คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : [SF] Just Love(ซีวอนXยูบิน) part 1
[SF] Just Love(ซีวอนXยูบิน)
คนรักกันก็ต้องเชื่อใจกัน
แต่ถ้าคนที่เรารัก ไม่เคยทำให้เราเชื่อใจได้เลยล่ะ?
.................
...........................
3วันแล้ว ที่ไม่มีการติดต่อ
ไม่มีการพูดคุย
และ... ไม่มีการง้อ
อยากตายรึไง ชเว ซีวอน ร่างบางที่นั่งจ้องโทรศัพท์อยู่นาน อยู่ดีๆก็ตะโกนออกมาเสียงดัง ทำให้คนที่นั่งอยู่ข้างเธอสะดุ้งเล็กน้อย
ทะเลาะกันอีกแล้วเหรอพี่ยูบิน ซอนเยที่นั่งอยู่ข้างๆยูบินถามขึ้น แต่ยูบินเลือกที่จะเงียบ
ใช่... เธอกับซีวอนทะเลาะกันอีกแล้ว แต่ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน ไม่เกินหนึ่งวัน ซีวอนก็จะต้องโทรมาง้อเธอ แต่นี่มัน3วันเข้าไปแล้วนะ มันนานเกินไปแล้ว....นานเกินไปจริงๆ
แล้วทำไมพี่ไม่โทรไปหาเค้าล่ะ เป็นอีกคำถามที่ไม่มีการตอบจากร่างบางเช่นกัน คนอย่างคิม ยูบินนะเหรอจะต้องเป็นฝ่ายง้อก่อน เมินสะเถอะ.... คนอย่าง คิม ยูบิน ไม่เคยง้อใคร
หรือว่านายอยากจะเลิกกับฉันจริงๆ ชเว ซีวอน ร่างบางรำพันกับตัวเองด้วยเสียงเศร้าๆ
.................................
..............................................
ณ ห้องแต่งตัวSuper juniors
ซีวอน ทำไมนายถึงได้ชะ... ร่างบางหยุดชะงักทันที เมื่อเธอเดินเข้ามาตามซีวอน แต่ภาพที่เธอเห็นคือ ซีวอน แฟนของเธอกำลังยืนกอดอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่ง
“……”
“นี่มันอะไร!!”
ร่างสูงรีบผละออกจากผู้หญิงตรงข้ามโดยอัตโนมัติ แล้วหันมองทางต้นเสียงทันที
“ยูบิน!!”
ร่างบางเดินตรงดิ่งไปยังทั้งสองทันที เธอยืนอยู่ตรงกลาง ระหว่างซีวอนและผู้หญิงคนนั้น
\เพี้ยะ!!!/
ยูบินตบเข้าที่หน้าของผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงข้ามเธออย่างแรง ผู้หญิงคนนั้นตกใจ ซีวอนเองก็ตกใจ
“ยูบิน!!” ซีวอนเข้ารวบตัวยูบินไว้ทันที
“อะไรกันค่ะเนี่ย”
ตอนนี้ยูบินรู้สึกโกรธ โกรธทั้งซีวอน โกรธทั้งผู้หญิงคนนี้ ซีวอนกำลังนอกใจเธอรึไง... กล้าดียังไงถึงได้มาพลอดรักหลับลังเธอ มันจะไม่มากเกินไปหน่อยเหรอ?
