คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Come back home
Come back home
11 : 12 AM
"จงออบขอบใจมากนะที่มาปลุกพี่เมื่อเช้าน่ะ เกือบมาเข้าสอบไม่ทัน สอบครั้งนี้เก็บคะเเนนเยอะด้วย"
"ยินดีครับ ^^"
"ออบบี้ ~ ไปกินข้าวกันช่วงบ่ายเราไม่มีเรียน"
"จุนฮงไม่มีเเต่เรามีนะ เเต่ก็ไปกินข้าวด้วยได้ พี่ยงกุกไปด้วยกันไหมครับ?"
"อ่อ พี่ยงกุกสวัสดีครับ"
จุนฮงโค้งให้ยงกุกทีนึงก่อนจะหันไปสนใจจงออบต่อ เเต่ยงกุกรู้สึกถึงดวงตาที่ดูเหมือนจะไม่ค่อยพอใจอะไรเขาสักอย่าง
"ไม่เป็นไร พี่ว่าจะไปแอบงีบที่ห้องสมุดหน่อย เราไปกินข้าวกับเพื่อนเถอะ"
"งั้นก็ได้ครับ"
ยงกุกเดินออกมาพร้อมกับจุนฮงที่ทำตัวอ่อนน้อมโค้งศีรษะให้ตลอดหลังจากที่ยงกุกขอแยกตัวออกมาทั้งๆที่ตอนเเรกเหมือนจะไม่ได้เห็นเขาอยู่ตรงนั้นเลยด้วยซ้ำ เเล้วตอนนี้ก็ดูดี้ด้าเกินเหตุมาก
หรือว่า...
ชั่งเหอะ ฮ้าวว ~
จงออบมองตามพี่ยงกุกจนเลี้ยวหายไปทางห้องสมุด ที่เดินไปฮ้าวไปตลอดทาง เหมือนคืนที่นอนกี่โมงเนี่ย?
"ออบบี้ ~ ไปกินข้าวกันเหอะหิวเเล้ว"
"อือ.."
ร้านคยองกีโจว ร้านอาหารที่เเทบจะครบครัญทุกประการมีทุกอย่างให้เลือกสรรค์ ในร้านนั้นมีอาหารหลายประเภทหลายประเทศร้านที่อยู่ใกล้ๆกับมหาลัยโซล
"อ่อนี่จุนฮง นายรู้ยังว่าใครเป็นพี่รหัสของนายน่ะ?"
"รู้เเล้วเเต่เห็นว่าตอนนี้น่าจะอยู่ที่ต่างประเทศน่ะ"
"งั้นหรอ? เเล้วถ้าจุนฮงเจอพี่เค้าจะทำไง"
"ก็คง... ไม่ทำอะไร จริงๆมันก็ตามคนต่างอยู่ได้นะ"
"อืม... เเต่ว่าพี่รหัสนายนี่ใช่หลานชายคนโตของเจ้าของมหาลัยโซลนี้ใช่ป่ะ?"
"อ่ะฮะมีอะไรหรือป่าวออบบี้ปกตินายไม่เห็นสนใจอะไรพวกนี้นี่?!"
"ก็ป่าว... เเค่พวกผู้หญิงที่คณะพูดถึงกันน่ะ สงสัยคงป๊อบน่าดู เเต่เห็นมีคนบอกว่าใช้เส้นสายเข้ามานี่? อยู่ๆก็ได้เข้ามาปี 2 เฉยเลย เเถมนี่ก็เปิดเทอมเกือบ 2 อาทิตย์แล้วก็ยังไม่โผล่มามีอภิสิทธ์อะไร"
"โห้! ออบบี้รู้ละเอียดเลยนะเนี่ย? แล้วทำไมวันนี้ดูหงุดหงิดจัง"
"ก็คิดแล้วมันหงุดหงิดคนอะไรคิดว่าตัวเองใหญ่มาจากไหนกันเเย่ชะมัด!"
"ฮาฮ่าๆ การที่นายมาเรียนกฎหมายนี่ทำให้นายเป็นจริงจังสนใจอะไรมากขึ้นนะออบบี้ ~"
"เงียบไปเลยน่า ~ มื้อนี่นายเลี้ยงนะโอเค"
ตัวเเค่นี้เอง... เลี้ยงได้อยู่เเล้ว ^^
เเต่จะดีมากเลยถ้านายจะยอมให้ฉันเลี้ยงตลอดไป...
