คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : As a child
As a child
Ps. รูปไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องจ้า
15 ปีก่อน...
“ แดยอนนนไปเล่นกานนนน ”
“ ยองเเจอย่าเสียงดังเราไม่ชอบ ”
“ เเจขอโทดดด ไปเล่นกานนน ”
“ ก็บอกว่าไม่ชอบเสียงดัง!! ”
“ แดฮยอน! อย่าตะคอกใส่เพื่อนแบบนี้นะ!! ยองแจ ~ ไม่ร้องนะคะ ^^ ”
“ เฮ้อ! แม่ครับแดยอนจะไปสนามเด็กเล่นไม่ต้องให้ใครตามไปนะ ”
“ ฮึก แจไปด้วยยย ”
“ ไม่ต้องตามมาเลย! ”
“ พี่แดวีไปด้วยยย ”
“ เฮ้อ ~ จะมาก็มาเเต่เราน่ะต้องให้ป้าซองจุนมาด้วย เข้าใจใช่ไหม? ”
“ คร้าบบบพี่แด ^^ ”
“ ยอนนน เเล้วเเจอ่า *^* ”
“ จะมาก็มา!! ”
แดฮยอนเดินนำดิ่งออกไปก่อนใครยองแจที่จะวิ่งตามออกมาเเต่โดนคุณนายจองห้ามเอาไว้ก่อนเเล้วบอกว่าเดี๋ยวรอไปพร้อมวีกับป้าซองจุน
คุณนายจองถอนหายใจก่อนจะมองไปยังลูกชายคนโตที่เเสนหัวดื้อของเธอ
สนามเด็กเล่น...
“ น่ารำคาญซะมัด! ”
เด็กน้อยเดินบ่นมาตลอดทางก่อนจะเห็นใครบางคนที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้ชิงช้า กำลังนั่งกอดตุ๊กตาสีส้มพร้อมกับมองไปยังกลุ่มเด็กอีกกลุ่มที่กำลังวิ่งเล่นกันอยู่ที่ลานทราย ถ้าแดฮยอนจำไม่ผิดตุ๊กตาตัวนั้นน่าจะเป็นทิกเกอร์ เด็กคนนั้นดูโตกว่าแดฮยอนนิดหน่อย เเละแดฮยอนเองที่กำลังเดินไปหาเด็กคนนั้นช้า
“ นี่.. ขอนั่งด้วยนะ ”
เด็กคนนั้นหันมามองเเต่ก็ไม่ยิ้มหรือพูดอะไรเลยแถมกอดตุ๊กตาสีส้มเอาไว้เเน่นกว่าเดิม เเถมยังมีสีหน้าและดวงตาที่แสนเศร้าจนเเดฮยอนรู้สึกได้
“ ทำไม.. ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย? พึ่งย้ายมาใหม่หรอ? ”
เด็กคนนั้นก็ยังคงไม่ตอบอะไรกลับมาอยู่ดี เเต่เเววตาดูเปลี่ยนไปเล็กน้อย..
เหมือนแปลกใจอะไรบางอย่าง
“ชอบทิกเกอร์หรอ?”
แดฮยอนยิ้มให้ก่อนจะเริ่มเเกว่งเก้าอี้ชิงช้าไปมาเเต่ก็ยังคงมองอีกคนนึงไม่วางตา
“ อ อืม ”
คำตอบที่เเสนแผ่วเบาเเต่ก็ดังพอที่แดฮยอนจะได้ยิน
“ แดยอนนนนนน / พี่แดวีมาเเล้วววว ”
“ คุณหนูคะ อย่าวิ่งกันสิคะ เดี๋ยวล้มนะค่ะ ”
เฮ้อ ~ ความวุ่นวายมาอีกแล้ว
“ นี่... พรุ่งนี้ไว้มาเล่นด้วยกันนะ ”
แดฮยอนพูดก่อนจะหยิบช็อกโกแลตในกระเป๋ากางเกงที่แดฮยอนแอบคุณแม่ไปซื้อมา ส่งมันให้กับเด็กคนนั้น
เด็กคนนั้นมองงงๆก่อนจะรับมันเอาไว้เเล้วเอาหน้าซุกกับทิกเกอร์ แดฮยอนเห็นภาพดังกล่าวก็ถึงกับอมยิ้มในความน่ารักของอีกคน
อาย... หรือป่าวนะ?
