คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : 8
ตอนนี้พวกเราทั้ง 4 คน ก็มาถึง ณ ผับของพี่ชายยัยเยอึนแล้ว
“ เข้าไปข้างในกันเถอะพวกเรา Lets go ”
แล้วพวกเราก็เดินเข้าไปข้างในตามคำเรียกร้องของเยอึน ข้างในดูแปลกตาไปจากผับอื่นๆมาก การตกแต่งก็ดูหรูและเก๋ไกด์ด้วยแสงไฟที่ระยิบระยับ มองดูแล้วก็ชวนปวดหัวเหมือนกัน แต่ก็น่าสนุกดีแฮะ >.< แล้วพวกเราก็เข้ามานั่งอยู่ที่โต๊ะตัวหนึ่งที่ตั้งอยู่ใกล้ๆกันกับบาร์ แล้วพี่ชายสุดหล่อของเยอึนก็เดินเข้ามาที่โต๊ะของพวกเรา
“สวัสดีน้องๆทุกคน วันนี้ไม่ต้องเกรงใจ สนุกกันให้เต็มที่ ”
“ ฮยอกแจ ฮยอกแจ ” เสียงเรียกชื่อพี่อึนฮยอกดังลอยมาแต่ไกลๆ เอ๊ะ O_O!!! แต่เสียงนี้คุ้นๆ เสียงเหมือนยัยพี่สาวฉันเลยอะ
แต่คงไม่ใช่หรอกเพราะตอนฉันออกมามันหลับไปแล้วหนิ แถมตอนชวนไปด้วยกันก็บ่นว่าปวดหัว ไม่ค่อยสบายซะด้วย
“ฮยอกแจ อยู่นี้เอง หาตั้งนาน”
เอ๊ะ!! เสียงนี้มันคุ้นๆนะ เสียงเหมือนยัยพี่สาวช้านเลยอะ ฉันเลยหันไปมองยัยผู้หญิงคนนั้นทันที
+_+!!! นั่นไง ยัยผู้หญิงคนนั้นคือพี่สาวตัวดีของฉันนั้นเอง และยัยนั่นก็ดูท่าจะตกใจซะด้วยที่เห็นหน้าฉัน
“ อ้าว ซอนเยมาเที่ยวที่นี้ด้วยหรอ แหม ไม่ยอมบอกกันเลยนะถ้ารู้ว่ามาที่นี้พี่คงมาพร้อมแกแล้วล่ะ ”
โอ้โห O_O! เนียน เนียน เนียนมากๆ นี่พี่สาวฉันหรือนี้ มันชั่งผิดกับน้องที่แสนน่ารักคนนี้เสียจริง
“ แหม พี่ยูบินใครจะไปรู้ละว่าพี่จะมา เห็นพี่บอกว่าปวดหัว ไม่ค่อยสบายไม่ใช่หรอ ”
“ อ่าว นี่เธอไม่สบายหรอยูบิน ที่จริงถ้าเธอไม่สบายก็ไม่ต้องมาก็ได้นะ ” พี่อึนฮยอกพูดขึ้น
“ เอ่อ... ตอนนี้หายแล้วล่ะขอบคุณนะที่เป็นห่วง ” โอ้โห ยังคิดว่าเขาเป็นห่วงอีกอ่ะ เนี่ยแหละพี่สาวฉัน ไม่ค่อยจะหลงตัวเองเลย
“RRRRRRRRRRR” (เสียงโทรศัพของพี่อึนฮยอก)
“ เออ ถึงแล้วเหรอว่ะ อยู่ตรงโต๊ะใกล้กับบาร์อ่ะ เดินตรงเข้ามาเลย เออๆ แค่นี้นะ ”
เหมือนพี่อึนฮยอกจะบอกทางใครสักคนให้มาที่โต๊ะของพวกเรา สักพัก
“ เฮ้ย// ทางนี้ ”เสียงพี่ฮยอกดังขึ้นเหมือนเรียกใครมาทางนี้
“นั่งไง... ไอฮยอก นั่งอยู่ตรงนั้นอ่ะ ” เสียงใครสักคนลอยมาแต่ไกลๆ
