ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : stage-01
“นี่แกจะทำยังไงต่อไป ?” เสียงคุ้นหูดังออกมาจากเครื่องมือสื่อสารที่ชื่อว่าโทรศัพท์มือถือ ในวันหยุดสุดสัปดาห์ร่างสูงใช้เวลาอยู่บ้านมากกว่าจะไปเที่ยวเล่นเหมือนกันเพื่อนคนอื่นๆของเขา
“ไม่รู้สิ...ฉันไม่อยากให้อนาคตของซอฮยอนพังเพราะฉัน...” เสียงกระวนกระวายใจของคนปลายสายดังขึ้นเบาๆผ่านโทรศัทพ์มือถือ
“เอางี้มั้ย เดี๋ยวฉันช่วยคิด” เจ้าของดวงหน้าที่ประดับด้วยแก้มป่องๆเอ่ยขึ้น
“ว่ามาสิ” ปลายสายเอ่ยอย่างร้อนใจ
“นายก็พาซอฮยอนไปอยู่ที่อื่นไง แล้วก็คลอดที่โน่นเลย” เยซองเสนอความคิด
“แค่นี้ก็ไม่มีใครรู้แล้ว”
“อืม...แต่ถ้าพาไปเลยมันจะน่าสงสัยนะ” คยูฮยอนเอนตัวนอนกับเตียง
“เรื่องนั้นนายคิดเองเถอะ ฉันจนปัญญา”
“เอ่อนี่...เยซอง...นายเชื่อใจฉันมั้ย ?” คยูฮยอนถามพลางพลิกตัวนอนคว่ำเท้าศอกกับที่นอน
“ถามอะไรแปลกๆ” เยซองเดินออกไปตรงระเบียงพลางยืนพิงขอบประตู
“ฉันเชื่อใจนายอยู่แล้ว...”
“งั้นเหรอ...ขอบใจนะ อ้อ! ตอนนี้พี่อารากลับมาแล้ว ฉันต้องวางก่อนนะ บาย~” คยูฮยอนเอ่ยแล้ววางสายทันที
หลังจากที่คยูฮยอนวางสายไป เยซองมองออกไปนอกระเบียง ภาพที่เห็นคือทุ่งดอกไม้สีแดงสลับม่วงมองดูเป็นลายสวยงาม ท่ามกลางดอกไม้สีแดงและม่วง เยซองมองเห็นดอกไม้สีน้ำเงินที่ขึ้นอยู่ตรงกลางพุ่มดอกไม้สีม่วง แล้วชาวสวนคนหนึ่งมาเห็นเข้าจึงตัดออกเพราะเกรงว่าสวนจะไม่สวย เยซองมองพลางขมวดคิ้ว
“สิ่งที่แตกต่างย่อมถูกตัดออก...” เยซองพึมพำ สายตาหันไปมองที่ห้องของรยออุกเพื่อนรัก
“อืม...” เยซองกัดเล็บอย่างใช้ความคิด...แล้วเขาก็นึกออก
“รยออุกกกกกกกกกกก~!!!!!!!!!”
...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
...
“พี่อารา~” คนเล็กวิ่งโร่ไปหาพี่สาวคนโตของเขา
“ไงจ๊ะ คยูฮยอน ไม่เจอกันสามเดือนนี่เปลี่ยนไปเยอะเลยนะ” อารายิ้มพลางลูบหัวเด็กดื้อที่ตัวสูงกว่า คยูฮยอนหน้าหมองเมื่อเห็นสีหน้าที่ยิ้มแย้มของพี่ ใช่...ตอนนี้เขาเครียดเกินกว่าจะยิ้มได้
“เป็นอะไรไปเหรอจ๊ะ ?” อาราสังเกตสีหน้าของน้องชาย
“อย่าเศร้าสิ...เอางี้นะ...เดี๋ยวพี่อาบน้ำก่อนแล้วเดี๋ยวมาเล่าให้พี่ฟังนะจ๊ะ” พี่สาวเดินขึ้นไปบนห้อง คยูฮยอนมองตามอย่างรู้สึกผิด....
...
...
“คยูฮยอน~ มีเรื่องอะไรไม่สบายใจเหรอ ? มาเล่าให้พี่ฟังเดี๋ยวนี้เลยนะ” ร่างบางดึงแขนน้องชายที่กำลังเดินหนี ตอนที่เธอลงมาจากห้องก็เห็นน้องชายคนนี้กำลังร้องไห้อยู่ อาราจึงเข้าไปปลอบ แต่คยูฮยอนกลับเดินหนีซะงั้น
“ถ้าผมเล่าไป... พี่จะไม่สบายใจซะเปล่าๆ” คยูฮยอนเดินหนี อาราถอนหายใจก่อนจะวิ่งเข้าไปตะครุบน้องชายตัวโต
“ย่าห์~~!!!”
โครม!
