คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ยังรักกันอยู่มั๊ย... LoDae
Title : ยังรักกันอยู่มั๊ย...
Pairing : Lo x Dae
ผมก็แค่อยากรู้...
ว่าเรายังเหมือนเดิมอยู่มั๊ย...
ยังรักกันอยู่หรือป่าว...
เพราะทุกวันนี้...
พี่เปลี่ยนไปนะคับ...
ผมทำอะไรผิดหรอ...
“ พี่แดฮยอน... ”
วันที่ผมตัดสินใจแล้วว่าจะ สารภาพรักกับคนๆนี้ ที่ผมตกหลุมรักตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้สบตาด้วย มันอาจจะดูไม่น่าเชื่อหรือเป็นไปไม่ได้สำหรับใครหลายๆคน แต่สำหรับผม... มันเกิดขึ้นแล้ว
“ มีอะไรหรือป่าว... เจลโล่?! ”
คนโดนเรียกหันมาถามคนที่ได้ชื่อว่าเป็นรุ่นน้อง ก่อนจะหันไปสนใจโทรศัพท์ในมือกดเพื่อส่งอะไรบางอย่างก่อนจะหันมาสนใจรุ่นน้องตรงหน้าต่อ
“ พี่แดฮยอน... ผมชอบพี่ คบกับผมนะ ” จุนฮงรวบรวมความกล้าทั้งหมดพูดคำนั้นออกไป โดยไม่ได้นึกถึงคำตอบของคนตรงหน้าเลยด้วยซ้ำ ไม่รู้เลยว่าจะถูกปฏิเสธหรือป่าว...
เขาก็แค่อยากลองทำตามหัวใจของตัวเองบ้างก็เท่านั้น...
“ ค คือ พี่... ” แดฮยอนที่ยังคงมีอาการอึ้งๆอยู่นิดหน่อยเพราะไม่คิดว่ารุ่นน้องที่ตัวเองพึ่งเจอกันเพียงไม่กี่ครั้งจะมาขอคบกับตัวเอง เอาจริงๆที่ไม่อยากเชื่อเพราะ เจลโล่ หรือ ชเว จุนฮง รุ่นน้องคนนี้น่ะฮอตจะตายไป...
คนอย่างเขาจะมาชอบผม... จริงๆหรอ?
“ ยังไม่ต้องตอบก็ได้คับ... ไว้พรุ่งนี้ผมจะมาเอาคำตอบนะคับ พี่แดฮยอน ”
เจลโล่พูดทิ้งไว้แค่นั้นก่อนจะเดินไปทางตึกเรียนคณะของตัวเอง เท่าที่ดูจากแววตาแล้ว แดฮยอนเองก็รู้สึกได้ว่ารุ่นน้องคนนี้ ไม่ได้โกหกเพียงแต่ตัวเขาเองที่ยังไม่ค่อยแน่ใจ...
ไม่แน่ใจ ความรู้สึกของตัวเอง...
“ รุ่นน้องสุดฮอตถึงกับมาขอคบด้วย ไม่ใช่เล่นเลยน้า... ”
ถ้าไม่รู้อะไรก็อย่าพูดเลยดีกว่า...
แดฮยอนก็แค่คิดในใจไม่อยากจะทะเลาะกับยองแจ ก่อนจะลุกขึ้นเดินหนีไปซะดื้อๆ
ให้คนที่นั่งอยู่อย่างยองแจและรุ่นพี่อีกคนอย่างฮิมชานถึงกับงง กับท่าทีของคนที่พึ่งโดนสารภาพรัก แต่ไม่ใช่กับยงกุกเพราะเจ้าตัวกำลังอ่านอะไรบางอย่างในโทรศัพท์อยู่...
“ ยองแจอา ปกติคนโดนสารภาพรักเขาต้องดีใจ... ไม่ใช่หรอ? ”
ฮิมชานถามคนรักตัวเล็กที่แลดูอารมณ์เริ่มบูด ดูจากสีหน้า...
“ ไม่รู้!!! เสียอารมณ์!!! ”
ยองแจเองก็ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ เอาง่ายๆเขาไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ที่แดฮยอนเป็นแบบนี้มันเหมือนพลานใส่กัน... แต่เขาก็เป็นแบบนั้นเหมือนกัน!!!
