เกิดเป็นต้นไม้ทั้งที จะขอลุยให้เต็มที่่ครับ ( yaoi )

ลำดับตอนที่ #24 : ตอนที่ 19 : ผู้ส่งสาร และ นิมิต

ตอนที่ 19 : ผู้ส่งสาร และ นิมิต

     * เทวฑูต : เกิดจากวิญญาณที่บริสุทธิ์ ร่างกาย และ เวทมนตร์ เป็นกึ่งเทพกึ่งผู้พิทักษ์ เทวฑูตส่วนใหญ่จะรู้เรื่องราวต่างๆรวมถึงหน้าที่ ยกเว้นเพียงเทวฑูตที่เกิดจากการรวมตัวของละอองวิญญาณบริสุทธิ์เพื่อกำเนิดเท่านั้นที่จะไร้ซึ่งความทรงจำและทักษะในชีวิตประจำวัน เช่น อดามัส เป็นต้น

     เทวา : เผ่าที่มีพลังคล้ายเทพแต่ไม่ใช่เทพ แต่บางคนกลับคิดว่าตนเองนั้นคือเผ่าเทพไปซะได้
     ** นานๆครั้งที่จะมีเทวานิสัยดีๆวิวัฒนาการเป็นเทพสำเร็จ

...................................


          ในความฝันของเทวาหนุ่ม

          " นายท่าน รีบหนีไปเร็ว!! " ร่างของนายเหนือหัวตรงหน้ากำลังถูกเงาสีดำกลืนกินช้าๆตั้งขาขึ้นไป เทวาหนุ่มพยายามกระพือปีกของตนให้เร็วมากขึ้นเพื่อที่จะหลุดจากพันธนาการที่มัดเอาไว้ เพื่อที่จะเข้าไปช่วยชายคนนั้น

          ชายผู้เป็นดังพระเจ้าสำหรับพวกตน

          ชายที่นำพาพวกตนออกมาจากความมืดมิดของพวกเทวา

          " ท่านเวอร์วิเทีย !!! " เทวาหนุ่มตะโกนอย่างสุดเสียงก่อนจะสะดุ้งเตือนมาพบกับดวงตาสีน้ำเงินคู่หนึ่งกำลังจ้องมองมาทางตนอย่างว่างเปล่า

          " เหวอ !!!! " ชายหนุ่มอุทานอย่างตกใจปีกนกสีฟ้าถูกก้างออกมาปกป้องตัวเองอย่างหวาดระแวงพลางสำรวจผู้ที่นั่งเกาะเตียงอย่างละเอียด

          ' ทั้งตัวมีแต่สีขาว ยกเว้นดวงตาสีน้ำเงินสวยนั้น ปีก ? เทวางั้นเหรอ? ไม่สิไอแบบนี้มัน '

          " เทวฑูต ? "

          " อืม? " อดามัสเงยหน้ามองผู้ที่เรียกชื่เผ่าพันธุ์ที่ตนเป็นอย่างสงสัย พอเห็นว่าไม่มีอะไรก็ได้ลุกขึ้นยื่นเดินไปนั่งบนเตียงแทน พร้อมกับชี้ไปยังเทวาหนุ่มแล้วพูดว่า

          " นกสีฟ้า ? "

          " !!! "

          " ปีกเหมือนกัน " อดามัสเห็นว่าผู้ที่คล้ายกับสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่งที่เรียกว่า นก ไม่ตอบสนองอะไรกลับมาก็ชี้มายังตนเองสลับกับเทวาหนุ่ม

          " ปีกสีขาว ปีกสีฟ้า เหมือนนกเลย "

          " ดาจัง ! น้องกับเขาไม่ใช่นกน่ะ ! " ริเก็นริวผ่านมาเห็นช่วงที่น้องกำลังชี้สลับไปมารีบเข้ามาห้ามแล้วอธิบายให้เข้าใจ

          " น้องเป็นเผ่าเทวฑูตไม่ใช่นก " ริเก็นริวค่อยอธิบายพลางใช้เกสรดอกไม้สร้างเป็นรูปร่างของเผ่าเทวฑูต และ นกชนิดต่างๆขึ้นมา

