คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : [SF] Daehyun Hyung! ...LoDae...
Title : Daehyun Hyung!
Pairing : LoDae
Note : คือคิดชื่อเรื่องไม่ออกอ่ะ ./////.
เอาลุคแบบด้นล่างทั้งคู่เเล้วกัน แด้ตัวเล็กน่ารัก ><
ตอนนี้ผม จองแดฮยอน หนุ่มหล่อยิ้มกระชากใจสาว(?)
กำลังจะประสาทกิน!!!
เพราะต้องมารับหน้าที่ดูแล
ไอเด็กที่ตีสองหน้าเก่งอย่างกับมีสองบุคลิก!!!
ชเวจุนฮง!!!
ถามว่าทำไมน่ะหรอ?
พ่อแม่ผมกับพ่อแม่คุณน้องเขารู้จักกัน พ่อแม่ของไอเด็กนี่ไปทำงานที่ต่างประเทศครั่งปีถึงจะกลับ แล้วไงล่ะ เอามาฝากฝังไว้บ้านผมไง ผมไม่ได้มีปัญหาอะไรกับคุณลุงคุณป้าหรอก!!
แต่มีปัญหากับไอเด็กนี่!!!
เพราะเวลามันอยู่กับผมข้างนอกมันจะเป็นเด็กดีน่ารักแอ๊บอ่อนแอโดนรังแก โดยผม!!!
ซึ่งไม่เคยจะอยากไปยุ่งหรือสัมผัสร่างกายอะไรมันเลยสักนิดเดียว
ยิ่งเวลาอยู่ต่อหน้าพ่อแม่ผมนะ มันจะหาวิธีต่างๆนานา มาทำให้ผมโมโหจนถึงขีดสุด หมดความอดทนจนต้องไล่เตะมันในที่สุด และมันก็จะแอ๊บอ่อนแอต่อหน้าพ่อแม่ผม แล้วใครล่ะที่โดนดุโดนว่าผมไง!! โอ๋เหลือเกิน!! นี่ลูกนะ!!! แต่พอพ่อแม่ผมไม่อยู่เท่านั้นแหละ!!!
แม่.งหางโผล่ ไอเด็กปีศาจ!!!
โคตรเจ้าเล่ห์และที่สำคัญ!!!
มันจ้องจะเปิดประตูหลังผมมมม ( TT[]TT)/ OMG!!!
โครม!!
ตุบ!!
“ ย๊า!! ชเว จุนฮง!! ออกไปเลยนะโว้ยยยย ”
“ อ โอ๊ย โหยยย ฮยอง นิดๆหน่อยๆเอง แค่เห็นแค่เนี่ย!! ฮยองไม่เสียหายหรอกน่า ”
“ อ ไอ ออกไปเลยนะโว้ยยยยย ”
“ ถ้าฮยองยังแหกปากอยู่อีกล่ะก็... ผมจะปิดปากฮยองด้วยปากของผม!!! ”
“ อ ออกไปก่อนสิ จ จุนฮง ฮยองขอร้อง... ”
ที่ผมเสียงอ่อนลงไม่ใช่ว่ากลัวไอเด็กนี่หรอกนะ!!!
.
.
.
.
.
โอเคร กลัวก็ได้ เด็กบ้าไรไม่รู้สูงแข่งกับเสาไฟฟ้า ( TT[]TT)/
ผมเลือกทางที่ดีที่สุดคือ... เดินหนีเข้าห้องน้ำสิครับ คือก่อนหน้านี้ที่โวยวายบ้านแทบแตกนี่เพราะจุนฮงมันเข้ามาในห้องผม
อย่า!! อย่าพึ่งคิดว่าผมไม่ได้ล็อคห้องนะ!!!
ผมล็อคห้องแล้ว แต่มันไปเอากุญแจห้องผมมาจากไหนไม่รู้ แต่ขอเดาว่ามันไปอ่อยป้าแม่บ้านของผมมา(?)
คือ... แล้วมันเข้ามานั่งรอผมอยู่บนเตียงของผมไง
คือ... ผมตกใจโคตรนะบอกตรง!!!
คือ... ผมใส่ผ้าขนหนูผืนเดียวไง
คือ... ไม่ค่อยชอบใส่ชุดคลุมอาบน้ำไรงี้!! ก็ห้องตัวเอง...
