คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Please don't forget me 2... TaoDae
Title : Please don’t forget me
Pairing : Tao x Dae
Chapter : 2/??
“ ก็วันนี้เป็นวันพิเศษไง?? ”
“ วันพิเศษ!! วันอะไรหรอ?? ” ก็ไม่แปลกที่แดฮยอนจะจำไม่ได้ทั้งๆที่ผมก็พูดให้เขาฟังแทบจะตลอด... ไม่ว่าจะ
เมื่อวานตอนกินข้าวเย็น หรือ แม้กระทั้งก่อนนอนก็ตาม...
“ วันครบรอบแต่งงาน 6 ปี ไงครับ ^^ ” ผมต้องพูดช้าๆชัดๆ อยู่หลายรอบ หมอบอกผมว่าควรทำใจไว้บางเพราะ
คนไข้เพิ่มมีอาการที่หนักขึ้นเรื่อยๆ
เพื่อนๆของผม มันก็พากันสงสัย ว่าทำไมผมถึงไม่พาแดฮยอนไปผ่าตัด ทั้งๆที่เรื่องเงินก็ไม่ได้มีอะไรอยู่แล้ว สำหรับ
ผมและแดฮยอน...
ผมถามหมอแล้วซึ่งคำตอบที่ได้มามันทำให้ผมไม่กล้าพอที่จะเสี่ยง!!
หมอที่เก่งที่สุดทางหน้าสมอง และการผ่าตัดสมองมานักต่อนัก เขามีประสบการณ์ทั้งๆที่ยังอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน
กับผมซึ่ง ผมกับเขาเราเคยเจอกันบ้างบางครั้งจนเริ่มสนิทกัน คุณหมอ ปาร์ค ชานยอล ใช่เขาเป็นเพื่อนผมและผม
เลือกเขาเพื่อมาดูแลรักษา แดฮยอน คนรักของผม
“ วันครบรอบแต่งงาน... 6 ปีหรอ?? ” แดฮยอนพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนไม่เชื่อเท่าไหร่นัก
“ ทำไมล่ะครับ?? มันนานใช่มั้ยล่ะ?? ^^ ”
“ ปะ ป่าว ก็แค่เหมือนพึ่งจะผ่านมาไม่กี่ปีเอง ” แดฮยอนพูดด้วยสีหน้าวิตก แดฮยอนเองก็เครียดไม่ได้น้อยไปกว่าผม
เลย เขาก็กลัวเหมือนกัน กลัวที่ว่าสักวันเขาจะจำผมไม่ได้...
พอตกเย็น...
ผมมารับแดฮยอน ที่ร้านเค้กของแดฮยอนมันเป็นที่ๆแดฮยอนรักมาก แต่รองจากผมนะ ^^ ตอนแรกว่าจะออกมาหา
อะไรทานกันข้างนอก
แต่ผมคิดได้ว่า วินาทีหลังจากนี้ ผมอยากจะใช่เวลาอยู่ด้วยกันเพียงสองคนมากกว่า...
ผมมองดูนาฬิกา นี่มันเลยเวลาแล้วนะ แดฮยอนทำอะไรอยู่??
และตอนนั้นเองที่ผมกำลังจะลงจากรถ ผมก็เห็นแดฮยอนที่หน้าร้าน
ซึ่งตอนนี้แดฮยอนกำลังมองซ้ายมองขวาไปมา?? หรือว่า... จะไม่เห็นรถผม
ก็ไม่หน้าใช่เพราะผมอยู่ตรงหน้าเขาเลย...