          " ทางขวานก ทางซ้ายเผ่าเทวฑูต ดังนั้นน้องจึงเป็นที่เรียกว่าเทวฑูตนะ !" เกสรสลายรูปร่างไปเมื่ออดามัสจดจำได้ ได้ก่อตัวขึ้นมาใหม่โดยคราวนี้เป็นเผ่าเทวา กับ นกแทน

          " แล้วชายผู้นั้นก็มิใช่นกที่น้องชอบมองแต่เป็นเผ่าเทวาครับ ! "

          " เข้าใจแล้วครับ ท่านพี่ "

          อดามัสฟังคำอธิบายจากพี่ชายกึ่งเจ้านายเสร็จ หันกลับไปมองเทวาหนุ่มต่อ

          " ส่วนคุณก็ไม่ต้องกังวลหรอกนะ ! ตอนนี้ปลอดภัยแล้วล่ะ " ริเก็นริวบอกเทวาหนุ่มพร้อมกับวางถ้วยซุปผลไม้ไว้ข้างๆเตียง

          " เพิ่งจะฟื้นขึ้นมา ทานซุปนี่เสียหน่อยเถอะ ผู้ส่งสาร " สิ้นเสียงเทวาปีกฟ้าลุกพรวดเดินเข้าไปหาริเก็นริวอย่างตกใจปนหวาดกลัว

          " ท่านรู้ได้ยังไงกัน !? " อดามัสเห็นท่าทางของเทวาก็เอื้อมมือไปจับชายเสื้อเอาไว้แล้วดึงกลับมาบนเตียงเหมือนเดิม

          " ปล่อยข้าก่อน ! "

          " ท่านพี่บอก . . . ผู้ป่วยควรนอน . . . ห้ามลุก "

          " อา ไม่เป็นไรๆ ดาจัง ปล่อยเขาเถอะ "

          อดามัสพยักหน้าเป็นการรับรู้แล้วปล่อยเทวาหนุ่มหน้าทิ่มพื้นทันทีเนื้องจากตอนที่ถูกจับชายเสื้อนั้นชายหนุ่มได้พยายามเดินไปหาริเก็นริวอยู่จึงไม่ได้ตั้งตัวว่าจะถูกปล่อยอย่างกระทันหันแบบนี้

          " เหวอ ! "

          โครม !

          " อ้าว . . . ทำไมล้มล่ะนี่ ? "

          " เป็นไรไหม ? " ริเก็นริวลงไปถามเทวาที่นอนคว่ำไปกับพื้นด้วยความเป็นห่วง โดยอดามัสที่ลงจากเตียงมานั่งมองตามพร้อมจิ้มปีกสีฟ้าเบาๆ

          " ไม่เป็นไรขอรับ ๆ . . . ทำไมท่านถึงรู้ได้กันล่ะ ! " เทวาหนุ่มไม่สนใจเทวฑูตที่จิ้มปีกตนเล่น ถามผู้ที่มีไอวิญญาณเหมือนกับต้นไม้โลกอย่างสงสัย

          " ผมชื่อ ริเก็นริว ส่วนที่รู้ได้ยงเพราะสายลมบอกไงล่ะ ส่วนเด็กคนนั้นชื่อ อดามัส เป็นน้องชายผมเอง "

          " งั้นเหรอ. . . ข้าเกรย์แอลเป็นผู้ส่งสารจากกลุ่มเทวาที่รักสงบขอรับ ได้รับหน้าที่ให้แจ้งเตือนทุกทวีปให้ระวังเหล่าเทวาที่กำลังวางแผนการอะไรบางอย่างอยู่ร่วมกับพี่น้องอีกสองตนขอรับ ! " เกรย์แอลรีบแนะนำตัวและบอกหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายมาของตนเพื่อไม่ให้ชายตรงหน้าเข้าใจผิดว่าตนนั้นมาจากพวกอสรพิษ และ พวกโลภมากพวกนั้น

          " ตอนที่ข้ากลับมาจากการแจ้งเตือนเหล่าผู้ที่อาศัยอยู่ในทวีปเฮยหลง และ ทวีปจันทร์เสี้ยวได้ถูกโจมตีจากพวกโลภจนร่วงหล่นลงมายังดินแดนแห่งนี้ . . . ต้องขออภัยด้วยที่บุกรุกเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาติขอรับ ท่านริเก็นริว ผู้เป็นจิตวิญญาณแห่งต้นไม้โลก ! "