“โอ๊ย~! พี่...มุกนี้อีกแล้วเหรอ ?” คยูฮยอนมองอย่างปลงๆ ตอนนี้พี่สาวคนสวยกำลังนั่งทับเขาและบิดแขนของเขาไปด้านหลัง
“บอกพี่ได้หรือยัง ?” อาราปล่อยน้อง
“ครับ...” คยูฮยอนรับคำอย่างจำใจ แน่นอนว่าเขาแพ้พี่เรื่องกำลัง
คยูฮยอนเดินมานั่งที่โซฟาสีครีม อาราเดินเข้าไปในครัวและเดินกลับออกมาพร้อมกับแก้วเซรามิกสองใบที่มีควันลอยอยู่บนแก้ว คยูฮยอนมองพี่ทุกอิริยาบถ คยูฮยอนยิ้มเมื่อคิดว่าเขาก็ยังมีพี่สาวที่แสนดีเป็นคนในครอบครัว เป็นคนที่คอยรับฟังเรื่องที่เขาพูดคุยกับพ่อแม่ไม่ได้เสมอมา
“พี่ว่าคยูดื่มนมก่อนก็ได้นะ จะได้สบายๆ” อารายิ้มให้น้องชายพลางยื่นแก้วให้คยูฮยอนใบหนึ่ง
“ครับ” คยูฮยอนรับมาดื่ม
“ทีนี้ก็เล่ามา..ว่าไปก่อเรื่องอะไรไว้ คราวที่แล้วก็ไปอาละวาดที่หอพักชายมา...คราวนี้ไปก่อเรื่องอะไรไว้อีกล่ะ คงไม่ได้ไปทำผู้หญิงท้องนะ” อาราพูดแบบไม่ใส่ใจนัก
พรวด!!
“แค่กๆๆ” คยูฮยอนพ่นนมออกจากปากจนสำลัก มือเช็ดปากอย่างลวก จมูกแดงน้อยๆ
“คยูฮยอน~! เป็นอะไรมากมั้ย ?” อารารีบดูน้องทันที
“พี่พูดถูกเผงเลย...” คยูฮยอนเอาทิชชู่มาเช็ดตามตัวที่เลอะนม
“เอ่อ...จริงเหรอ...?” อาราพูดอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง
“ครับ...” คยูฮยอนก้มหน้า
“เล่ามาสิ...” อาราขยับเข้าไปฟังใกล้ๆ
“คือ...เมื่อสองเดือนก่อน มีงานราตรีของโรงเรียนเนื่องในโอกาสที่ครบรอบ 15 ปีของโรงเรียน วันนั้นผมเมามาก...แล้วเพื่อนก็เล่นยากันหน่อยๆด้วย เพื่อนคนหนึ่งใส่ยาปลุกเซ็กส์ลงในแก้วไวน์ของผม ผมเมามากไม่รู้เรื่องก็เลยเผลอดื่มเข้าไป... พองานเลิก...ก็มีคนพาผมไปนอนที่หอ ผมเองก็จำไม่ได้ พอตื่นขึ้นมาก็เห็นตัวเองอยู่ในห้องของใครก็ไม่รู้ ข้างๆผมก็มีผู้หญิงคนหนึ่งนอนเปลือยอยู่ข้างๆ ผมก็เลยมองดูตัวเองว่าไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเหมือนกัน ผมก็เลยคิดว่าเมื่อคืนนี้เราต้องมีอะไรกันแน่ๆ พอเค้าตื่นผมก็คุยอยู่กับเค้าจนรู้เรื่องแล้ว เราสองคนก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะคืนนั้นเมากันทั้งคู่ ผมก็เลยขอตัวกลับ แล้วพอสองเดือนต่อมา...เค้าก็มาบอกผมว่าเค้าท้อง...” พอเล่าถึงตรงนี้คยูฮยอนก็ปล่อยโฮออกมา
“โอ๋ๆๆๆ ไม่เป็นไรนะ...คยู...” อารากอดปลอบน้องชาย
“ทีแรกผมก็ไม่อยากจะเชื่อ...แต่เค้ามีใบตรวจที่ยืนยันจากแพทย์มาแล้ว เค้าก็เลยมาปรึกษากันผมว่าจะเอาเด็กไว้หรือเอาเด็กออก ผมก็บอกว่าจะเอาเด็กไว้...” คยูฮยอนเอาหน้าซุกไหล่พี่สาว
“อืม...จ๊ะ...คยูคิดถูกแล้วนะ...” อาราเสริม
“แต่เค้าบอกว่าพ่อแม่ทางโน้นยังไม่รู้และก็ไม่อยากให้รู้ด้วย...ผมไม่รู้จะทำยังไงดี” คยูฮยอนปล่อยโฮอีกรอบ
“อืม...จ๊ะ...แล้วคยูรู้แน่แล้วเหรอว่าเด็กในท้องของเธอเป็นลูกของคยูจริงๆน่ะ ไม่แน่ว่าเธออาจจะไปมีอะไรกับคนอื่นอีกก็ได้” อาราเอ่ย
“เธอเป็นคนดีครับ...เธอไม่เคยมีอะไรกับใครนอกจากผม ผมเป็นคนแรกของเธอ และเป็นคนเดียวด้วย... อีกอย่างนะ...เธอไร้เดียงสาเกินกว่าจะไปทำแบบนี้กับคนอื่น...” คยูฮยอนเล่าอย่างช้าๆ
“อืม...” อาราลูบหัวปลอบน้องชาย
“ผมไม่อยากทำลายอนาคตของเธอ...เธออยากเรียนสูงๆ แต่การที่เธอมาท้องแบบนี้...เท่ากับตัดอนาคตเธอ...เธอเพิ่ง 16 ปีเอง...”
