฉันท์ในแววตา
ไม่เคยมีแม้มือยื่นเข้ามาลูบหัวลูบตัวเวลาไม่สบาย...ไม่มีแม้รางวัลหรือคำชมไม่ว่าเขาจะได้รางวัลหรือเกรดดีๆซักแค่ไหน
ผมอยู่ตัวคนเดียว...เกิดก็เกิดมาคนเดียว เพราะฉะนั้นแล้วผมไม่ควรเรียกร้องหรือคาดหวัง
ไคปิดประตูรถก่อนจะกลอกตาไปมาแล้วถอนหายใจ
เมื่อเห็นว่าเด็กหนุ่มในชุดนักเรียนม.ปลายที่คุ้นเคยยืนกอดอกอยู่ที่หน้าบ้าน
โอ เซฮุน กำลังสะบัดเสียงฮึดฮัด ก่อนจะเดินปึงปังเข้ามาหาเขาอย่างขัดใจ
“พี่ไปไหนมา...ทำไมเมื่อคืนไม่กลับบ้าน???”
เด็กหนุ่มถามอย่างคาดคั้น พลางกัดปากอย่างเด็กเอาแต่ใจ
แต่ก็ใช่แล้วล่ะ...ก็เซฮุนน่ะสุดแสนจะเอาแต่ใจ
ไคได้แต่ถอนใจแล้วตอบคำถามของเด็กหนุ่มไปส่งๆ
“อย่ามางอแงแต่เช้าน่ะเซฮุน...ฉันเหนื่อย อยากพักผ่อน”
“เหอะ! คุณป้าคิมบอกว่าพี่ไปดูผับมาเมื่อคืน
อย่าเอาเรื่องงานมาบังหน้าหน่อยเลย!
ทำไมผมจะไม่รู้ว่าพี่ไปทำอะไร ทำไม? ได้แค่ผมพี่ยังไม่พออีกหรือไง?
ทั้งๆที่ผมไม่เคยมีใครเลยซักคน...แต่ทำไมพี่ถึงทำแบบนี้!!”
โอเค...ผมเริ่มขาดสติแล้วตอนนี้ ไคคิด
เขากรอกตาและเดินเลี่ยงเซฮุนขึ้นไปบนห้อง
แต่ไม่มีทางจะพ้นเด็กมัธยมที่สุดแสนจะอารมณ์ร้ายคนนี้ได้หรอก
“ไค!! หยุดเดี๋ยวนี้นะ! พี่ต้องคุยกับผมให้รู้เรื่องก่อน”
เด็กหนุ่มตวาด ไคทำได้เพียงแต่ถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย
ถ้าไม่ติดว่าเซฮุนเป็นลูกชายของหุ้นส่วนทางธุรกิจของเขาแล้วล่ะก็นะ
เขาคงตวาดให้หายบ้าและเลิกยุ่งกับเขาเสียเดี๋ยวนี้เลย
แต่ขืนทำอย่างงั้นมันคงไม่ดีกับเขาแน่...เพราะงั้นเขาควรจะสงบปากสงบคำเอาไว้คงจะดีเสียกว่า
แต่การที่เซฮุนเป็นแบบนี้ใช่ว่าจะไม่ดีหรอกนะ
เพราะนอกจากอารมณ์เด็กคนนี้จะรุนแรงแล้ว ลีลาบนเตียงของเขาเองก็รุนแรงเช่นกัน
“ปล่อยฉันได้แล้วเซฮุน ฉันจะไปอาบน้ำ
พูดแค่นี้เข้าใจใช่ไหม? ฉันเหนียวตัวจะแย่แล้ว”
“พี่ไค!!”
ไคทำเป็นไม่สนใจเด็กชายที่กำลังโหวกเหวกโวยวายแล้วเดินเข้าห้องนอน
เขาถอดเสื้อแจ๊กเกตหนังที่ใส่ออกจากบ้านไปตั้งแต่เมื่อคืน และกางเกงยีนส์สีซีดออก
เดินเข้าไปยังห้องอาบน้ำทันที ทิ้งเด็กเอาแต่ใจที่โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงเอาไว้เพียงลำพังอย่างนั้น...
ไคเปิดน้ำร้อนลงอ่าง แล้วลดตัวลงไปแช่ในน้ำเพื่อบรรเทาอาการเมื่อยล้า
จริงอยู่ที่บทรักเมื่อคืนของเขากับอี้ชิงมันทำให้เขาเหนื่อยและเมื่อยแบบนี้
แต่ไคกลับไม่ได้รู้สึกถึงความปรีเปรมที่ควรจะได้รับจากเซ็กส์ที่เขารู้จักเลยซักนิดเดียว
หลับตาลงก่อนจะปล่อยตัวเองผ่อนคลายไปทีละน้อย
แต่เซ็ง...ร่างกายมันยังไม่ได้ปลดปล่อย
ไคคิดอย่างขัดใจเมื่อคิดถึงบทรักแสนห่วยแตกเมื่อคืนนี้
ให้ตายเถอะ...ความร้อนรุ่มในร่างกายมีมากกว่าอุณหภูมิของน้ำที่เขากำลังแช่ตัวในตอนนี้เสียอีก
แกร๊ก...
เสียงประตูห้องน้ำถูกเปิดออก พร้อมๆกับเซฮุนที่เดินเข้ามาอย่างช้าๆ
ไคลืมตาอย่างขัดใจหมายจะต่อว่าเด็กหนุ่ม
หากแต่ภาพที่ไคเห็น กลับทำให้เขาต้องเหลือกตา!
ชุดนักเรียนมัธยมปลายที่เด็กหนุ่มใส่มา ถูกปลดออกทีละชิ้นด้วยฝีมือของเจ้าตัว
เผยให้เห็นเรือนร่างบอบบางสุดเซ็กซี่ที่ไคชื่นชมและปรารถนา
แน่นอน...ไครู้ว่าเซฮุนมาหาเขาทำไม
เด็กหนุ่มอายุสิบแปด ที่มีความต้องการสูง ติดเซ็กส์และใช้อารมณ์เป็นใหญ่จนเคยตัว
วิธีเดียวที่ไคจะทำให้เด็กคนนี้สงบปากสงบคำลงไปได้คงมีแค่วิธีเดียวเท่านั้น
สนองนี้ดเขา...
✚ TALK
ตอนนี้ถูกแก้ไขเนื้อหาแล้วนะคะ
ตัดออกไปเยอะพอสมควร (ไม่เยอะล่ะเกือบทั้งตอน)
ยังไงจะพยายามหาวิธีส่งตอนเต็มให้อ่านนะคะ
ลองติดตามในทวิตเตอร์ดูค่ะ @SunnySnowman
หรือที่แฟนเพจ http://www.facebook.com/snowmanfanfiction นะคะ
ความคิดเห็น