คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : {Special} Chocolate Coated Hearts (150%)
แบฮยอน
แบฮยอนเลียัวเล ริันะเนี่ย ูเอสารบารเินอร้านไปมานาะเอยู่แล้ว ทิ้หัวลับโ๊ะาแฟอย่าเหนื่อยอ่อนปล่อยให้ัวเอนอนายนิ่ๆอยู่ท่านั้น ผมหันหน้าไปทา้นเสียอนที่ไ้ยินเสียเปิประูหน้าห้อนั่นแหละ
"ไแบฮยอน" านยอลยิ้มน้อยๆและรีบเินมาหาผม
ผมทำแ่ะพริบาปริบๆให้เายัไม่ยหัวัวเอึ้นมาสัที "วันนี้นายูอารม์ีเป็นพิเศษนะ" ผมยยิ้มบาๆ
"วันนี้มีผู้ายนนึมาที่ร้านอเราแล้วเสนอลูอมอเาให้เราวาาย ผมเลยบอไปว่าเรา้อิมมัน่อน และผมรู้ว่าแบฮยอนอบิมลูอมใหม่ๆ..." านยอล้นระเป๋าอยู่สัพั ่อนะหยิบลูอม3ห่อวาไว้บนโ๊ะ ผมยหัวึ้นมาและพิาราลูอมรหน้าแทน
"อะไรเนี่ย ภาษารัสเียเหรอ..." ผมอ่านที่ระาษห่อ หรี่าล พยายามทำวามเ้าใับัวอัษรรหน้า
านยอลยัไหล่และทิ้ศีรษะลบนไหล่เล็อผม "เรื่อนี้็ไม่แน่ใเหมือนัน ผมบอเาว่าถ้าเราสนใะิ่อลับไปเอ" ว่าพลาแอบลูบๆลำๆสะโพแบฮยอนไปมาอนนัวเล็ำลัเผลอัว "แล้วเอสารบารเินเป็นยัไบ้ารับ"
"ยัไม่ถึไหนเลย ันไม่น่าอไว้ทำทีเียวเลย ฮื่ออออ ไหนะ้อลไปื้ออทีุ่ปเปอร์อี" ผมอบ แอบบบนหัวอานยอล เฮ้อ ไม่น่าเลยเรา รู้ี้เลียร์เอสารั้แ่แรๆ็ี #ร้อไห้หนัมา
านยอลแหนหน้าึ้นเล็น้อย ูบับรอออผม "เอาี้มั้ย เี๋ยวผมไปื้ออทีุ่ปเปอร์ให้แล้วะลับมา่วยูเอสาร้วย"
เออ นั่น็เป็นวามิที่ีนี่หว่า ผมึพยัหน้าไปและไม่ลืมพูเร่อีฝ่ายไม่ให้เอ้อระเหยลอยายที่ไหน "ถ้าะทำแบบนั้น นาย้อลับมาเร็วๆนะ"
านยอลลุึ้นยืนแ่็ไม่วายเอามือมายำ้อนไมันรสะโพอผม เี๋ยวนี้หมอนี่ร้ายะาย "รับ ยัไผม็ไม่อบอยู่ห่าแบฮยอนนานๆอยู่แล้ว แล้วนี่ะเอาอะไรบ้ารับ"
"มะเือเทศับพาส้า"
"โอเเี๋ยวผมะรีบลับมานะรับ สัา" ส่ยิ้มให้ผมละลายเล่นๆอีทีหนึ่่อนะเินออาห้อไป
ผมมอที่ประูนิ่ๆแล้ว่อยๆเอนัวับโฟา ปล่อยปาาในมือลบนโ๊ะ สุท้าย็้อให้านยอล่วยูเอสารบารเินอีแล้ว ให้ายเถอะ ผมเลียัวเลพวนี้ริ!