“ไม่เป็นไรนะจ๊ะ คยู..” อารายิ้มให้น้องชายพลางใช้นิ้วโป้งปาดน้ำตาที่เปรอะบนใบหน้าหล่อเหลา
“พี่คิดออกแล้วล่ะจ๊ะ พี่มีแผนบางอย่าง... พี่จะคุยกับคุณพ่อเรื่องนี้เอง คุณพ่อรู้เรื่องแล้วใช่มั้ยจ๊ะ ?” อาราถามคยูฮยอนเสียงใส
“อืม..” คยูฮยอนพยักหน้ารับพี่สาว
“เด็กดี... อย่าร้องไห้อีกเลยนะจ๊ะ... คยูเหมาะกับรอยยิ้มมากกว่านะ... คยูยิ้มสวย พี่ชอบ...” อาราหยิกแก้มคยูฮยอนแล้วลุกไปที่ห้องของผู้เป็นพ่อ
“อาทิตย์หน้ารอฟังข่าวดีได้เลยนะจ๊ะ” อารายิ้มทิ้งท้ายก่อนจะไป
“ครับ...” คยูฮยอนยิ้มรับ ...มีแผนอะไรอีกล่ะแม่เสือสาว...
...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
...
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา...
รถเบ็นซ์คันหรูจอดที่หน้าโรงเรียน ประตูหน้าเปิดออกแล้วเห็นร่างของคนขับคนหนึ่ง คนขับรถรีบลงมาเปิดประตูผู้โดยสารให้คนที่มาด้วย ทันทีที่เขาลงจากรถ...ราวกับทุกอย่างหยุดนิ่ง...
“นั่นคยูฮยอนนี่นา...” เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นเมื่อเธอเห็นเด็กหนุ่มสวมเสื้อสูทสีขาวกางเกงขาว เสื้อด้านในเป็นเชิ้ตสีเขียวอ่อนผูกเนคไทสีแดงลายแถบทองอันเป็นสัญลักษณ์ของสภานักเรียน มือซ้ายถือเป้พาดบ่า มือขวาถือโทรศัพท์มือถือแนบหูดูเหมือนกำลังคุยธุระอยู่ ศีรษะผงกลงแทนคำขอบคุณขอบคุณคนขับรถที่มาส่ง ช่วงขายาวรีบก้าวเข้าไปในโรงเรียนแล้วตรงดิ่งไปยังอาคารสภานักเรียนทันที
.....เรียกประชุมอะไรแต่เช้านะ....
“ขอโทษครับที่มาสาย...” คยูฮยอนเปิดประตูเข้ามาพลางกล่าวตามมารยาท
“อ้าว...” คยูฮยอนมองห้องที่ว่างเปล่าโดยที่ไม่มีใครนั่งอยู่เลยซักคน ที่ผนังมีแผ่นกระดาษติดไว้ว่า ‘ประชุมด่วน 08.30’ คยูฮยอนมองนาฬิกาบอกเวลาว่า 7.30 น. ร่างสูงนั่งลงที่เก้าอี้บอกตำแหน่งประธานนักเรียนม.ปลายปีหนึ่งฝ่ายชาย มือหนาหยิบหนังสือมาอ่านรอเวลา
“ให้ตาย...ใครโทรบอกตอนตีห้าวะว่ามีประชุมตอนหกโมง” คยูฮยอนสบถพลางอ่านหนังสือ
เวลาผ่านไป...
ทุกคนที่มาพร้อมกันที่ห้องประชุมรวมต่างมองคยูฮยอนเป็นตาเดียวกันพลางคิดในใจว่า...ทำไมเจ้าชายนิทราถึงได้มาเข้าประชุมเร็วนัก คยูอยอนรู้ตัวว่าถูกมองจึงแสร้งทำเป็นไม่สนใจและอ่านแผ่นกระดาษที่เลขาฯเพิ่งแจกเมื่อสักครู่ เขาอ่านคร่าวๆแล้วมองผู้ร่วมประชุมแต่ะละคน
ชเวชีวอน...ประธานนักเรียนม.ปลายปีสามฝ่ายชาย และเป็นประธานนักเรียนของโรงเรียน
ชเวซูยอง...ประธานนักเรียนม.ปลายปีสามฝ่ายหญิง
โจฮันกยอง...รองประธานนักเรียนม.ปลายปีสามฝ่ายชาย และเป็นรองประธานนักเรียนของโรงเรียน
จางรี่อิน...รองประธานนักเรียนม.ปลายปีสามฝ่ายหญิง
อีดงแฮ...ประธานนักเรียนม.ปลายปีสองฝ่ายชาย
อิมยุนอา...ประธานนักเรียนม.ปลายปีสองฝ่ายหญิง
อีฮยอกแจ...รองประธานนักเรียนม.ปลายปีสองฝ่ายชาย
ควอนยูริ...รองประธานนักเรียนม.ปลายปีสองฝ่ายหญิง
โจคยูฮยอน...ประธานนักเรียนม.ปลายปีหนึ่งฝ่ายชาย
ซอจูฮยอน...ประธานนักเรียนม.ปลายปีหนึ่งฝ่ายหญิง
อีซองมิน...รองประธานนักเรียนม.ปลายปีหนึ่งฝ่ายชาย
อีซอนกยู...รองประธานนักเรียนม.ปลายปีหนึ่งฝ่ายหญิง
