คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : SENTIMENT BangDae or LoDae??
Title : SENTIMENT
Pairing : BangDae or LoDae ??
Note : อย่าว่างั้นงี้เลย ไรท์คิดชื่อตอนไม่ออกเอาไปก่อนแล้วกัน #วิ่ง ขอโทษที่ไรท์หายนานไปน้า .//. อย่าทิ้งไรท์ไปน้า #กอดขา
บางครั้งความรักก็ทำร้ายใครหลายๆคน…
ความรู้สึกเองก็เช่นกัน...
ที่สามารถทำให้ใครต่อใคร...
เจ็บปวดได้ไม่ต่างกัน...
เพราะหวั่นไหวความรู้สึกเพียงนิด...
ที่ทำให้ใครบางคนต้องเจ็บ...
ทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไรผิด...
หลังจากวันนั้น...
ที่ผมได้อ่านข้อความของจุนฮงที่เด็กนั้นส่งมาให้วันที่ยงกุกสัญญากับผมว่าจะบอกกับคนอื่นๆเรื่องความสัมพันธ์ของเรา ใช่ผมรักยงกุกแต่ผมยอมรับว่าผมก็รักเด็กนั่นไปแล้วเหมือนกันถึงจะไม่เท่ายงกุกก็เถอะ แต่ผมก็อดรู้สึกผิดไม่ได้อยู่ดี ที่ทำร้ายจิตใจของเด็กนั่น...
ผมทั้งรู้สึกผิดเรื่องของจุนฮงแต่ก็ดีใจเรื่องที่ยงกุกจะบอกกับทุกคนเรื่องของเรา แต่มันก็เป็นความสุขเพียงไม่นาน เมื่ออยู่ๆยงกุกหายไปสองวันติดต่อไปได้และยงกุกก็ไม่คิดจะติดต่อกลับมาด้วย จนวันนี้ที่ผมมามหาลัยเองเพราะยงกุกไม่ได้ไปรับรับแล้ว แต่ภาพที่ผมเห็นอยู่ตรงหน้าก็คือ... ยงกุกกำลังโอบจีอึนอยู่หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน ทุกคนก็นั่งอยู่ที่โต๊ะด้วยเหมือนกัน ทั้งยองแจและฮิมชานเองก็ด้วย
ถ้าถามว่าจีอึนคือใคร...
เธอคือแฟนเก่าของยงกุก...
เธอเป็นผู้หญิงที่สวยและน่ารักนิสัยดี...
เพียงแต่ก็เลิกกันไปแล้วและผมคือคนรักของยงกุก ตอนนี้!!
ถึงจะไม่ได้เปิดเผยให้ใครได้รู้ก็เถอะ...
ยกเว้นเด็กนั่น... ชเว จุนฮง
ผมพยายามฟื้นยิ้มให้ได้มากที่สุด และทำตัวเป็นปกติมากที่สุดเท่าที่จะทำได้แต่เอาจริงๆมันไม่ง่ายเลย ความรู้สึกมากมายที่ตีกันอยู่ภายในหัวจนสับสนไปหมด อยากจะโวยวายถามว่านี่มันอะไรแต่ก็คงไม่ได้ในเมื่ออีกฝ่ายไม่เคยที่จะบอกใครเรื่องของเรา และผมจะทำอะไรได้...
ในเมื่อคนใจร้ายตรงหน้าไม่เคยให้เขามีสิทธิ์เป็นเจ้าของ...
รู้สึกแย่... ไม่อยากอยู่ตรงนี้ ใครก็ได้ ช่วยพาออกไปจากตรงนี้ที
ก็ทำได้เพียงอ้อนวอนภายในจิตใจบอกใครไม่ได้ ผมพยยามไม่อยากรับฟังสิ่งรอบข้างแต่ก็เป็นไปไม่ได้เพราะผมไม่ยินทุกคำพูดของยงกุกเป็นอย่างดี
กลับมาคบกันแล้ว...