          " รู้จักผมได้ยังไงเหรอครับ ? "

          " ท่านผู้นำ. . . ท่านเวอร์วิเทียสามารถมองเห็นอนาคตได้ขอรับ ! ท่านจึงเห็นการถือกำเนิดของจิตวิญญาณแห่งต้นไม้โลกเช่นท่านได้ขอรับ "

          ริเก็นริวได้ฟังคำพูดจากหัวใจที่ซื่อสัตย์ก็ยิ้มให้อย่างเอ็นดู

          " เชิญพักรักษาตัวที่นี้ให้เรียบร้อย แล้วค่อยเดินทางกลับเถอะครับ คุณเกรย์แอล " ริเก็นริวพยุงร่างของเทวาหนุ่นขึ้นไปนอนบนเตียงดังเดิมก่อนจะเรียกน้องชายที่ไม่เลิกจ้องปีกสีฟ้าให้ตามมา

          " ดาจัง เราไปขอผลไม้จากเด็กๆกันเถอะ "

          อดามัสสายหัวเป็นการปฎิเสธก่อนจะพูดสิ่งที่ทำให้ทั้งคู่ตกใจออกมา

          " อันตรายนะ . . . เริ่มลงมือแล้ว . . . มีคนโดนจับ ? "

          " ดาจัง ? "

          " มองเห็น ความมืดกำลังกลืนกินสีขาว พี่ . . . ความมืดน่ากลัว " น้ำตาสีทองไหลโดยที่เจ้าตัวไม่รู้ว่าสิ่งนี้คืออะไร ทำได้เพียงเรียกพี่ชายของตนอย่างกังวลเท่านั้น ริเก็นริวจึงโอบกอดผู้เป็นน้องชายเอาไว้อย่างปลอบประโลม

          " ชู่ว ~ ไม่ร้องนะ เด็กดี "

          " พี่ชาย . . . พี่ชาย "

          เกรย์แอลมองท่าทางของเทวฑูตหนุ่มพลางค้นหาในความทรงจำว่าเคยพบหนังสือเล่มไหนในห้องหนังสือของท่านเวอร์วิเทียบันทึกเอาไว้หรือไม่

          " ท่านริเก็นริวขออนุญาตินะขอรับ " ว่าแล้วเทวาหนุ่มก็ใช้มนตร์นิทราใส่อดามัสทันทีแล้วอุ้มเจ้าตัวไปนอนบนเตียงแทนตน ก่อนจะหันมาอธิบายให้จิตวิญญาณแห่งต้นไม้โลกที่จ้องตนตาขว้างอย่างน่ากลัว ทั้งๆทีก่อนไน้านี้ยังมีบรรยากาศสบายเหมือนสายน้ำอยู่รอบตัวแท้ๆ

          " ขออภัยขอรับที่ต้องทำเช่นนั้น หากปล่อยเอาไว้เด็กคนนี้จะโดนสิ่งที่มองเห็นในนิมิตกลืนกินได้ "

          " หมายความว่ายังไงครับ ? คุณเกรย์แอล " ริเก็นริวเรียกใบอาทาเซีย* ที่เก็บได้จากพื้นกับดินสอที่สร้างขึ้นมาเตรียมจดข้อมูลเกี่ยวกับเผ่าเทวฑูตเอาไว้เพราะตนนั้นรับรู้เพียงแค่ว่าตัวอดามัสเป็นเผ่าที่เรียกว่าเทวฑูตกับการเจริญเติบโตเท่านั้น

          " เผ่าเทวฑูตเป็นเผ่าที่มีประชากรน้อยเป็นอันดับต้นๆรองจากเผ่ายมฑูติที่เป็นอันดับหนึ่งขอรับ โดยเผ่าเทวฑูตจะมีพลังพิเศษและรูปลักษณ์แตกต่างกันไปตามการกำเนิดแต่มีสิ่งที่เหมือนกันคือ เส้นผม ผิวกาย และ ปีกสีขาวเพียงเท่านั้น ส่วนพลังพิเศษนอกเหนือจากพลังพื้นฐานของท่านอดามัสจากที่ข้าสังเกตุคือ นิมิต ขอรับ "