“ ไงวะไอฮยอก เฮ้ยร้านแกสวยดีนี้หว่า ” เสียงใครคนหนึ่งเอ่ยขึ้นเสียงคุ้นๆนะ
“ แหม...ไอฮยอกไวไฟเหมือนกันนี่หว่ามีแต่สาวๆล้อมรอบ ”
“ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงของพี่ฮยอกนะ ฉันเป็นน้องสาวของเขาต่างหาก ” เสียงเยอึนดังขึ้น
โอ้โห O_O! มันช่างไวจริงๆขนาดฉันขึ้นแล้วนะแต่ยัยนี่พุ่งเลยล่ะ และเพราะเสียงของเยอึนเลยทำให้พวกฉันที่กำลังมองกันไปทางโน่นบ้างทางนี้บ้างต้องหันกลับมาดูว่ามันเกิดอะไรขึ้น
เมื่อฉันหันกลับมาดูก็ต้องพบกับกลุ่มของนายพวกนั้นอีกแล้ว เวรกรรมอะไรของพวกฉันเนี่ย ที่ต้องมาเจอกับผู้ชายพวกนี้
“ อ้าว น้องๆนั่นเอง แหม จะมาก็ไม่บอกนะครับพี่จะได้ไปรับ ” นายฮีชอลพูดขึ้น ไม่รู้เมื่อไหร่ไอนิสัยกะล่อนๆแบบนี้จะหายไปสักที
“ไม่มีความจำเป็นที่ฉันต้องบอกนาย เพราะนายมันไม่ใช่คนสำคัญอะไร แล้วพวกฉันก็มีมือ มีเท้า สามารถมาเองได้” 555+สมน้ำนายฮีชอล โดนยัยโซฮีว่าเลย อยากกะล่อนดีนัก หน้านายนั่นเหวอไปเลยอะ
“ 555 ไอฮี หมดฟอร์มเลย แกมันไม่ใช่คนสำคัญว่ะ ” เสียงที่พูดคือเสียงของพี่คยู ฉันสังเกตเห็นหน้ายัยซอนมีแดงขึ้นมา เฮ้อ เพื่อนฉันเป็นโรคแพ้ผู้ชายเหรอเนี่ย ฉันเลยไปกระซิบข้างหูมันว่า
“ นี่ เก็บอาการหน่อยแก หน้าแดงเป็นก้นลิงเชียว ”
“ บ้าเหรอซอนเย ”
“ สวัสดีครับ น้องซอนมี ” พี่คยูทักซอนมีขึ้น
“ สะ...สะ....สัวส....สวัสดี..ค่ะ ” อ่าว ติดอ่างซะแล้วเพื่อนฉัน
“ ไงเธอ ชื่ออะไรนะ ” นายคิบอมหันมาทักฉัน น่าน้อยใจนักนายนั่นจำชื่อฉันไม่ได้ น่าน้อยใจจริงๆ เอ...แล้วฉันจะน้อยใจทำไมกันเนี่ย
“ ฉันชื่อ ซอนเย... มิน ซอนเย ”
“ ชื่อเธอนี่เรียกยากจังเลยนะ ยัยกระต่าย”
“ ฉันชื่อ ซอนเย เรียกยากตรงไหนห๊ะ แล้วอย่ามาเรียกฉันว่ากระต่ายนะ ” หนอย ไอหน้าตาย กล้าดียังไงมาเรียกฉันว่ากระต่ายยะ
“ เธอจะชื่ออะไรก็ชั่งเถอะ แต่อย่าลืมที่เราตกลงกันไว้ก็แล้วกัน ”
“ ไม่ลืมหรอกย่ะ ”
“ ไม่ลืมก็ดีแล้ว เตรียมตัวเตรียมใจไว้ดีๆก็แล้วกัน ”
ฮือๆ T_T ทำไมฉันต้องมาเจอกับนายคิบิมอะไรนี่ด้วยนะ ชีวิตฉันมันชั่งเศร้าอะไรขนาดนี้