ก่อนจะวิ่งมาหาน้องชายของตัวเองโดยมียองแจจับเเขนเสื้อเเดฮยอนเอาไว้
“ ป้าซองจุน... แดยอนเบื่อแล้ว วี ~ กลับบ้านไปดูการ์ตูนเถอะ ”
“ แต่... เเจพึ่งมาถึงเองนัายอนนน ”
“ ป้าซองจุนไปส่งยองแจที่บ้านทีนะครับ ”
“ ไม่อาววว แจจะไปเล่นที่บ้านยอนนนน ”
“ เฮ้อ! ตามใจ!! วี ~ กลับบ้านกัน ”
แดฮยอนพูดก่อนจะจับมือน้องชายของตัวเองเดินกลับบ้านพร้อมกับยองแจที่วิ่งดุ๊กๆตามแดฮยอนไปติดๆ โดยมีป้าซองจุนเดินตามเด็กๆไปอีกที
เด็กคนนั้นเงยหน้าขึ้นมาจากทิกเกอร์มองตามเด็กที่ให้ช็อกโกแลตกับตนก่อนจะยิ้มออกมา เเม้จะเป็นเพียงเเค่รอยยิ้มบางๆ ที่เกิดขึ้นจากความดีใจก็ตาม
“ ยงกุกกลับบ้านกันเถอะ... ”
พี่ชายฝาแฝดของตนเองที่พึ่งไปเล่นกับเด็กอีกกลุ่มมา เนื้อตัวมอมเเมมเสื้อผ้าเลอะฝุ่นยิ้มให้กับน้องชายตัวเองก่อนจะชวนกันกลับบ้าน
“ น นัม วันนี้ กุก ม มีเพื่อนเเล้วนะ ”
เดิมตามหลังพี่ชายฝาแฝดของตัวเองไปพร้อมกับพึมพำอะไรบางอย่างที่ยงนัมฟังไม่ได้ยิน เพราะไม่ได้ตั้งใจจะฟังด้วย
ถ้าจะบอกว่าเป็นเพื่อนจะได้หรือป่าว?
เเต่ถ้าเป็นเด็กคนอื่นคงไม่สนใจ ไม่คุยด้วยตั้งเเต่ที่เขาไม่ตอบตอนแรกแล้ว ส่วนใหญ่ทุกคนก็มักจะไปเล่นกับยงนัมกันหมด ไม่ค่อยมีใครสนใจยงกุกหรอก
เพราะยงกุกขี้อาย... และพูดช้า
เเละยังคุยไม่เก่งหรือยิ้มง่ายเหมือนกับยงนัม
เเต่ว่านะ? ยังไม่ได้ถามชื่อเลย
เเต่... เด็กสองคนนั้นเรียกว่าอะไรนะ?
แดยอนหรือป่าวนะ?
“ แดยอนนน ที่สนามเด็กเล่นยอนคุยกับใคร? ”
“ ...วี ~ ง่วงยังครับ เดี๋ยวพี่พาไปนอนนะ ”
“ งื้มม ~ วีง่วง พี่แดวีอยากนอน ”
“ ยอน... ตอบเเจก่อนนน แจไม่ชอบบบบ ยอนไปเล่นกับเด็กนั้นทำมายยย ”
“ เราเคยบอกยองเเจเเล้วนะ ว่าเราไม่ชอบคนเสียงดัง ”
“ แจไม่ได้เสียงดางงงง ”
“ ป้าซองจุนพายองแจกลับบ้านเถอะครับ ผมจะพาวีไปนอน ”
“ มายยยยเเจจะนอนที่นี้! ยอนนนน ”
“ คุณหนูยองแจกลับบ้านก่อนนะคะ มันดึกเเล้ว ”
“ หนูยองแจ ~ คุณแม่มารออยู่ข้างล่างเเล้วนะ ”
“ หม่ามี๊มาเเล้วววว ”
คุณนายจองขึ้นมาหาเด็กที่บนห้องก่อนจะให้ซองจุนพายองแจลงไปหาคุณนายยูข้างล่าง จริงๆคุณนายยูมาถึงได้สักพักนึงเเล้วเพียงเเต่กำลังคุยกันอยู่ตามภาษาผู้ใหญ่นานไปหน่อย
“ แดฮยอน... มาเดี๋ยวแม่พาน้องไปนอนเอง ”
“ ไม่เป็นไรครับแม่... คืนนี้ผมจะนอนกับน้อง ”
“ งื้มม ~ พี่แดสัญญาว่าจะเล่านิทานให้น้องวีฟังฮะ ”
วันต่อมาแดฮยอนขอเเม่ออกมาที่สนามเด็กเล่นอีกครั้ง เเต่ครั้งที่ไม่มีวีหรือยองแจมาด้วย วีไม่สบายเพราะเมื่อวานน่าจะโดนแดดเเรงไป เลยทำให้เป็นไข้แดด วีเริ่มมีอาการตั้งเเต่เมื่อคืนเเล้ว เเต่ตอนนี้ก็ดีขึ้นแล้ว ส่วนยองแจปกติสายๆก็จะมาที่บ้านเเล้ว เเต่วันนี้ไม่มาก็ดีเหมือนกัน ไม่วุ่นวายดี
เด็กตัวเล็กเดิมไปเรื่อยๆพร้อมกับมองไปยังชิงช้าอันเดิม เพื่อดูว่าเด็กคนนั้นมาหรือป่าว?