ใครจะไปคิดว่ามันจะมาบุกรุกล้ำถึงพื้นที่ส่วนตัว คนหล่อยิ้มกระชากใจสาว(?) อย่างผมล่ะ
แดฮยอนที่รีบเดินหนีจะเข้าห้องน้ำเพื่อหลบภัยมันอันตรายเกินไปที่ต้องปะทะกับจุนฮงใน
เอิ่ม... สภาพผ้าขนหนูผืนเดียว
จะให้กระโดดถีบ (มองสภาพตัวเอง) ก็นะ...
ขอสงบศึกสักครู่...
กลายร่างเป็นแมวน้อยแสนเชื่องไปก่อน(?)
“ จะไปไหนครับ ฮยอง หึหึ ” หึหึอัลรายยยย หึหึทำมายยยย กุจิครายยยย
ไม่พูดอย่างเดียวอ่ะดิมันผมผลักผมเข้าห้องอาบน้ำอ่ะ คือ... ผมคิดผิดว่ะครับ ( TT [] TT)/
แล้วจะหนีไงว่ะเนี่ยยยยยย
พื้นที่น้อยต้องใช้สอยอย่างประหยัดกว่าเดิมอีก...
จะเสียประตูหลังอยู่แล้ว!!! คือแบบยังมาตลกอีกนะตัวเรา...
ผม จองแดฮยอน คนหล่อยิ้มกระจายใจสาว(?)
คือ... ใครก็ได้ช่วยผมด้วยยยยยยย (TT [] TT )/
……………………………. ไร้สัญญาณใดๆ ลืมไปผมพูดอยู่กับตัวเองงงงง
“ จุนฮง ค คือ ฮยองว่านายออกไปข้างนอกเถอะนะ ฮยองขอดีๆ ”
ลองอ้อนดูเพราะเวลาทะเลาะกันผมอ้อนมันทีไร ถ้าจำไม่ผิด... มันจะยอมทำตามที่ผมขอนะ
“ ...ก็ได้ แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนนะครับ ^^ ” แม่.งมาล่ะไง ผมล่ะเกลียดไอคำนี้จัง ใครมันเป็นคนคิดคำนี้ขึ้นมาว่ะครับ
แต่ก็นะ... เพื่อความอยู่รอดของประตูหลังที่รัก คงต้องตามน้ำไปก่อน...
“ อืม ว่ามาสิ ” ทำอะไรไม่ได้นอกจากก้มหน้ารับกรรมกับชะตากรรมที่จะเกิดขึ้นครับ
“ ไม่ได้จะว่าครับ โอ๋ๆ ” แล้วมันก็ลูบหัวผมด้วยอาการเอ็นดูเด็กเล็กที่โคตรจะ กวนตีน...
หายใจเข้า รักษาประตูหลัง หายใจออกอย่าพึ่งตื้บมัน
ตอนนี้คือ... เงียบครับ... คือกุสะกดอารมณ์ตัวเองอยู่ เดี๋ยวก่อนเถอะ!! ฝากไว้ก่อน!!!
“ ทำไม... วันนี้น่ารักจัง ^^ เชื่องๆ แบบนี้ดิ ผมชอบ ว่าง่ายดีจัง ” ไม่พูดอย่างเดียวคร้าบบบบ
มันมาหอมแก้มผมด้วยยยยย กุจิครายยยยยย
ยิ้มครับมันยิ้ม โคตรเจ้าเล่ห์มากขอบอก...
คือ... ไม่ทนล่ะ เป็นไงเป็นกัน
ข้อแลกปงแลกเปลี่ยนไม่ต้องเอามันล่ะ
คิดดังนั้น... ผมกำลังจะ
(O [ ] o)/
ม มันจับผ้าขนหนูของผมแล้วอ๊ากกกก มันดึงด้วย!!! แง๊งงงง!!!
อยากได้นักใช่มั๊ย ได้!! เอาไปเลย!!!
ถีบแม่.ง!!!
ตุบ!!
โครม!!
ซู่!!
น้ำก็นองเต็มห้องน้ำ...
