คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Intro*-*
อ๊าย! เจ้าชาย
พลัก
ตุ๊บ... อ๊าก เจ้าชายอย่าเพิ่งไป
“ ปัง ”
“ อ๊าก ระเบิดลงๆ ช่วยด้วย ช่วยด้วย ”
ฉันวิ่งไปรอบบ้านนึกว่าระเบิดลงซะแล้ว แต่ก็ต้องชะงักเพราะได้ยินเสียงยัยแม่มดลอยมาแล้ววววว
“ ยัยบ้า ตื่นได้แล้วโว้ยยยยย มันสายแล้ว นี้มัน 7 โมงจะครึ่งแล้วนะ ถ้าไปช้าอดข้าวนะโว้ย...วันนี้มีข้าวต้มกุ้งซะด้วย ฮ่า...ฮ่า ”
เมื่อนางมารร้ายพี่สาวฉันไปแล้ว ฉันก็รีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำแล้วออกมาแต่งตัวอย่างรวดเร็ว ภายใน 10 นาที และยืนส่องกระจกดูความเรียบร้อย แล้วฉันก็เห็น เห็น...เห็น ผู้หญิงหน้าตาน่ารัก ตากลมโตแต่พอยิ้มแล้วแก้มยุ้ยตาหยีๆน่ารักน่าหยิก ฉันเรียนที่ ร.ร.นานาชาติ ชื่อ เซนต์ ซา ซีนา สคูล ชื่อก็หรูแล้วใช่ไหมล่ะ อ๊ะ....คุยมาซะนานยังไม่ได้แนะนำตัวเลย ฉันชื่อ มิน ซอนเย ตอนนี้ฉันอยู่ ม.5 แล้ว ส่วนยัยพี่สาวของฉันชื่อ ยูบิน มันน่ะอยู่ ม.6 แหละ หน้าตาของยัยแม่มดนั้นก็น่ารักดี แต่น้อยกว่าฉันเยอะ ฮ่า...ฮ่า นี่ฉันไม่ได้หลงตัวเองนะ เอ๋ หรือว่าหลงตัวเอง แต่ชั่งมันเหอะ เพราะตอนนี้ฉันได้ยินเสียงของยัยแม่มดตะโกนเรียกอยู่ ต้องรีบลงซะแล้ว เดี๋ยวมันจะกินตับเอา พอฉันลงไปถึงก็เห็นพ่อไปรอที่รถแล้วพร้อมกับยัยแม่มดนั่น ส่วนแม่ก็นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารฉันกำลังจะนั่งลงกินข้าวต้มกุ้งของโปรด แต่จู่ๆยัยแม่มดก็เดินมาลากฉันขึ้นรถแล้วพ่อก็ขับรถออกทันทีโดยลืมไปหรือเปล่านะว่าลูกสาวคนนี้ยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลย ฮือ...ฮือ T_T แต่นั้นก็ไม่สำคัญเท่าจะถึงร.ร.เมื่อไหร่ นี่มันเหลืออีก 10 นาทีจะ 7.30 น. แล้วนะ
“ พ่อคะ อีกนานไหมมันจะสายแล้วนะ ” ยัยแม่มดเป็นคนเร่งพ่อ
“ จะรีบไปไหนล่ะร.ร.มันไม่ไปไหนหรอก แต่พ่อค่ะ รีบหน่อยก็ดีคะ ” อ่าว นี่ฉันก็เร่งพ่อหรอเนี่ย
“ ก็รีบสุดๆแล้วนะลูก แต่รถมันติด ” พ่อพูด
โอ้ยยยยยยย อีกแค่ 2 ป้ายรถเมล์ก็จะถึงแล้ว
“ ก็ถ้าแกไม่ตื่นสายนะมันก็ไปถึงตั้งนานแล้วล่ะ ยัยบ้า ” ยัยแม่มดบ่น จากที่เงียบไปนาน แล้วจะพูดขึ้นมาทำไม
