คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : 5
โอ๊ยยยย....ฉันไม่อยากมาร.ร.เลย
ฮือ....ฮือ....ก็ดูฉันสิ ดู ดู ขอบตาดำขนาดนี้ฉันต้องโดนยัยพวกเพื่อนๆตัวแสบล้อแน่ๆ และแล้วฉันก็มาถึงห้อง
“ 5555555555+ ”
เอ๋...ยัยพวกนั้นหัวเราะอะไรกันนะ แต่พอฉันเดินเข้าไปถึงโต๊ะ จึงได้รู้ว่าพวกนั้นหัวเราะอะไรกัน ก็ยัยซอนมีนะสิขอบตาดำเหมือนฉันเลย ก๊ากกกกกกกก แล้วฉันก็เดินไปถึงโต๊ะ หย่อนก้นลงนั่งที่ของตัวเอง ยัยเยอึนก็หันหน้ามามองหน้าฉันแล้วมันก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
“ก๊ากกกกกกกกกกก”
“ หัวเราะอะไรของแกห๊ะ เยอึน ”
“ ก็หัวเราะแก 2 คนนั้นแหละ อย่างกับหมีแพนด้า5555+ ” ดูมัน มันว่าฉันกับซอนมี
“ ถึงจะเป็นหมีแพนด้า ก็เป็นแพนด้าที่น่ารักนะโว้ยยยย ” ยัยซอนมีพูดขึ้น
“ แหวะ กล้าพูดนะซอนมี ” เยอึนพูดพร้อมผลักหัวซอนมีไปหนึ่งที
“ ว่าแต่โซฮีไปไหนเนี่ยฉันไม่เห็นหน้ามันเลย ” ฉันถามขึ้น
“ ก็นอนอยู่ข้างหลังแก นั่งข้างๆฉันเนี่ย ” เยอึนตอบ
“ อ่าว โซฮี โทษทีฉันไม่เห็นแก แล้ววันนี้แกเป็นอะไรเนี่ย ไม่พูดไม่จาเลย ” ฉันพูดพลางยื่นมือไปจับตัวมัน
“ อุ้ยตัวร้องเชียวแก ไม่สบายแน่ๆ ”
“ แหม โซฮีโดนผีหลอกแค่นี้ถึงกับไข้ขึ้นเลยเหรอ ” ซอนมีพูดขึ้น
“ ไม่ใช่หรอก ฉันว่าที่มันไข้ขึ้นเนี่ยเพราะเมื่อวานมันถูกตัวผู้ชายมากกว่า ” ยัยเยอึนพูดเสริม
“ ไอบ้าเยอึน พูดพล่อยๆ หุบปากไปเลยนะแก” โซฮีเถียงขึ้น
“ คงไม่ต้องห่วงแล้วล่ะ ลองมันด่าเพื่อนได้ขนาดนี้ มันไม่ตายง่ายๆหรอก ” ซอนมีพูดขึ้น
“ เฮ้ย...เจ๊ปราณีมาแล้ว ” คนในห้องตะโกนขึ้น
“ สวัสดีจ๊ะ...ทุกคน เรามาเริ่มเรียนกันเลยล่ะกันนะ ”
<<< ตึ้ง ตึ้ง ตึ้ง >>> เวลาหมด หมดเวลา
เมื่อเสียงกริ่งดังขึ้น ฉันรู้สึกดีใจอะไรอย่างนี้ ก็เพราะฉันจะได้ไม่ต้องมาทนนั่งเรียน นั่งฟังอะไรที่น่าเบื่อแบบนี้กับเจ๊ปราณี แต่ก่อนที่เจ๊ปราณีจะไป แกก็พูดขึ้นว่า
“ ชั่วโมงต่อไปเป็นชั่วโมงชมรมนะจ๊ะ ถ้าใครยังไม่มีชมรมเนี่ยก็รีบหาซะนะภายในอาทิตย์นี้เท่านั้นนะจ๊ะ นับไปนับมาก็เหลืออีก 2 วันเท่านั้น และถ้าใครยังไม่มีชมรมเราได้ เจอกันแน่ๆๆๆๆ ”
อ๊ายยยยย กรี๊ดดดด เสียงปีศาจร้ายร้องก้องกังวาลในหูของพวกเราอีกแล้วววววว
“ นี่เรารีบไปเข้าชมรมกันเถอะ ” ซอนมีพูดขึ้น