ผมลงจากรถ ก่อนจะเดินเข้าไปหาแดฮยอน
“ ไปบ้านกันนะครับ วันนี้ไปฉลองที่บ้านดีกว่า ^^ ”
“ ....................................... ” แดฮยอนไปตอบเขามองผมด้วยแววตากึ่งกังวลและสงสัยปนกัน
“ เป็นอะไรครับ?? ไม่สบายหรอ?? หรือว่าปวดหัวอีกแล้ว!! ”
ผมถามเขาด้วยความเป็นห่วงเพราะหลังๆมานี้ แดฮยอนไม่ค่อยจะกินยาตรงเวลานัก ชานยอลบอกว่าแดฮยอนต้อง
พยายามกินยาตลอด เพราะจะช่วยชะลออาการได้บาง ซึ่งเป็นคุณๆก็คงไม่ชอบเหมือนกัน... กับการที่จะตลอดกินยา
แทบจะตลอดเวลา มากกว่าข้าวซะกิน ถ้าเขาไม่ทรมานจริงๆก็คงไม่ยอมกิน...
“ คุณเป็นใครหรอ?? ”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
คำๆเดียว
.
.
.
แต่มันทำให้ผมจุกจน
.
.
.
แทบ... พูดไปออก
.
.
.
และอยากหยุดหายใจ...
“ ขั้นรถก่อนเถอะ กลับบ้านกันนะ ^^ ” แดฮยอนยอมทำตามแต่โดยดี แต่ก็ยังคงกังวลอยู่หน่อยๆ โชคดีที่เขายังจำ
ได้ว่าตัวเองเป็นใคร ชื่ออะไร...
ไม่อย่างนั้น คงไม่ยอมขึ้นรถมากับผมง่าย!!
พอเราถึงบ้าน...
ผมก็พาแดฮยอน เข้ามาในบ้านเขาดูกลัวๆนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้ขัดขืน
แดฮยอนมองไปเห็นรูปต่างๆ ที่อยู่บริเวณห้องรับแขก ที่มีผมกับเขาถ่ายด้วยกัน
ทั้งรูปที่ถ่ายเป็นครอบครัว และที่ถ่ายด้วยกันสองคน...
“ คุณเป็นใครฮะ?? บอกผมมานะ!! ” แดฮยอนเริ่มตกใจ ก็คนตรงหน้านี้เป็นใครกันแน่!! แล้วทำไมถึงมีคนหน้าตา
เหมือนกับเขาอยู่ได้รูปได้ล่ะ!!
แล้วคนในรูปพวกนั้นเป็นใคร!! ที่นี่ ที่ไหน!!
“ .......................................... ”
“ ตอบผมมาสิ คุณเป็นใคร!? ”
“ ผม จื่อเทา เป็นแฟนคุณ เราแต่งงานกันได้ 6 ปีแล้ว
ผม จื่อเทา เป็นแฟนคุณ เราแต่งงานกันได้ 6 ปีแล้ว ”
“ ไม่จริง... ที่นี่ที่ไหน?? ”
“ นี่เป็นบ้านของเรา นึกให้ออกสิแดฮยอน ”
“ ... คุณเป็นใคร?? ”
“ ผม จื่อเทา เป็นแฟนคุณ เราแต่งงานกันได้ 6 ปีแล้ว
ผม จื่อเทา เป็นแฟนคุณ เราแต่งงานกันได้ 6 ปีแล้ว
ผม จื่อเทา เป็นแฟนคุณ เราแต่งงานกันได้ 6 แล้ว ”
“ คะ คือ ผมไม่รู้จักคุณจริงๆนะ ที่นี่ที่ไหน?? ละ และ คุณเป็นใคร?? ”
“ นี่เป็นบ้านของเรา...
ผม จื่อเทา เป็นแฟนคุณ เราแต่งงานกันได้ 6 ปีแล้ว
ผม จื่อเทา เป็นแฟนคุณ เราแต่งงานกันได้ 6 ปีแล้ว
ผม จื่อเทา เป็นแฟนคุณ เราแต่งงานกันได้ 6 แล้ว ”
“ คือ ผมไม่รู้จักคุณจริงๆ คุณเป็น ที่นี่ที่ไหน?? ”
กึก
เส้นความอดทนของเทาหมดลง
“ ผม จื่อเทา!!! ผมเป็นแฟนคุณ!!! เราแต่งงานกัน 6 ปีแล้ว!!! ”
เทาตะโกนเสียงดัง
“ ผม จื่อเทา!!! ผมเป็นแฟนคุณ!!! เราแต่งงานกัน 6 ปีแล้ว!!! ”
เทาเริ่มคุ้มคลั่งเพราะความขาดสติ เขาขว้างแจกัน และของตกแต่งต่างๆ ที่ราคาหลักแสนขึ้นลงกับพื้น โดยไม่ได้ทัน
ดูว่ามันจะโดนแดฮยอนหรือป่าว...