ทั้งสิบสองคนนั่งเรียงกันที่โต๊ะยาวแบบทวนเข็มนาฬิกา เมื่อคยูฮยอนเห็นคนที่นั่งข้างๆเขาก็ละสายตาจากสิ่งแวดล้อมมามองคนคนนั้นทันที
“ซอฮยอน...” คยูฮยอนรีบพยุงซอฮยอนแล้วเลื่อนเก้าอี้ให้นั่งทันที
“ไม่เป็นไรๆ ซอนั่งได้...” ซอฮยอนเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นคยูฮยอนมีท่าทางอยู่ไม่สุข คยูฮยอนก้มหน้าลง
“ฉันขอโทษ” คยูฮยอนพูดเบาๆ
“ไม่เป็นไรหรอก คยู...” ซอฮยอนกุมมือคยูฮยอน
“ประธานมาแล้ว...” ซอฮยอนเอ่ยเมื่อเห็นผู้อำนวยการโรงเรียนเข้ามาในห้องประชุม ทุกคนยืนทำความเคารพ
“อ้าว...คยูฮยอนมาแล้วเหรอ ?” ผอ.เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นจอมสายเสมอมาถึงก่อนประชุม
“เอ่อ...ครับ...” คยูฮยอนรับคำอย่างเขินนิดๆ
“มาเช้าได้ก็ดีแล้วนะ คยูฮยอน” ผอ.เอ่ยก่อนที่จะนั่งลง
“ครับ...พ่อ...” คยูฮยอนนั่งลงเมื่อทุกคนนั่งลงหมดแล้ว
“ไม่ต้องมีพิธีรีตองอะไรมาก เริ่มประชุมกันเลย...” ผอ.กล่าว
“วันนี้จะประชุมเรื่องสำคัญ... เนื่องจากเมื่อหนึ่งสัปดาห์ก่อนเป็นสัปดาห์ We Love Languaege. ซึ่งเป็นการจัดเทศกาลเกี่ยวกับภาษา... ได้มีผู้ร่วมงานมากมาย และหนึ่งในนั้นคือเจ้าหน้าที่ของโรงเรียนนานาชาติ ‘Gilford Essence School’ เจ้าหน้าที่คนนี้ได้เล็งเห็นนักเรียนหลายคนที่มีความสามารถทางด้านภาษาอังกฤษ จึงจะจัดทุนให้เรียนฟรีเป็นนักเรียนพิเศษของ ‘GES’ ในโครงการนักเรียนทุนพิเศษ...” ผอ.หยุดพูดแล้วเปิดโอกาสให้ประธานนักเรียนพูดบ้าง
“ท่านผอ.หมายถึง...จะมีนักเรียนที่จะได้รับทุนนี้ไปเรียนต่ออย่างนั้นเหรอครับ ?” ชีวอนเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นคนอื่นเงียบ
“ใช่”
“แล้วมีเงื่อนไขอะไรบ้างครับ” คยูฮยอนถาม นี่อาจเป็นโอกาสดีที่จะพาซอฮยอนไปอยู่ที่ต่างประเทศ
“เงื่อนไขก็คือ...ต้องเป็นนักเรียนที่มีอายุ 16 ปีขึ้นไป ต้องพูดอังกฤษพอได้ และรักในการเรียนโปรแกรมภาษาอังกฤษ”
“แล้วจำกัดจำนวนมั้ยครับ ?” ชีวอนถาม
“ไม่จำกัด จะพิจารณาตามความเหมาะสม”
“แล้วไปเรียนที่ประเทศอะไรครับ ?” คยูฮยอนถาม เพราะเขาตะหงิดๆชื่อโรงเรียน ....มันคุ้นๆ....
“อังกฤษ” ผอ.ตอบเสียงเรียบ ...ชัดเลย....โรงเรียนของพี่อารา !!! คยูฮยอนคิด
“เอ่อ...ขอบคุณครับ” คยูฮยอนพูดเบาๆ
“เมื่อเช้านี้ทางฝ่ายโน้นแจ้งมาว่าเขาได้เลือกนักเรียนไว้แล้วสองคน...ก็คือ...โจคยูฮยอนกับซอจูฮยอน” ผู้อำนวยการโรงเรียนเอ่ยเสียงเรียบพลางส่งจดหมายให้คยูฮยอนและซอฮยอน ทั้งสองคนรับมาแต่ยังไม่เปิดดู
“แล้วสมัครเพิ่มเติมได้มั้ยครับ” ฮันกยองเอ่ยถามเพราะเขาเองก็อยากไป
“ได้...แต่ต้องพิจารณาก่อน” เมื่อพูดประเด็นนี้จบ ผู้มีศักดิ์เป็นถึงผู้อำนวยการโรงเรียนก็พูเรื่องอื่นต่อ
...
...
“ประเด็นที่จะพูดมีอีกมั้ยครับ ?” ชีวอนถามเมื่อทุกคนพูดจบ
“ไม่มีแล้ว...ผมจะขอปิดประชุม” ผู้อำนวยการปิดประชุมแล้วเดินออกไปเฉยๆท่ามกลางความงุนงงของเด็กๆ
“อะไรเนี่ย...” ฮันกยองเอ่ยอย่างงงๆ คยูฮยอนมองแล้วแอบยิ้มขำๆ พี่สาวได้ช่วยชีวิตเขาไว้แล้ว....
...