รักจีอึนจะไม่ปล่อยไปอีกแล้ว...
แล้วผมล่ะ ยงกุกไม่รักผมแล้วหรอ?
อะไรกันที่ทำให้ยงกุกเปลี่ยนไปได้ภายในสองวันแบบนี้...
หรือเพราะเขาไม่เคยรักผมเลย...
ก็แค่พูด... ว่ารักกันก็เท่านั้น
พอคิดแบบนี้ก็รู้สึกเหมือนจะร้องไห้ขอบตาเริ่มร้อนขึ้นเรื่อยๆจนรู้สึกได้ว่ามีนน้ำตามาคลออยู่ที่ดวงตาแล้วยิ่งก้มหน้าอยู่ น้ำตายิ่งรวมตัวกันมากขึ้นจนไหลออกมาจากนัยน์ตากลมโตสวยจนได้
“ พี่แดฮยอน... ไม่เอาน่า เดี๋ยวผมพาไปเที่ยว ไม่งอแงนะคับ ”
เสียงของคนที่แดฮยอนไม่คิดด้วยซ้ำว่าจะได้ยินไม่คิดด้วยซ้ำว่าจะ... ยอมมาเจอกันอีก
แถมยังมาช่วยกัน... ในเวลาแบบนี้อีก
ขอบคุณนะ... จุนฮง
“ อ่าว แดฮยอนเป็นไรร้องไห้ทำไม ไอเด็กนี่ทำไรแก!! ”
ยองแจที่ตอนแรกพึ่งสังเกตว่าทำไมแดฮยอนเงียบๆไป และพึ่งเห็นว่าเพื่อนของตัวเองร้องไห้ ซึ่งแดฮยอนไม่เคยร้องไห้ให้ใครเห็นง่ายๆ
“ ยองแจอา ใจเย็นสิคับ... ให้เขาคุยกันไป ”
ฮิมชานบอกกับแฟนตัวเล็กของตนเองก็นะ ยองแจเห็นอย่างงี้รักเพื่อนมาก โดยเฉพาะ จองแดฮยอน คนนี้ ใครก็ห้ามทำให้เสียใจเด็ดขาด
“ คิมฮิมชาน!! นี่กำลังหาว่าเค้ายุ่งเรื่องคนอื่นหรอ!! ”
“ ไม่ใช่คับ!! ยองแจฟังฮิมก่อน ใจเย็นหน่อยสิ... ”
ฮิมชานพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งทำให้ยองแจยอมใจเย็นลงบ้างเพราะนานๆทีฮิมชานจะมาโหมดจริงจัง ซึ่งมันน่ากลัวนะจะบอกให้
“ ไม่มีอะไรคับ พี่ยองแจ... แค่เข้าใจผิดนิดหน่อยคับ เป็น คนรักกัน ก็มีทะเลาะกันเป็นธรรมดา ”
เจลโล่พูดพลางมองไปที่ยงกุกที่ทำหน้านิ่งเหมือนไม่สนใจแต่เขารู้ว่าพี่ยงกุกคนนี้กำลังหงุดหงิด ก่อนจะขว้างมือของแดฮยอนให้เดินไปด้วยกัน โดยไม่ได้สนใจสายตาของยงกุกที่ส่งมาด้วยซ้ำ ใช่... ยงกุกกำลังไม่พอใจที่ของๆตัวเอง ถูกคนอื่นแย่งไป...
ต่อหน้าต่อตา...
ทำไงได้ในเมื่อผมถอยให้พี่แต่พี่ไม่คิดจะดูแลพี่แดฮยอนให้ดี...
ผมก็จะมาเอาพี่แดฮยอนไปต่อให้พี่แดฮยอนไม่รักผมก็ตาม...