“ นี่ เยอึนแกจะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ ” โซฮีพูดขึ้น ทำให้เยอึนสะดุ้งเล็กน้อย
“ แล้วจะให้ฉันพูดอะไรล่ะ ”
“ แล้วจะไปรู้แกเหรอ ”
“ เฮ้ย พวกแกนั่งตรงนี้แล้วกันนะ ” พี่อึนฮยอกบอกนายพวกนั้น
อะไรนะจะให้นายพวกนั้นมานั่งกับพวกเราเนี่ยนะ ฉันไม่ยอมหรอก แต่จะให้ทำไงได้ล่ะ
“ ไม่ได้นะ ที่ตรงนี้พวกเรามานั่งก่อนนะพี่ก็พาเพื่อนพี่ไปนั่งที่อื่นสิ ” เยอึนโวยขึ้นมา คราวนี้ฉันเห็นด้วยกับเยอึนอย่างแรงเรื่องอะไรจะปล่อยให้นายพวกนั้นมานั่งที่เดียวกับพวกเราล่ะ งานนี้ฉันโวยวายไม่ได้แต่เยอึนมันทำได้ เอาเลยเพื่อน ไล่ไปไกลๆเลยฉันเชียร์อยู่
“ เอาน่า เยอึนวันนี้เปิดร้านวันแรกพี่ก็ไปโปรโมทไว้เยอะ คนก็มากันเต็มร้านที่นั่งมันก็เลยไม่พอน่ะ ก็นั่งด้วยกันนี่แหละ ที่เราก็นั่งกันหลายคนได้ ยังไงก็พอ ”
“ ไม่เอาอ่ะ ”
“ นั่งด้วยกันก็ดีนะเยอึน อบอุ่นดี ” แล้วไม่ทราบว่ายัยพี่สาวฉันมันจะเสนอความคิดเห็นทำไม มีใครถามรึไง--
“ เฮ้ย ฟายเดี๋ยวพวกเราไปนั่งที่อื่นก็ได้ว่ะ ” นายคังอินเอ่ยขึ้น
“ ไม่ต้องไป นั่งตรงนี้แหละ ใครมีปัญหาฉันเคลียร์เอง ” จบเห่ ~O~ เซ็งสุดๆ พี่ฮยอกทำท่าโกรธซะขนาดนั้นใครจะกล้ากับพี่เขาล่ะ
เยอึนทำท่าอารมณ์เสียสุดๆเลย ฉันก็เซ็งเหมือนกันแหละ แต่รู้สึกยัยซอนมีจะยิ้มไม่หุบเลยนะเนี่ย โอมเพี้ยง -//- ขอให้แมลงวันบินเข้าปากสักตัว 2 ตัวทีเถอะ
“ เซ็งเว้ย พี่ขอเบียร์หน่อย ”
“ O_O ” ทุกคนต่างมองไอเฟรนกันหมด แต่มันกลับไม่สนใจเลย พอเบียร์มามันก็กินเอากินเอา....หมดไปแล้ว 4 ขวด
ยัยเยอึนไปหัดกินเบียร์มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ส่วนพวกฉันก็ได้แต่กินโค๊ก
“ เฮ้ยๆ พอแล้วมั้งน้องเยอึนจะเมาอยู่แล้วนะนั่น ” นายคังอินพูดขึ้น
“ ยุ่งน่า ” มันพูดพร้อมกับหยิบเบียร์ขวดที่ 5 ขึ้นมา แล้วมันก็พูดขึ้นว่า
“ เฮ้ย ไปDanceกัน ” เอาแล้วไงเพื่อน พอเมาแล้วเริ่มบ้าเลยนะ ฉันละหนักใจกับมันจริงๆ
“ เฮ้ย พวกเราขึ้นไปสนุกกันบนเวทีดีกว่าว่ะ ” อะไรนะ! ไอนี่มันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆเลยอยู่ดีไม่ว่าดีจะไปเต้นโชว์คนอื่นทำไม