มาจริงๆด้วย ^^
“ นี่... ชื่ออะไรน่ะ เราชื่อแดยอนนะ ”
“ ย ยงกุก ”
“ ยินดีที่ได้รู้จักนะ... ยงกุก ”
เด็กคนนั้นไม่ตอบเพียงเเค่พยักหน้าน้อยๆเเล้วหันไปสนใจทิกเกอร์ของตัวเองเหมือนเดิม
“ ยงกุก... กินไอศครีมไหม? เดี๋ยวเรามานะ ”
แดฮยอนไม่ได้ฟังคำทักท้วงของอีกคนก็จะวิ่งหายไปสักพักนึงเเล้วกลับมาพร้อมกับไอศกรีมสองโคน
“ เราไม่รู้ว่ายงกุกกินรสอะไร? เราเลยเลือกรสคุกกี้เเอนด์ครีมมาให้เพราะมันเป็นรสที่เราชอบ ”
“ ข ขอบคุณ ”
มือข้างนึงกอดตุ๊กตาทิกเกอร์เอาไว้เเน่ก่อนจะใช้มืออีกข้างนึงยื่นมาหยิบไอศครีมจากแดฮยอนไป
ลิ้นเล็กลองเลียที่เนื้อไอศครีมนุ่มลิ้นความเย็นเเผ่ซ่านไปทั่วทั้งปาก
“ อร่อยไหม? ”
แดฮยอนถามพร้อมกับใบหน้าที่ดูดจะตื่นเต้นมากในการรอคำตอบของอีกคน
“ อืม... รสไหนก็อร่อยเหมือนกันหมดแหละ ถ้าเข้าปากแล้วน่ะ ”
ลิ้นจระเข้.. หรือเป็นคนกินง่ายเนี่ย(−_−;)
“ ทิกเกอร์!!! ”
อยู่ๆ ก็มีสุนัขจรจัดที่ไหนไม่รู้วิ่งมาคาบทิกเกอร์ของยงกุกไปพร้อมกับวิ่งไปแล้ว
แดฮยอนไม่รู้เลยว่าตัวเองไปเอาความกล้าขนาดนี้มาจากไหน รู้เพียงเเค่ว่าพอเห็นว่าสุนัขตัวนี้คาบทิกเกอร์ของยงกุกวิ่งมาขาของตัวเองก็วิ่งออกมาเเบบไม่คิดชีวิตพร้อมกับทิ้งไอศครีมในมือที่ยังไม่ได้กินเลยด้วยซ้ำ วิ่งมาแบบไม่ได้คิดอะไรเลยจริงๆ พอตามมาทันตอนนี้สุนัขตัวนั้นหันมาเเง่งเขี้ยวขู่ใส่ดูไม่เป็นมิตรด้วยอย่างเเรง แดฮยอนเม้นปากเเน่นก่อนจะมองหาอะไรข้างทางที่พอจะปาใส่ให้มันหนีไปได้บ้าง แต่พอหันหน้ากลับมาอีกทีสุนัขตัวนั้นที่ตัวค่อนข้างจะใหญ่นิดหน่อยนั่น วางทิกเกอร์แล้วเเต่วิ่งพุ่งเจ้าใสอย่างจังพร้อมกับกัดเข้าที่ข้อมือของแดฮยอนเต็มๆเพราะแดฮยอนยกเเขนขึ้นมาบังหน้าตัวเองเอาไว้ตอนสุนัขกำลังจะพุ่งใส่ แดฮยอนหงายหลังล้มลงกับพื้นเพราะเเรงที่สุนัขตัวนี้พุ่งเข้าใส่อย่างจังเเบบไม่ทันให้ตั้งตัว ความรู้สึกเจ็บแปล๊บที่ข้อมือก่อนที่จะร้องไห้ออกมา
“ คุณหนู!! / แดยอน!! ”
