รักสยองนายแวมไพร์ (SJ)

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1

ณ บ้านหลังหนึ่งที่เป็นคฤหาสของ ซองมิน


"พี่ค่ะ วันนี้พี่เป็นงัยบ้างอ่ะ " โทมะถามพี่ชายตัวเองที่มีนามว่าแวมไพร์

"โทมะอะแหละตบพี่ซะแรงเลย" ซองมินพูดแล้วลูบหน้าตัวเองเบาๆ

"แล้วใครบอกให้พี่มาดูดเลือดน้องสาวตัวเองละ" โทมะพูดแล้วทายาที่หน้าซองมิน

"ทำไงได้ละพี่ไม่ได้ เป็น มนุษย์เหมือนโทมะหนิ" ซองมินพูดแล้วมอง
หน้าโทมะด้วยความเจ็บ

"งั้นขอโทษนะพี่มิน" โทมะกอดซองมินแล้วขอโทษพี่ชายตัวเอง

"ขอกินหน่อยเหอะ ฉึก!!!" ซองมินพูดเสร็จก็เอาฟันเจาะไปที่คอน้องสาวตัวเอง

"โอ๊ย!!!เจ็บนะไอพี่เลวคนอื่นมีให้กินก็ไม่กิน"โทมะด่าพี่ชายตัวเองด้วยความเจ็บปวด

"นิดหน่อยเองไม่กินละ"ซองมินพูดแล้วเดินออกไปจากห้องเลย

ณ  โรงเรียนทาคูมิ

"หวัดดีโทมะ เอ๊ะ??คอเทอ" ดองซานถามแล้วทำหน้า งง ขั้นรุนแรง

"อ่อ พอดียุงกัดหนะ 55+"  โทมะพูดแล้วฝืนยิ้มทั้งๆที่ตัวเองเจ็บ

"โทมะวันนี้เทอจะไปเรียนมั้ยเนี่ย!!" ซองมินตะโกนออกมาแล้วกระชากเสื้อโทมะ

"เอ่อ.....โทมะพี่ชายหรอ??"ดองซานถามแล้วทำตาเยิ้มๆออกมา

"อืมพี่ชายทำไมหล่อมากเลยรึไง ฮะ!!!??" โทมะตะคอกใส่ดองซาน

"ใช่หล่อมากตรงใจเลย ชั้นรักพี่นายเข้าแล้ว"ดองซานพูดแล้วมองไปที่ซองมิน  ซอนมินก็ได้แต่มองหน้าดองซาน

ณ  ชั่วโมงวิทยาศาสตร์

คุณครูได้สั่งให้ไปทำรายงานเรื่องแวมไพร์แล้วพิสูจณ์ว่ามันมีจิง

"เรื่องไร้สาระหวะ จิงมั้ยเตมิ??" ยูโกะถามแล้วนั่งหวีผม

"มันมีส่วนเป็นเรื่องจิงนะ" โทะมะตอบแล้วรีบกัดเล็บของตัวเอง

"หึ๋ย!!เป็นเอามากนะโทมะ" เตมิพูดพูดแล้วจ้องไปที่ดองซาน

"ทั้งน่ารัก ทั้งหล่อ เฮ้อ~~~เพอเฟกก์" ดองซานนั่งเพ้อแล้ววาดรูปชายหญิงออกมา

"งั้นไปทำรายงานที่บ้านชั้นละกันนะ" โทมะพูดแล้วลากตัวของดองซานออกมา

ณ คฤหาส หลังใหญ่ของโทมะและซองมิน

"อ๊ากกก!!!เจออีกแล้วน่ารักจัง" ดองซานพูดเสร็จก็เป็นลมต่อหน้าซองมิน

"โทมะเพื่อนเทอเป็นไรหนะ" ซองมินพูดแล้วทำหน้าอมยิ้ม งงๆ

"เป็นลมเพราะเจอหน้าพี่มั้ง พี่พาเค้าไปห้องพี่ไป๊!!" โทมะตะคอกใส่พี่ชายตัวเองแล้ว ซองมินก้ออุ้มดองซานไปเลย