เล่นลุกหนีกันไปดื้อๆ ถ้าคืนนี้ไม่โทรมาง้อกันล่ะก็ น่าดู!!
ยองแจลุกพรวดขึ้นเดินตามเพื่อนสนิทของตัวเองไปอีกคน แต่ไม่ได้ตามไปง้ออะไรหรือให้อีกฝ่ายมาง้อ ก็แค่ถึงเวลาเรียนก็แค่นั้น...
“ อะไรว่ะ!? สองคนนี้... ตามอารมณ์ไม่ทัน กุก ไอยงกุก ไอเหงือกกก ”
ห่านน แหมติดโทรศัพท์เกิ๊นมึง มันมีอะไรดี คุยกับสาวอยู่ไง? ริอาจจะมีความลับ...
“ อะไร อยู่แค่นี้จะตะโกนเพื่อ? ”
ยงกุกกดส่งอะไรบ้างอย่างก่อนจะหันมาสนใจ เพื่อนฟันเหยินแต่หน้าหล่อ (น้อยกว่า?) ที่ตะโกนเรียกกันทั้งๆที่อยู่ใกล้กันแค่นี้
“ แล้วคุณบังยงกุกล่ะคับ ผมเรียกตั้งนาน... ไม่ตอบ ช่วงนี้ติดมือถือนะ ริมีเด็กไม่บอกกันเลย ”
ฮิมชานที่จัดการคว้าโทรศัพท์ออกมาจากมือของยงกุก ก่อนจะกดปุ่มโฮมก็เห็นว่ายงกุกกดล็อคเครื่องไปแล้วเป็นที่เรียบร้อย...
“ แน่จริงก็... เดารหัสปลดล็อคฉันให้ได้แล้วกัน ”
ห่านน คุณมึงคับ เอาคืนไปเถอะป่ะ...
ไม่ว่างขนาดนั้น... เดี๋ยวต้องไปง้อคุณแฟนต่ออีก ไม่รู้ผมผิดอะไร?
ไม่ได้เป็นคนทำให้งอนแต่ต้องเป็นคนง้อแทน? เพื่อ?!
“ หึ หึ... ”
ขำหาแมวหรอ(?) คับคุณบัง เดี๋ยวเถอะ... กูจะเดารหัสมึงเพื่อไปปลดล็อคให้ได้!!!
มันมีอะไรในนั้น? คุยกับใคร? มีคลิปโป๊ป่าวว่ะคับ?
wwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwww
4 เดือนต่อมา...
ผมมารอรับพี่แดฮยอนที่หน้าคณะ ใช่คับ วันนั้นพี่แดฮยอนตกลงคบกับผม พี่เขายอมเปิดโอกาศให้ ผมมีความสุขมากจริงๆ... ถึงเราจะพึ่งคบกับได้เพียงสามเดือน แต่ความรักที่ผมมีให้พี่แดฮยอน มันกับมากขึ้นทุกวัน ทุกวินาที...
หลังจากวันนั้นจนวันนี้...
ทุกๆอย่างมันดูรวดเร็วไปหมด เร็วจนพี่แดฮยอนเริ่มเปลี่ยนไป...
“ อ่าวเจลโล่? แดฮยอนมันกลับไปแล้วนะ ตั้งแต่เที่ยงแล้ว ”
เสียงของเพื่อนคนสนิทของแดฮยอนอย่างยองแจบอกกับเจลโล่ เพราะตัวเองพึ่งออกมาจากคณะก็เจอเด็กตัวสูงนี่ยืนอยู่... แดฮยอนไม่ได้บอกหรอ?
“ อ อา หรอคับ ขอบคุณคับพี่ยองแจ... ”
เจลโล่ตอบกลับไปก่อนจะกดเบอร์โทรหาคนรักของตัวเอง
Rrrrrrrrrrr
“ แดฮยอนนอนอยู่ไม่ว่างรับสาย... ”
คนเสียงทุ้มต่ำในโทรศัพท์พูดขึ้นก่อนจะกดวางโดยไม่ได้สนใจอะไรด้วยซ้ำ ว่าคนโทรมามีเรื่องอะไรสำคัญหรือป่าว...
ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นเสียงของพี่ยงกุกสินะ...
หลังจากที่ได้ยินผมพยายามที่จะไม่คิดอะไรเพราะผมเชื่อใจพี่แดฮยอน...