“ ไปเร็วดิว่ะ ”
“ เชิญแกเถอะ พวกฉันไม่เอาด้วยหรอกนะ ” โซฮีพูดขึ้นส่วนฉันกับ ซอนมีก็พยักหน้าเห็นด้วยตามกันไปแล้วซอนมีก็เสริมขึ้นว่า
“ ฉันไม่ไปอ่ะ น่าอายจะตาย ”
“ ไม่ได้ๆ พวกแกห้ามปฏิเสธ พวกแกต้องขึ้นไปเป็นเพื่อนฉัน ” สิ้นเสียงของมันมันก็ดึงแขนของคนที่ใกล้ตัวมันที่สุด และคนโชคร้ายคนนั้นก็คือ ยัยซอนมี... แล้วซอนมีก็คว้าแขนโซฮีขึ้นไป
โอ้ !! O_O ไม่นะ
ฉันอุตส่าสะบัดแขนแล้วเชียว ยัยโซฮียังจับมือฉันไว้แน่นเลยแล้วก็ฉุดฉันขึ้นไปด้วย T_T ฉันอยากตายจัง แล้วตอนนี้
ยัยเยอึนมันก็ดูเมามันส์เหลือเกิน ส่วนฉัน โซฮี และ ซอนมีก็พยายามลากมันลงมา แต่ยิ่งลากมันก็ยิ่งฉุดพวกฉันขึ้นไป ทำไมมันแรงเยอะงี้นะ
โอ้ยยย ตอนนี้ฉันปล่อยให้มันบ้าไปคนเดียวแล้วล่ะ ส่วนฉันพยายามจะหนีลงมาข้างล่าง ไม่ใช่ว่าฉันทิ้งเพื่อนหรอกนะ แต่ว่าฉันปวดชิ่งฉ่องมากเลยไม่ไหวแล้ว ยืนต่อไปได้ราดกลางเวทีแน่ๆ =_=
แล้วฉันก็หลบออกมาจนได้//แล้วห้องน้ำมันอยู่ตรงไหนล่ะเนี่ย =_=? ที่นี้แสงไฟดูลายตาฉันไปหมด ?_?
แล้วฉันก็เดินหาห้องน้ำไปจนเจอ...ในที่สุดก็ได้ปลดปล่อยสักที
เฮ้อ *_* ค่อยยังชั่วหน่อย
เอ๊ะ !! แล้วฉันอยู่ส่วนไหนก็เนี่ย แสง สี เสียง ก็ทำให้ฉันปวดหัวลายตาไปหมด ฉันเดินเรื่อยเปื่อยไปโดยไม่รู้จุดหมาย
โครม!!
ว๊ายยยย!! ว๊าย!! ว๊ายยย
“ อุ้ย ขอโทษค่ะ ” ฉันพูดพร้อมยืนขึ้น แล้วเงยหน้าขึ้นมา
“ ยัยบ้า เธอมาชนฉันทำไมเนี่ยหาเรื่องหรือไงย่ะ ”
“ ขอโทษค่ะ ไม่ได้ตั้งใจ ” เอ๊ะ O_O ฉันรู้สึกคุ้นๆหน้ายัยนี่จัง... นี่มันยัยโซบีนี่น่า
“ อย่ามาเสแสร้งหน่อยเลย ฉันรู้นะว่าเธอจงใจแกล้งฉัน ดูสิ ชุดฉันเลอะหมดเลย นี่ชุดฉันไม่ได้ราคาถูกๆนะย่ะ ”
“ นิ _//_ อย่ามาหาเรื่องกันดีกว่า ฉันก็ขอโทษไปแล้วไง ”
“ อ้อ...เธอนะเอง ยัยซอนเย เธอจงใจแกล้งฉันใช่ไหม”
“ นี่เธอ...บ้าหรือป่าวอะ หน้าตาก็ดีไม่น่าบ้าเลย ”
“ กรี๊ดดดด >O< อ๊ายยยย นี่เธอกล้าว่าฉันเหรอ ”
เพี๊ยะ !!
............................
กลับมาอีกครั้ง หลังจากที่หายไปชาติเศษๆ (เว่อร์ไป)
เรื่องราวมันดูเนือยๆเนอะ
ไรท์เตอร์จะพยายามแต่งให้ดีกว่านี้นะ
^^
ความคิดเห็น