วาผมเหม่อมอปาาโ่ๆที่ลิ้อยู่บนโ๊ะนไปนับลูอม3ิ้นที่านยอลนำมาให้ิม เาเอื้อมไปหยิบลูอม1ใน3ิ้นนั้นมา แะเปลือออ ็อโแลรูปหัวใปราแ่สายาผม พิารารูปร่าอยู่นิหน่อย็ัารยัมันเ้าปาทันที
็อโแลละลายในปาพอิบพอี ึ่มันถูใผมมา มันอร่อยีนะในวามิอผม แู่่ๆ็ไ้รสที่แปลลิ้นไป เหมือนะเป็นรสอสมุนไพรที่ผสมมาับ็อโแล้วย มันไม่ถึับินไม่ไ้หรือน่ายะแยอะไรนานั้น แ่มันออแนวแปลประหลามาว่า ถึอย่านั้นผม็ยัินมัน่อไป รสาิแปลๆพวนี้ยัแล่นไปทั่วลิ้น เริ่มเี้ยวเมื่อนาอมันเล็ลนหม
ผมหยิบเปลือลูอมมาูอีรั้ เผื่อะรู้ว่ามันือรสอะไรันแน่ แ่...อ่านไม่ออเลย เฮ้อ
โหม่หัวเ้าับโ๊ะ หยิบปาาึ้นมาเล่นและเริ่มวารูปลบนเปลือลูอมระหว่ารอานยอลลับมา ไม่ี่นาที่อมาผมรู้สึว่าอุหภูมิห้อมันสูึ้น วาามอไปรอบๆห้อ หน้า่า็เปิว้าแถมยัมีลมพัอี่าหา ยิ่น่าสสัยเ้าไปให่ ไม่มีอะไรที่ะทำให้อาาศร้อนึ้นสันิ ผมเลยัสินใเินไปูหน้าปัเรื่อปรับอาาศในห้อ ...อุหภูมิ็ปิหนิ
ผมเลิเสื้อึ้นเล็น้อย เอามือทาบแ้ม เอ...บาทีผมอาะป่วย ผมเินลับมาที่โ๊ะาแฟเอาหน้าทาบลระโ๊ะเพื่อให้ร่าายสัมผัสวามเย็น อา...รู้สึีะมั
ผมรู้สึสั่นไปทั้ร่า นี่ผมะป่วยริๆสินะ ในะที่อุหภูมิร่าายสูึ้นเรื่อยๆในหัวลับิไปถึภาพรอยยิ้มอานยอล
ทันในั้นผมรู้สึไ้ว่าร่าายเร็ระุไปหม
ภาพรอยยิ้มอานยอลอนเ้าัวหัวเราะ ภาพยิ้มมุมปาเ้าเล่ห์เหลือร้าย ไปนถึภาพที่หมอนั่นร้อไห้ ภาพทุๆเหุาร์ไหลเ้ามาในหัวอย่าที่ผมเอ็วบุมไม่ไ้ วามร้อนในร่าายเพิ่มึ้นเรื่อยๆนผมทนไม่ไหว ทุๆอย่าหวนให้ผมิถึสัมผัสอานยอล วาแสนเร่าร้อนเวลาอยู่บนเีย รสูบ ลิ้นร้อนที่ลาไล้ไปทั่วัวผม แม้ระทั่แ่นา-
โอเ! พอ พอไ้แล้ว ผมนั่ัวรพยายามไม่สนใสิ่ที่ำลัับพอึ้นเรื่อยๆระหว่าา ...หายใเ้าลึๆหายใออ้าๆ... ให้ายเถอะอารม์พวนี้มาาไหนวะ ผมมอไปรอบๆเพื่อหาสิ่ที่พอะเบี่ยเบนวามสนใอผมไ้นพบับเอสารบารเินที่วาอยู่บนโ๊ะ เยี่ยม ัวเลนี่แหละะ่วยเาไ้
ในะที่ผมำลัรปาาลบนเอสาร มือ็สั่นน้อปล่อยปาาล รู้อะไรมั้ยผมไม่เยิว่าปาาะมีรูปร่าเหมือนเ้านั่นอานยอลนถึวันนี้เลย
ผมว้าปาาไปอีฝั่อห้อ ัฟันรออย่า่มอารม์ โหัวเ้าับโ๊ะรัวๆเบาๆ ทึ้ผมนยุ่เหยิไปหม แ่นิ้วที่สออยู่ามเส้นผมทำให้ผมนึถึอนมีอะไรันับานยอล
ผมส่เสียราอย่าไม่รู้ัวอนที่ิินนาารไปถึภาพระุ้นอารม์อานยอล และแล้วสายา็ลับไปโฟัสที่ลูอมที่านยอลนำมาให้ ใ่! ลูอมพวนั้น้อ่วยผมไ้แน่
ผมเอื้อมไปหยิบลูอม2ิ้นที่เหลืออยู่ แะเปลือให้เราที่สุเท่าที่ะเร็วไ้ รีบินเ้าไปอย่าไม่รีรอราวับว่ามันเป็นสิ่เียวในโลที่ะ่วยผมออาุมามอารม์นี้ไ้ ลิ้นรับรส็อโแลแบบเิมแ่ลับทำให้ผมเผลอราระเส่ายิ่ว่าเิม รสาิมันีเหลือเิน ผมใ้ลิ้นเลียไปรอบๆ้อน็อโแล็ยิ่ทำให้เานึถึอนที่ทำให้านยอล
ผมราออมาอีรั้ รเล็บิลบนโ๊ะในะที่อุหภูมิร่าายสูึ้นเรื่อยๆเิน้านทาน ผมรู้สึไ้ถึแรเรียบริเวส่วนล่าอัวเอ ไม่แน่ใว่าเิอะไรึ้นับัวผม แ่สิ่เียวที่ผม้อารในอนนี้ือานยอล ผม ้อาร! านยอล! เี๋ยวนี้!!