แดฮยอนตกใจมากกับเหตุการณ์ตรงหน้า แต่ไม่รู้เพราะอะไรมันดลใจให้เขาเข้าไปห้ามคนตรงหน้า แดฮยอนเดิน
เข้าไปจับแขนเทาไว้แม้ว่าเท้าของตนจะไปเหยียบเข้ากับเศษแก้วต่างๆบนพื้นมากมาย เขารู้ถึงเจ็บเท้าไปหมด...
และพอเห็นคนตรงหน้าเป็นแบบนี้เขารู้สึกเสียใจ มากกว่ากลัวซะอีก เพราะอะไรกัน?!
เทาที่ขาดสติทำให้ไม่ได้ระวังเขาเผลอสะบัดแขนอย่างแรงทำให้แดฮยอนล้มลง
ไปกับพื้นที่ตอนนี้เต็มไปด้วยเศษแก้วทั้งชิ้นเล็กชิ้นใหญ่เต็มไปหมด...
เทาได้สติ เขารีบเข้าไปดูแดฮยอน เพราะคนตัวเล็กสลบ ไปตอนแรกจริงว่าเทาคิดว่าศีรษะของแดฮยอนกระแทกกับ
พื้น แต่จริงๆไม่ใช่เลย...
ตอนที่แดฮยอนล้มลงเศษแก้วขนาดใหญ่แทงเข้าที่เอวของแดฮยอน เลือดออกจนดูน่ากลัวและอีกอันแทงเข้าที่ไหล่
ข้างขวาน่าจะลึกเช่นกันเลือดที่ไหลออกมายิ่งน่ากลัว...
พวกพ่อบ้านที่เห็นว่าเกิดเสียงดังโวยวายจึงรีบเข้ามาดู เพราะคุณชายเทาของพวกเขาไม่เคยทะเลาะกับคุณแดฮยอน
รุนแรงแบบนี้!! มันเกิดอะไรกันขึ้น!!
และภาพที่พวกเขาเห็นคือ... คุณแดฮยอนนอนสลบอยู่ในอ้อมกอดของคุณชายเทาที่กำลังร้องไห้อยู่อย่างไม่อายใคร
“ จะตกใจกันอีกนานมั้ย!!! รีบไปเอารถออกเร็วเข้า!!! ” เทาตะโกนคล้ายคนใกล้ขาดสติ อุ้มแดฮยอนขึ้นจากพื้นแล้ว
พาไปยังรถที่ลูกน้องขับมารอรับหน้าบ้าน
“ อย่าเป็นอะไรนะแดฮยอน ผมขอโทษ ตื่นขึ้มมาคุยกับผมก่อนสิแดฮยอน ”
“ แดฮยอน ฮึก ผมขอโทษที่รักของผม ”
เทาที่ปล่อยน้ำตาออกมาอย่างไม่อายใครต่อให้ลูกน้องที่ขับรถอยู่จะเห็นก็ตามเขาไม่สนอะไรทั้งนั้น...
เขาไม่เหลือใครอีกแล้วจริงๆ นอกจากแดฮยอน
เพราะ ฉะนั้น... นายห้ามทิ้งฉันไปนะ แดฮยอนที่รัก
ขณะ ที่รถขับออกไปก็ปรากฏร่างของชายในเงามืดที่เดินออกมาจากหลังต้นไม้
ชายคนนั้น... กำลังสยะยิ้ม และหัวเราะขึ้นในความมืด สายตาคมจ้องมองไปยังรถที่กำลังออกห่างไปเลื่อยๆ
“ อีกไม่นาน... ฉันจะไปรับนาย จอง แดฮยอน ” เราได้เจอกันแน่!! หวง จื่อเทา
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น