----------------------------------------
ในที่สุดก็ได้อัพซะที
นั่งแต่งตอนนี้อยู่ตั้งหลายวัน
พล็อตเรื่องคิดไว้แล้ว
เหลือแต่ตกแต่งเนื้อเรื่อง
ดีใจจัง มีคนเม้นให้ด้วย ^^
ไรเตอร์สู้ตาย ~!!!
“ไม่รู้สิ...ฉันไม่อยากให้อนาคตของซอฮยอนพังเพราะฉัน...” เสียงกระวนกระวายใจของคนปลายสายดังขึ้นเบาๆผ่านโทรศัทพ์มือถือ
“เอางี้มั้ย เดี๋ยวฉันช่วยคิด” เจ้าของดวงหน้าที่ประดับด้วยแก้มป่องๆเอ่ยขึ้น
“ว่ามาสิ” ปลายสายเอ่ยอย่างร้อนใจ
“นายก็พาซอฮยอนไปอยู่ที่อื่นไง แล้วก็คลอดที่โน่นเลย” เยซองเสนอความคิด
“แค่นี้ก็ไม่มีใครรู้แล้ว”
“อืม...แต่ถ้าพาไปเลยมันจะน่าสงสัยนะ” คยูฮยอนเอนตัวนอนกับเตียง
“เรื่องนั้นนายคิดเองเถอะ ฉันจนปัญญา”
“เอ่อนี่...เยซอง...นายเชื่อใจฉันมั้ย ?” คยูฮยอนถามพลางพลิกตัวนอนคว่ำเท้าศอกกับที่นอน
“ถามอะไรแปลกๆ” เยซองเดินออกไปตรงระเบียงพลางยืนพิงขอบประตู
“ฉันเชื่อใจนายอยู่แล้ว...”
“งั้นเหรอ...ขอบใจนะ อ้อ! ตอนนี้พี่อารากลับมาแล้ว ฉันต้องวางก่อนนะ บาย~” คยูฮยอนเอ่ยแล้ววางสายทันที
หลังจากที่คยูฮยอนวางสายไป เยซองมองออกไปนอกระเบียง ภาพที่เห็นคือทุ่งดอกไม้สีแดงสลับม่วงมองดูเป็นลายสวยงาม ท่ามกลางดอกไม้สีแดงและม่วง เยซองมองเห็นดอกไม้สีน้ำเงินที่ขึ้นอยู่ตรงกลางพุ่มดอกไม้สีม่วง แล้วชาวสวนคนหนึ่งมาเห็นเข้าจึงตัดออกเพราะเกรงว่าสวนจะไม่สวย เยซองมองพลางขมวดคิ้ว
“สิ่งที่แตกต่างย่อมถูกตัดออก...” เยซองพึมพำ สายตาหันไปมองที่ห้องของรยออุกเพื่อนรัก
“อืม...” เยซองกัดเล็บอย่างใช้ความคิด...แล้วเขาก็นึกออก
“รยออุกกกกกกกกกกก~!!!!!!!!!”
...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
...
“พี่อารา~” คนเล็กวิ่งโร่ไปหาพี่สาวคนโตของเขา
“ไงจ๊ะ คยูฮยอน ไม่เจอกันสามเดือนนี่เปลี่ยนไปเยอะเลยนะ” อารายิ้มพลางลูบหัวเด็กดื้อที่ตัวสูงกว่า คยูฮยอนหน้าหมองเมื่อเห็นสีหน้าที่ยิ้มแย้มของพี่ ใช่...ตอนนี้เขาเครียดเกินกว่าจะยิ้มได้
“เป็นอะไรไปเหรอจ๊ะ ?” อาราสังเกตสีหน้าของน้องชาย
“อย่าเศร้าสิ...เอางี้นะ...เดี๋ยวพี่อาบน้ำก่อนแล้วเดี๋ยวมาเล่าให้พี่ฟังนะจ๊ะ” พี่สาวเดินขึ้นไปบนห้อง คยูฮยอนมองตามอย่างรู้สึกผิด....
...
...
“คยูฮยอน~ มีเรื่องอะไรไม่สบายใจเหรอ ? มาเล่าให้พี่ฟังเดี๋ยวนี้เลยนะ” ร่างบางดึงแขนน้องชายที่กำลังเดินหนี ตอนที่เธอลงมาจากห้องก็เห็นน้องชายคนนี้กำลังร้องไห้อยู่ อาราจึงเข้าไปปลอบ แต่คยูฮยอนกลับเดินหนีซะงั้น
“ถ้าผมเล่าไป... พี่จะไม่สบายใจซะเปล่าๆ” คยูฮยอนเดินหนี อาราถอนหายใจก่อนจะวิ่งเข้าไปตะครุบน้องชายตัวโต
“ย่าห์~~!!!”
โครม!
