บอกใจให้หยุดรัก

ลำดับตอนที่ #3 : สัมภาษณ์งาน

เช้าวันจันทร์ หญิงสาวสวยท่าทางมั่นใจ อยู่ในชุดสูทเรียบร้อยแต่ก็ดูทันสมัย เธอเดินเข้ามาที่ตึกสำนักงานใหญ่ของบริษัท   
"ดิฉันต้องการพบคุณนนท์ค่ะ" ไหมแพรแจ้งความต้องการแก่ประชาสัมพันธ์สาว
"ไม่ทราบว่านัดไว้หรือเปล่าคะ" ประชาสัมพันธ์สาวพูดโดยที่ไม่ได้เงยหน้าจากหนังสือซุบซิบดาราขึ้นมามอง เพราะว่าปรกติแล้วก็จะมีหญิงสาวหลายคนทำทีมาติดต่อธุระกับนนท์ แม้ว่าจะทราบว่านนท์มีคู่หมั้นเป็นตัวเป็นต้นอยู่แล้ว ดังนั้นนนท์จึงสั่งว่าถ้าไม่ได้นัดไว้ ห้ามใครเข้าพบเด็ดขาด
"ไม่ได้นัดค่ะ"
"ถ้าอย่างนั้นก็คงให้เข้าพบม่ะ..กรี๊ดดดดดด  คุณพิมพ์" ประชาสัมพันธ์สาวเงยหน้าขึ้นมามอง และกรีดร้องเพราะนึกว่าไหมแพรคือเหมือนพิมพ์ซึ่งเสียชีวิตไปแล้ว
ไหมแพรมีสีหน้าหงุดหงิด เธอนึกอยู่แล้วตั้งแต่ก่อนมาว่า ถ้าเธอมาสมัครงานด้วยตัวเองวันนี้ คนที่บริษัทของนนท์จะมีท่าทีกับเธอยังไง
(...แล้วนี่ฉํนต้องอธิบายกับใครต่อๆกี่ครั้งล่ะเนี่ย ว่าเธอไม่ใช่พิมพ์...)
"เอ่อ..คือช้านไม่ใช่.."
"อ้าว..หนูไหมมาสมัครงานหรือลูก" แพรไหมหันไปตามเสียงเรียก  คุณนทีนั่นเอง
เสียงร้องอันดังของประชาสัมพันธ์สาว เรียกความสนใจของคุณนทีที่เพิ่งมาถึงบริษัทให้มองมาที่เคาเตอร์ประชาสัมพันธ์แล้วมองเห็นไหมแพรเข้าพอดี
"ค่ะ คุณลุง ไหมกำลังจะขอพบพี่..เอ่อ..คุณนนท์" เธอคิดว่าที่บริษัทการเรียกนนท์อย่างไม่แสดงความสนิทสนมน่าจะดีกว่า 
"อืม งั้นมากับลุงมา เดี๋ยวลุงพาไปหานายนนท์เอง" นทียิ้มอย่างใจดีกับหญิงสาวที่เค้ารักเหมือนลูกเหมือนหลาน พาหญิงสาวเดินไปทางลิฟท์สำหรับผู้บริหารเพื่อขึ้นไปพบนนท์ โดยปล่อยให้ประชาสัมพันธ์สาวนั่งงงอยู่
"ไหม งั้นหรือ  แต่ทำไมผู้หญิงคนนี้หน้าเหมือนคุณพิมพ์ยังกับแกะล่ะ" ไม่ได้การละ..เธอต้องกระจายข่าวเรื่องนี้ให้คนอื่นๆรู้

