คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : [OS] Separate >HIMDAE
Title : Separate
Pairing : HIMDAE
DAEHYUN PART
เฮ้อ!! นี่ก็ผ่านมา 1 อาทิตย์แล้วสินะ...
กับสิ่งที่ฮยองพูดกับผม...
ผมกำลังคิดอะไรไม่เรื่อยเปื่อย แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องไร้สาระซะทีเดียวหรอกนะ...
มันก็แค่...
“ แดฮยอน เป็นอะไรหรือป่าว?! ช่วงนี้เหม่อๆนะเรา ” ยงกุกขยี้หัวแดฮยอนเพื่อเรียกสติให้คนเป็นน้อง แต่ก็นะ เขาก็พอจะรู้สาเหตุที่ทำให้ จองแดฮยอน เด็กร่าเริงที่แสนพูดมากคนนี้กลายเป็นเด็กไม่ค่อยพูด ไม่ร่าเริง แต่ถึงร่าเริงก็ไม่ได้มาจากใจจริงๆ
“ ป่าวครับ ยงกุกฮยอง... ก็แค่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ” แดฮยอนตอบยงกุกก่อนจะหันกลับไปดูเนื้อเพลงของอัลบั้มใหม่ที่ยงกุกเป็นคนแต่ง แต่เนื้อเพลงเหล่านั้นก็ไม่ได้เข้าหัวเลยสักนิดเดียว
“ ฮยองว่า... เราคงไม่มีสมาธิแล้วล่ะ พักหน่อยมั๊ย?! ” เพียงแค่ยงกุกพูดแค่นั้นอยู่ๆ แดฮยอนก็ร้องไห้ออกมาแต่ไม่ใช่การร้องไห้โวยวายเพียงแค่น้ำตาที่อยู่ๆก็ไหลออกมาจากนัยน์ตากลมใสแบบห้ามไม่อยู่
“ ฮยองก็ไม่รู้จะปลอบเรายังไงหรอกนะ... เพราะเรื่องนี้มันเป็นเรื่องของคนสองคน ”
แดฮยอนเพียงแค่พยักหน้าว่าเข้าใจก่อนก็ก้มหน้าลงซบกับแขนของตัวเองเพื่อให้น้ำตาหยุดไหลแต่ก็ไม่ช่วยอะไรเลยสักนิดเดียว แต่ยงกุกก็พอจะเดาออกว่าเจ้าตัวเล็กยังคงร้องไห้อยู่ ยงกุกก็ทำได้เพียงแค่ลูบหัวแดฮยอนอยู่เงียบๆ ความเงียบอาจจะดีที่สุดแล้วก็ได้ ในตอนนี้...
เมื่อ 1 อาทิตย์ก่อน...
HIMCHAN PART
“ แดฮยอน ฮยองว่า... เราห่างกันสักพักดีกว่ามั๊ย? ”
“ ฮิมชานฮยองพูดแบบนี้... ผ ผมจะปฏิเสธอะไรได้ล่ะฮะ ”
ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงพูดคำนั้นออกไป...
ทั้งๆที่ในใจก็ยังรักแดฮยอนอยู่...
แต่อีกใจก็อยากปล่อยแดฮยอนไป...
ผมไม่เข้าใจตัวเองเลย มันสับสนไปหมด...
“ ฮิมชานฮยอง ผมถามจริงๆเหอะ คิดอะไรอยู่? ทำอะไรนึกถึงใจแดฮยอนมันบ้างมั๊ย? คนที่เจ็บมันไม่ใช่ฮยองคนเดียวหรอกนะ คนที่เจ็บมากกว่ามันคือแดฮยอน จะทำอะไร ฮยองคิดให้ดีๆหน่อย ” ยองแจพูดทิ้งไว้แค่นั้น ให้คนเป็นพี่ได้คิดอะไรต่ออะไรให้ดีๆ ก่อนจะทำอะไรลงไปมากกว่านี้ ให้มันดีขึ้นหรือยิ่งแย่ลง
ลมตอนกลางคืนพัดเข้าแตะที่ผิวกายมันเย็นและหนาวจนรู้สึกได้ เพียงแต่ก็อยากยืนอยู่ตรงนี้ เพื่อคิดอะไรหลายๆอย่าง เขาทำให้แดฮยอนเสียใจ เขาทำให้แดฮยอนร้องไห้เกือบทุกคืน และทุกครั้งที่แดฮยอนร้องไห้ เขาอยากจะเข้าไปกอด ปลอบร่างเล็กว่าไม่เป็นไรและพูดคำนั้นออกไป...
