เกิดเป็นต้นไม้ทั้งที จะขอลุยให้เต็มที่่ครับ ( yaoi )

ลำดับตอนที่ #21 : ตอนที่ 17 : ย้ายสวนสวรรค์

ตอนที่ 17 : ย้ายสวนสวรรค์




          เหล่าเอลฟ์โบราณที่ไม่ได้ออกไปรวมรบนำโดยได้พากันมายืนรอการกลับมาของครอบครัวอย่างเป็นกังวลแม้ว่าจะมีท่านผู้นั้นไปด้วยก็ตาม

          เป็นห่วงว่าเหล่าพี่น้องจะบาดเจ็บ

          เป็นห่วงว่าเหล่าพี่น้องที่ไปจะไม่ได้กลับมาเจอกันอีก

          ยืนรอกันอยู่เกือบ 3 ชั่วโมง ความหวังก็เริ่มชัดเจนเมื่อได้เห็นต้นไม้ขนาด 2 เมตรงอกขึ้นมาตรงหน้าและเติบโตอย่างรวดเร็ว ร่างของท่านจิตวิญญาณแห่งต้นไม้โลกเดินออกมาจากต้นไม้ต้นนั้นก่อนจะตามด้วยท่านดาราธาร เหล่าสหาย และ ครอบครัวที่ออกไปขับไล่พวกเทวาเดินตามหลังมา

          " ยินดีต้อนรับกลับนะ ทุกคน "

          " จิตวิญญาณอวยพร ! "

          " เฮ้ !!! "

          " ขอบคุณมากกกก ! "

          เสียงตระโกนแห่งความยินดีดังไปทั่วทั้งโถงเป็นการต้อนรับเหล่าครอบครัวที่สามานถรอดชีวิตกลับมาได้ทุกคน และ ขอบคุณท่านผู้ยิ่งใหญ่ที่ได้ให้ความช่วยเหลือเช่นกัน ก่อนที่จะกรูกันเข้าไปพาสหายและครอบครัวกลับไปพักผ่อนที่บ้านของตนเหลือเพียงดาราธารเท่านั้นที่ยืนอยู่ที่เดิมเพื่อรอริเก็นริวเอ่ยอะไรออกมา

          " คุณดาราธาร . . . ไปคุยกันที่โถงคริสตันเถอะครับ "

          " รับทราบขอรับ "

          โถงคริสตันที่ริเก็นริวพูดถึงเป็นโถงขนาด 2 เมตรที่มีบรรดาคริสตันเวทเกิดขึ้นอย่างสวยงามเต็มผนัง และ เพดาน เว้นแต่เพียงพื้นดินเท่านั้นที่ไม่มีคริสตันเกิดขึ้นเลยสักแท่งได้กลายเป็นทางเดิน กับ พื้นที่สำหรับจิบชาพร้อมคุยธุระของทั้งสอง

          " เด็กคนนี้คือผู้เคราะห์ร้ายที่ถูกเปลี่ยนดวงวิญญาณครับ . . . โดยที่ตอนนี้วิญญาณของเจ้าตัวได้สลายไปแล้ว " ผมบอกก่อนจะยกกรงนกที่ใส่ร่างของเทวาหนุ่มลงบนโต๊ะ

          " เปลี่ยนดวงวิญญาณ ? "

          " ครับ เป็นการเปลี่ยนดวงวิญญาณของผู้ที่ต้องการใส่เข้าไปในร่างกายใหม่ เวทมนตร์ต้องห้ามที่น้อยคนจะรู้ จากความทรงจำที่เด็กคนนี้ให้มาเดิมที่เป็นเทวาที่มีพลังกายภาพสูงกว่าเทวาทั่วๆไปและเป็นเทวาไร้สังกัดจึงถูกนำร่างกายมาใช้เป็นร่างใหม่ของแม่ทัพในสังกัดเจ้านั้น . . . " ดาราธารผงะไปเมื่อเห็นสายตาของริเก็นริวยามที่เอ่ยถึงเจ้าของมนตร์ต้องห้ามบทนี้

          " มนตร์บทนี้สมควรหายไปจากโลกใบนี้ตลอดกาล ว่างั้นไหมครับคุณดาราธาร " รอยยิ้มหวานอย่างหน้าสยองของริเก็นริวปรากฎขึ้นเพียงชั่ววูบ โดยที่ไม่รับรู้เลยว่าคำพูดของตนใครบางคนได้รับรู้เป็นที่เรียบร้อย


