Love has no end date. {Kyuhyun x Seohyun} [SJ&SNSD]

ลำดับตอนที่ #1 : Intro บทนำ

Story By... `โจคยูฮยอน.';|'นักเขียนเร่ร่อน'





“คยูฮยอน !!!” เสียงเรียกดังขึ้น แต่เจ้าของชื่อรู้สึกจะยังไม่ตื่นจากฝันอันแสนสุข
“คยูฮยอน !!!” เสียงดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ทำให้ร่างสูงเริ่มขยับตัว
“คยูฮยอนเอ้ย !!!”

“อืม...มีอะไรเหรอ เยซอง ?” เจ้าของใบหน้าหล่อคมคายเงยขึ้นถามคนที่เรียกชื่อตัวเอง

“ซอฮยอนเรียกนายแน่ะ” เยซองเอ่ยพลางชี้นิ้วไปทางหน้าประตูห้องเรียน

“อ้อ เหรอ... ขอบใจนะ” มือหนาตบบ่าเพื่อนเป็นเชิงขอบคุณแล้วเดินออกไปทันที แต่เจ้าเพื่อนก็แอบแซวเบาๆ

“เป็นแฟนกันตอนไหน ไม่เห็นบอกกันเลย”























“ไง ซอฮยอน... รอนานมั้ย ?” คยูฮยอนโบกมือทักทายพลางยิ้มบางๆ

“ไม่หรอก ซอเองก็เพิ่งมา” ซอฮยอนอมยิ้มเมื่อมองเห็นทรงผมอันยุ่งเหยิงของร่างสูง คยูฮยอนมองตามสายตาก็รู้และจัดผมให้เข้าทรงอย่างอายๆ

“เอ่อ... ว่าแต่ที่เรียกมาเจอนี่...มีเรื่องอะไรเหรอ ?” คยูฮยอนถามเมื่อนึกขึ้นได้ ซอฮยอนหน้าหมองลงเล็กน้อย แต่ก็เงยหน้าขึ้นยิ้มเศร้าๆ
“มีอะไรรึเปล่า ?” คยูฮยอนแตะบ่าเล็กเบาๆ

“คือว่า...เรื่อง...งานราตรีเมื่อสองเดือนก่อน....”












.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.



















“ว่าไงนะ !!!!!!!!!!!!!!” เสียงประสานของคู่หูเสียงระฆังทำให้คยูฮยอนสะดุ้งทันที

“จะเสียงดังไปทำไมเล่า !” คยูฮยอนเอ็ดเบาๆ
“นี่ห้องเรียนนะ เจ้าบ้า !”

“ก็ เอ่อ... มันเหลือเชื่อเว้ย !” ‘เจ้าชายแก้มป่อง’ เอ่ยขึ้นหลังจากที่ได้ยินที่คยูฮยอนเล่าเรื่องที่ซอฮยอนมาขอพบเมื่อตอนพักเที่ยง

“นั่นดิ ไม่นึกว่าคนอย่างแกจะ....” ‘เจ้าชายตัวเล็ก’ ทิ้งช่วงคำพูดไว้พลางเอามือถูกันอย่างมีความหมาย

“อะไรของแก...” ‘เจ้าชายนิทรา’ เอ่ยเบาๆแล้วทำตาเขียวใส่ และเหลือบมองอาจารย์เป็นระยะๆ

“เอาน่า...แล้วแกจะทำยังไงต่อไป ?” เยซองชะโงกหน้ามาถามคยูฮยอนที่นั่งข้างรยออุก

“ไม่รู้”

“แล้วแกจะปล่อยไว้เนี่ยนะ ?” รยออุกหันมาถามบ้าง

“ไม่รู้”

“เฮ้อ....” เยซองกันรยออุกหันมาถอนหายใจพร้อมกัน

“คิมจงอุน...คิมรยออุก...วิชาของดิฉันน่าเบื่อขนาดนั้นเลยเหรอค่ะ ?!!!!” เสียงของอาจารย์สาว(เหลือ)น้อยตะคอกพลางมองลอดแว่นมาทางเด็กหนุ่มทั้งสอง
“ไปนั่งคุกเข่าแล้วชูมือขึ้นที่หน้าห้องเดี๋ยวนี้ !!!!!!!!!!!!!!!” ยังไม่ทันที่ทั้งสองจะแก้ตัว เสียงนรกก็เข้ามาแทรกแล้วพวกเขาต้องทำตามแต่โดยดี คยูฮยอนมองพลางหัวเราะในลำคออย่างสะใจ