“โอ๊ย~! พี่...มุกนี้อีกแล้วเหรอ ?” คยูฮยอนมองอย่างปลงๆ ตอนนี้พี่สาวคนสวยกำลังนั่งทับเขาและบิดแขนของเขาไปด้านหลัง
“บอกพี่ได้หรือยัง ?” อาราปล่อยน้อง
“ครับ...” คยูฮยอนรับคำอย่างจำใจ แน่นอนว่าเขาแพ้พี่เรื่องกำลัง
คยูฮยอนเดินมานั่งที่โซฟาสีครีม อาราเดินเข้าไปในครัวและเดินกลับออกมาพร้อมกับแก้วเซรามิกสองใบที่มีควันลอยอยู่บนแก้ว คยูฮยอนมองพี่ทุกอิริยาบถ คยูฮยอนยิ้มเมื่อคิดว่าเขาก็ยังมีพี่สาวที่แสนดีเป็นคนในครอบครัว เป็นคนที่คอยรับฟังเรื่องที่เขาพูดคุยกับพ่อแม่ไม่ได้เสมอมา
“พี่ว่าคยูดื่มนมก่อนก็ได้นะ จะได้สบายๆ” อารายิ้มให้น้องชายพลางยื่นแก้วให้คยูฮยอนใบหนึ่ง
“ครับ” คยูฮยอนรับมาดื่ม
“ทีนี้ก็เล่ามา..ว่าไปก่อเรื่องอะไรไว้ คราวที่แล้วก็ไปอาละวาดที่หอพักชายมา...คราวนี้ไปก่อเรื่องอะไรไว้อีกล่ะ คงไม่ได้ไปทำผู้หญิงท้องนะ” อาราพูดแบบไม่ใส่ใจนัก
พรวด!!
“แค่กๆๆ” คยูฮยอนพ่นนมออกจากปากจนสำลัก มือเช็ดปากอย่างลวก จมูกแดงน้อยๆ
“คยูฮยอน~! เป็นอะไรมากมั้ย ?” อารารีบดูน้องทันที
“พี่พูดถูกเผงเลย...” คยูฮยอนเอาทิชชู่มาเช็ดตามตัวที่เลอะนม
“เอ่อ...จริงเหรอ...?” อาราพูดอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง
“ครับ...” คยูฮยอนก้มหน้า
“เล่ามาสิ...” อาราขยับเข้าไปฟังใกล้ๆ
“คือ...เมื่อสองเดือนก่อน มีงานราตรีของโรงเรียนเนื่องในโอกาสที่ครบรอบ 15 ปีของโรงเรียน วันนั้นผมเมามาก...แล้วเพื่อนก็เล่นยากันหน่อยๆด้วย เพื่อนคนหนึ่งใส่ยาปลุกเซ็กส์ลงในแก้วไวน์ของผม ผมเมามากไม่รู้เรื่องก็เลยเผลอดื่มเข้าไป... พองานเลิก...ก็มีคนพาผมไปนอนที่หอ ผมเองก็จำไม่ได้ พอตื่นขึ้นมาก็เห็นตัวเองอยู่ในห้องของใครก็ไม่รู้ ข้างๆผมก็มีผู้หญิงคนหนึ่งนอนเปลือยอยู่ข้างๆ ผมก็เลยมองดูตัวเองว่าไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเหมือนกัน ผมก็เลยคิดว่าเมื่อคืนนี้เราต้องมีอะไรกันแน่ๆ พอเค้าตื่นผมก็คุยอยู่กับเค้าจนรู้เรื่องแล้ว เราสองคนก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะคืนนั้นเมากันทั้งคู่ ผมก็เลยขอตัวกลับ แล้วพอสองเดือนต่อมา...เค้าก็มาบอกผมว่าเค้าท้อง...” พอเล่าถึงตรงนี้คยูฮยอนก็ปล่อยโฮออกมา
“โอ๋ๆๆๆ ไม่เป็นไรนะ...คยู...” อารากอดปลอบน้องชาย
“ทีแรกผมก็ไม่อยากจะเชื่อ...แต่เค้ามีใบตรวจที่ยืนยันจากแพทย์มาแล้ว เค้าก็เลยมาปรึกษากันผมว่าจะเอาเด็กไว้หรือเอาเด็กออก ผมก็บอกว่าจะเอาเด็กไว้...” คยูฮยอนเอาหน้าซุกไหล่พี่สาว
“อืม...จ๊ะ...คยูคิดถูกแล้วนะ...” อาราเสริม
“แต่เค้าบอกว่าพ่อแม่ทางโน้นยังไม่รู้และก็ไม่อยากให้รู้ด้วย...ผมไม่รู้จะทำยังไงดี” คยูฮยอนปล่อยโฮอีกรอบ
“อืม...จ๊ะ...แล้วคยูรู้แน่แล้วเหรอว่าเด็กในท้องของเธอเป็นลูกของคยูจริงๆน่ะ ไม่แน่ว่าเธออาจจะไปมีอะไรกับคนอื่นอีกก็ได้” อาราเอ่ย
“เธอเป็นคนดีครับ...เธอไม่เคยมีอะไรกับใครนอกจากผม ผมเป็นคนแรกของเธอ และเป็นคนเดียวด้วย... อีกอย่างนะ...เธอไร้เดียงสาเกินกว่าจะไปทำแบบนี้กับคนอื่น...” คยูฮยอนเล่าอย่างช้าๆ
“อืม...” อาราลูบหัวปลอบน้องชาย
“ผมไม่อยากทำลายอนาคตของเธอ...เธออยากเรียนสูงๆ แต่การที่เธอมาท้องแบบนี้...เท่ากับตัดอนาคตเธอ...เธอเพิ่ง 16 ปีเอง...”