          " เอาสิครับคุณริเก็นริว . . . เพราะข้าเองก็ไม่ชอบมนตร์บทนี้ที่ถูกสร้างขึ้นมาอย่างผิดกฎเกณท์ของโลกนี้เช่นกัน ขอลบวงเวทย์ที่เจ้าพวกเทวาจะใช้ไปด้วยล่ะกัน " ซีโร่ พระเจ้าผู้นำริเก็นริวมายังโลกใบนี้เอ่ยขึ้นอย่างเห็นด้วยก่อนจะเริ่มลบเจ้าพวกสิ่งนั้นออกจากโลกใบนี้ไปจนหมด และ ไม่สามารถสร้างขึ้นนมาได้อีก

          " ถือว่าเป็นของขวัญจากผมละนะ " ว่าแล้วก็ล้มตัวลงนอนบนปุยเมฆอีกครั้งเพื่อปรับความเสถียนของร่างกาย โดยปล่อยให้พวกพ้องพระเจ้าองค์อื่นคอยดูแลโลกให้สมดุลแทนเหมือนเดิม

[ มนตรา #### และ วงเวทย์ ****** ถูกลบหายไปจากโลก ผู้ที่ได้รับผลกระทบแล้วยังมีชีวิตอยู่จะถูกรักษาให้กลับไปเป็นเช่นเดิมและจะถูกเคลื่อนย้ายไปยังที่ๆปลอดภัย ส่วนผู้ที่เสียชีวิตไปแล้วร่างกายจะถูกส่งไปตามความปราถนาสุดท้ายโดยไร้ซึ่งวิญญาณที่ไม่ใช่เจ้าของร่างค่ะ ขอแสดงความเสีนใจอย่างสุดซึ่งกับผู้ที่ใช้มนตร์บทนี้และ วงเวทย์ด้วยนะคะ เสียใจอย่างยิ่งค่ะ ]

          เสียงประกาศลบมนตร์ดังขึ้นไปทั่วโลกสร้างความยินดี และ โกรธแค้นให้แก่ใครหลายๆคนที่เสียผลประโยชน์ไปจากการที่มนตร์บทนี้ได้ถูกลบหายไป

          ทางริเก็นริว และ ดาราธาร ที่เพิ่งจะได้สนทนาเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็ได้แสดงความตกใจออกมาเมื่อได้ยินเสียงจากโลก

          " อา . . . ถ้าเช่นนั้นเราก็ไม่ต้องกลัวว่าจะมีผู้เคราะห์ร้ายเช่นเด็กคนนี้เพิ่มแล้วสินะขอรับ "

          " ครับ . . . " ขอบคุณนะครับคุณซีโร่ ผมคิดก่อนจะก้มลงมองร่างของหนึ่งในผู้เคราะห์ร้ายที่ไม่สามารถช่วยเหลือได้

          " ไม่เป็นไรนะ ความปราถนาสุดท้ายของนาย ผมจะทำให้เป็นจริงเอง "

          " ท่านริเก็นริว . . . " ดาราธารเอ่ยเรียกผู้ยิ่งใหญ่ตรงหน้า ก่อนจะพูดออกไปเมื่อเห็นว่าท่านจิตวิญญาณแห่งต้นไม้โลกได้หันมามองแล้ว

          " ได้โปรดย้ายสวนสวรรค์แห่งพ้องเรา ไปยังทวีปแกรนฮูปด้วยเถอะขอรับ !! "

          " เดี๋ยวสิครับ !!! " คำขอร้องของดาราธารทำให้ผู้เป็นจิตวิญญาณแห่งต้นไม้โลกถึงกับสะดุ้งตกใจก่อนจะรีบบอกให้ดาราธารใจเย็นลง

          " พวกข้ารู้ตัวดี ตั้งแต่ที่ได้ถือกำเนิดมาจนกระทั้งทุกวันนี้ว่าเผ่าของข้านั้นเป็นที่ต้องการสำหรับเหล่าผู้มีความโลภขนาดไหน แม้ว่าท่านบรรพบุรุษจะได้วาดวงเวทย์เพื่อปกป้องลูกหลานไม่ให้ถูกเผ่าไหนพบเห็นก็จริง แต่ผู้มีความโลภเหล่านั้นกลับไปลดความพยายามเลย การรุกรานของพวกเทวานั้นก็เช่นกัน ดังนั้นพวกเราจึงอยากให้ท่านได้อนุญาติให้เผ่าเอลฟ์โบราณได้เข้สไปอาศัยอยู่ในทวีปแกรด์ฮูปด้วยเถอะขอรับ " ดาราธารที่ได้ใจเย็นลงแล้วค่อยๆบอกความต้องการของเผ่าพันธุ์ที่ได้ส่งเข้ามาอย่างต่อเนื่อง