เย้ ถึงร.ร.สักที ฉันกับพี่รีบวิ่งไปที่แถวของตัวเองเกือบไม่ทันซะล่ะ
โอ๊ยยยยย จะอะไรกันนักกันหนานะ คุณป้าหน้าย่นค่ะ (เอ่อ เผอิญนี่คือฉายาของ ผ.อ. ร.ร.ฉันน่ะ) นี่พี่ท่านพูดมาเป็นครึ่งค่อนชั่วโมงแล้วนะ โอ๊ยยยย เมื่อไหร่จะปล่อยไปเข้าชั้นเรียนซะทีนะ
“ เอาล่ะ ครูก็ไม่อยากพูดอะไรมาก ก็ขอให้ทุกคนตั้งใจเรียน และเป็นคนดีล่ะกันนะลูก เอาล่ะเข้าชั้นเรียนได้ ”
และแล้วก็ได้ขึ้นมาบนห้องเรียน ฉันอยู่ห้องม. 5/3 พอมาถึงห้องฉันก็นั่งลงข้างๆยัยซอนมีเรานั่งแถวลองสุดท้ายริมหน้าต่าง ส่วนยัย เยอึน ก็นั่งคู่กับ ยัยโซฮี โต๊ะสุดท้ายริมหน้าต่าง
พอนั่งลงได้ยัยเยอึนตัวแสบก็เอ่ยวาจาขึ้นมาว่า
“ ทำไมแกถึงมาสายอย่างงี้ว่ะ ”
“ สายทีไหนละแก ฉันมาทันเคารพธงชาตินะย่ะ ”
แล้วยัยซอนมีก็พูดตัดบท
“ แก 2 คนไม่ต้องเถียงกันหรอกกะอีแค่เรื่องมาสายเนี่ย ”
แล้วมันก็นั่งทำตาเยิ้มยิ้มอยู่คนเดียว *_* โซฮีจึงถามด้วยความสงสัย
“ นี่ ซอนมี แกเป็นอะไรของแกว่ะนั่งทำตาเยิ้มน้ำลายไหลอยู่ได้ ”
ซอนมีทำท่าทางเขินอายแล้วตอบว่า
“ ก็เมื่อเช้าเนี่ยฉันเจอพี่คยูสุดหล่อของฉันนะสิ พวกแกไม่เห็นตอนพี่เขายิ้ม โค-ตะ-ระ หล่อเลยอ่ะแก” *_*
“ พอเถอะ ขืนแกพูดต่อนะพวกฉัน 3 คนมีหวังอ๊วกแน่ๆ ” ทุกคนทำหน้าเห็นด้วยกับสิ่งที่เยอึนพูด
“ เฮ้ย! อาจารย์เข้าแล้ว ” โซฮีตะโกนบอกเพื่อน
“ นี่ พวกแกว่าไหม...ปิดเทอมไปไม่กี่เดือน เจ๊ปราณีแกสวยขึ้นเป็นกองเลยอ่ะ ” ฉันพูดขึ้น
“ เออ ก็จริงอ่ะ สงสัยจะมีความรักแน่เลย ” ซอนมีเสริม
“ ไงจ๊ะ...ทุกคนไม่ได้เจอกันตั้ง 2 เดือน ทุกอย่างยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ไม่ว่าจะเป็น ห้องรก!(น้ำเสียงดุดันขึ้นมาก) กระดาษเต็มห้อง! โต๊ะเก้าอี้กระจัดกระจายหมด! อยู่ ม.5 แล้วยังทำตัวเหมือนเด็กอนุบาล
“ วันแรกก็ได้ฤกษ์เลย เก่งจริงๆห้องนี้ ” เยอึนพูดกับเพื่อนๆ
“ เอาล่ะ...เดี๋ยวครูเช็คชื่อก่อนละกัน ”
จอร์นนี่.............................................มาครับ
สมศักดิ์............................................มาฮ่ะ (พยายามดัดเสียงและแปลงเพศให้เป็ฯผู้หญิง)
ซาร่า...............................................มาค่ะ
.
.
.