ในะนั้นเอที่เสียเปิประูัึ้น านยอลเินเ้ามาใล้ผมเรื่อยๆ
"ลับมาแล้วร้าบบบ เห็นไหมบอแล้วว่าผมไปไม่- บะ แบฮยอนโอเมั้ยรับ" านยอลนิ่้าทั้ๆที่ถุาุปเปอร์ยัเ็ม2มือ "หน้าแบฮยอนแมาอ่ะ แล้วา็-"
"วาถุล" ผมพูอย่า้าๆ พยายามผ่อนลายัวเอ แ่็้อร้อี๊เมื่อเนื้อาเไปเสียสีับส่วนนั้นเ้าอย่าั
"อะ อะไรนะรับ แบฮยอนโอเมั้ย" านยอลถามและยัยืนอยู่ที่เิม ให้ายเถอะ ั้าะมั ผมเลยเป็นฝ่ายเินไวๆไปหานัวโแะถุพวนั้นออามืออีฝ่าย โยนพวมันทิ้ออไปให้พ้นทา
"นายพูมาเินไปแล้ว" ผมพูอย่าระหืระหอบ อนนี้านยอลอยู่รหน้าผมแล้ว ลิ่นอเายัระุ้นอารม์อผมไ้เหมือนเิม ระุ้นแ่นายอผมยายึ้นไปอี
านยอลเบิาว้าายแววัวล ยื่นอุ้มือเย็นๆมาแะบนหน้าผาอผม "ผมว่าแบฮยอน้อไม่สบายแน่ๆ" ร่าายลับสั่นสะท้านเมื่อปลายนิ้วอานยอลสัมผัสบนหน้าผา ในะที่ร่าสูำลัะเอามือออผมลับุมมือนั้นเอาไว้่อน ึให้มาวาไว้รออ ปล่อยให้มืออานยอลไล้ไปมา ส่วนัวเอ็ปิาลรับสัมผัสอย่าสุสม
ผมรู้ัวีว่าัวเอ้อารอะไร และผม็้อารมันเี๋ยวนี้ "ห้อนอน" ผมระิบเสียแหบพร่า ายัปิอยู่
"ห้อนอน? แบฮยอนอยานอนเหรอรับ ไม่สบายริๆสินะ เี๋ยวผมหาพาราให้แป๊บนึ" สุ้มเสียอานยอลทำให้ใผมเ้นแรมาึ้นนมันะหลุออมาาออยู่แล้ว
ผมเปิเปลือาึ้น มอานยอล้วยสายาเิวน "นายไม่เ้าใ ... ที่ห้อนอนเี๋ยวนี้ ... นาย้อไป้วย" ผมวามือลบนไหล่ว้าอานยอล ไล้ปลายนิ้วลมาามอหนั่นเนื้อ ล้ามท้อเป็นลอน แอ่สะือสวย นไปถึอบาเยีนส์ ไล่วนบริเวหัวะอ ่อนะแะมันอออย่ารุนแร "ะมามั้ย...านยอล" ผมระิบ
-บทอัศรรย์่ะทุท่าน-
bio tweet : @newby_noob
เราระิบบอรััน ูบัน้ำๆ ่อนที่านยอละยัวึ้นเพื่อถอแ่นายออ และเอื้อมมือไปึผ้านวมให้ห่มลุมผมแล้วสอัวเ้ามานอน้าัน
านยอลูบลบนระหม่อมเล็และอร่าอผมนผล็อยหลับไป
เ้าวัน่อมา ผมื่นและรีบเ้าห้อน้ำำระล้าราบเลอะาิรรมเมื่อืน แ่ัวอย่าเียบเียบ ่อนะย่อไปมอร์นิ่ิสแฟนหนุ่มที่หลับอุุอยู่บนเียแล้วออไปทำอาหารสำหรับเ้านี้
