คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Sensibility
Sensibility
จริงๆ การที่ผมไปชิคาโก ผมไม่ได้ไปเที่ยว ผมเเค่ต้องการยื้อเวลาเอาไว้ก็เท่านั้น ผมรู้ว่าสิ่งที่ผมทำมันผิดที่ให้คนแอบสืบเรื่องของยงกุก เเต่ผมเเค่อยากรู้ว่าเขาสบายดีไม่เป็นอะไรใช่ไหม เเต่ยงกุกและครอบครัวกลับย้ายบ้านไปอยู่ที่อื่นเเทนซึ่งคนของผมก็ตามหาไม่พบ...
ผมก็เเค่กลัวว่าเราอาจจะไม่ได้เจอกันอีก
เเต่เท่าที่รู้มาคือยงกุกน่าจะยังอยู่ในโซล
เเต่... ผมก็ยังคงแอบหวังว่าสวรรค์คงจะไม่ใจร้ายกับผมมากเกินไป
พี่ยงกุก... ตอนนี้พี่อยู่ที่ไหนกันนะ
แดฮยอนที่กำลังเดินอยู่เเถวๆ หน้าห้องเจ้าของมหาลัยโซลหรือคุณปู่ของเขานั่นเเหละ แดฮยอนจ้องมองไปยังรอบๆตัวตึก หรืออาคารภายในมหาลัยหรือแม้กระทั่งผู้คนที่เอาเเต่มองมาที่แดฮนอน เเละเเดฮยอนก็เลือกที่จะส่งรอยยิ้มกว้างแบบเป็นมิตรไปให้จนคนมองเหล่านั้นบ้างก็รีบหลบสายตาไป บางก็ยิ้มตอบด้วยท่าทางที่ดูเขินอาย
" คุณแดฮยอนเชิญคะ... "
เพียงเเค่เสี้ยววินาทีตอนที่แดฮยอนหลับหลังกลับไปมองเลขาของปู่ที่เรียกให้เข้าไปพบ
เเต่เหมือนสวรรค์จะกลั่นแกล้ง...
เพราะไม่งั้น... ตอนนี้เขาคงเจอกับคนที่ตามหาเเละเฝ้ารอมาตลอดไปแล้ว
ยงกุกที่เดินผ่านหน้าห้องนั่นพอดีเพื่อที่จะไปยังคณะของตัวเอง เเต่อยู่ๆ ลมจากไหนไม่รู้พัดมาเต็มๆ ทำให้รู้สึกเคืองตาเหมือนอะไรสักอย่างเข้าตา ก่อนจะหันหน้าหนีลมนั่น ไปทางทิศของห้องท่านจองเจ้าของมหาลัยนี้ ตาเรียวหลีมอบใครบางคนที่พึ่งจะเดินเข้าห้องผู้บริหารมหาลัยไป ขยี้ตาเพราะรู้สึกเคืองตาก่อนจะหันหลังเดินกลับไปเข้าห้องน้ำ
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรที่ดลใจให้อยู่ดีๆแดฮยอนก็อยากเข้าห้องน้ำขึ้นมา...
"อ เอ่อ เดี๋ยวนะครับ... ผมขอไปเข้าห้องน้ำหน่อย ช่วยบอกปู่ทีนะครับว่าเดี๋ยวผมมา"
"อืม เเสบตาชะมัด..."
ยงกุกพูดพลางขยี้ตาอยู่ที่หน้ากระจกเงา จนตอนนี้ตาซ้ายแดงไปหมด ก่อนจะก้มหน้าลงล้างตาต่อเเต่ก็ยังไม่หายเคืองตาสักนิด
"เอ่อ ถ้าขยี้ตามากๆ มันจะทำให้ยิ่งอักเสบนะครับ"
แดฮยอนที่พึ่งเดินเข้ามาในห้องน้ำ ก่อนจะเห็นคนๆนึงที่กำลังล้างตาพร้อมกับขยี้ไปมา
ทำแบบนั้นไม่ได้ช่วยให้หายหรอกนะ...