“ ขอบคุณนะ... เจลโล่ ”
ตอนนี้จุนฮงพาผมออกมาจากมหาลัย พามานั่งอยู่ที่ลานสนามเด็กเล่นใกล้ๆกับคอนโดของผมที่เป็นของผมจริงๆไม่ใช่ของยงกุกหรือที่เคยอยู่กับจุนฮง เป็นคอนโดที่ผมซื้อเอาไว้ตอนที่มาเรียนต่อที่มหาลัยนี้ แต่แค่ไม่ได้เข้าไปอยู่ก็เท่านั้น นานๆทีบางครั้งที่จะกลับไปนอน ดูท่านวันนี้คงต้องกลับไปแล้วล่ะ อย่างว่าถ้าจะให้เรียนต่อก็คงไม่รู้เรื่องอยู่ดี
Rrrrrrr Rrrrrrr
YongGuk
“ ไม่รับหรอคับ? ”
“ ไม่จำเป็นหรอก... ”
แล้วก็กลับไปเงียบเหมือนเดิมไม่ชอบเลย มันทำให้รู้สึกอึดอัด เด็กนี่ก็คงน่าจะรู้สึกด้วยเหมือนกัน
“ ขอโทษนะ... ”
ตัดสินใจพูดออกไปในสิ่งที่ควรจะพูดตั้งนานแล้วเพียงแต่ไม่กล้าพอแล้วไม่เจอเด็กนี่ด้วย เขาแค่อยากขอโทษแบบต่อหน้า ไม่ใช่ในโทรศัพท์หรือข้อความ
“ ให้โอกาสผม... ให้ได้ดูแลพี่อีกครั้งได้มั๊ย? แค่ในยามที่พี่อ่อนแอและไม่เหลือใคร ”
“ พี่ไม่อยากเห็นแก่ตัว... ไม่อยากทำให้นายต้องเจ็บอีก ”
“ แต่ถ้าผมพร้อมที่จะเจ็บล่ะ... ”
ผมพูดพลางเช็ดที่แก้มใสซึ่งตอนนี้มีน้ำตาไหลลงมาอยู่ พี่แดฮยอนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเอง...
กำลังร้องไห้...
ทั้งๆที่ทำให้ผมเจ็บมาก...
แต่ก็ปล่อยไปได้จริงๆ...
คนนี้ๆ จะไม่ปล่อยไปอีกเด็ดขาด...
_____________________________________________________________________________________
ร่างทั้งสองร่างที่ตอนนี้กำลังเกี่ยวกระหวัดกันอยู่บนเตียง เสื้อถูกถอดออกไปตามอารมณ์ที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆของทั้งสองคน ภายในห้องของแดฮยอน บนเตียงของแดฮยอนที่ๆยงกุกไม่เคยได้มาด้วยซ้ำ แต่แดฮยอนกับยอมให้ใครบางคนเข้ามาได้ง่ายๆ รวมทั้งเข้ามาภายในจิตใจด้วย เขากำลังทำร้ายจุนฮง กำลังให้ด้านอ่อนแอของตัวเองทำร้ายจุนฮงอีกครั้ง...
กำลังถลำลึกกันมากขึ้น มากเกินไปกว่าตอนที่เป็นคนรักกันด้วยซ้ำ
แต่ก็ห้ามไม่อยู่อีกแล้ว ทั้งสองคนมีอะไรกันทั้งๆที่ไม่ได้เป็นอะไรกันด้วยซ้ำ แต่... แดฮยอนกลับรู้สึกดียิ่งกว่าอยู่กับยงกุก เพราะอะไรกันนะหรือเพราะว่าจุนฮงให้ความรักกับเขา และยงกุกให้เพียงแค่ร่างกาย อย่างงั้นหรือป่าว?
“ แดฮยอนคับ ตื่นได้แล้ว... ”
จุนฮงพูดพลางกอดคนตัวเล็กไว้แน่น ถ้าบอกว่าตอนนี้เขามีความสุขก็ถูกไม่ใช่เพราะเรื่องอย่างว่าเพียงแต่เขาก็พอจะดูออกว่าแดฮยอนไม่ได้แค่หวั่นไหวกับเขาแน่นอน
ยิ่งตอนนี้ ยิ่งมั่นใจ...