          ทางริเก็นริวที่ได้ฟังคำขอนั้นไม่สามารถจับความมุ่งร้าย หรือการโกหกได้เลย มีเพียงความต้องการอย่างบริสุทธิ์ในการที่จะปกป้องพวกพ้องของตนอย่างแรงกล้าเท่านั้น แถมไม่ได้มาจากเอลฟ์เพียงตนเดียว แต่มาจากเหล่าเอลฟ์โบราณจำนวน 400 กว่าตน ก็ได้หลับตาลงเพื่อค้นหาว่าในทวีปแกรด์ฮูปมีสถานที่ไหนบางที่เหล่าเอลฟ์โบราณสามารถอาศัยอยู่ได้โดยไม่ไปรบกวนเหล่าผู้ที่อาศัยอยู่ดั่งเดิม ก่อนจะลืมตาขึ้นมาเมื่อพบเจอแล้ว

          " ความปราถนาของท่าน . . . เราได้รับรู้ และ ยินดีที่จะทำให้มันเป็นจริง เพียงแต่ว่าต้องทำความสะอาดเกาะแห่งนี้ให้หมดสิ้นวงเวทย์ใดๆที่ถูกร่ายเอาไว้เสียก่อน จึงจะเคลื่อนย้ายได้ " ทางดาราธารที่ได้ยินคำตอบรับของริเก็นริวก็ดีใจเป็นอย่างมาก รอยยิ้มที่บ่งบอกถึงความโล่งใจของเจ้าตัวกับหยดน้ำตาแห่งความดีใจไหลออกมาไม่ขาดสายทำให้ริเก็กริวต้องมานั่งปลอบกันอยู่พักใหญ่

          " ฮึก . . . ขอบคุณขอรับ . .ฮึก ขอบคุณจริงๆ ฮืออ " หน้าที่และความรับผิดชอบของผู้นำที่ดาราธารได้แบกรับมาตลอดกระทั่งช่วงเวลาที่มิอาจช่วยเหลือพวกพ้อง และ ครอบครัวคนสำคัญได้ถูกปลอบโดยคำพูดของริเก็นริวจนหมดสิ้น ก่อนที่เจ้าตัวจะหยุดร้องไห้แล้วกลับมาเป็นผู้นำที่เข้มแข็งเหมือนเดิม

          " ครับ ตอนนี้คุณดาราธารไปดูแลทุกคนให้หายดีกันก่อนนะครับ ส่วนผมจะไปทำลายเวทย์ที่ถูกประทับเอาไว้เอง "

          " ขอรับท่านริเก็นริว ! " ดาราธารตอบรับก่อนจะรีบเดินออกไปดูอาการของเหล่าครอบครัวทันที ทางริเก็นริวพอเห็นดาราธารเดินออกไปไกลแล้วก็ได้เรียกหนึ่งในผู้พิทักษ์ของตนออกมา

          " เฟียร์ ช่วยมาหาผมที่นะครับ "

          สิ้นเสียงสายลมที่สงบก็ได้มารวมตัวกันเป็นทรงกลม ค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นสีเขียวก่อนที่ผู้ถูกเรียกจะกระโดดออกมาจากลูกบอลลมที่กำลังสลายไป

          " เฟียร์ มาแล้วค่าา มาสเตอร์ " ร่างจิ๋วขอองแฟรี่สาวปรากฎขึ้นเบื่องหน้าของผู้เป็นนายอย่างร่าเริง

          " เรื่องทำลายวงเวทย์ ไว้ใจข้าได้เลย~♡ " ว่าแล้วก็ทำการสูดหายใจเข้าลึกๆจนกระทั้งตัวพองเล็กน้อยกก่อนจะเปร่งเสียงออกมาดังๆโดยที่เสียงที่เปร่งออกมาส่งผลกระทบกับวงเวทย์ติดตาม และ บอกตำแหน่งเพียงเท่านั้น

          " ¡¡¡¡¡¡¡~~~~ " ทันทีที่เสียงกระทบกับวงเวทย์ ก็ได้ทำการสลายวงเวทย์เหล่านั้นอย่างรวดเร็วจนเกิดเสียงเหมือนกระจกแตกไปทั่วทั้งเกาะมีเพียงเหล่านักเวทย์* หรือ ผู้ใช้มนตร์*เท่านั้นถึงจะได้ยิน เสียงคล้ายกระจกแตกยังคงดังขึ้นต่อเนื่องจนกระทั้งวงเวทย์สุดท้ายได้แตกลงพอดีกลับที่ร่างกายของเฟียร์ได้กลับมาเป็นเหมือนดังเดิม