Chicaco
3 : 31 PM
ร่างโปร่งที่กำลังนั่งทานอาหารของทางโรงเเรมหรูที่ส่งพึ่งนำมาส่งให้ถึงในห้องด้วยบริการอย่างดี สเต็กปลาแซลมอนชั้นดี กับซุปครีมทูน่าหน้าตาน่าทานที่ผสมความเรียบหรูเอาไว้อย่างลงตัว ดวงตาคมทรงเสน่ห์ทอดมองออกไปยังกระจกบานใหญ่ที่ถ่ายทอดวิวในอย่างเมืองชิคาโกได้เป็นอย่างดี รอยยิ้มยกขึ้นที่มุมปากเมื่อได้คิดถึงใครอีกคนที่อยู่อีกซีกโลกนึง
DingDong ~
"เดี๋ยวฉันไปเปิดให้"
"อืม รบกวนทีนะยองแจ"
"คุณชายครับ... ประธานจองให้มารับคุณกลับโซลด่วนครับ"
"หึ ถ้าอยู่ๆ ก็เข้ามาเลยแบบนี้ฉันว่าพวกนายคงไม่จำเป็นจะต้องทำตัวเหมือนมีมารยาทตั้งเเต่เเรกหรอกนะ"
"เชิญคุณยองแจไปที่อื่นก่อนนะครับ"
"ยองแจเป็นเพื่อนสนิทของฉันเขาทุกเรื่องของฉัน... ฉันไม่เคยปิดบังเขา"
"เเต่นี้เป็นคำสั่งของประธานครับ... พวกเราขอโทษจริงๆ"
ก่อนจะมีการ์ดอีกสองคนเดินมาหายองแจเพื่อเชิญให้ยองแจเข้าไปอยู่ในห้องนอนก่อนเพื่อที่จะไม่ให้ได้ยินเรื่องที่ประธานจองสั่งมา
"...มีอะไร"
"ประธานจอง... พึ่งรู้เรียนที่คุณชายยังไม่ได้ไปที่มหาลัยครับ"
"แล้วไง? เรื่องเเค่นี้พ่อคงไม่ลงทุนส่งพวกนายมาตามฉันกลับหรอก จริงไหม?"
"จริงครับตอนนี้ท่านจองปู่ของคุณชาย... เข้าโรงพยาบาลกระทันหันครับ"
"อะไรนะ?! เป็นไปได้ยังไงกัน!!"
"เเต่เรื่องนี้... มีคนสงสัยว่าท่านจองอาจจะโดนวางยาครับ ประธานจองเลยส่งะวกเรามารับคุณชายกลับด่วนครับ ส่วนเรื่องเสื้อผ้าทางเราจะจัดการส่งกลับไปให้ครับ ตอนนี้อีกครึ่งชั่วโมงเครื่องบินส่วนตัวกำลังจะออกครับ"
"ส่วนคุณยองแจ เราจะดูเเลเป็นอย่างดีครับ เเละพรุ่งนี้จะส่งยองแจกลับอย่างปลอดภัย เชิญครับ..."
Seoul
โรงพยาบาลโซล
ปัง!!!
"คุณปู่!!!"
ปุป!!!
"ยินดีต้อนรับกลับจ้าาาา ~"
"น นี่มันอะไรครับเนี่ย!!!"
"แดฮยอนอาาา ~ เเม่คิดถึงลูกที่สุดเลย ~"
"วีก็ด้วยยย ~"
"ปู่ก็คิดถึงแก... ไม่ติดต่อมาบ้างเลยนะ"
"ล เเล้วไหนว่าปู่"
"พวกเราขอโทษจริงๆนะครับคุณชาย"
ทั้งสามโค้งศีรษะขอโทษขอโพยคุณชายของตน เเต่เพราะนี่เป็นคำสั่งของคุณผู้หญิงที่อยากจะหาเรื่องเเกล้งลูกชายของตัวเองเล่น เเละรวมถึงเรื่องที่ว่าท่านจองโดนวางยานั่นด้วย
"แม่! เล่นอะไรของเเม่น่ะ ปู่ก็อีกคน!"
"คือ... แดฮยอนฉันเป็นคนคิดแผนนี้ขึ้นมาเอง"
"ย ยองแจ?! นายนี่มัน!!! เฮ้อ!"