"เชิญครับ" นนท์ที่กำลังก้มหน้าดูเอกสารในแฟ้มเงยหน้าขึ้นหลังจากได้ยินเสียงเคาะประตู แล้วก็ยิ้มให้ผู้มาใหม่
"พ่อมีอะไรกับผมครับ.." เสียงของนนท์หายไปหลังจากเห็นผู้ที่เดินตามคุณนทีเข้ามา
(เฮ้อ..เมื่อกี๊เค้านึกว่าเธอคือพิมพ์อีกแล้วสินะ คงต้องใช้เวลาอีกนานในการทำใจกับเรื่องนี้)
"ไหมมาสมัครงานน่ะ ลองคุยกับน้องดูนะนนท์ พ่อขึ้นไปจัดการงานก่อนล่ะ ตามสบายนะหนูไหม" ประโยคสุดท้ายหันมาพูดกับไหมแพร ก่อนจะเดินออกไป
ไหมแพรไหว้ลาคุณนที ก่อนจะหันกลับมายังนนท์ซึ่งมองอยู่เงียบๆ
"ขออนุญาตินั่งนะคะ" เธอเอ่ยทำลายความเงียบขึ้นมาก่อน
ก็อก ก็อก เสียงประตูดังขึ้นอีกครั้งก่อนทีนนท์จะพูดอะไร
"กาแฟค่ะ" กานดา เลขาของนนท์นั่งเอง
ไหมแพรเห็นว่าขณะที่เธอเสริฟกาแฟของนนท์ และของไหมแพรเองกานดาแอบมองหน้าเธออยู่ตลอด จริงๆแล้วกานดาก็เหมือนประชาสัมพันธ์สาวคนเมื่อกี๊ที่ช็อคจนพูดไม่ออกเมื่อเห็นเธอครั้งแรกตอนเดินตามคุณนทีเข้ามา
"คุณดา มีอะไรอีกรึป่าวครับ" นนท์เอ่ยหลังจากเลขาสาวไม่ยอมออกจากห้องหลังจากเสริฟกาแฟเสร็จ
"มะ ไม่มีค่ะ " แล้วก็ขอตัวออกไป แต่ตายังแอบมองที่หญิงสาวอยู่

"เค้าคงตกใจเพราะคิดว่าไหมเป็นพิมพ์น่ะ"
หญิงสาวพยักหน้ารับทราบ แม้ว่าเธอจะเตรียมใจอยู่แล้วว่าจะต้องถูกมองจากคนในบริษัทนี้ แต่พอเอาเข้าจริงเทอก็รู้สึกแปลกๆอยู่ดี
"นี่เป็นประวัติ และผลการเรียนของไหมค่ะ" หญิงสาวพยายามเอ่ยเพื่อให้เข้าถึงจุดประสงค์ที่เธอมาในวันนี้
นนท์รับเอกสารต่างๆไปดูอย่างสนใจ เค้ารู้อยู่แล้วว่ามหาวิทยาลัยที่แพรไหมจบมาเป็นมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียง แต่นอกจากนั้นผลการเรียนของเธอยังดีมากๆเสียด้วย ส่วนประสบการณ์ในการทำงานแม้ว่าไหมแพรจะยังไม่เคยทำงานมาก่อน แต่ใบรับรองจากบริษัทที่เธอฝึกงาน ซึ่งเขียนรับรองและชมเธอมาอย่าดี ก็ทำให้ผู้หญิงคนนี้น่าสนใจขึ้นมากทีเดียว คงไม่ฉลาดแน่พี่ปล่อยคนเก่งอย่างไหมแพรไปทำงานกับบริษัทอื่น หลังจากซักถามเรื่องอื่นๆอีกเล็กน้อยนนท์ก็พูดว่า
"เอาเป็นว่าพี่ตกลงรับไหมมาเป็นส่วนหนึ่งของบริษัทเรา มีอะไรจะถามพี่ไหม"
ไหมแพรยิ้มเล็กน้อย "ไหมอยากถามเกี่ยวกับส่วนงานที่ต้องรับผิดชอบน่ะค่ะ ไม่ทราบว่าส่วนงานที่ไหมต้องทำคืออะไรบ้าง" หวังว่าเธอคงไม่ต้องร่วมงานกับนน์หรอกนะ
"คือทางบริษัทกำลังมีโปรเจคใหม่ที่จะเริ่มเดือนหน้า ซึ่งพี่เข้ามาดูแล้วด้านนี้โดยตรง ตำแหน่งของไหมตอนนี้ก็คือ ผู้ช่วยของพี่ไปก่อนเป็นการฝึกงาน ก่อนที่จะเริ่มเป็นคนนึงในทีมที่ทำโปรเจคใหม่เดือนหน้า"
(นั่นไงล่ะยายไหม...แล้วทีนี้จะทำยังไงดี) เป็นผู้ช่วยนนท์ แถมยังต้องเป็นทีมเดียวกับเค้าในโปรเจคใหม่ แปลว่าเธอต้องผูกติดกับนนท์ไปไม่รุถึงเมื่อไหร่ ความกังวลเรื่องงานต่างๆไม่เคยอยู่ในความคิดของไหมแพรเลย แต่สิ่งที่เธอกลัวที่สุดตอนนี้ก็คือ..ใจของเธอมากกว่า