พร้อมไอเด็กที่สูงแข่งกับเสาไฟฟ้าหงายหลังนอนอยู่ในอ่างอาบน้ำ
แหม!! เสียดาย... ไมได้เอาน้ำในอาบออก!!!
ซึ่งตัวผมที่ล่อนจ้อนอยู่ตอนนี้รีบวิ่งออกมาข้างนอกในเร็วที่สุดขว้างเสื้อผ้าในตู้แบบไม่ต้องดูมันล่ะ แล้วรีบมาอีกห้องนึงของผม ห้องผมมีห้องติดกันสองห้องที่มีประตูติดกันอีกห้องผมเอาไว้ทำงานกับเพื่อนหรือเวลาเล่นเกมส์กันน่ะ คือ... เอาจริงๆก็ข้อหลังซะมากกว่า
รอดแว้วววววว
“ แสบจริงๆ เลยนะครับ... ฮยอง หึหึ ” เฮ้อ!! เสียดายจัง นึกว่าวันนี้จะได้กินแมวพยศซะหน่อย...
เอาไว้วันหลังแล้วกันนะครับ ^^
รับรอง
ไม่รอดแน่!!!
อิ____________อิ
______
เช้าของอีกวัน...
“ แล้วก็นะยองแจ ไอเด็กนั่นน่ะ มัน!@#$%^()(*&^%#@#$%^*&&^*&@%$&^%*#&^$%# ”
ได้แต่ฟังเพื่อนของตัวเองที่นับวันกลายเป็นคนขี้บ่น จุกจิกจู้จี้ปานวัยแตกสาว(?)
แดฮยอนพึ่งมาเป็นแบบนี้คงช่วงที่เด็กคนนั้น ที่ชื่อว่าจุนฮงมาอยู่ที่บ้านล่ะมั้งครับ...
ก็น่าจะประมาณสองเดือนแล้วมั้ง?
คือ... แต่ผมว่าแดฮยอนมันชอบไอเด็กนี่นะ
ถามว่าผมคิดแบบนี้เพราะอะไรน่ะหรอ?
เดี๋ยวผมเล่าให้ฟัง (ใน ขณะ ที่แดฮยอนก็ยังคงบ่นต่อไป... )
เมื่อประมาณสองเดือนก่อน...
แดฮยอนเล่าให้ผมฟังว่าเคยแอบชอบเด็กคนนึง และตอนนี้เด็กคนนั้นกลับมาแล้ว
พอผมถามว่าคนนั้นเป็นใครก็เปลี่ยนเรื่องไม่ตอบซะดื้อๆ ผมก็เลยไม่อยากเซ้าซี้
จนมีรุ่นน้องที่อยู่ปีหนึ่ง ที่มักจะวนเวียนมากวนแดฮยอนแทบจะตลอด แดฮยอนที่โวยวายชอบไล่เตะเด็กคนนั้น แต่ผมที่เป็นเพื่อนแดฮยอนมานานดูออกว่า...
แดฮยอนกำลังมีความสุข
แต่ผมไม่รู้ว่าแดฮยอนไม่รู้ตัวหรือว่าอะไรกันแน่?
และก็มีอยู่อีกวันนึงที่เด็กคนนั้นโดนดาวคณะตามจีบและเป็นธรรมดาเด็กคนนั้นไม่ได้เจ้าชู้เพื่อแต่เป็นคนที่อัธยาศัยดีเข้ากับคนง่าย
แต่แดฮยอนนี่สิ ที่อยู่ๆก็ทำตัวเหมือนหวงเด็กนั่นแล้วก็มาบ่นนู่นี่กับผม
มันเลยทำให้ผมเริ่มมั่นใจแล้วล่ะว่าแดฮยอนชอบ ชเวจุนฮง แน่นอน!!!
แต่ปัญหาคือ... เหมือนจะไม่รู้ตัวเองมั้ง(?)
ส่วนเด็กคนนั้นผมว่าก็น่าจะชอบแดฮยอนมันด้วยล่ะมั้ง ผมก็ไม่แน่ใจเพราะเท่าที่เห็นเหมือนจะไม่ค่อยชอบให้ผมอยู่ใกล้แดฮยอนสักเท่าไหร่
ก็อาจจะหึง เหมือนกันล่ะมั้ง(?)