"อ อ่อ... ครับ ขอบคุณ"
พอยงกุกก็ยินประโยคที่ดูเหมือนเป็นห่วงคนด้วยกันเองนั่นก็กล่าวขอบคุณโค้งศีรษะด้วยความลืมตัวว่าตอนนี้ระยะห่างจากหัวตัวเองกับอ่างล่างมือมันไม่ได้ห่างกันมาเลยสักนิด
โป๊ก!!
โอ๊ย!!!
"คุณ! เป็นอะไรหรือป่าวครับนั่น!!"
แดฮยอนที่ตอนเเรกกำลังจะเดินเข้าห้องน้ำเเล้วเเต่ได้ยินเล่นเหมือนใครเอาหัวไปโขกอ่างล้างมือเล่น เอาจริงๆ มันไม่ก็ไม่ได้ดังขนาดนั้นเเต่ก็ได้ยินอยู่ดี เเละนั่นมันกระเบื้องนะ ยังได้ก็ต้องเจ็บอยู่เเล้ว
แดฮยอนเข้าไปหาคนที่พึ่งเอาหัวโขกอ่างล้างมือ ที่ตอนนี้กำลังใช้มือทั้งสองข้างนั้นทั้งกุมหัวทั้งลูบหัวตัวเองปอยๆ
"มานี่สิ... เดี๋ยวผมดูให้ ยิ่งไปถูกมันก็ยิ่งแดงนะ"
แดฮยอนหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าเสื้อโค้ทนอกก่อนจะยื่นมันใส่มือของอีกคนที่ไม่ยอมเปิดหน้าเปิดตาให้เห็นเเถมยังผมหน้ามาที่เปียกน้ำจนยาวลงมาปิดหน้าปิดตานั่นอีก
"คุณ ~ เงยหน้าขึ้นมาก่อนสิเดี๋ยวผมดูให้"
แดฮยอนจับที่หัวไหล่ทั้งสองข้างของอีกคนพยายามก้มหน้าลงที่จะมองดูหัวของอีกคนให้ ก็เเล้วอีกคนก็ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาเลย เเถมยังก้มหน้ามากกว่าเดิมอีก
หรือว่า... กำลังอายงั้นหรอ?
"นี่คุณ ~ เดี๋ยวผมดูให้"
"แดฮยอนนน ~ อยู่นี่เองฉันหานายตั้งนาน"
"นี่... ผ้าเช็ดหน้าผืนนี้ผมให้นะ ไปล่ะ อ่อ... เเล้วก็อย่าขยี้ตาอีกล่ะ"
"ด แดฮยอนน นายยังไม่หาโกรธฉันอีก อ่อ เลิกเมินกันสักที!!"
แดฮยอนเดินออกไปแบบไม่สนใจยองแจเลยสักนิด ก่อนที่ยองแจจะรีบวิ่งตามแดฮยอนไป
ชื่อ... แดฮยอนหรอ?
ขอบคุณอีกครั้งนะ
ความรู้สึกที่เหมือนจะคุ้นเคย
ความรู้สึกที่เหมือนจะดีใจ
เเต่ก็รู้สึกเหงาแปลกๆ
เป็นอะไรเนี่ย? บังยงกุก เฮ้อ ~
นั่นมันผู้ชายนะ...
อาจจะเเค่... ดีใจที่มีคนไม่กลัวล่ะมั้ง?
เลิกคิดอะไรไร้สาระน่า ~
"แดฮยอนนน ~ นายคุยกับใครน่ะ เมื่อกี้?"
"ฉันพึ่งจะมามหาลัยวันเเรกนายคิดว่าฉันจะรู้ไหมล่ะ?"
"เย้ ~ นายตอบฉันเเล้ววว หายโกรธเเล้วใช่ป่ะ!"
"...อืม"
"แดฮยอนนน ~ ฉันรักนายชะมัด!"