แต่ก็อดคิดไม่ได้ แต่ที่คิดเพราะผมแค่กลัว...
เพราะหลังๆมานี้ที่พี่แดฮยอนเปลี่ยนไป...
คนที่พี่แดฮยอนมักจะอยู่เสมอ... เวลาที่ผมโทรไป
ก็มักจะเป็นพี่ยงกุกเสมอ...
จะบอกว่ามันบังเอิญ...
มันบังเอิญอยู่ด้วยกันทุกครั้ง... ก็คงไม่ใช่
แต่ผมก็ไม่เคยถามพี่แดฮยอนจริงๆจังๆ สักครั้งหรอก เพราะผมคิดว่าเขาทั้งสองคนคงไม่มีอะไรกัน อย่างงั้นใช่มั๊ย?
แกร๊ก
“ ยังไม่นอนหรอ? จุนฮง ดึกแล้วนะ... ”
แดฮยอนพูดก่อนจะปิดประตูโยนเป้ใบเก่งของตัวเองลงที่โซฟาที่มีเจลโล่นั่งอยู่ ก่อนจะเดินไปในครัวหยิบน้ำมาดื่มก่อนจะนั่งลงข้างเจลโล่ หยิบรีโมตขึ้นมากดดูหนังแต่ละช่อง
พี่แดฮยอนกลับมาแล้ว ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมก็คงเข้าไปกอดเขาหอมแก้มต้อนรับแล้วเข้าไปในครัว แต่... พี่แดฮยอนเคยปฏิเสธ เพราะบอกว่ารำคาญ...
ถามว่าผมเจ็บมั๊ย? ที่คนรักของตัวเองพูดแบบนี้?
เจ็บสิคับ ที่สุดเลยล่ะ...
“ ถามจริงๆ เรายังรักกันอยู่มั๊ย? พี่แดฮยอน ”
ผมพูดขึ้นแต่ไม่ได้มองพี่แดฮยอน ผมไม่กล้าพอ ผมยอมรับ...
ผมกลัวเกินไปกับจากที่จะเสียพี่แดฮยอนไป...
“ อย่าทำตัวมีปัญหาจะได้มั๊ย? จุนฮง ”
แดฮยอนกดรีโมตเพื่อปิดเพราะไม่มีอะไรดู และเริ่มจะอารมณ์เสียเพราะสิ่งที่จุนฮงถาม ก่อนจะหยิบเป้ของตัวเองเพื่อจะเข้าไปในห้อง เพราะไม่อยากมาทะเลาะกับเจลโล่...
“ ถ้าการที่ผมอยากรู้... ว่าพี่รักผมอยู่หรือป่าวมันคือ ปัญหา? แล้วที่พี่ไปมี คนอื่นมันเป็นปัญหาด้วยหรือป่าว? ”
ถึงผมจะกลัวแต่ก็คงถึงเวลาสักทีที่ต้องพูดกันให้รู้เรื่อง...
ผมรักพี่แดฮยอนมาก แต่ไม่เคยรู้เลยว่าพี่แดฮยอนรักผมหรือป่าว...
เท่าที่จำได้คงมีแต่ผมคนเดียว ที่บอกว่ารักพี่แดฮยอนตลอด...
“ ถ้าไม่เชื่อใจกันขนาดนี้? แน่ใจหรอ? ว่านายรักฉันอยู่น่ะ จุนฮง... ”
แดฮยอนพูดแค่นั้นก่อนจะเดินเข้าไปในห้องปิดประตูเสียงดัง ถามว่าผมเจ็บมั๊ย...
เจ็บมากจนเริ่มชินชาจนจะไม่รู้สึกอะไรอีกแล้ว...
แค่บอกว่ารักกัน... มันยากขนาดนั้นเลยหรอ?
พี่แดฮยอน? ผมรักพี่... แต่พี่รักใคร
พี่เคยรักผมบ้างหรือป่าว...
wwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwww
ตอนนี้ผมมาอยู่หน้าคอนโดพี่ยงกุก เมื่อวานที่ผมถามพี่แดฮยอนไป...
นอกจากเขาจะตอบผมไม่ตรงคำถามแล้ว สองวันก่อนหน้านี้...
แดฮยอนก็ไม่กลับมาที่คอนโดของผมกับเขาเลย...
