ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [B.A.P] I'm not uke ผมไม่เคะ

    ลำดับตอนที่ #2 : Start

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 266
      0
      24 มี.ค. 57




     

    Start




























    Seoul

     

     

     

     
     

     

    8 : 54 PM

     

     

     

     

     

     

    พี่แดฮยอน...  จะกลับเมื่อไหร่วีคิดถึง

     
     

    ป่าวผมก็แค่อยากรู้...  ว่าแต่พี่จะกลับมาตอนไหน? ”

     
     

    ได้ๆ  เดี๋ยวผมบอกแม่ให้ว่าพี่จะกลับมาอาทิตย์นี้

     
     

    แล้วตกลงพี่จะโอนเทียบเข้าที่มหาลัยโซลใช่ไหมฮะ? ”

     
     

    ถ้าพ่อจัดการให้แล้ว...  งั้นถ้าพี่กลับมาก็เข้าเรียนได้เลยน่ะสิ

     
     

    โอเคๆ งั้นแค่นี้แหละฮะ  พี่นอนต่อเหอะ ที่นั้นยังเช้าอยู่สินะ

     

     

     

    ผมแทฮยองฮะ หรือจะเรียกน้องวีก็ได้ ผมเป็นน้องชายของพี่แดฮยอนคนที่ผมพึ่งวางสายไปเมื่อกี้  พี่เค้าหนีไปเที่ยวกับเพื่อนอยู่ที่ชิคาโกน่ะฮะ  แต่อีกไม่กี่วันอีกวันพี่เค้าก็จะกลับมาแล้ว  ที่ผมดีใจเพราะพี่แดฮยอนน่ะตามใจผมยิ่งกว่าพ่อกับแม่อีก  พี่เค้าไม่อยู่ผมเลยโดนบังคับไอ้นู่นไอ้นี่เต็มไปหมด  ดีนะที่พี่แดฮยอนจะกลับมาเร็วว่ากำหนดตอนแรกที่พี่เค้าบอกผม  เห็นบอกว่าจะมาตามหาใครอะไรสักอย่างเนี่ยแหละผมเองก็ไม่ได้ถามเซ้าซี้อะไรพี่เค้ามาก

     


     

    แม่ฮะ!  พี่แดฮยอนจะกลับมาแล้วนะ  จะกลับมาแล้ววววว

     

     

     

     

     

     




     

    Chicago

     

     

     

     

     

     

    6 : 54 AM

     

     


     

     

     

    Rrrrrrrrrrr

     

     

     



     

    โทรมาซะเช้าเลยนะวี   ฮ้าว  มีอะไรหรือป่าว?  ”

     

     

    อืม  พี่น่าจะกลับภายในอาทิตย์นี้แหละ...  ยังไงบอกแม่ให้พี่ด้วยแล้วกัน

     

     

    อืม  อย่าลืมแล้วกัน

     

     

    ก็คงงั้น...  ก็พ่อเล่นจัดการทุกอย่างหมดแล้วนี่พี่จะไปทำอะไรได้

     

     

    พี่ถึงได้เซ็งอยู่นี่ไง  ฮ้าว

     

     

    อืม...

     

     
     

    กดวางสายก่อนจะนอนต่อเพราะตั้งแต่แรกก็ไม่ได้ลืมตาขึ้นมาอยู่แล้ว  ใบหน้าครึ่งหนึ่งจมลงไปบนหมอนใหญ่ใบนิ่ม  ก่อนจะยิ่งออกมาเมื่อนึกถึงว่าตอนที่กลับถึงโซลและเจอคนๆนั้น

     





    จะทำหน้ายังไงกันนะ

     

     



     

    นี่ยองแจ...  เมื่อไหร่จะเลิกนั่งกดโทรศัพท์สักทีฉันรำคาญ

     
     

    แดฮยอนพูดทั้งๆที่ก็ยังไม่ลืมตาด้วยซ้ำ  ก็จะไม่ให้รำคาญได้ยังไงไม่กดปิดเสียงยังไม่พอไลน์ดังเด้งขึ้นมาแบบที่ใครอีกคนคงส่งมาแบบไม่คิดชีวิตและไม่ต้องให้เดาคงเป็นใครไปไม่ได้ถามไม่ใช่ฮิมชานแฟนของยองแจ

     

     

    จะโกรธอะไรพี่เค้านักหนาดีกันได้แล้วน่า...  คนจะนอน

     

     

    ถ้าจับได้ว่าแฟนนอกใจแกจะหายโกรธง่ายๆ ป่ะ!! ”

     


     

    เฮ้อ! ผมก็ไม่อย่าจะเถียงด้วยหรอกเถียงไปก็ไม่ชนะอยู่ดีอีกอย่างมันก็ไม่ใช่เรื่องของผมพูดไปยองแจมันก็หาว่าเข้าข้างฮิมชาน  เรื่องแฟนนอกใจนี่มันก็เป็นเรื่องธรรมดาของคนเรานะ  ที่อย่างฮิมชานของยองแจนี่ผมดูแค่แวบเดียวก็รู้ว่าฮิมชานอะไรนั่นรักยองแจจริงๆ  ส่วนที่ว่านอกใจนั่นผมว่าน่าจะเป็นการเข้าใจผิดมากว่าล่ะมั่ง  แต่ก็ชั่งเถอะมันไม่ใช่เรื่องของผม เรื่องของผมน่ะมีแค่คนๆ นั้นเท่านั้นแหละ

     






     

    ตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่?

     





     

    จะนอนหรือยัง?

     







     

    ห่มผ้าหนาๆหรือป่าว?