คำว่า ขอโทษ...
คำว่า รัก...
“ คิดอะไรอยู่? ” เสียงทุ้มต่ำของเพื่อนสนิทเรียกฮิมชาน ก่อนจะเดินไปยืนอยู่ข้างๆ มองออกไปยังทิวทัศน์ตรงระเบียงที่ยืนกันอยู่
“ ............................... ” หากแต่ก็ไม่มีคำตอบกลับคืนมา ฮิมชานยังคงเงียบไม่ตอบอะไร ยงกุกที่ได้เป็นคนชอบเซ้าซี้ใครเลยได้แต่ถอนหายใจ แล้วกำลังจะเดินไปที่ครัว
“ ด แดฮยอนเป็นไงบ้าง... ” หากแต่คำถามกลับแผ่วเบาแต่ยงกุกก็ได้ยินมันชัดเจนเป็นอย่างดี
“ อยู่ในห้องทำงาน... ไปหาสิ ” แต่ก่อนยงกุกจะเดินเข้าไปในครัวก็พูดอะไรบางอย่างที่แผ่วเบาไม่ต่างกัน หากแต่กลับชัดเจนจนฮิมชานรีบก้าวเท้าของตัวเองไปที่ห้องทำงานอย่างรวดเร็ว
แดฮยอนกำลังร้องไห้อยู่...
แกร๊ก...
“ ย ยงกุกฮยอง ฮึก ฮิมชานฮยอง ข เขานอนหรือยังฮะ ฮึก ฮยองเค้า ก กินข้าวหรือยัง ฮึก ฮยองเค้าเขาถาม ฮึก ถ ถึงผมบ้างมั๊ยฮะ ฮึก ฮยองเค้าไปยืนตากลม ฮึก ที่ระเบียบอีกหรือป่าว ฮึก ฮือ ”
สิ่งที่แดฮยอนพูดออกมามากมายมันทำให้ผมจุกจนพูดไม่ออก ทั้งๆที่เค้ารักผมขนาดนี้ เป็นห่วงผมขนาดนี้ แต่ผมกลับคิดที่จะทิ้งเขาไป เพียงเพราะความสับสนบางอย่างในจิตใจ อย่างที่ยองแจบอกจริงๆ แดฮยอนเจ็บกว่าผม แต่ผมก็ยังเลือกให้แดฮยอนเจ็บ อย่าบอกนะว่าทุกครั้งนายจะมาที่นี้ ร้องไห้ให้ยงกุกปลอบ
ไม่ต้องคิดอะไรนาน ฮิมชานเดินเข้าไปกอดแดฮยอนจากด้านหลังตอนนี้แดฮยอนร้องไห้จนตัวสั่นไปทั้งตัว ผมรู้สึกผิดเหลือเกิน ผมเกลียดไอความรู้สึกสับสนนั่นจริงๆ ตอนนี้ผมรู้แล้ว รู้แล้วว่าผมรักแดฮยอนมากแค่ไหน ผมจะไม่ทิ้งเค้าให้อยู่เดียวอีกแล้ว
“ ฮยองขอโทษ... รัก ฮยองรักแดฮยอน ฮยองจะไม่ให้ห่างกันอีกแล้ว ฮยองสัญญานะครับ ”
แดฮยอนหยุดร้องไห้ไปสักพักเมื่อได้ยินเสียงผม ก่อนจะร้องไห้หนักกว่าเดิม ผมเลยรีบดึงแดฮยอนที่ฟุบหน้าอยู่กลับโต๊ะเข้ามากอด ตอนแรกแดฮยอนดันผมออกแต่ผมกอดเขาแน่ขึ้น จนแดฮยอนก็กอดผมกลับและร้องไห้หนักกว่าเดิมเข้าไปอีก
“ ไม่เอาน่า... ไม่ร้องแล้วนะครับ เดี๋ยวตาบวมนะ... ” ฮิมชานพูดพลางดึงแดฮยอนออกจากอ้อมกอดให้มามองหน้ากัน ตาของแดฮยอนแดงจนเห็นได้สัก จมูกก็แดง แสดงว่าร้องไห้ได้สักพักแล้วสินะ พึ่งมาบอกกันนะ บังยงกุก
