ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [SF EXO] ✚ :: A Seraph's Remembrance :: ✚[KAI x D.O.]

    ลำดับตอนที่ #1 : ✚ A Seraph's Rememberance :: intro & chapter 1

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.7K
      6
      9 ก.ย. 55





    *********




    01.00 

     

     







     

    ว่ากันว่า...เราจะเห็นโลกอีกมิติหนึ่งในขณะที่เรากำลังจะหมดลมหายใจ

     







    ผมคิดว่าสถานะของผมในตอนนี้  ถ้าจะใช้คำว่าใกล้ตายก็อาจจะเรียกได้ว่าไม่แตกต่าง...

    ผมไอกระอักออกมาเป็นเลือด ในขณะที่มือก็กุมบาดแผลที่หน้าท้องของตัวเองเอาไว้เสียแน่น

     

    เลือดไหลออกมาเจิ่งนองพื้นไปทั่วบริเวณ...และรู้สึกว่าโลกทั้งใบกำลังจะเลือนหายไปในพริบตา
    ยิ่งแน่ใจได้ว่าตัวเองกำลังจะตายแน่แล้วก็เพราะชายตรงหน้าที่ปรากฏแก่สายตาผม

     

    ปีกสีดำ ผ้าคลุมกายตัวโคร่งสีดำมะเมื่อม...
    นัยน์ตาสีนิลที่เมื่อมองเข้าไปก็รับรู้ได้ถึงความหนาวเย็นบาดขั้วหัวใจ
    ในมือเขาถือเคียวปลายแหลมสะท้อนแสงไฟวิบวับดูน่ากลัว
    ถ้าผมจำไม่ผิด...เคียวนี้คือเคียวแห่งโชคชะตา




    เขา...คือยมทูต...




     

    เขาเดินเข้ามาใกล้ผม...แล้วโน้มใบหน้าลงมาใกล้ชิด
    ผมหลับตาลงพร้อมอย่างสงบพร้อมรับความตายที่เขากำลังจะหยิบยื่นให้
    หวังในใจว่าความตายอาจจะไม่เจ็บปวดและทรมานเทียบเท่ากับความเจ็บปวดที่บาดแผลในตอนนี้....



     

    หากแต่สัมผัสนุ่มหยุ่นที่ริมฝีปากทำให้ผมต้องเผยอเปลือกตาไร้เรี่ยวแรงขึ้นมองพญามัจจุราชอย่างไม่เข้าใจ...
    ผ้าคลุมสีดำนั้นปกปิดเสี้ยวหน้าเกือบครึ่งหนึ่งของยมทูต หากแต่ผมก็ยังเห็นรอยยิ้มบางๆที่มุมปากของเขา
    ก่อนจะได้ยินเสียงกระซิบแผ่วเบาดังลอดผ่านเข้ามาในหู....




     

    "จงหลับตาลงซะเหยื่อที่พญามัจจุราชได้เลือกสรร...
    ยามใดที่เจ้าตื่นขึ้นมา ขอให้ทุกอย่างกลายเป็นเพียงภาพลวงตาที่เป็นเหมือนฝันร้าย
    และเมื่อใดที่เจ้าตื่นจากฝันร้ายข้าปรารถนาให้เจ้าตามหาข้า ยมทูตผู้ต่ำต้อยที่คอยดูแลเจ้า...
    โปรดพูดชื่อข้าเมื่อเจ้าจำได้ แม้ความทรงจำนั้นจะลางเลือน  จำชื่อของข้าไว้.....


    ไค...ยมทูตผู้เป็นทาสรักของเจ้า "





    พลันเมื่อเสียงกระซิบจบลง...โลกของผมก็ดับวูบลงไป....

     

     


     

    ************



     

     

    เฮือก!!




    ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาจากความฝัน เหงื่อเม็ดเล็กๆพราวเกาะบนหน้าผาก...
    น้ำตาเม็ดใสไหลอาบแก้มจนเปียกเต็มท่อนแขนที่ใช้รองเป็นหมอนเมื่อซักครู่
    หัวใจกระตุกเต้นรัวจนแทบจะพุ่งออกจากอก...



    เอาอีกแล้วสินะ...ความฝันนี้
    ผมไม่เคยเข้าใจมันเลยซักครั้งว่าทำไมผมถึงฝันถึงมันซ้ำแล้วซ้ำอีก ตั้งแต่เด็ก...จนโตมาป่านนี้ 



    ผู้ชายในฝันคนนั้นเป็นใครกันนะ....
    ทำไมเขาถึงเข้ามาอยู่ในฝันของผมตลอดหลายปีที่ผ่านมา
    ใบหน้าและชื่อของเขาช่างลางเลือนทุกครั้งที่ผมตื่นขึ้นมา แม้ว่าผมจะฝันถึงเขามาหลายปีแล้วก็ตามแต่


    ผมจำหน้าเขาไม่ได้...ผมจำไม่ได้แม้กระทั่งชื่อของเขา
    มันช่างน่าประหลาดที่ผมเอาแต่ฝันถึงเหตุการณ์เดิมๆซ้ำๆอยู่อย่างนี้ทุกปีๆ
    และสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ...


    .

    .

    .

    .

    .



    ทำไมหัวใจของผมต้องเต้นแรงทุกครั้งเมื่อฝันถึงเขา...





     





     
    THE★
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×