ในะที่ำลัทำไ่น ู่ๆ็มีแนมีโอบรอบเอวผมเอาไว้ านยอลวาาลบนไหล่อผม "อรุสวัสิ์รับ" เสียทุ้มแหบพร่าสไล์านยอลเอ่ยทัทาย ผมส่ยิ้มให้เาและปิเาแ๊ส หมุนัวในอ้อมแนแร่ เย่เท้า่อนะุ๊บลที่ริมฝีปาเาแผ่วเบา
"อรุสวัสิ์" ผมระิบ ่อนะหันมาหยิบานัไ่น านยอลพยุเาที่เิะเผลๆนมาถึโ๊ะิน้าว
"แบโอเมั้ยรับ" านยอลถาม "เมื่อวานูท่าทาแปลๆ"
แ้มลมร้อนเห่อไปหมเมื่อนึถึสิ่ที่ัวเอทำเมื่อืน "ไม่รู้เหมือนัน แ่เมื่อวานัน...รู้สึ...แ่ เอิ่ม...้อารนายอ่ะ หลัาที่ินลูอมนั่น ในหัว็มีแ่ ัน นาย แล้ว็เียอ่ะ"
านยอลเผลอทำะเียบในทันที สีหน้าเาู็อมา "ให้ายสิ! เ้าใละว่าทำไมผู้ายนนั้นถึบอว่าให้เอาไปให้นพิเศษเท่านั้น ผมไม่ิว่ามันะ...ผมอโทษนะแบ" านยอลยมือึ้นปิหน้าัวเอ
ผมวาะเียบล เยหน้ามอานยอล "นายหมายวามว่ายัไ"
านยอลยัปิหน้า แอบมอลอนิ้วออมา "...ผมเยไ้ยินเรื่อลูอมนิใหม่ที่ผลิึ้นเพื่อเรื่อนี้โยเพาะมาเหมือนัน แ่ไม่ิเลยว่าะเป็นลูอมิ้นเมื่อวาน แบรับ โอรี่ริๆ"
"ลูอมนิใหม่? านยอลันไปหมแล้ว"
"อนินเ้าไปแล้วรู้สึร้อนบ้ารึเปล่ารับ" เาถาม หน้าาเหมือนนใล้สิหลุเ้าไปทุที
ผมพยัหน้า
"แล้ว แล้ว รู้สึร้อนรน มีวาม้อารเพิ่มึ้นรึเปล่ารับ"
ผมพยัหน้า
านยอลัปาอย่าิหนั "ผมิว่าลูอมพวนั้นใส่ยาปลุเ็ส์เ้าไป้วยนะรับ"
แบฮยอนอ้าปา้า "ห๊ะ!! นี่นายวายาันเหรอ"
"ไม่ใ่นะ!" านยอลร้อประท้ว "ไม่ใ่นะรับ ผมไม่รู้ว่าริๆแล้วมันใส่อะไรเ้าไป แ่ผมิว่ามันน่าะใ่...ผมอโทษรับ"
ฟับผมแทบะเ้าอี้ ไ้แ่้มมออาหารในานัวเออย่าใ้วามิ "โอเ... นายไปบอนนนั้นว่าร้านเราไม่สนใลูอมอเา"
านยอลพยัหน้าอย่าำยอมแม้ะแอบเสียายลูอมพวนั้นไปเสียหน่อย ็เมื่อืนแบฮยอนโรเ็เลย "แ่..." แบฮยอนยยิ้มมุมปา "นายอย่าลืมอ่อทาิ่อเพิ่มเิมับเา้วยล่ะ เผื่อทีเราอาะไ้สั่ื้อมาบ้า"
านยอละพริบาปริบๆ สมอำลัประมวลผลับสิ่ที่แบฮยอนำลัพูออมา ่อนะยยิ้มิๆามสไล์อัวเอ "ามบัารับบอส!"
ผมยยิ้มึ้นนิๆ่อนะหันมาสนใอาหารในาน่อ แ่ผมรู้สึเหมือนัวเอลืมอะไรสัอย่าไปเลย อะไรหว่า...
.
.
.
.
.
.
.
"เหี้ย!!! เอสารบารเิน"
ความคิดเห็น