          " นิมิตสินะ . . . "

          " ขอรับ เทวฑูตส่วนใหญ่ที่พลังพิเศษตื่นมักจะควบคุมไม่ได้ทำให้เกือบถูกกลืนกินตัวตนอยู่บ่อยครั้งแต่ก่อนที่โดนกลืนกินจะถูกบางสิ่งช่วยเหลือ นั้นคือสิ่งที่อยู่ในบันทึกของท่านเวอร์วิเทียขอรับ และมีอีกวิธีที่สหายของข้าบอกไว้คือ การทำให้สลบ ขอรับ "

          " งั้นเหรอ . . . ขอบคุณ คุณเกรย์แอลมากๆเลยนะครับที่ช่วยดาจังเอาไว้ " ริเก็นริวก้มหัวขอบคุณแต่ก็ถูกเกรย์แอลห้ามเอาไว้อย่างรวดเร็ว

          " ไม่หรอกขอรับ! พวกท่านได้ช่วยชีวิตของข้าเอาไว้การช่วยเหลือเช่นนี้ยังไม่เหมาะสมกับชีวิตของข้าที่พวกท่านช่วยเลยขอรับ ! "

          " . . . ถ้าเช่นนั้นผมจะไปจัดห้องใหม่ให้นะครับ คุณเกรย์แอลช่วยรออยู่ห้องนี้ก่อนนะครับ " ริเก็นริวบอกแล้วเดินออกมาตรงระเบียง พลางจ้องมองไปยังท้องฟ้าที่บางส่วนมีจุดสีดำเล็กๆ

          " เฟลม เกอารอน จินเรย์ โอแกรม ในนามของข้า ริเก็นริว ขอให้พวกเจ้าจงปกป้องดินแดนแห่งนี้ ปกป้องบ้านเกิดของพ้องเราจากภัยที่ใกล้เอามา " สิ้นเสียงเหล่าผู้พิทักษ์ที่ถูกเอ่ยนามก็ปรากฏกายออกมาตามคำเรียกพร้อมตอบรับคำขอของริเก็นริว

          " ขอรับ !/ เจ้าค่ะ บ้านเกิดของท่าน บ้านเกิดของเรา พวกข้าจะปกป้องให้เอง ! "

          " ฝากด้วยนะ "



          สถานที่ที่ถูกเรียกว่าสวรรค์บ้านเกิดของเหล่าเทวาทั้งหลาย

          ในคุกแห่งหนึ่งมีร่างของเทวาถูกตรึงเอาไว้อยู่ใจกลางห้องเหนือพื้นดินที่มีโคลนสีดำที่พื้น ทั่วทั้งร่างของเทวาผู้นั้นเต็มไปด้วยบาลแผลและเลือดสีทอง

" . . . . . "

          โซ่ที่ตรึงร่างของเทวาค่อยๆคลายลงทุกหนึ่งชั่วยามทำให้เท้าของเทวาถูกโคลนสีดำอันเกิดจากสิ่งชั่วร้ายของโลกถูกกลั่นออกมาให้อยู่ในรูปลักษณ์เช่นนั้นแปรเปลี่ยนให้อยู่ในรูปลักษณ์ของเผ่าเทวาที่ร่วงหล่นจากสวนสวรรค์

          เผ่ามาร




.....

          * เผ่ามารเกิดจากเทวาที่ถูกทำให้ตกต่ำจากสิ่งชั่วร้ายเพียงเท่านั้นเมื่อมีลูกกับเผ่าอื่นๆจะไม่สามารถเกิดมา หรือ มีเชื้อสายของมารแม้แต่นิดเดียว
          ลักษณะ : ทั่วทั้งร่างรวมปีกมีสีดำยกเว้นผิวที่เป็นสีขาวซีดและดวงตาสีแดงสด

          เผ่าปีศาจ เป็นหนึ่งในเผ่าแรกเริ่มของโลกเช่นเดียวกับมนุษย์ เอลฟ์ มังกร เงือก สัตว์ มีรูปร่างแตกต่างกันไปตามสายพันธุ์แยกย่อย

..................................................................................

มาแล้ววว เอาดาจังมาฝากค่า