มิน ซอนเย ..........................มาค่ะ *_*
อาน โซฮี ...........................มาค่า =_=
ปาร์ค เยอึน..............................มาคะ ^_^
ซอนมี .................................มาค่า >_<
“ สี่สาวสุดสวยของครูยังอยู่กันครบทุกคน ” พอเจ๊ปราณีพูดอย่างนี้เราสี่คนก็ตัวลอยเลย
“ ปีนี้น.ร.ม.5ทุกคนจะต้องมีชมรมอยู่นะจ๊ะ และถ้าใครหาชมรมอยู่ไม่ได้ภายในอาทิตย์นี้เราได้เจอกัน น น น น นนน ”
อ๊ายยยยยย0.0 ทุกคนในห้องต่างหวีดร้องกันหมด เพราะอะไรนะหรอ ก็ใครอยากจะไปเจอเจ๊ปราณีที่ไม่เคยปราณีสมชื่อกันล่ะ
แล้วเราก็มานั่งที่ม้าหินอ่อนกัน โซฮีพูดขึ้นว่า
“ แล้วเนี่ยเราจะเข้าชมรมอะไรกันดี ”
“ อืมมม ฉันจะเข้าชมรมวาดรูปแหละ เพราะจะได้เจอพี่คยูสุดหล่อของฉ้านนน ^ ^ ” ยัยซอนมีพูดขึ้น
"โป๊ก!" >_< เสียงฝ่ามืออรหันต์ของฉันตกกระทบลงบนศรีษะอันสวยงามของยัยซอนมี
“ เห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อนนะแก ซอนมี ” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชัน
“ เชอะ //...แล้วพวกแกล่ะจะไปอยู่ชมรมไหนกัน ”
“ ฉันตัดสินใจแล้ว ” เยอึนลุกขึ้นยืนพลางพูด
“ นักสู้อย่างฉัน ต้องอยู่ชมรมต่อสู้อย่างเท-ควัน-โด ฮ่า...ฮ่า ” O_O ท่าทางมุ่งมั่นมากกกก
“ แล้วโซฮีล่ะ ” ฉันถาม
“ ฉันจะไปอยู่ชมรมเต้นละ เพราะเต้นเก่งๆอย่างฉันเนี่ยเหมาะสำหรับชมรมเต้นมากที่
สู้ดดดดดดดดดด ” =_= นี่ก็หลงตัวเองเป็นบ้า
“ ว่าแต่แกเหอะไอลิง จะอยู่ชมรมอะไร ” โซฮีถามฉัน
“ ฉันชื่อซอนเยไม่ใช่ ไอลิง ฉันอ่ะนะ จะอยู่ชมรม ชมรม......ชมรม อะไรดีว่ะ ” แป่ว _O_
เซ็งกันไปตามๆกัน
“ ถ้าแกไม่มีชมรมแกได้เจอเจ๊ปราณีสุดโหดแน่ ” ซอนมีเตือนฉัน
“ กรี๊ด...แค่คิดก็ขนลุกแล้ว พวกแกช่วยฉันหาชมรมหน่อยนะ น้าๆๆๆ ” ฉันทำท่าทางกลัวสุดๆ
“ งั้นแกลองไปสมัครชมรมเทควันโดกับฉันก่อนก็ล่ะกัน ไหวไม่ไหวว่ากันอีกที โอป่ะ ” เยอึนเสนอให้ฉัน
……………………………….
ในขณะที่เยอึนและโซอีกำลังเดินกลับบ้านด้วยกัน...
“ ไม่รอด...ไม่รอดแน่ๆ ” เยอึนบ่นพึมพำ
“ อะไรใคร ใครไม่รอดหรือใครกำลังจะตาย ” โซฮีโวยวายด้วยความตกใจ
“ ไอบ้า...ใครตายกันล่ะ ไอที่ว่าไม่รอดน่ะ ฉันหมายถึงซอนเยต่างหาก มันไม่เหมาะกับเทควันโดอ่ะ อย่างมันอ่ะลุยแบบไม่มีขอบเขต น่าจะมวยไทยนะเหมาะมากกว่า ”
“ เอาน่า ลองดูก็ไม่เสียหาย กีฬาต่อสู้เหมือนกันคงไม่ห่างกันสักเท่าไหร่มั้ง ”
.......................................
ซอนเยจะรอดไหมติดตามต่อไป
ความคิดเห็น