ผมโทรไปเขาก็ไม่รับ นอกจากจะไม่รับยังตัดสายและปิดเครื่องด้วยซ้ำ...
ทำไมล่ะ... ถ้าพี่อยากเลิกกับผมก็พูดมาเลย
อย่าทำแบบนี้ได้มั๊ย? มันเจ็บซะยิ่งกว่าด้วยซ้ำ...
ตอนนี้ผมเดินมาจนจะถึงหน้าห้องของพี่ยงกุกแล้ว ตอนนี้ผมขอให้สิ่งที่ผมเห็นไม่เป็นความจริงจะผิดมั๊ย?
พี่ยงกุกกับพี่แดฮยอนที่ตอนนี้ยืนจูบกันอยู่ที่หน้าห้องที่ผมเดาว่านั่นน่าจะเป็นห้องของพี่ยงกุกเอง
ผมพูดอะไรไม่ออกทำอะไรไม่ถูกที่พี่แดฮยอนเปลี่ยนไปเพราะแบบนี้สินะ...
แล้วทำไมล่ะ? ยังมาบอกให้เชื่อใจ? ทั้งๆที่พี่ทำกับผมแบบนี้?
“ ยง ยงกุก ไม่เอาน่า... ”
แดฮยอนบอกห้ามยงกุกที่ยังคงไม่ยอมล่ะ ริมฝีปากบางของตนเองออกไปจากต้นคอ
“ เมื่อไหร่จะเลิกทำแบบนี้ หื้ม ”
ยงกุกพูดขึ้นก่อนจะจ้องเข้ามาในตาของแดฮยอน
“ แล้วเมื่อไหร่ยงกุก จะบอกกับคนอื่นเรื่องของเราสักทีล่ะ? ”
แดฮยอนก็ไม่ได้หลบสายตาคู่นั้นแต่อย่างใด มองกลับไปพร้อมด้วยแววตาต้องการคำตอบจากปากของคนตรงหน้า
“ จะบอกว่าที่ไปคบกับจุนฮง เพราะประชดกันงั้นหรอ? ”
ยงกุกถามก่อนจะใช้มือเรียวสวยเลื่อนมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวบางของแดฮยอนออก
“ อื้ม ก ก็ไม่เชิง... จุนฮงก็ไม่เลวร้ายอะไร ”
แดฮยอนพูดก่อนจะจับมือของยงกุกเอาไว้ แต่เมื่อจะไม่มีประโยชน์เท่าไหร่
“ หวั่นไหวกับกับเด็กนั่นแล้วสิ หื้ม ”
ยงกุกพูดก่อนจะหยิบคีย์การ์ดของตัวเองเปิดประตูห้อง ก่อนจะค่อยๆดันร่างเล็กของแดฮยอนเข้าไปในห้อง
“ ป่าวสักหน่อยยย ฮยอนรักกุกนะ... ”
คำพูดต่างๆที่คนทั้งสองคุยกัน ผมได้ยินมันทุกอย่างและเข้าใจแล้ว...
ว่าทำไมพี่แดฮยอนไม่เคยบอกว่ารักผมเลย...
เพราะพี่เขามีคนที่ให้บอกรักอยู่แล้วแบบนี้นี่เอง...
เจลโล่หันหลังกลับมาก่อนจะหยิบโมรศัพท์ของตัวเองกดส่งข้อความ ครั้งสุดท้าย...
ให้คนคนที่เคยขึ้นชื่อว่าคนรักของตัวเอง...
ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลย... เรื่องของพี่สองคน พี่แดฮยอน พี่ยงกุกรักกันนานๆนะคับ
แล้วก็พี่แดฮยอน... อย่าตกลงคบกับใครเพราะอยากประชดพี่ยงกุกอีกนะคับ
ผมรักพี่นะคับ... ถึงพี่จะแค่หวั่นไหวกับผมก็ตาม ขอบคุณสำหรับช่วงเวลาที่ผ่านมา
รักตลอดไป...
…Fin…
wwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwww
มาแก้คำผิดเฉยๆจ้า ไม่รู้หมดยัง... อา เดี๋ยวจะลงเเล้วน้า เเต่ให้ติดตามเอามาเป็น บังแด้ หรือ โล่แด้ อิอิ
>เม้นๆหน่อยนะ นะรีดนะ บายเบบี้ >3 ฝันดีจ้า <
ความคิดเห็น