“ อ อื้อ จะนอนอา... อืม ”
แดฮยอนพูดด้วยเสียงงัวเงียก่อนจะดิ้นนิดหน่อย แล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงนอนต่อ
“ ถ้านอนต่อ... จะไม่ได้นอนอย่างเดียวนะคับ แดฮยอนอา... ”
เจลโล่พูดพลางคอยๆดึงผ้าห่มที่คลุมคนตัวเล็กออก ค่อยๆดึงลงมาเรื่อยๆ ก่อนจะเห็นใบหน้าหวานที่ตอนนี้จมลงไปในหมอนเกือบครึ่ง ค่อยๆดึงลงมาเรื่อยๆ จนเห็นต้นคอที่เมื่อคืนนี้เขาได้ทำรอยทิ้งไว้ ดึงลงมาเรื่อยๆ จนหมั่นเขี้ยวดึงผ้าห่มออกหมดทีเดียว ทำให้คนตัวเล็กที่ตอนนี้ไม่มีอะไรปกคลุมร่างกายเลย แม้กระทั่งเสื้อผ้า...
“ ไอเด็กบ้าาา!!! ”
แดฮยอนที่พึ่งนึกได้ว่าตัวเองโป๊อยู่ก็ตะโกนลั่นก่อนจะ...
โครม!!!
ถีบเจลโล่หงายหลังตกเตียงตีลังกาหลังหมุนไปสามรอบได้(?)
“ แดฮยอนอา... ”
“ นี่!! ทำไม่ไม่เรียกว่าพี่ห๊ะ!!! ”
“ ก็ไม่ได้เป็น น้อง แต่เป็น ผัว นี่คับ ”
“ อ อะ ไอเด็กบ้า!!! ”
“ แดฮยอน!! อย่าพึ่งขยับนะ ท่านี้เอ็กซ์มากคับ ”
ไม่พูดอย่างเดียว ไอเด็กนี่มันหยิบมือถือของมันขึ้นมาถ่ายผม คือสภาพผมนี่ที่ไม่ต่างอะไรกับนางเอกAV(?)
“ ชเว จุนฮง!!!! ”
_____________________________________________________________________________________
คุณว่ามั๊ย? บางทีเวลาแห่งความสุขในก็หายไปเร็วแบบที่เราไม่ทันได้ตั้งตัวเหมือนกัน...
สรุปที่ผมของโอกาสจากแดฮยอนไปเขาก็ยังปฏิเสธผมอยู่และบอกเพียงว่าเขาไม่อยากทำให้ผมเจ็บปวดเพราะไอความรู้สึกไม่แน่ใจของแดฮยอนเอง หลังจากนั้นผมก็ชวนแดฮยอนไปเที่ยวบ้าง ไปในที่ๆมีเราแค่สองคน ทุกๆอย่างเหมือนจะผ่านไปได้ด้วยดี เหมือนเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีของเรา
แต่มันไม่ใช่...
วันที่ผมชวนแดฮยอนไปเที่ยวเอาจริงๆ วันนั้นแหละคือวันที่ผมจะขอแดฮยอนคบอีกครั้ง แต่แดฮยอนก็ไม่มา บอกผมแค่ว่า...
ยงกุกโดนจีอึนบอกเลิก... เขาต้องการฉัน
แล้วผมล่ะ... ผมก็ต้องการแดฮยอน
ไม่ต่างไปจากเขาเลยนะ...
ผมต้องการแดฮยอนมากกว่าเขาด้วยซ้ำ...
ทำไมแดฮยอนไม่คิดจะมองมาที่ผมบ้าง...