.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
















“นั่งคุกเข่าชูแขนเหนื่อยมั้ยเพื่อน...” ร่างสูงล้ออย่างขบขันขณะที่เดินอยู่ริมถนนในซอยของโรงเรียน

“ก็เหนื่อยอ่ะดิ !” รยออุกเดินเชิดหนี คยูฮยอนเอามือเกาท้ายทอยอย่างงงๆ

“อ้าว...” เยซองมองตามอย่างเหนื่อยใจ แล้วหันมาทำตาเขียวใส่คยูฮยอน
“แกต้องไปง้อมัน” เยซองบอก

“อ้าว ทำไมอ่ะ ?” คยูฮยอนงง

“ก็นายทำมันงอน” เยซองส่งสายตาจิก

“เดี๋ยวพอไปที่หอมันก็หายเองแหละ” คยูฮยอนเอ่ยยิ้มๆ เขารู้ดีว่ารยออุกงอนไม่นานหรอก ไม่นานก็หายถ้าไม่ใช่เรื่องใหญ่

“แล้วตอนมันงอนแล้วฉันง้อแทบตายมันยังไม่หายล่ะ ?” เยซองพูดพลางอมลมแก้มป่อง

“เหตุผลบางอย่างน่ะนะ...” คยูฮยอนเอานิ้วกดแก้มเยซองพลางวิ่งหนีเมื่อเห็นเยซองเริ่มเดือด
“บายนะเพื่อน ฉันกลับก่อนนะ~” ร่างสูงโบกมือให้เพื่อนแก้มป่องพลางวิ่งขึ้นรถที่มารับ

“อ้าว...” เยซองมีอันงงอีกรอบ
“ว่าแต่เหตุผลอะไรวะ ?” เยซองตั้งคำถามในใจ แล้วเดินกลับหอพักที่เขาพักอาศัยอยู่
















.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
















“คุณพ่อครับ...” เจ้าของฉายาเจ้าชายนิทราเอยพลางเปิดประตูเข้ามาในห้องของผู้เป็นบิดา

“ว่าไงลูก...” เสียงทุ้มฟังดูใจดีเอ่ยตอบรับลูกชายคนเดียวของบ้าน

“คือผมมีเรื่องจะบอกครับ...” คยูฮยอนกุมมือตัวเองขณะที่พูด

“ว่ามาสิลูก”

“ถ้าผมทำอะไรผิดพลาดไป พ่อจะว่าอะไรมั้ย ?” คยูฮยอนถามอย่างหวาดหวั่น หัวใจเต้นแรงเมื่อรู้ว่าจะต้องบอก

“ถ้ามันไม่ร้ายแรง พ่อก็ไม่ว่าหรอก” บิดาเอ่ยอย่างยิ้มๆเป็นเชิงว่าไม่ต้องกลัว

“ครับ...” คยูฮยอนตอบรับเบาๆพลางยิ้มให้กำลังใจตัวเอง

“อืม... ลูกไปก่อเรื่องอะไรไว้ล่ะ ?” บิดาเอ่ยถามเป็นเชิงแซว

“คือผม...” ใบหน้าหล่อก้มลงปกปิดใบหน้า ร่างนั้นสั่นเบาๆ
“พ่ออย่าโกรธผมนะ...” คยูฮยอนเอ่ยพลางปาดน้ำตาที่ซึมออกมาจากดวงตาคู่สวย

“อืม... พ่อจะไม่โกรธ...” บิดาเอามือมาลูบศีรษะที่เต็มไปด้วยเส้นผมสีดำสนิทเบาๆ

เมื่อได้ยินผู้เป็นบิดาพูดเช่นนั้น คยูฮยอนจึงรวบรวมความกล้า แล้วสารภาพออกไป



























“ผมทำซอฮยอนท้อง...”

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

โอ้โน๊ววว~!!!

ไรเตอร์ทำให้ทุกคนตื่นเต้นกันใช่มั้ย ????

>.,<

รู้สึกจะไม่ = =;;

ช่างเถอะ

มันคือความสุขของไรเตอร์เมื่อได้พูดคนเดียว