“ ...แจ ย ยองแจ ยองแจจจจจ ”
“ อ๊ายยย จะตะโกนทำไมเนี่ย!!! หูจะแตกเสียงตัวเองนี่ก็ใช่ว่าจะเหมือนคนอื่นจะสูงจะแหลมไปไหนห๊ะ!!! ”
“ ก ก็นายไม่ฟังฉันนี่ยองแจอาาา ” โอ๊ย พอครับพอ เขย่าอยู่ได้แขนคนนะครับ ไม่ใช่โคอาล่ามาร์ช กระแขนจะรวมกันเป็นก้อนอยู่ล่ะ
“ แดฮยอนฮยองครับ ” มาแล้วไงครับ บอกแล้วไอเด็กนี่ไม่ธรรมดา...
แดฮยอนเข้าใกล้ผมหรือทุกครั้งที่แดฮยอนแตะต้องตัวผมทีไรล่ะก็...
เด็กคนนี้จะมาทันทีบ้างทีก็ผมสงสัยนะว่าไอเด็กนี่รู้ได้ไง(?)
“ อ อะไรไปไกลๆเลยไป ชิ้วๆ ” ไม่ได้พูดอย่าเดียวทำมือไล่ปานไล่สุนัข เอิ่มนะ... เพื่อนผม
“ ยองแจฮยอง ดูเพื่อนฮยองสิครับ ทำตัวไม่น่ารักเลย ” จุนฮงไม่พูดอย่างเดียว ยื่นมือมาหยิกแก้มแดอยอนอีกตังหาก อืม... โอเค ผมว่าไอคู่นี้มันยังไงๆกันอยู่นะ(?)
“ ยุ่งน่า!! / น่ารักออก... ” คือ... ลืมตัวครับ เอาจริงๆจะแกล้งดูอาการเด็กมันด้วยแต่ปํญหาคือคนถูกชมนี่เขินแทบจะมุดใต้โต๊ะ เอาหัวทิ่มดินอยู่แล้วครับ คือ... เมื่อก่อนแดฮยอนหล่อครับ หล่อมากผมยอมรับสาวๆติดกันกระจาย แต่หลังมานี่... ออร่าความเคะ(?) น่ารักปนยั่วในแบบแดฮยอนทำให้สาวๆเริ่มน้อยลงเปลี่ยนเป็นหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่แทนถามว่าเจ้าตัวรู้มั๊ย?
ไม่เลยครับ มันบอกว่าดีด้วยซ้ำ คนซื้อขนมให้เยอะกว่าเมื่อก่อน...
เพื่อนผมไม่ค่อยเห็นแก่กิน (=______= )\
หลังจากที่ผมพูดแบบนั้น เหมือนท่าทางเด็กนั่นมีอาการไม่พอใจผมนิดหน่อย
เพราะมันเคยมีคนปล่อยข่าวออกไปว่าผมกับแดฮยอนเป็นแฟนกัน... เด็กนั่นเลยออกอาการแอนตี้ผมอย่างเห็นได้ชัดล่ะมั้ง(?)
ผมยอมรับว่าถ้าไม่ได้เห็นกับตาตัวเองคงไม่เชื่อเลยเรื่องนิสัยของไอเด็กนี่ แต่ก็นะ...
เจอกับตัววันนี้ ผมคงไม่ต้องห่วงว่าจะไม่มีคนคอยปกป้องแดฮยอนแล้วล่ะ
ออกจากหวงออกนอกหน้าขนาดนี้(?) แต่แดฮยอนก็ยังไม่รู้ตัว เฮ้อ!!!
“ ฮยองอาา อย่าไล่ผมแบบนี้สิผม... ป่ะ กลับบ้านกัน ” แล้วก็จับมือแดฮยอนฉุดกระชากลากไปทั้งๆที่โดนแดฮยอนมันเตะตลอดทาง เฮ้อออออ
________
“ ปล่อยดิ๊!! เดินเองได้ คนนะ ไม่ใช่สุนัขมาจูงอยู่ได้!!! ”
“ อ่าว นี่คนหรอครับ... ผมนึกว่าแมวหลงเจ้าของซะอีก ^^ ” แล้วจุนฮงที่ตอนแรกที่จูงแค่มือตอนนี้เปลี่ยนมาโอบเอวแทนเพราะทนโดนเตะไม่ไหว(?)