          " เรียบร้อยแล้วจ้า ! ข้าเก่งใช่ไหมล่ะ " เฟียร์หมุนตัวแล้วทำท่าทางคล้ายเวลาที่นักแสดงออกมาโค้งตัวขอบคุณแก่ผู้คน ทำให้ถูกริเก็นริวลูบศรีษะไปเบาๆ

          " อืม ! ขอบคุณนะเฟียร์จัง "

          " ฮิๆๆ "

          สองวันผ่านไปเหล่าเอลฟ์โบราณที่ได้รับบาดเจ็บทั้งพวกที่เคยถูกจับไปเป็นเชลย ทั้งพวกที่ได้ออกไปจู่โจมค่ายของเหล่าเทวาถูกบรรดาสหายและครอบครัวช่วยกันรักษาจนกระทั่งหายดี ได้พากันมารวมตัวกันที่โถงใต้ดินขนาดใหญ่ที่สุด โดยมีดาราธารที่พยุงน้องชายของตน อาธารเอาไว้ก่อนที่ทุกคนจะรู้สึกวูปไปพักนึงพร้อมกับเสียงของริเก็นริวดังเข้าไปในหัวของดาราธาร

          [ พาทุกคนออกมาข้างนอกสิครับ ] เอลฟ์หนุ่มได้ยินดังนั้น จึงเดินนำทุกคนออกจากโถงใต้ดิน ไปยังด้านนอก

          บริเวณทางออก มีร่างของชายหนุ่มผู้คุ้นตายืนรออยู่ ข้างหลังคือผืนป่าที่พวกตนนั้นไม่ได้สัมผัสมานาน บรรยากาศที่อบอวนไปด้วยมานาธรรมชาติอันหน้าคิดถึงทำให้เอลฟ์บางตนหลั่นน้ำตาออกมา

          " ยินดีต้อนรับสู่ทวีปแกรด์ฮูปนะครับทุกคน "


          ตอนนี้สวนพฤกษาศักดิ์สิทธ์ได้ถูกย้ายและย่อขนาดลงมาอยู่ในทะเลสาบรีเฟรชเช็ก*เป็นที่เรียบร้อย 

          สถานที่ที่จะคล้ายเป็นบ้านใหม่ของเหล่าเอลฟ์ทุกตน

          สถานที่ที่เหล่าเอลฟ์โบราณจะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่โดยไม่มีใครมารรุกราน

          อีกด้าน

          

          " นายท่าน . . . ตอนนี้ทั้งสองต่างสูญเสียกำลังพลสำคัญจากการที่ท่านผู้นั้นลบมนตราอันน่ารังเกียจออกไป พวกเราสมควรฉวยโอกาศไปเตือนภัยเหล่าเพื่อนที่อาศัยอยู่บนโลกใบนี้กันเถอะครับ "   เทวาที่มีปีกสีฟ้าเอ่ยรายงานแก่ผู้นำของตนที่นั่งเหม่อมองท้องฟ้า

          " . . . . "

          " รับทราบครับ พวกข้าจะรีบเดินทางไปแจ้งเตือนด้วยตนเอง "

          " . . .  "

          "  ครับ พวกเรารู้ตัวดีว่าไม่อาจไปเทียบเคียงกับเหล่าเทพเจ้าได้ เป็นเพียงมนุกษย์ผู้มีปีกดังวิหค  มีพลังอำนาจที่มากกว่าคนทั่วไปเพียงเล็น้อยเท่านั้น ไม่ได้บริสุทธิ์และมีอำนาจเหมือนเหล่าเทพที่อยู่สูงขึ้นไปอีกไกล " 

          " . . . . . . . . . "

          " ท่านผู้นำ . . . ครับ !!! พวกข้าจะระวังตัวและกลับมาหาท่านให้จงได้ "    สิ้นเสียงเทวาปีกฟ้าก็ได้โบยบินออกไปจากสวนดอกมะลิทันทีโดยมีผู้ที่ถูกเรียกว่าท่านผู้นำมองตามไป

.............................................................................

ข้อมูลในโลก

เหล่านักเวทย์*  

     -ผู้ที่ใช้เวทมนตร์จากมานาในร่างกายออกมาเป็นเวทย์ต่างๆ

ผู้ใช้มนตร์

     -ผู้ที่ใช้มานาภายนอก(มานาธรรมชาติ)ในการร่ายมนตรา

ประมาณนี้ล่ะจ้า

รีเฟรชเช็ก(เงาสะท้อน : ภาษาเช็ก) มั้งนะถ้าพิมพ์จากเสียงอ่านไม่ผิด

.....................................................

มาแล้วจ้า