“ ฮึก พ เพราะใครเล่า ฮือ ที่ทำให้ ผ ผมร้องไห้อ่ะ ฮึก ” ไม่พูดอย่างเดียวตบท้ายด้วยทุบเข้าที่อกฮิมชานอย่างแรงหนึ่งที
“ อ โอ๊ย มันเจ็บนะครับ แดฮยอนอาา ” ฮิมชานทำหน้าอ้อนแดฮยอนก่อนจะจับมือข้างที่ทุบอกตัวเองมาจุ๊บทีนึง
“ อื้อ ผมเจ็บกว่าอีก ยังไม่พูดเลย!! ” ก่อนจะเดินมือของตัวเองออก แดฮยอนลุกขึ้นกำลังจะเดินไปยังประตู เพื่อออกไปจากห้อง ก่อนทีมือจะถึงลูกบิดของประตูก็โดนฮิมชานดึงกลับเข้ามากอดอีกรอบ
“ เจ็บมากสินะครับ? ฮยองขอโทษ... ดีกันนะครับ ฮยองรักเรามากนะแดฮยอน ”
“ อ อื้อ รู้แล้วปล่อยก่อนจะไปล้างหน้า จะนอนแล้วด้วยง่วง ”
“ ป่ะ!! เดี๋ยวฮยองล้างหน้าให้ เดี๋ยวฮยองนอนกอดทั้งคืนเลย ”
“ ใครเค้าขอกันเล่า!! ปล่อยเลยนะ คิมฮิมชาน!!! ”
“ ไม่ขอก็จะทำให้ คิมแดฮยอนห้ามเถียงครับ... ”
(./////__/////.)/ อ ไอ ฮยองบ้า เมื่ออาทิตย์ที่แล้วยังมาขอให้ห่างกันอยู่เลย
ล แล้วนี่อะไร? มาเปลี่ยนนามสกุลคนอื่นเขาได้ไง?
ค ใครเค้าอยากจะใช้นามสกุลคิมกัน...
…SPECIAL PART…
“ น นี่มันชักจะใกล้เกินไปแล้วคิมฮิมชานนนน!! ” แดฮยอนที่หลังจากคืนดีกันกับฮิมชานแล้ว ตอนนี้แทบจะตัวติดกันตลอดเวลา อยู่ข้างนอกนี่ไม่เท่าไหร่ แต่พออยู่หอหรือที่พักเท่านั้นแหละ ทำตัวติดเขาเป็นปิงไปได้ รู้ว่ารักกันแต่มันเยอะไปแล้ว ยิ่งตอนนี้ยิ่งเยอะ!!
“ อะไรอาา ก็ฮยอนบอกว่าหิวแล้วไม่ใช่ฮยองก็ทำกับข้าวให้เราอยู่ไง หื้ม ”
คือ... ไอหิวน่ะมันก็ใช่ แต่... จะทำกับข้าวก็ทำไปดิจะมากอดกันไว้เพื่ออะไรรู้มั๊ย? อยู่ใกล้เตาขนาดนี้ก็ดำพอดีดิผิวเสียหมด(?)
“ ก็ฮยองคิดถึงอา ฟอด หอมแก้มที ” คือแบบมันต้องพูดก่อนค่อยหอมป่ะว่ะครับ? แต่ชั่งเหอะผมชินล่ะ
ไอสองคนในครัวน่ะ ชาตินี้จะได้กินมั๊ยข้าวน่ะ? ---> YG
จะกินกันเองสองคนหรอ? หิวเหมือนกันน่ะ? ---> YJ
ฮยองทำอะไรกันเนี่ย? อายเด็กบ้าง ---> ZL
....... #ยิ้ม ---> JU
…FIN…
___________________________________________________________________________
รูปที่นำมาลงเพียงเเค่เพิ่มความฟินมิเกี่ยวกับเรื่องราว งิ
อย่าอะไรกับไรท์เลย #วิ่ง
Fly
ความคิดเห็น