“ นี่!!! เอามือออกไปเลยนะ!!! ชเวจุนฮง!!! ”
“ ถ้ายังไม่หยุดดิ้น... ผมจับจูบตรงนี้เลยนะจะบอกให้ ^^ ” อ ไอหน้าด้าน -////-
“ ป่ะ วันนี้เดี๋ยวผมพาไปกินข้าว... อ่อ วันนี้พ่อแม่ฮยองบินไปหาพ่อแม่ผม ตั้งแต่ตอนบ่ายแล้ว ผมลืมมาบอก ^^ ”
พ่อแม่ฮยองบินไปหาพ่อแม่ผม
พ่อแม่ฮยองบินไปหาพ่อแม่ผม
พ่อแม่ฮยองบินไปหาพ่อแม่ผม
เดี๋ยวนะ!!! วันนี้ป้าแม่บ้านลากลับบ้านด้วยนี่!!! มันบังเอิญไม่ป่าวว่ะครับ(?)
ผมต้องอยู่กับมันสองต่อสองหรอ? ม่ายยยยยยยยยยย
ไม่สามารถปฏิเสธได้ว่า...
มันไม่ใช่ความจริง!!! ร้องไห้แปป แง๊งงงงงง
ไม่ได้ดิ!! ผมจะอ่อนแอไม่ได้ มันไม่ใช่ตัวผม!!!
ฏ้หลังจากกินข้าวข้างนอกด้วยกันเสร็จก็กลับบ้านกัน
แต่... น่าแปลกที่จุนฮงไม่ยักกะกวนเหมือนปกติแลเหมือนจะหงอยๆ มาแนวไหนอีกว่ะครับ(?) คือตามไม่ทัน...
“ จุนฮง นายเป็นอะไรหรือป่าว? ” คือ... ผมก็ไม่ได้เกลียดอะไรไอเด็กหรอกนะ ( .////.)\/
ต แต่ก็ได้ได้ชอบด้วย ( >3< )\/
“ ป่าวครับ ฮยองไปอาบน้ำนอนเถอะ... ” แล้วจุนฮงก็ทิ้งผมให้นั่งอยู่ที่โซฟาห้องรับแขกคนเดียว ทั้งๆที่บอกให้ผมไป แต่ตัวเองกับเป็นคนไปเอง นายเป็นอะไรนะจุนฮง?
เป็นห่วงจัง...
( O[ ]0)/ เดี๋ยวนะ!! ผมเป็นห่วงไอเด็กนี่หรอ(?)
(./////.)\/ ป เป็นไปไม่ได้หรอก!!
อืม... คือปฏิเสธไม่ได้อ่ะ!!! ผมเป็นห่วงไอเด็กนี่อ่ะ!!!
ไม่ชอบเลยที่จุนฮงกลายเป็นหมาหงอยไปแบบนี้ สูงมากวนผมให้ตีกันตายไปข้างยังดีกว่าอีก
อืม... คงปล่อยไม่ได้แล้วสินะ
ก๊อกๆ
“ จุนฮง ฮยองเข้าไปนะ... ”
“ ……………………….. ” เงียบไม่มีสัญญาตอบรับ
ผมเปิดประตูเข้าไปในห้องของจุนฮง ก็เห็นจุนฮงนอนอยู่ที่เตียงแต่ซุกหน้าเข้ากับเตียง
นอนหรอ? เดี๋ยวก็หายใจไม่ออกกันพอดี เฮ้อ
ผมเลยไปจับตัวเด็กหันให้นอนหงายดีๆ หลับจริงๆด้วยเฮอะ
อืม... เวลาหลับก็เหมือนเด็กน้อยดีแหละ น่ารักจัง ^^
น น่ารัก คิดอะไรอยู่ว่ะเนี่ยยยยย
หล่อด้วย...