"ฉันขอโทษนะแดฮยอน ~"
ยองแจที่พึ่งเปิดประตูเข้ามา ความจริงยองแจกลับมาจากชิคาโกก่อนเเล้ว เเต่เเกล้งว่ายังอยู่ที่ห้องตอนนั้นก็เท่านั้น เอาจริงๆเขาเเค่อยากจะหาเรื่องเเกล้งแดฮยอนเเต่ที่สำคัญคืออยากให้แดฮยอนกลับมาเรียนก่อนจะโดนทายออก ซึ่งตัวเขาเองด้วยเหมือนกัน เเต่โชคดีที่คณะเขาพึ่งเปิดมาได้ไม่อีกวัน เเต่เหนือสิ่งอื่นใดที่เขากลับมาเพราะพรุ่งนี้จะเป็นวันเปิดตัวหนังเรื่องแรกที่ฮิมชานเเสดง เขาอยากกลับมาเซอร์ไพรส์ฮิมชาน
"ไม่เอาน่า ~ แดฮยอนหนูยองแจเขาหวังดีกับลูกนะ"
"แม่ครับ... แล้วพ่อล่ะ?"
แดฮยอนที่พอโกรธแล้วมักจะทำเป็นไม่สนใจ หรือคล้ายๆ ว่าคนๆนั้นไม่มีตัวตนอยู่ เอาง่ายๆว่าทำเย็นชาใส่
"ตอนนี้พ่อยังอยู่ที่อิตาลีอยู่เลย แม่ก็เลยอยากให้ลูกกลับมาเร็วๆ"
"พี่แด ~ อย่าโกรธพี่ยองแจเลยนะฮะ ผมก็อยากให้พี่กลับมาเร็วๆเหมือนกัน"
"โอเคครับ พี่เข้าใจเเต่อย่าเล่นอะไรพิเรนทร์แบบนี้อีกนะครับ แม่ก็ด้วยนะ ที่สำคัญ! ปู่ด้วย!!"
ล เเล้วฉันล่ะ แดฮยอนนน ~ TT
"ทีนี้ก็หมดเรื่องเเล้ว ผมว่าพวกเรากลับบ้านกันเถอะครับ"
"ด แดฮยอนนน ~ แล้วฉันล่ะ"
"วี ~ พรุ่งนี้เดี๋ยวพี่ไปส่งที่โรงเรียนเอาไหมครับ?"
"เย้ ~ แต่... พี่แดตื่นให้ทันก็เเล้วกันฮะ คิคิ"
ด แดฮยอนนน ~ TT
"สำนึกความผิดของคุณซะ คุณยู"
ค คุณยู เรียกคุณยูเลยเอ่อ... อ ไอ TT
บ้านตระกูลจอง
"คุณชาย ~ พวกเราคิดถึงคุณมากเลยคะ"
"ครับผมก็คิดถึงทุกคน... ว่าเเต่ป้าซองจุนล่ะครับ?"
"ป้าอยู่นี้คะคุณหนู ~"
"ผมโตเเล้วนะครับป้า ~ ยังเรียกผมว่าคุณหนูอยู่อีก"
"โอเคคะ คุณหนู อ่อ ไม่สิคุณชาย"
"แดฮยอนลูกขึ้นไปพักผ่อนก่อนก็ดีนะ กลับมาเหนื่อยๆ"
"ฮ้าว ~ ได้นอนสักหน่อยก็คงดี วีไม่ต้องห่วงเดี๋ยวพี่ไปส่งเอง"
"ครับ ~ เเต่ถ้าไม่ไหวพี่แดก็นอนต่อเถอะฮะ ฝันดีฮะ"
"งั้นฝันดีนะจ๊ะเด็กๆ ~ ทั้งคู่นั้นเเหละ"
แดฮยอนมองไปรอบๆห้องของตัวเอง ทุกอย่างที่เขาเคยวางอะไรไว้มันยังอยู่ที่เดิมเกือบทุกอย่าง ทั้งห้องทุกอย่างถูกทำความสะอาดเอาไว้เป็นอย่างดี เเต่ขอที่เคยอยู่ยังไงก็ยังคงวางไว้ที่เดิมไม่ได้ถูกเปลี่ยนแปลง แดฮยอนเดินไปที่โต๊ะตัวโปรดที่เขาจะมานั่งเขียนไดอารี่อยู่ช่วงนึง ก่อนที่จะเลิกเขียนมันไป เปิดลิ้นชักหยิบสมุดสีเนื้อปกหนาเล่มบางขนาดกลาง ก่อนจะเดินมาเอนตัวลงที่เตียงเปิดไปยังหน้าสุดท้ายที่เคยเขียนเอาไว้พร้อมกับลูบไปบนรูปภาพของคนๆนั้น ที่กำลังยิ้มอยู่
ผมกลับมาเเล้วนะ ยงกุก...