“ไม่เป็นไรนะจ๊ะ คยู..” อารายิ้มให้น้องชายพลางใช้นิ้วโป้งปาดน้ำตาที่เปรอะบนใบหน้าหล่อเหลา
“พี่คิดออกแล้วล่ะจ๊ะ พี่มีแผนบางอย่าง... พี่จะคุยกับคุณพ่อเรื่องนี้เอง คุณพ่อรู้เรื่องแล้วใช่มั้ยจ๊ะ ?” อาราถามคยูฮยอนเสียงใส
“อืม..” คยูฮยอนพยักหน้ารับพี่สาว
“เด็กดี... อย่าร้องไห้อีกเลยนะจ๊ะ... คยูเหมาะกับรอยยิ้มมากกว่านะ... คยูยิ้มสวย พี่ชอบ...” อาราหยิกแก้มคยูฮยอนแล้วลุกไปที่ห้องของผู้เป็นพ่อ
“อาทิตย์หน้ารอฟังข่าวดีได้เลยนะจ๊ะ” อารายิ้มทิ้งท้ายก่อนจะไป
“ครับ...” คยูฮยอนยิ้มรับ ...มีแผนอะไรอีกล่ะแม่เสือสาว...
...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
...
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา...
รถเบ็นซ์คันหรูจอดที่หน้าโรงเรียน ประตูหน้าเปิดออกแล้วเห็นร่างของคนขับคนหนึ่ง คนขับรถรีบลงมาเปิดประตูผู้โดยสารให้คนที่มาด้วย ทันทีที่เขาลงจากรถ...ราวกับทุกอย่างหยุดนิ่ง...
“นั่นคยูฮยอนนี่นา...” เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นเมื่อเธอเห็นเด็กหนุ่มสวมเสื้อสูทสีขาวกางเกงขาว เสื้อด้านในเป็นเชิ้ตสีเขียวอ่อนผูกเนคไทสีแดงลายแถบทองอันเป็นสัญลักษณ์ของสภานักเรียน มือซ้ายถือเป้พาดบ่า มือขวาถือโทรศัพท์มือถือแนบหูดูเหมือนกำลังคุยธุระอยู่ ศีรษะผงกลงแทนคำขอบคุณขอบคุณคนขับรถที่มาส่ง ช่วงขายาวรีบก้าวเข้าไปในโรงเรียนแล้วตรงดิ่งไปยังอาคารสภานักเรียนทันที
.....เรียกประชุมอะไรแต่เช้านะ....
“ขอโทษครับที่มาสาย...” คยูฮยอนเปิดประตูเข้ามาพลางกล่าวตามมารยาท
“อ้าว...” คยูฮยอนมองห้องที่ว่างเปล่าโดยที่ไม่มีใครนั่งอยู่เลยซักคน ที่ผนังมีแผ่นกระดาษติดไว้ว่า ‘ประชุมด่วน 08.30’ คยูฮยอนมองนาฬิกาบอกเวลาว่า 7.30 น. ร่างสูงนั่งลงที่เก้าอี้บอกตำแหน่งประธานนักเรียนม.ปลายปีหนึ่งฝ่ายชาย มือหนาหยิบหนังสือมาอ่านรอเวลา
“ให้ตาย...ใครโทรบอกตอนตีห้าวะว่ามีประชุมตอนหกโมง” คยูฮยอนสบถพลางอ่านหนังสือ
เวลาผ่านไป...
ทุกคนที่มาพร้อมกันที่ห้องประชุมรวมต่างมองคยูฮยอนเป็นตาเดียวกันพลางคิดในใจว่า...ทำไมเจ้าชายนิทราถึงได้มาเข้าประชุมเร็วนัก คยูอยอนรู้ตัวว่าถูกมองจึงแสร้งทำเป็นไม่สนใจและอ่านแผ่นกระดาษที่เลขาฯเพิ่งแจกเมื่อสักครู่ เขาอ่านคร่าวๆแล้วมองผู้ร่วมประชุมแต่ะละคน
ชเวชีวอน...ประธานนักเรียนม.ปลายปีสามฝ่ายชาย และเป็นประธานนักเรียนของโรงเรียน
ชเวซูยอง...ประธานนักเรียนม.ปลายปีสามฝ่ายหญิง
โจฮันกยอง...รองประธานนักเรียนม.ปลายปีสามฝ่ายชาย และเป็นรองประธานนักเรียนของโรงเรียน
จางรี่อิน...รองประธานนักเรียนม.ปลายปีสามฝ่ายหญิง
อีดงแฮ...ประธานนักเรียนม.ปลายปีสองฝ่ายชาย
อิมยุนอา...ประธานนักเรียนม.ปลายปีสองฝ่ายหญิง
อีฮยอกแจ...รองประธานนักเรียนม.ปลายปีสองฝ่ายชาย
ควอนยูริ...รองประธานนักเรียนม.ปลายปีสองฝ่ายหญิง
โจคยูฮยอน...ประธานนักเรียนม.ปลายปีหนึ่งฝ่ายชาย
ซอจูฮยอน...ประธานนักเรียนม.ปลายปีหนึ่งฝ่ายหญิง
อีซองมิน...รองประธานนักเรียนม.ปลายปีหนึ่งฝ่ายชาย
อีซอนกยู...รองประธานนักเรียนม.ปลายปีหนึ่งฝ่ายหญิง
ทั้งสิบสองคนนั่งเรียงกันที่โต๊ะยาวแบบทวนเข็มนาฬิกา เมื่อคยูฮยอนเห็นคนที่นั่งข้างๆเขาก็ละสายตาจากสิ่งแวดล้อมมามองคนคนนั้นทันที
