“รถัว เราอบนะ นั่พอีเลย น้ำหนัเบา้วย”
“้อ็อบนะ
แ่ไม่รู้ทำไมอบันนี้อเฮียมาว่า อบอนเฮียับ มันเท่ี ูแพ ูแร
ูแล้วอบ เี๋ยวเราอแลเป็นันนี้ีว่า”
ทิพย์อาภาียิ้มล้อเลียนเพื่อนที่ะอบรถอพายัพริๆ
เห็นวนเวียนเี๋ยวึ้นร่อมๆ อยู่หลายหน และลอยับเินหน้าถอยหลัอยู่หลายที
ทำท่าอยาะลอเอาออไปวิ่วนหน้าบ้าน
“อบรถหรือนันแน่๊ะ” ทิพย์อาภาเอ่ยระเ้าเพื่อนสาวเล่น
“็… ไม่ไ้เลีย”
อบไม่รำถาม
้วยน้ำเสียที่ัอยู่เพียแ่ในลำอ พร้อม้มหน้า้มา่อนวามเินอายเอาไว้
ทำทีถอยรถอพายัพออาโรรถ
แ่มีหรือะหนีวามอยารู้อยาเห็นอทิพย์อาภาไปไ้
เสียแหลมปนเย้าหยอ็ยัามมาให้ไ้อาย
“ไม่เลียอันไหนล่ะ รถ หรือน”
“็… ทั้สออย่านั่นแหละ”
_____________________________________
ลบเนื้อหาแล้วนะะ
สามารถอุหนุนเฮียพายัพไ้ที่นี่นะะ
 | | ร้ายแผลรั | | แรอรุ | | www.mebmarket.com | | “เฮียรู้ว่าหนูเป็น้อันทร์ เลยหลอหนูใ่ไหม ทำไมเฮียเป็นนแบบนี้ หลอหนูทำไม” ะโนออมาสุเสีย แ่นที่ถูะโนใส่ ลับวาหน้านิ่ใเย็นนิ่อยู่อบเีย ในสภาพเปลือย อวหุ่นล่ำๆ ไม่ิะปปิสันิ “เฮียไม่ไ้หลอ หนูนั่นแหละมาหลอเฮียเอ” พายัพยอมรับผิแ่รึ่เียว“เพราะหนูหลอเฮีย เฮียเลยสวมรอยหลอหนู” “ไม่สวมรอย แ่พอเฮียรู้ว่าหนูเป็นใร เฮีย็แ่ไม่บอ เห็นหนูอบเป็นไอ้หนูอเฮีย เฮียเลยไม่อยาให้เสียน้ำใ อุ๊บ!” ‘มัน่าาหลอรไหนันเล่า รู้แ่ไม่บอเนี่ย’ ิอย่าเหลือออีน ยหมอนหนุนึ้นฟาพัลวัน นพายัพ้อหาวิธีหลบ ยึหมอนเอามาปิัวเอไว้ ้อันทร์เหลืออับวามนิ่เยและใเย็นออีน ลนลานลานไปอีฟาอเียมอหาเสื้อผ้าที่ถูถอออไป“หนูะเอาอะไรเฮียะหยิบให้” “หนูะเอาเสื้อผ้า ้าวอ หนูะไปาที่นี่” วาทั้ไม่มอหน้าเา พยายามะหย่อนาลพื้น แ่็ไม่ไวเท่าพายัพที่เินไปหยิบเสื้อผ้ามายื่นให้ แล้ววามใีเอาใใส่อเา็ทำให้้อันทร์้อมอเมินไปทาอื่น นอะไรไม่รู้หรือไว่าเธออาย แม้ะพึ่มีอะไรันมา แ่็ใ่ว่าะมอเาเินโว์อวเนื้อัวไปทั่วห้อแบบนี้ไ้“เสื้อผ้าน่ะเฮียให้ไ้ แ่ะไปาเฮียนะยา หนูไ้เฮียแล้วนะ ะมาทิ้ว้าเฮียแบบนี้ไม่ไ้ เฮียเสียหาย เสียัวให้หนูแล้ว ะใำไปหน่อยไหมที่ะไม่รับผิอบารระทำอนเอ”___________________________________โหลัวอย่ามาอ่าน่อนัสินใื้อนะะนิยายรันี้ เส้นีวิราบเรียบมา ิะน่ารั ุ๊ิ๊ อยู่บนพื้นานอำว่า อะไร็เิึ้นไ้ |  |
|
ความคิดเห็น