“หน้าไม่อาย” คำพูดร้ายกาจหลุดออกจากปากของยูบิน
“ฉันทำอะไร?” ร่างเล็กถามขึ้นเธอรู้สึกงงไปหมด อยู่ดีๆผู้หญิงที่ชื่อยูบินก็เดินเข้ามาตบหน้าเธอ แถมยังพูดจาไม่ดีกับเธออีก ทั้งที่เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำอะไรผิด
“เหอะ....มายืนกอดกับแฟนชาวบ้านแล้วยังจะถามอีกว่าทำอะไร”
“เอ๊ะ!! ผู้หญิงคนนี้เป็น...แฟนพี่เหรอค่ะ” ร่างเล็กหันไปถามซีวอนที่ยืนอยู่ข้างหลังยูบินทันที แต่คนที่ตอบคำถามนี้ไม่ใช่ซีวอน แต่กลับเป็น
“ก็ใช่นะสิยะ” ยูบินนั่นเองที่พูดขึ้น
“พอได้แล้วน่า ยูบิน” ซีวอนพูดปรามแฟนสาว
“นายนั่นแหละ หยุดพูดไปเลย”
“สเตลล่า เธอกลับไปก่อนนะ ” ซีวอนหันไปบอกร่างเล็ก ที่ยืนอยู่ตรงข้ามกับเขา
สเตลล่างั้นเหรอ?...ยูบินได้ยินไม่ผิดแน่ สเตลล่า...อดีตคนรักของซีวอนนะเหรอ?
“แต่ว่า....”
“พี่จะคุยกับยูบินเอง เธอกลับไปก่อนเถอะนะ”
“ก็ได้ค่ะ งั้น..ฉันขอตัวนะค่ะ”
“ก็รีบไปสิ” ยูบินไม่วาย หันไปแขวะ เสตลล่า ไม่รู้ทำไม ยูบินถึงรู้สึกไม่ถูกชะตากับผู้หญิงคนนี้เอาสะเลย หรืออาจเป็นเพราะ...เธอคนนี้คือคนที่ซีวอนเคยรักมาก่อน แล้วยังไงล่ะ...ตอนนี้เธอคนนั้นกับซีวอนก็เป็นเพียงแค่อดีต แล้วเธอจะกลับมาทำไมอีก.....จะมาทวงซีวอนคืนงั้นเหรอ..... แน่นอน ว่าคนอย่าง คิม ยูบิน ไม่มีทางยอม
ตอนนี้ในห้องก็เหลือเพียงซีวอนและยูบินตามลำพัง
“….”
“ฉันรอฟังนายพูดอยู่”
“ไม่มีอะไรหรอก....สเตลล่าเค้าแค่มาเยี่ยมนะ”
“มาเยี่ยม...หรือจะมาขอนายคืนดีกันแน่” ยูบินพูดพลางมองซีวอนด้วยสายตาโกรธเคือง คำแก้ตัวของซีวอนฟังไม่ขึ้นเลยสักนิด
“ไปกันใหญ่แล้ว ยูบิน”
“นายก็คิดจะกลับไปหาแฟนเก่าใช่ไหม นายไม่เคยหมดรักผู้หญิงคนนั้นเลยใช่ไหม” ยูบินพูดด้วยเสียงสั่น
“มีเหตุผลหน่อยสิ คิม ยูบิน” ยูบินไม่มีเหตุผล ซีวอนพยายามอธิบายเหตุผลให้ยูบินเข้าใจ แต่ยูบินกำลังโกรธ พูดอะไรไปตอนนี้ยูบินก็คงจะไม่เชื่อ
“ใช่สิ!! ฉันมันไม่มีเหตุผล ฉันก็เป็นคนแบบนี้แหละ ถ้ารับไม่ได้ก็เลิกกันไปเลย!!” พูดจบ ร่างบางก็สะบัดตัววิ่งออกมาจากห้องนั้นทันที
“เดี๋ยวสิ ยูบิน!!” ซีวอนพยายามวิ่งตามเธอออกมา แต่...
ยูบินหยุดฝีเท้าเธอลง เมื่อได้ยินเสียงบางอย่าง แต่เธอก็ไม่เลือกที่จะหันกลับไป พร้อมกับเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นอีก ไม่มีใครตามเธอมา ซีวอนไม่คิดที่จะตามมาง้อเธอ เมื่อคิดดังนั้น น้ำตาเธอที่กลั้นอยู่นาน ก็ค่อยๆไหลออกมา ซีวอน...หมดรักเธอแล้วใช่ไหม? หรือไม่เคยรักเธอเลยกันแน่
.............
.........................
........................................