“ซอฮยอน...” คยูฮยอนรีบพยุงซอฮยอนแล้วเลื่อนเก้าอี้ให้นั่งทันที
“ไม่เป็นไรๆ ซอนั่งได้...” ซอฮยอนเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นคยูฮยอนมีท่าทางอยู่ไม่สุข คยูฮยอนก้มหน้าลง
“ฉันขอโทษ” คยูฮยอนพูดเบาๆ
“ไม่เป็นไรหรอก คยู...” ซอฮยอนกุมมือคยูฮยอน
“ประธานมาแล้ว...” ซอฮยอนเอ่ยเมื่อเห็นผู้อำนวยการโรงเรียนเข้ามาในห้องประชุม ทุกคนยืนทำความเคารพ
“อ้าว...คยูฮยอนมาแล้วเหรอ ?” ผอ.เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นจอมสายเสมอมาถึงก่อนประชุม
“เอ่อ...ครับ...” คยูฮยอนรับคำอย่างเขินนิดๆ
“มาเช้าได้ก็ดีแล้วนะ คยูฮยอน” ผอ.เอ่ยก่อนที่จะนั่งลง
“ครับ...พ่อ...” คยูฮยอนนั่งลงเมื่อทุกคนนั่งลงหมดแล้ว
“ไม่ต้องมีพิธีรีตองอะไรมาก เริ่มประชุมกันเลย...” ผอ.กล่าว
“วันนี้จะประชุมเรื่องสำคัญ... เนื่องจากเมื่อหนึ่งสัปดาห์ก่อนเป็นสัปดาห์ We Love Languaege. ซึ่งเป็นการจัดเทศกาลเกี่ยวกับภาษา... ได้มีผู้ร่วมงานมากมาย และหนึ่งในนั้นคือเจ้าหน้าที่ของโรงเรียนนานาชาติ ‘Gilford Essence School’ เจ้าหน้าที่คนนี้ได้เล็งเห็นนักเรียนหลายคนที่มีความสามารถทางด้านภาษาอังกฤษ จึงจะจัดทุนให้เรียนฟรีเป็นนักเรียนพิเศษของ ‘GES’ ในโครงการนักเรียนทุนพิเศษ...” ผอ.หยุดพูดแล้วเปิดโอกาสให้ประธานนักเรียนพูดบ้าง
“ท่านผอ.หมายถึง...จะมีนักเรียนที่จะได้รับทุนนี้ไปเรียนต่ออย่างนั้นเหรอครับ ?” ชีวอนเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นคนอื่นเงียบ
“ใช่”
“แล้วมีเงื่อนไขอะไรบ้างครับ” คยูฮยอนถาม นี่อาจเป็นโอกาสดีที่จะพาซอฮยอนไปอยู่ที่ต่างประเทศ
“เงื่อนไขก็คือ...ต้องเป็นนักเรียนที่มีอายุ 16 ปีขึ้นไป ต้องพูดอังกฤษพอได้ และรักในการเรียนโปรแกรมภาษาอังกฤษ”
“แล้วจำกัดจำนวนมั้ยครับ ?” ชีวอนถาม
“ไม่จำกัด จะพิจารณาตามความเหมาะสม”
“แล้วไปเรียนที่ประเทศอะไรครับ ?” คยูฮยอนถาม เพราะเขาตะหงิดๆชื่อโรงเรียน ....มันคุ้นๆ....
“อังกฤษ” ผอ.ตอบเสียงเรียบ ...ชัดเลย....โรงเรียนของพี่อารา !!! คยูฮยอนคิด
“เอ่อ...ขอบคุณครับ” คยูฮยอนพูดเบาๆ
“เมื่อเช้านี้ทางฝ่ายโน้นแจ้งมาว่าเขาได้เลือกนักเรียนไว้แล้วสองคน...ก็คือ...โจคยูฮยอนกับซอจูฮยอน” ผู้อำนวยการโรงเรียนเอ่ยเสียงเรียบพลางส่งจดหมายให้คยูฮยอนและซอฮยอน ทั้งสองคนรับมาแต่ยังไม่เปิดดู
“แล้วสมัครเพิ่มเติมได้มั้ยครับ” ฮันกยองเอ่ยถามเพราะเขาเองก็อยากไป
“ได้...แต่ต้องพิจารณาก่อน” เมื่อพูดประเด็นนี้จบ ผู้มีศักดิ์เป็นถึงผู้อำนวยการโรงเรียนก็พูเรื่องอื่นต่อ
...
...
“ประเด็นที่จะพูดมีอีกมั้ยครับ ?” ชีวอนถามเมื่อทุกคนพูดจบ
“ไม่มีแล้ว...ผมจะขอปิดประชุม” ผู้อำนวยการปิดประชุมแล้วเดินออกไปเฉยๆท่ามกลางความงุนงงของเด็กๆ
“อะไรเนี่ย...” ฮันกยองเอ่ยอย่างงงๆ คยูฮยอนมองแล้วแอบยิ้มขำๆ พี่สาวได้ช่วยชีวิตเขาไว้แล้ว....
...
----------------------------------------
ในที่สุดก็ได้อัพซะที
นั่งแต่งตอนนี้อยู่ตั้งหลายวัน
พล็อตเรื่องคิดไว้แล้ว
เหลือแต่ตกแต่งเนื้อเรื่อง
ดีใจจัง มีคนเม้นให้ด้วย ^^
ไรเตอร์สู้ตาย ~!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น