"เรามาทำงานต่อเหอะ"ยูโกะพูดแล้วนั่งอ่านสูตรเคมี

"นี่ๆ!!วันนี้เพื่อนของพี่จะมากันเยอะนะ"ซองมินตะโกนแล้วปิดประตูห้องหายเงียบไปเลย

ณ เวลา 4 ทุ่ม ตรง

"ชั้นว่า ที่นี่มันแปลกๆแล้วนะ"เตมิพูดแล้วนั่งกอดเข่าด้วยความกลัว

"ไม่เห็นมีไรเลย"ยูโกะพูดแล้วนั่งเขียนงานต่อ  ซักพักเพื่อนของซองมินก็เข้ามาทั้งหมด 13 คนรวมซองมินด้วย

"ทะ....โทมะ นี่สมาพันหนุ่มรูปงามหรอเนี่ย!!!"เตมิกะยูโกะพูดพร้อมกันแล้วทำหน้าอึ้งๆ

"ไม่ใช่หรอกครับ คุณยูโกะคุณเตมิ" เรียวก็ได้พูดออกมาแล้วได้จูบที่มือของยูโกะ

"นะ....นายจะ...จู....บมือชั้นทำไม"ยูโกะพูดแล้วอึ้งๆเพราะเรียวหน้าเหมือนเขามาก(ยูโกะไม่รู้ว่าเรียวเป็นพี่ชาย)

"ว้า....ลืมพี่ชายตัวเองซะงั้น"เรียวพูดแล้วก็เดินจากไป ไปนั่งที่โซฟาที่หรูหรา แต่ดงเฮได้แต่มองหน้าเตมิไม่กล้าไปทัก ส่วนฮีชอลก็ยิ้มจนเห็นเขี้ยวชัดแจ๋ว

"พวกเทอเลิกทำงานเถอะ มานั่งคุยกันดีกว่า"คิบอมพูดแล้วก็เก็บงานให้ยูโกะ  แต่แดตงและยูโกะได้เห็นโทมะนั่งอยู่ระหว่างวอนกะคัง(สองคนนี้เป็นคู่กัด)

ณ 12.00 คืนพระจันเต็มดวง ห้องคิบอม  

คิบอมได้ช่วยยูโกะทำงานเรื่องแวมไพร์อยู่แต่ขณะนั้นยูโกะขอไปอาบน้ามก่อน เพราะรู้สึกแปลกๆกับคิบอม

"พึบ!!!เฮือก!อะไรกัน  นะ....นายคิบอม มากอดชั้นทำไม??"ยูโกะถามทั้งๆที่นุ่งผ้าเช็ดตัวแค่ตัวเดียว

"ว่าที่ภรรยาในอนาคตของชั้น  ชั้นทำงานให้เสร็จแล้วนะ"คิบอมบอมพูดแล้วก็กอดยูโกะเหมือนกับมันเป็นเรื่องธรรมดามาก

"รายงานก็เสร็จแล้วหรอ??เรื่องแวมไพร์เนี่ยนะ"ยูโกะถามแล้วทำหน้าอึ้งๆ

"อึ้ม!!!เสร็จแล้วสรุปว่ามันมีจิงไง"คิบอมพูดแล้วก็แยกเขี้ยวให้ยูโกะดู

"บ้าหรอมันไม่มีจริงหรอกเรื่องนี้"ยูโกะพูดแล้วก็ทำท่าจะฉีกรายงานทำใหม่

"พิสูจญ์ดูมั้ยละ"คิบอมบอมพูดแล้วใช้เขี้ยวกัดไปที่คอของยูโกะ

"นะ.....นายเป็นแวมไพร์ใช่มั้ย?"ยูโกะถามแล้วร้องไห้กลัวจนเข่าอ่อนซรุดนั่งลงกับพื้น

"เชื่อรึยัง" แล้วยูโกะก็เป็นลมคาที่เลย


------------------------------------------------------