7 : 04 AM
"ตื่นสายกว่าพี่นะครับวี ~"
"อ อืออ วีลืมตั้งนาฬิกาปลุกนี่ฮะ ~"
"ลุกขึ้นมาไปอาบน้ำเเต่งตัวได้เเล้วครับ ^^""
"อื้อออ ฮะ ~"
"ลืมตาก่อนสิครับ เร็วๆ ~"
แดฮยอนจิ้มแก้มน้องชายของตัวเองเล่นเพื่อให้ตื่นขึ้นมาเเต่วีก็เเค่ทำท่ารำคาญนิดหน่อยก่อนจะนอนต่อ
"วี ~"
เรียกน้องชายของตัวเองก่อนจะล่วงมือเข้าไปใต้ผ้าห่มหนาของน้องชายเเล้วจับการจี้เอว
"ฮ ฮาฮ่าๆๆ อึก ตื่นเเล้วๆ ฮาฮ่าๆๆ พอเเล้ว ฮาฮ่าๆ"
"อ่าา พี่คิดถึงเราชะมัด"
แดฮยอนพูดก่อนจะนอนกอดเอวน้องชายไว้เเน่นเเละเเน่นขึ้นเรื่อยๆ
"พอแล้วฮะ ~ เดี๋ยวผมก็ไปโรงเรียนสายกันพอดี"
"โอเคครับ โอเคๆ อ่าา พี่คิดถึงนายย ~"
"พี่นี่เป็นพวกคลั่งน้องหรอไงกันฮะเนี่ย ~"
8 : 00 AM
โรงเรียนโซล
"ตั้งใจเรียนนะครับวี ไว้ตอนเย็นพี่จะมารับเเล้วเราไปกินไอศครีมกัน วีจะชวนเพื่อนมาก็ได้นะ"
"ครับ ~ บะบายย ~"
"แบมแบม ~ วันนี้พี่แดมาส่งวีด้วยยย ~ ไว้ตอนเย็นไปกินไอศครีมกันนะ พี่แดเลี้ยงเอง ^^"
"ตกลงเลย ^^"
"นายด้วยน้า ~ จองกุก"
"โอเคเลย ~"
"เห้ ไม่คิดจะชวนฉันหรอไง?"
"อย่างนายเนี่ยนะ? เมื่อวานฉันยังไม่ได้เคลียร์กับนายเลยนะจิน"
"ก็นายทำตัวเองทำไมล่ะ"
"ซอกจิน!!"
9 : 00 AM
นั่นน่ะหรอ? หลานชายเจ้าของมหาลัยนี้น่ะ
พึ่งมาเรียนหรอเนี่ย? อธิสิทธิ์ชะมัด!
น่าหมั่นไส้!!
เเต่... ฉันว่าเขาน่าตาดีมากเลยนะ
ใช่ๆ หล่อมากเลยล่ะ
ดูมีเสน่ห์สุดๆ ไปเลย
เเต่... นิสัยอาจจะเเย่ก็ได้นะ!
ใช่ๆ นั่นสิ
เสียงนินทาอึกกะทึกครึกโครม ไปทั่วมหาลัยตั้วเเต่วินาทีที่แดฮยอนลงจากรถจนเดินเข้ามาภายในมหาลัย เเดฮยอนที่เข้ามาเพียงเพราะจะมากาปู่ของตัวเองก็เท่านั้น เพราะวันนี้เขายังไม่ได้มาเพื่อเรียน
ปัก!!
"ขอโทษครับ เป็นอะไรหรือป่าว?"
"เดินยังไง!! น เนี่ย"
แดฮยอนเดินชนเข้ากับใครคนนึงที่ข้าง ก่อนจะช่วยประคองคนที่ตัวเองชนจนไปนั่งเล่นอยู่บนพื้น ก้มลงหยิบสมุดหนังสือที่ล่วงลงพื้อเมื่อครู่คืนให้กับเจ้าของ ยิ้มอย่างมีไมตรีเเละของขอโทษอีกครั้งเเละเดินจากไป
ตึกๆ
ตึกๆ
"ต เต้นทำไมกัน ไอหัวใจบ้า!"
To Be Continued…
____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________
หวังเป็นอย่างสูงว่าจะไม่งงกันนะคะ ><
ถ้าเจอคำผิดบอกได้นะคะ ^^ ขอขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์และคนที่เข้ามาอ่านเป็นอย่างสูงคะ
#ฟิคผมไม่เคะ
ความคิดเห็น