ตึกตักๆ ตึกตักๆ
เดี๋ยวนะ!!! ผ ผมใจเต้นเพราะไอเด็กนี่หรอ? โนวววววว
“ อันตรายต่อหัวใจจริงๆนะ เวลาอยู่ใกล้ๆเนี่ย.... ชเวจุนฮง ” แล้วอยู่ๆผมก็ก้มลงไปจุ๊บแก้มของจุนฮงเฉยเลย
( .////_/////.) ท ทำอะไรของแกเนี่ยยยย จองแดฮยอน!!!
ผมที่พึ่งรู้ตัวว่าอยู่ก็ทำอะไรลงไปเลยรีบลุกออกจากเตียง แต่ก็โดยจุนฮงฉุดแขนไว้จนล้มลงนอนข้างจุนฮงไปที่เรียบร้อยแถมโดนกอดไว้แน่นอีก โว้ยยยยยย คิดจะแต๊ะอั้งกันหรอ!!!
“ พ่อฮะแม่ฮะ คิดถึง... งื้อ ” ออะไรกัน นี่คือ... ละเมอหรอ?
น น่ารักชะมัด เด็กบ้า ชเวจุนฮง
แล้วแดฮยอนก็ผล็อยหลับไป สักพักเมื่อจุนฮงมั่นใจแล้วว่าแดฮยอนหลับไปแล้วจริงก็จัดการดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มทั้งตัวเองและแดฮยอนก่อนจะกอดแดฮยอนที่หลับไปแล้วแน่น โดยยังไม่ได้อาบน้ำทั้งคู่ ก็นะจุนฮงคงไม่อยากปลุกหรอกเพราะการแกล้งหลับครั้งนี้ก็ได้ผลที่รู้อะไรดีๆเยอะเลยล่ะ หึหึ
“ ฮยองเนี่ย น่ารักจนผมจะอดใจไม่ไหวอยู่แล้วนะ ” พูดจบก็จูบที่หน้าผากมนของร่างเล็กในอ้อมกอด
คืนนี้ผมคงฝันดีกว่าคืนไหนๆ
“ ผม... รักฮยองมากนะครับ ” พร้อมกับกอดแดฮยอนแน่นขึ้น
“ ก กอดแน่นเกินไปแล้ว... ฮยองก็ ร รักนายมั้ง ” แดฮยอนพูดขึ้นมาก่อนจะซุกหน้าเข้ากับอกของจุนฮง
เดี๋ยวนะ ฮยองแกล้งหลับเหมือนกันหรอ?
ผ ผมก็เขินเป็นนะครับ ( .////////.)
“ ทำไมต้องมีมั้งด้วยล่ะครับ ฮยอง... ”
“ …………………………… ”
“ ฮยองครับ... ”
“ ถ้ายังไม่หยุดถามจะกลับไปนอนที่ห้องแล้วนะ! ”
“ ครับๆ ไม่ถามแล้วก็ได้ ” ทำอย่างกับผมจะปล่อยให้กลับไปนอนได้ง่ายๆ หึหึ
“ มือน่ะมือ... ด เดี๋ยวก็ไม่รักซะเลย ”
“ อ่า ก็ได้ครับคืนนี้นอนเฉยๆก็ได้มั้ง ”
“ น นี่ทำไมต้องมีมั้งด้วย!! ปล่อยเลยนะ!!! ” แดฮยอนดิ้นอยู่ในอ้อมกอดของจุนฮงทำได้ล่ะ ผมไม่ปล่อยฮยองไปง่ายๆหรอกนะครับ
“ อย่าดิ้นสิครับ เดี๋ยวจุนฮงน้อยตื่นนะครับ... ” ได้ผลยอมอยู่ในอ้อมกอดผมดีๆเป็นแมวน้อยเชื่องๆแบบนี้สิครับผมชอบ
“ ฝากไว้ก่อนเถอะ!!! ”
“ รีบมาเอาคืนนะครับ ที่รัก... ” ท ที่รักบ้าไรว่ะครับ ล แล้วผมจะนอนหลับมั๊ยเนี่ยคืนนี้ๆๆๆๆ
…Fin…
VVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVV
มันเปลี่ยนไปเรื่อยอ่ะนะ อย่าอะไรกับไรท์เลย
ช่วงนี้คึกคะ มาอัพบ่อย อิ____________อิ
อย่าพึ่งทิ้งไงน้าาาา รีดจ้า บายบี้ >3
Fly
ความคิดเห็น