“จ้องจนโทรศัพท์จะสึกแล้วนะพี่ยูบิน” เยอึนแซวพี่สาวที่นั่งจ้องโทรศัพท์อยู่ข้างๆตน
“ยุ่งน่า” ยูบินเริ่มรู้สึกหงุดหงิดนักกว่าเก่า ทำไมซีวอนถึงไม่โทรมาง้อเธอสักที
“กลับมาแล้วค่า” สาวน้อยแก้มป่องเอ่ยทักพี่สาวของตน
“กลับมาแล้วเหรอโซฮี กินอะไรมารึยัง?” เยอึนถามสาวน้อยแก้มป่องตรงหน้า
“เรียบร้อยแล้วค่ะ” สาวน้อยตอบกลับ สายตาของเธอเหลือบไปเห็นพี่สาวอีกคนที่กำลังนั่งจ้องโทรศัพท์อยู่
“เอ๊ะ พี่ยูบิน! ทำไมอยู่ที่นี่ล่ะค่ะ”
“ก็นี่มันหอพักของเรา ถ้าไม่ให้พี่อยู่ที่นี่ แล้วจะให้พี่ไปอยู่ที่ไหนล่ะ”
“นั่นนะสิโซฮี ถามอะไรแปลกๆ” เยอึนเสริม
“ก็ฉันนึกว่า พี่ยูบินจะอยู่ที่โรงพยาบาลสะอีก”
“เอ๊ะ โซฮี!! นี่แช่งพี่หรือไง” ยุบินชักเริ่มหงุดหงิดหนักกว่าเก่า ทำไมวันนี้โซฮีพูดแปลกๆ
“ป่าวนะค่ะ พี่ยูบิน... ก็เมื่อกี้ฉันไปเจอพี่ฮีชอลมา พี่ฮีชอลบอกว่าพี่ซีวอนไม่สบายอากรหนักมาก เมื่อ3วันก่อนก็มีคนเห็นพี่ซีวอนเป็นลม เค้าเลยพากันไปส่งโรงพยาบาล ตอนนี้ก็นอนให้น้ำเกลืออยู่ที่โรงพยาบาล”
“วะ...ว่าไงนะ โซฮี” ยูบินแทบทรุดเมื่อได้ยินเรื่องที่โซฮีบอก มือถือที่อยู่ในมือยูบินก็ล่วงหล่นพื้นทันที น้ำใสๆก็ค่อย ๆเอ่อล้นออกมาจากดวงตาดำขับ
“นี่ พี่ยูบินยังไม่รู้เรื่องเหรอค่ะ”
“โซฮี โทรถามพี่ฮีชอลให้ทีว่าซีวอนอยู่โรงพยาบาลอะไร”
“ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันถามให้”
“….”
“อยู่โรงพยาบาล......”
เมื่อรู้ชื่อโรงพยาบาลจากโซฮี ยูบินก็รีบคว้ากุญแจรถ แล้วขับออกไปทันที
เธอนึกถึงเหตุการณ์ในวันนั้น วันที่เธอทะเลาะกับซีวอน ตอนที่เธอวิ่งออกมา เธอได้ยินเสียงบางอย่างล้มลงไปที่พื้น ตามด้วยเสียงของคนแถวนั้นที่ร้องให้ช่วยกัน แต่เธอไม่คิดว่านั้นจะเป็นเค้า และในตอนที่เธอกำลังขับรถออกมารถของเธอก็สวนกับรถของโรงพยาบาล เธอไม่คิดจริงๆว่าคนๆนั้นจะเป็นชเวซีวอน ถ้าตอนนั้นเธอหันกลับไปดู เธอก็คงจะช่วยซีวอนได้มากกว่านี้ แต่นี้...แค่ชื่อโรงพยาบาลที่ซีวอนอยู่เธอก็ยังไม่รู้เลย คิดดังนั้น น้ำตาของเธอก็ไหลออกมาไม่ขาดสาย
“ซีวอน...ฉันขอโทษ ” ยูบินเร่งความเร็วรถของเธอ ขับแซงรถทุกคัน เพื่อให้ตัวเธอไปถึงโรงพยบาลให้เร็วที่สุด
.........................................................
ความคิดเห็น