_____________________________________________________________________________________
“ ยงกุก พอสักที กินไปแล้วมันช่วยให้อะไรดีขึ้นมั๊ยห๊ะ!! ”
“ อย่ามายุ่ง!! จะไปแรด!! จะไปร่าน!! ที่ไหนก็ไป!!! ”
ยงกุกที่กำลังหงุดหงิดที่ถูกจีอึนบอกเลิกก็เลยเผลอพลานใส่แดฮยอนที่ไม่ได้เกี่ยวอะไรด้วย
ไม่สิ... เกี่ยวเต็มๆ เพราะตอนนี้ที่หงุดหงิดยิ่งกว่าคือ จอง แดฮยอน
“ ย ยงกุก... ”
ความน้อยใจมากมายที่แดฮยอนมีต่อยงกุก ถ้าถามว่ายังรักยงกุกอยู่มั้ย เขาก็กล้าพูดได้เต็มบอกว่ารัก รักมากที่สุด เพียงแต่... ตอนนี้ใจเขามีใครอีกคนมีแทนที่ของยงกุกไปแล้ว
แดฮยอนที่ไม่อยากทะเลาะกับยงกุกอีกพอกันทีกับการที่ต้องร้องไห้ พอกันทีกับการแคร์คนที่เขาไม่เคยคิดจะแคร์เรา ถึงเวลาที่เขาควรจะเป็นฝ่ายเข้าหาจุนฮงสักที เด็กนั่น... เหนื่อยเพื่อเขามากเกินไปแล้ว ไม่ต้องทำอะไรเพื่อเขาอีกต่อไป เพราะต่อไปนี้เขาจะทำเพื่อจุนฮงเอง ไอเด็กบ้า...
แดฮยอนกำลังจะเดินออกไปจากประตูแต่ก็โดนยงกุกกอดเอาไว้ เขายอมรับว่าอ้อมกอดของยงกุกอบอุ่นมากเป็นอ้อมกอดที่เขาโหยหามาตลอดแต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว ไม่ใช่อีกต่อไป...
“ อ อย่าไป ฮยอน อย่าทิ้งกุกไป... กุกรักฮยอน ฮึก กุกขอโทษ ”
อยู่ดีๆยงกุกก็ร้องไห้ออกมาซึ่งเขาไม่เคยร้องไห้ให้ผมเห็น ยงกุกร้องไห้เพราะผมอย่างงั้นหรอ?
เขารักผมเหมือนกับที่ผมรักเขาใช่มั๊ย?
เขารักผมใช่มั๊ย?
ผมไม่ได้คิดไปเองใช่มั๊ย?
“ เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะ ฮยอน... กุกขอโทษ ”
ยงกุกกอดแดฮยอนแน่นยิ่งขึ้นคล้ายกับว่าแดฮยอนกำลังจะจากเขาไป กำลังจะทิ้งเขาไป...
“ ฮึก ข ขอโทษ ฮยอนรักเด็กนั่น ฮึก รักเด็กนั่นไปแล้ว... ”
“ ไม่!! ฮยอนยังรักกุก ฮยอนแค่หวั่นไหว ฮยอนรักกุก!!! ”
ยงกุกพูดพลางผลักแดฮยอนติดกับประตูอย่างแรงโดยจับแดฮยอนให้หันหน้ามามองกัน
ตอนนี้ยงกุกเหมือนคนขาดสติที่กำลังคลั่งไม่มีผิด ยงกุกจับแดฮยอนเขวี้ยงลงกับพื้นของห้องรับแขก ก่อนจะเดินไปหยิบมีดในครัว แดฮยอนเห็นท่าไม่ดีจะวิ่งไปที่ประตูก็คงหนีไม่ทันแน่ๆแดฮยอนเลยรีบโทรหาจุนฮง โชคดีที่จุนฮงรับสายทัน แต่ก็ยังไม่ได้เล่ารายละเอียดให้ฟังเพียงแค่บอกว่า ให้มาช่วยที ยงกุกกำลังแย่...