“ เออเห็นด้วย ซอนเย พร้อมยัง ” เยอึนหันมาถามฉัน
“ ฉันน่ะ พร้อมตั้งแต่เกิดละเรื่องชกต่อยเนี่ย แต่คนที่ไม่พร้อมนะยัยนี่มากกว่ามั้ง ” ฉันพูดพลางชี้ไปที่ยัยโซฮี หน้ามันซีดขึ้นมากเลยนะ ชั้นเป็นห่วงมันจัง
“ โซฮี แกไหวไหมเนี่ย ” ซอนมีถาม
“ ไหวอยู่แล้วน่า ฉันไม่ตายง่ายๆหรอก ”
“ เออ ทำปากดีไปแล้วอย่าไปเป็นลมต่อหน้านายฮีชอลเขาล่ะ เห็นว่านายฮีชอลเป็นหัวหน้าชมรมที่แกจะไปเข้าด้วยนิ ” เยอึนไม่วายเหน็บแนมเพื่อน
“ ไอบ้าเยอึน อย่างอีตานั่นนะ ไม่ใช่สเปคฉันหรอก ”
“ เออ ให้มันจริงเหอะแล้วพวกฉันจะรอดู ” เยอึนยังพูดไม่หยุด
“ พอเหอะ ไปเข้าชมรมกันดีกว่า เดี๋ยวจะหมดเวลาสะก่อน ” ฉันพูดตัดบท
“ ไปโซฮี เดี๋ยวฉันไปส่งแกที่ชมรมก่อนละกัน ” ยัยซอนมีรับอาสา
“ งั้น ฉันกับซอนเยไปที่ชมรมเทควันโดเลยล่ะกันนะ ” เยอึนพูดขึ้น แล้วเราก็แยกย้ายกันไปเข้าชมรม
** ณ ชมรม เทควันโด **
“ คนต่อไป ปาร์ค เยอึน ”
เยอึนเดินออกไปทดสอบความสามารถแล้วววว
ฮู้วววว................0.0มันเตะสวยมาก ต่อยก็สวย สุดยอดเลยเพื่อน มันต้องผ่านแน่ๆเลย
“ ผ่าน ” คณะกรรมการประกาศผล
“ คนต่อไป มิน ซอนเย ”
แย่แน่ฉัน เขาเรียกฉันออกไปแล้ว โอ๊ยยยยย ..... ฉันจะทำยังไงดีล่ะ ก็ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับ
เทควันโดเลยหนิ กติกาการเล่นให้ถูกวิธี ท่าทาง วิธีการเตะต่อย ป้องกัน ตายๆๆๆ...คู่ต่อสู้ฉันเข้ามาแล้ววววว ช้านต้องไม่ผ่านแน่เลย T^T
ตุ๊บๆ ตั๊บๆ เตะๆ ต่อยๆ
พรวด!!!
พรวด O_O!!
เฮ้ย0.0......แย่แล้วฉันพลาดไปเตะก้านคอกรรมการทดสอบเต็มๆเลย
“ โอ๊ยยย นี่เธอกล้ามากเลยนะ ไม่ผ่าน ” ฮือ …..ฮือ T_T ไม่ผ่านจริงๆด้วย
“ นี่ ซอนเยแกทำอะไรของแกเนี่ย ” เยอึนเข้ามาถามฉัน ก็ทำอย่างที่แกเห็นเนี่ยละ T_T
“ ก็ฉันไม่รู้หนิจะให้ฉันทำยังไงล่ะฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเทควันโดเลยฉันคงเข้าชมรมนี้ไม่ได้หรอก ”
“ เอาน่า เอาน่า ” เยอึนพูดพลางเอามือมาตบไหล่ฉันอย่างปลอบใจ
“ แต่ฉันก็สะใจนะเว้ย ต้องขอบใจแกนะเนี่ย เพราะฉันก็ไม่ชอบขี้หน้าอีตาคณะกรรมการนั้นสักเท่าไหร่แล้วอย่างแกนะหาชมรมอยู่ได้ไม่ยากหรอก เชื่อฉันสิ ” ซึ้งเลย*-* เพื่อนพูดอย่างนี้ เพื่อนดีก็งี้แหละ
...........................................
ความคิดเห็น