     

     






     

    แดฮยอนอย่ามาเงียบตอบสิ!! ”

     



     

    นี่ก็อีกคน...  ผมมาเที่ยวแท้ๆ ตามมาด้วยแทนที่จะทำตัวให้มันดีๆ  แล้วนี่อะไร?

     



     

    นี่ถ้าเป็นแฟนผมนะ  เลิกไปนานแล้วล่ะ

     




     

    เพราะคนๆนั้นของผมน่ะ

     




     

    เป็นคนใจเย็น

     





     

    ผิดก็ว่าไปตามผิด

     






     

    ถูกก็ว่าไปตามถูก

     






     

    ภายนอกดูเหมือนแข็งกระด้างและเย็นชา

     






     

    แต่จริงๆแล้วภายในกลับเป็นคนอ่อนไหวจนน่าปกป้อง

     







     

    โลกส่วนตัวสูงพอๆกับผม

     









     

    และที่สำคัญ...  คนๆนั้นน่ารักที่สุดในสายตาของผม

     









     

     

    จองแดฮยอน!!!  ลุกขึ้นมาคุยกับฉันเดี๋ยวนี้!!!  ฮิมชานฮยองน่ะ%#^&*&^#@^^$@&^%*^%$&^%#%$^$% ”

     




     

    ฉันไม่ขอฟังแล้วกัน...

     




     

    แดฮยอนหยิบหมอนอีกใบขึ้นมาอุดหูของตัวเองก่อนจะหลับไปอีกครั้งทั้งๆที่ยังมียองแจบ่นเรื่องฮิมชานให้พร้อมกับเอามือมาฟาดที่หลังเปลือยเปล่าของเค้าบางครั้ง  ฟังไม่ผิดหลอกเวลานอนผมไม่ชอบใส่เสื้อนอน  ส่วนยองแจน่ะหรอรายนั่นเห็นผมทอดเสื้อจนชินไปล่ะ  ก็เป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่เด็กๆ  เอาง่ายๆว่าเห็นของกันและกันมาหมดแล้วจนไม่มีอะไรให้อายแล้วล่ะ

     

     

     

     






     

     

     

    Seoul

     

     

     






     

    11 : 51  PM

     











     

     

    ยงกุก...  ทำไมไม่ไปนอนที่เตียงดีๆ  เดี๋ยวตื่นมาก็ปวดคอกับพอดี

     

     

    คุณนายบังที่เข้ามาหาลูกชายของตัวเองก็เห็นว่ากำลังนอนหลับอยู่ที่เก้าอี้นวมตัวใหญ่มันนั่งสบายนอนสบายก็จริง  แต่เธอก็อยากให้ลูกชายของตัวเองไปนอนที่เตียงสบายๆจะดีกว่า

     


     

    หื้มอ่อครับ... แม่มีอะไรหรือป่าว? ”

     
     

    แม่จะมาบอกว่าพรุ่งนี้แม่จะไปเชจูอาจจะกลับอาทิตย์หน้าเราอยู่ได้ใช่ไหม? ”

     
     

    ผมโตแล้วนะครับแม่...  ไม่ต้องเป็นห่วงผมหรอก

     
     

    ยงกุก...  ถึงลูกจะโตแค่ไหนแต่ในสายตาของคนเป็นแม่ลูกก็ยังคงเป็นแค่เด็กอยู่ดี

     

     

    คุณนายบังพูดพลางลูบหัวของลูกชายตนเองอย่างเบามือและทะนุถนอม  เธอไม่ค่อยมีเวลาได้อยู่กับลูกชายนักเพราะงานของเธอต้องเดินทางตลอดเกือบทุกอาทิตย์  ยงนัมลูกชายฝาแฝดคนโตที่อายุก็ไม่ได้ห่างกันเท่านั้นก็ขอแยกออกไปอยู่คนเดียวซึ่งนานๆทีก็จะกลับมาที่บ้าน  ส่วนพี่สาวคนโตอย่างนาตาชาก็แต่งงานแล้วนานๆทีถึงจะมาเหมือนกัน  เท่ากับบ้านหลังนี้นอกจากคุณนายบังแล้วก็มีแค่ยงกุก  และตอนนี้ยงกุกก็ต้องอยู่คนเดียวในขณะที่เธอจะต้องที่เชจู  จะโทรให้ยงนัมมาอยู่เป็นเพื่อนน้องก็ติดต่อไม่ได้ อีกทั้งยงกุกยังปฏิเสธเสียแข็งว่าอยู่คนเดียวได้  แต่หัวอกของคนเป็นแม่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้อยู่ดี

     


     

    แม่ไม่ต้องห่วงผมหรอกครับ...  ผมอยู่ได้จริงๆ

     


     

     

    คุณนายบังไปได้เซ้าซี้อะไรต่อก่อนจะยิ้มบางๆ ให้ลูกชายของตนก่อนจะบอกฝันดี  และเตือนว่าตอนที่แม่ไม่อยู่ห้ามนอนดึกและไม่กินข้าวเด็ดขาด  ก่อนจะออกไปจะเปิดประตูให้เจ้าของห้องได้เข้านอนเพราะดวงตาที่เริ่มปรือเต็มทีของลูกชาย  จนเธอเองก็อดยิ้มหลังประตูไม่ได้จริงๆ  ยงกุกน่ะไม่ว่าจะโตแค่ไหนก็ยังคงเหมือนเด็กน้อยอยู่ดี
















    To  Be Continued…



     

    __________________________________________________________________________________________________


     

     

     

    ถ้าเห็นคำผิดก็บอกได้นะคะ  เพื่อไรท์ตกหล่น...  ถ้าตัวอักษรเล็กไปหรืออ่านไม่สะดวกบอกได้นะคะ  ไรท์จะปรับปรุงให้

    ขอฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะ  ^^ 



     

    ★ten tativo




     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×