"พี่ฮิมชานได้ยินขึ้นมาจะขำให้"
"แล้วไง ~ รักแบบเพื่อนนี่!"
"โอเคๆ มีอะไรพูดมาตรงๆเลยดีกว่ายองแจ"
"...ไปงานเปิดตัวหนังพี่ฮิมชานเป็นเพื่อนหน่อยดิ"
"....................................................................................."
"นะ นะแดฮยอนอาาาา นะ นะน้าาาา"
ยองเเจไม่พูดเปล่าเขย่าต้นเเขนเเดฮยอนจนเเขนแทบหลุด
เเละคนอย่างแดฮยอนที่เป็นพวกขี้รำคาญ จะทำไงได้นอกจาก...
"...อืม ไปก็ไป"
"เย้ ~ เพื่อนใครน้า ~ ใจดีที่สุดเลย ~"
(;_;) แดฮยอนโหมดหายากในรอบปี
เเค่นี้ยองแจก็พอใจล่ะ จริงๆ *เช็ดน้ำตา*
"อย่ามาเว่อร์น่า! แค่นี้เองร้องไห้ทำไม!!"
( T3T)\(=_= )
เฮ้อ ~ ก็ผมต้องปลอบมันน่ะสิ
วันงานเปิดตัวหนัง...
ยินดีด้วยนะคะ ฮิมชาน ~
ใช่คะ ในที่สุดคุณก็ได้รับบทพระเอกเต็มตัวเเล้วนะคะ
แหม ~ เรื่องต่อไปฉันอยากเป็นนางเอกให้คุณบ้างจัง
คุณคงยังไม่มีนางเอก... ที่อยู่ในใจหรอกนะคะ
"ยังไม่มีหรอกครับ... ผมกำลังหาอยู่ล่ะ ^^"
"กลับไหม?"
"...ไม่ วันนี้เป็นวันสำคัญของพี่ฮิมชาน"
"...แล้วไม่โกรธ? ปกตินี่พุ่งเข้าใส่ไปเเล้ว ไม่สบายหรือป่าว?!"
"...ฉันก็แค่อยากให้เกียรติพี่เค้านะแดฮยอน"
"............................................................................................................"
"...ฉันทำใจเรื่องแบบนี้มาตั้งเเต่วันที่พี่ฮิมชานตั้งน่าตั้งตาจะเข้าวงการเเล้ว ฉันรู้ว่าพี่เขากำลังจะดัง ฉันไม่อยากจะเป็นคนทำลายความฝันของพี่เค้า ตราบใดที่เขายังพูดว่ารักฉันอยู่"
แดฮยอนถอนหายใจอ่อนๆ มองเพื่อนสนิทของตัวเอง ยองแจถ้าเป็นเมื่อก่อนนี้คงจะเข้าไปแบบไม่ไว้หน้าฮิมชานหรือใครทั้งนั้นไปแล้ว เเต่ตอนนี้มันไม่ใช่... ยองแจให้เกียรติพี่ฮิมชาน แล้วเมื่อไหร่พี่ฮิมชานถึงจะให้เกียรติยองแจบ้าง
"...ฉ ฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"
ยองแจยิ้มฝืนๆก่อนจะขอตัวไปเข้าห้องน้ำ เขากะว่าจะกลับมาเพื่อเซอร์ไพรส์พี่ฮิมชาน เเต่กลายเป็นว่าเซอร์ไพรส์ตัวเองซะมากกว่า ที่หนีไปชิคาโกกับแดฮยอนก็เพราะทะเลาะกับพี่ฮิมชานเรื่องที่พี่เค้าเจ้าชู้นี่เเหละ
พี่ฮิมชานเคยเจ้าชู้ยังไง...
ตอนนี้ก็ยังคงเหมือนเดิม...
เคยมีอยู่ครั้งนึงที่ทะเลาะกันรุนเเรงมากเเต่เพราะแดฮยอนเข้ามาห้ามผมไว้ แดฮยอนบอกว่าให้ผมมีสติ แดฮยอนให้พี่ฮิมชานออกไปก่อนที่จะพูดบางอย่างกับผม แดฮยอนบอกผมว่า...