เขาก็พอจะรู้ว่าสิ่งที่เขาขอมันอาจจะมากเกินไปและทำให้เด็กนี่เจ็บปวดอีกแล้วก็ได้...
ขอโทษนะ... จุนฮง
ฉันขอโทษ...
_____________________________________________________________________________________
หลังจากนั้น...
ผมก็พยายามคุยกับยงกุกว่าผมจะไม่ทิ้งยงกุกไปโชคดีที่ยงกุกยองฟังผม เขาวางมีดลงแล้วกอดผมแน่โดนไม่ยอมปล่อยผมเลย ตอนนี้ยงกุกดูเหมือนเด็กน้อย ที่กำลังกลัวของเล่นของตัวเองหายไปไม่มีผิด จากนั้นสักพักนึงยงกุกก็หลับไปจุนฮงก็มาผมก็เล่าอาการให้จุนฮงฟัง และโทรหาพี่ยงนัมด้วย พี่ยงนัมเลยบอกว่าจะพายงกุกไปรักษาที่อเมริกา แต่ยงกุกจะอาละวาดทุกครั้งถ้าไม่เห็นผมอยู่ใกล้...
จุนฮงเข้าใจผม เขาเองก็สงสารยงกุกไม่ต่างไปจากผมเหมือนกัน...
พี่ยงนัมเล่าให้ผมฟังเรื่องตอนที่ยงกุกยังเด็กๆอยู่ มันทำให้รู้... ว่ายงกุกอ่อนไหวและปลอบบางยิ่งกว่าผมด้วยซ้ำ ผมไม่อยากทิ้งเขา ผมทิ้งเขาไม่ได้ ไม่ใช่เพราะว่าสงสารแต่เพราะคำเดียวคำว่ารัก
ผมบอกกับจุนฮงไปถึงเรื่องที่ผมได้ตัดสินใจที่จะไปอยู่ดูแลยงกุกซึ่งจุนฮงก็เขาใจผม เด็กนั่นดูหงอยไปนิดหน่อย ผมเลยตัดสินใจพูดในสิ่งที่เด็กคนนี้อยากฟังจากปากผมสักครั้ง
“ รักนะ จองแดฮยอนรักชเวจุนฮง รักมากที่สุด... ”
“ แค่คำนี้แหละคับ... ที่ผมอยากได้ยิน ”
“ ฉันไปนะ ลาก่อนเจลโล่... ”
“ ผมจะไปกับแดฮยอนด้วย... ผมบอกครอบครัวไว้แล้วที่จะไปเรียนต่อที่นั่น ”
“ แต่... ฉันไม่อยากรั้งนายไว้ ถ ถ้ายงกุก ไม่หายล่ะ ”
“ แดฮยอนก็ดูแลพี่ยงกุกไปสิ... ส่วนผมจะดูแลแดฮยอนเอง ”
“ ได้ไงกัน... ฉันก็จะดูแลนายด้วยนั่นแหละ เดี๋ยวก็น้อยใจพอดี... ”
“ จะยังไงก็ได้คับ แค่ได้อยู่กับแดฮยอนก็เพียงพอแล้ว... ”
อยากจะดูแปลกแต่นี่แหละความสัมพันธ์ของพวกเราในปัจจุบัน ยงกุกอาการเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆตามลำดับ มันอาจจะดูเป็นไปไม่ได้ที่คนเราจะคบกันไปเป็นคนรักกันไปสามคน เพียงแต่ที่เป็นไปได้คงเพราะ... ความรู้สึกของพวกเราสองสามคน
Vvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvv
เอิ่มนะ... ตอนจบ 3P ซะงั้น #วิ่ง
ก็นะไรท์ไม่รู้จะยกเหมียวให้ใครอาาา
>ฝันดีจ้าบายบี้ >3 เม้นให้หน่อยนะ นะรีดนะ<
Fly
ความคิดเห็น