ป้าซองจุนที่รีบตามคุณหนูของตัวเองออกมาแต่ดูเหมือนว่าจะช้าไปตอนนี้คุณหนูขอเธอกำลังโดนสุนัขตัวนั้นกัด พอเธอวิ่งเข้าไปสุนัขตัวนั้นก็วิ่งหนีหาไป เหลือเเต่คุณหนูของเธอที่ร้องไห้งอแงอยู่เเต่กลับลุกขึ้นไปหยิบตุ๊กตาที่นอนแอ้งแม้งอยู่บนพื้น หยิบมันขึ้นมาก่อนจะร้องไห้ต่อพร้อมกับเลือดที่เริ่มไหลออกมาเยอะขึ้นจากปากแผลที่ท่าจะลึกพอตัว ยองแจที่พึ่งเเวะไปหาแดฮยอนบ้านเเต่ป้าซองจุนบอกว่าแดฮยอนออกมาที่สนามเด็กเล่นยองแจเลยขอตามมาด้วย จนมาเห็นแดฮยอนกำลังโดนสุนัขตัวนั่นกัดอยู่ และพอเห็นอีกว่าทั้งๆที่แดฮยอนกำลังร้องไห้อยู่แท้ๆแต่ก็ยังลุกขึ้นไปหยิบตุ๊กตานั่น ที่ยองแจจำได้ดีว่ามันเป็นของเด็กคนเมื่อวานที่แดฮยอนไปเล่นด้วย!!
ป้าซองจุนรีบไปแดฮยอนขึ้นมาเพื่อจะพาไปที่บ้านเเละเอารถออกไปโรงพยาบาลแต่แดฮยอนกับบอกว่าให้ไปที่สนามเด็กเล่นก่อน ตอนเเรกป้าซองจุนจะไม่ทำตามเพราะเลือดไหลออกมาเยอะกว่าเดิมเรื่อยๆเเล้ว เเต่ก็ไม่อาจปฏิเสธคำขอของคุณหนูตัวเองได้
“ ฮึก ร เราเอา ฮึก ทิก ฮืออ มาคืน ฮึก ฮืออ ”
แดฮยอนพูดพร้อมกับคืนทิกเกอร์ให้กับยงกุกที่ตอนนี้ยังคงดูตกใจอยู่ไม่น้อย
ก่อนที่ป้าซองจุนรีบพาคุณหนูของเธอกับบ้าน โดยมียองแจวิ่งตามไปติดๆ เเต่ก่อนที่จะไปยองแจวิ่งมาหายงกุกก่อนจะพูดกับยงกุกว่า
“ ฮึก น นายทำให้แดยอนเจ็บ ฮืออ ฉ ฉันเกลียดนาย ”
กระชากทิกเกอร์ที่อยู่ในมือยงกุกปามันลงกับพื้น ก่อนจะวิ่งตามป้าซองจุนไป
“ ข ขอบคุณ ฮึก ข ขอโทษ ”
พูดเพียงแผ่วเบาแต่อยากให้ใครอีกคนได้ยินมันเพียงเเต่ตอนนี้ไม่อยู่ฟังก็เท่านั้น ก่อนที่น้ำตาหยดใสจะไหลออกมา ยงกุกเม้นปากเเน่นก้มลงหยิกทิกเกอร์ขึ้นมาจากพื้น ใช้เเขนเสื้อเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมา ก่อนจะนั่งลงกับพื้นกอดทิกเกอร์เอาไว้เเน่นพร้อมกับร้องไห้ออกมา
To Be Continued…
__________________________________________________________________________________________________________
เรื่องราว... ของยงกุกกับแดฮยอนตอนเด็กคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ... #ฟิคผมไม่เคะ นะๆเค้าอยากมีเเท็กเป็นของตัวเองบ้าง ><
★ten tativo
ความคิดเห็น