'คนเจ้าชู้... เขาจะหยุดเองเมื่อเขาอยากหยุด ไม่ใช่เพราะโดนบังคับให้หยุด ถ้านายเลือกที่จะคบกับพี่ฮิมชานต่อ... นายต้องรอให้พี่เขาหยุดเอง'
แล้วเมื่อไหร่กันล่ะ... ที่พี่ฮิมชานจะหยุดน่ะแดฮยอน ทำไมพี่ฮิมชานถึงไม่เป็นแบบนายบ้าง
และทำไม... นายไม่คิดที่จะหันมามองกันบ้าง
"นี่สาวๆ คืนนี้ไปดริ๊งส์กันไหม?"
"สาวๆครับ... ขอผมคุยคุณคิมหน่อยนะครับ"
แดฮยอนที่เดิมทีก็เคยเป็นเสือร้ายมาก่อน ใบหน้าหล่อเข้ม กับเสน่ห์ที่ชวนให้คนมอง รอยยิ้มที่ละลายใจใครต่อใครได้ง่ายๆ และพวกผู้หญิงในงานนี้ต่างรู้ดีว่านี่คือใคร...
จองแดฮยอน ลูกชายคนโตของประท่านจองเจ้าของสายการบินที่ใหญ่ที่สุดในโซล ยังไม่รวมธุรกิจต่างๆอีก เรียกว่าทั้งหล่อ รวย และไฮโซกว่าฮิมชานดาราที่พึ่งเป็นหน้าใหม่เเต่มาเเรงเป็นไหนๆ ถึงจะเป็นลูกชายคนโตของคิมกรุ๊ปเจ้าออกส่งออกรถที่ทำรายได้ให้กับประเทศลำดับต้นๆ เเต่ถ้าเปรียบเทียบกันเเล้วมันก็เหมือนมวยคนละคู่
เพราะฮิมชานไม่มีวี่เเวววาจะได้สืบทอดธุจกิจจากของทางบ้านต่อ และเหมือนทางบ้านจะสนับสนุนลูกชายคนเล็กอย่างคิมจีวอนที่ตอนนี้กำลังศึกษาอยู่อเมริกามากกว่าซะจนออกนอกหน้าด้วยซ้ำ
"คุณจอง ~ ไม่สนไปด้วยกันหรอคะ"
"ถ้ามีคุณไปด้วยคงสนุกขึ้นเยอะ ~"
"จริงๆ เเค่คุณคนเดียวก็ได้นะคะ"
"สาวๆครับ ผมขอคุยกับคุณคิมแปปนึงนะครับ"
เเดฮยอนรู้ดีว่าพวกผู้หญิงแบบนี้สลัดยาก เเละถ้ายิ่งไปทำเมินพวกเธอก็ยิ่งอยากจะเอาชนะเเล้วก็จะยิ่งพยายามเข้าหา มีทางเดียวคือใช้เสน่ห์ล่อหลอกให้ตายใจ
ก่อนจะเชิดคางสาวผมบลอนด์ยาวที่ใส่ชุดเดรสสีแดง แดฮยอนยอมรับว่าเธอมีเสน่ห์เเละความเซ็กซี่ที่น่าสนใจมาก เเต่ก็เท่านั้นเเหละ...
เขาหยุดเเล้ว... หยุดที่ยงกุก
ไม่ว่าจะเคยคิดเที่ยวสนุกๆ แต่พอคิดถึงยงกุกก็แทบอยากจะหยุดมันทุกๆอย่าง
"คิคิ ~ ได้สินะคะ"
"นี่ ~ พวกเราจะรอนะคะ"
"อ เอ่อ แดฮยอนนายกลับมาเเล้วหรอ! ล แล้วยองแจล่ะ?!"
"...ยองแจให้เกียรติคุณ แล้วเมื่อไหร่กันที่คุณถึงจะให้เกียรติยองแจ ผมไม่อยากทำลายความฝันของคนที่เพื่อนผมรักหรอกนะ... มันไม่ใช่คำขู่เเละไม่ใช่การเตือน เพราะคุณคงรู้ดีว่าผมสามารถทำได้"
ฮิมชานกลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก แดฮยอนที่ถ้าเวลาโกรธไม่ว่าใครที่สนิทแค่ไหนก็ตามเขาจะไม่เรียกขื่อคนๆนั้น เเต่จะเรียกเพียงชื่อสกุลเท่านั้น
เเละฮิมชานรู้ดีว่าคนอย่างแดฮยอนนั่นสามารถทำได้ในเพียงชั่วข้ามคืนถ้าคิดจะทำลายฝันของเขาจริง
แดฮยอนไม่เคยคิดที่จะทำลายความฝันของใครเพราะเขารู้ดีว่ามันจะรู้สึกยังไง...
เพราะพ่อก็ทำลายความฝันของเขาไปแล้วเช่นกัน...
"...ยองแจอยู่ห้องน้ำ ไปทำหน้าที่ที่แฟนดีๆเขาทำซะ"
"คุณฮิมชานเตรียมขึ้นเวทีด้วยคะ"
"ครับ ผมกำลังจะไป..."
ฮิมชานไม่เลือกที่จะไปหายองแจเเต่กลับเลือกที่จะขึ้นไปบนเวที แดฮยอนมองจนฮิมชานขึ้นไปบนเวทีหยิบไมค์ให้สัมภาษณ์ ใบหน้ายิ้มหน้าระลื้น
ฉันขอโทษนะยองแจ...
แดฮยอนพูดเพียงเเผ่วเบาแบบที่ใครคงไม่มีทางได้ยินก่อนจะเดินออกไป จากงาน เเต่สวนเข้ากับยองแจพอดี...
ยองแจตาแดงนิดหน่อย... แอบไปร้องไห้มาจริงๆสินะ
"...ขอโทษนะยองแจ"
"เอ๊ะ? อ่าวแดฮยอนนายจะไปไหนน่ะ?!"
ขอโทษ... ที่ฉันกำลังจะทำลายความฝันของคนที่นายรัก
ต่อให้นายจะเกลียดฉันหลังจากนี้ไป...
ฉันก็ยอม... ถ้ามันจะทำให้นายได้มีความสุข
คนอย่างฮิมชาน... มันต้องเจอคนอย่างผม
To Be Continued…
_____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________
แดฮยอนรักยองแจมากคะ เพราะเป็นเพื่อนกันมาตั้งเเต่เล็ก แดฮยอนอาจจะดูเฉยชากับยองแจเเต่ลึกๆเเล้วเขาเห็นยองแจเป็นเหมือนน้องชายอีกคนที่ต้องดูเเลเเละจะถูกทำลายไม่ได้ไม่ว่าจะจิตใจหรือร่างกายก็ตาม ~
Ps. ขอบคุณลีดมากเลยนะคะ TT ไรท์ไม่เคยได้เม้นท์ยาววววววขนาดนี้มีก่อนเลย ถูกคะนั่นคือหนูออบคะ ^^
บังกับแดเจอกันแล้วนะคะ =____=;) แหะๆ มันต้องใช้เวลาคะ >< คนเราคู่กันกว่าจะเจอกัน กว่าจะรักกันมันต้องใช้เวลา...
#แถสีข้างถลอก
#ผิดเยอะมากกกกกก =____=) เเก้เเล้วนะหวังว่าจะไม่มีตกหล่น(?) จะบอกข่าวดีว่าจะเเต่งเรื่องนี้ให้จบภายใน 15 ตอนถ้าทำได้... #กระซิบเบาๆ ถ้ามีคนสนใจอยู่อาจจะทำภาค 2 คิคิ #เอาภาคนี้ให้จบก่อนลีดบอก 555
ความคิดเห็น