เกิดเป็นต้นไม้ทั้งที จะขอลุยให้เต็มที่่ครับ ( yaoi )

ลำดับตอนที่ #14 : ตอนที่ 10 : เปลวไฟ และ ภัยร้ายที่คืบคล้าน

ตอนที่ 10 : เปลวไฟ  และ ภัยร้ายที่คืบคลาน

" นายท่าน  ธาตุที่ท่านจะได้เรียนรู้กับข้านั้นควบคุมได้ยากรองจากธาตุลม และ  ความมืด "  ผมมองเฟลมที่กำลังลอยอยู่เหนือลาวาที่กำลังปะทุ มือทั้งสองควบคุมเปลวไฟไปรอบๆตัวราวเป็นการร่ายรำของเปลวไฟ ก่อนที่เปลวไฟนั้นจะกลายเป็นนกฟินิกซ์แล้วบินหายไปจากภูเขาไฟ

"  ว้าว ! สุดยอดเลยครับ คุณเฟลม "  ริเก็นริวบอกพร้อมตบมือให้การควบคุมเปลวไฟของเฟลม 

"  นายท่าน นี่ไม่ใช่การแสดง ดังนั้นได้โปรดอย่าปรบมือด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย มีเพียงปากที่ขยับอย่างเดียวแบบนี้ด้วย "    เฟลมว่าพลางจิ้มแก้มของผู้เป็นนายเบาๆ

"    ใบหน้าของผมมันเป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้วครับ  .   .  . " ตั้งแต่ที่ได้เสียคุณพ่อที่แสนอ่อนโยนไปในตอนนั้น

เฟลมมองท่าทางที่นายท่านแสดงออกมาก่อนจะเปลี่ยนไปเป็นเรื่องอื่น

"  ช่างเถอะ  เรามาเริ่มเรียนรู้ธาตุไฟกันดีกว่า นายท่าน "

" ครับ "  

          เฟลมที่ได้ยินการตอบรับจากนายท่านจึงพาผู้เป็นนายเดินขึ้นไปบนปากภูเขาไฟที่อยู่สูงขึ้นไปอีก 2 กิโลเมตรได้  โดยเส้นทางที่ใช้เดินขึ้นไปนั้น เป็นแนวของหินภูเขาไฟที่จับตัวกันเกิดจากลาวาที่ปะทุขึ้นมาก่อนจะเย็นตัวลง  ริเก็นริวมองบรรยากาศภายในป่องภูเขาไฟอย่างเพลิดเพลินจนกระทั้งได้เดินมาถึงปากภูเขาไฟแล้ว  ริเก็นริวที่เดินตามเฟลมมาจนถึงปากป่องภูเขาไฟแล้วก็ได็หันหลังกลับไปมองเส้นทางที่เดินขึ้นมาด้วยความสนใจที่ได้เห็นและสัมผัสภูเขาไฟใกล้ๆ แม้ว่าจะเป็นเพียงร่างวิญญาณก็ตาม

"  ว้าวววว   สวยจังเลยครับ "     ข้ามองนายท่านที่ตื่นตากับภาพจากมุมสูงของภูเขาไฟเงียบๆก่อนจะดึงความสนใจเพื่อที่จะได้สอนเพราะตอนนี้ตนนั้นได้รับสัญญาณจากเฟียร์ถึงผู้ที่กำลังบุกรุกเข้ามายังดินแดนแห่งนี้

" นายท่าน !  ท่านจงควบคุมลาวาที่อยู่ในภูเขาไฟจากที่ตรงนี้ให้ได้ ห้ามท่านลงไปเด็ดขาด แล้วอีก 10  เดือนข้าจะกลับมาดูผลการฝึกของท่าน  และ  ท่านต้องสร้างคริสตันแห่งธาตุไฟให้ได้ด้วย   ข้าขอตัว "    ข้ามอบแบบทดสอบให้แก่นายท่านก่อนจะเดินทางไปโดยผ่านทางลาวาเพื่อที่จะไปยังจุดตั้งรับเหล่าผู้บุกรุก 

" ไปแบบนี้กันอีกแล้ว .  . .  "  แล้วผมก็ต้องมานั่งลองผิดลองถูกเองสินะครับ  ริเก็นริวคิดในใจอย่างปลงๆแล้วจึงเริ่มการเรียนรู้ด้วยตนเองอีกครั้ง

ชายแดนทวีปแกรด์ฮูป

     ร่างของเฟลมปรากฎขึ้นเป็นคนสุดท้ายจากเปลวไฟที่โซทเตอร์เป็นคนจุด

     บัดนี้ เหล่าผู้พิทักษ์ได้มาร่วมตัวกันครบแล้ว 

"  เจ้ามาช้านะ เฟลม "   เกอารอนในชุดออกรบเอ่ยอย่างอารมณ์ดีที่ได้เห็นผู้พิทักษ์ธาตุไฟมาช้ากว่าปกติ

"  เงียบซะ เกอารอน . โซทเตอร์ ศัตรูที่มาคราวนี้ล่ะ "    เฟลมหันไปบอกคนแคระสาวก่อนจะถามผู้พิทักษ์ธาตุวิญญาณถึงศัตรูที่บุรุกมาคราวนี้

โซทเตอร์กวาดสายตาไปรอบๆมองบางสิ่งที่มีเพียงตนเท่านั้นที่เห็น

"  มีกองทัพของเผ่าสวรรค์จำนวน 500 นาย กำลังบินมา โห้! มีอาวุธครบมือทุกตนเลย "    โซทเตอร์รายงานด้วยความร่าเริงก่อนจะเปลี่ยนกายหยาบให้กลายเป็นชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาแต่ทุกอย่างยังคงเป็นเช่นเดิม

"  ช่างโง่เขลาเสียจริงนะ ชาวสวรรค์  ทั้งๆที่พวกมันเป็นเพียงของปลอมแท้ๆ กลับยกตนขึ้นอยู่เหนือกว่าทุกๆเผ่าพันธุ์  "   ร่างของผู้พิทักษ์ธาตุแสงพูดออกมาด้วยความรังเกลียด  ก่อนจะถูกกอดโดยเฟียร์

"  ฮิๆๆๆ  อย่างพูดแบบนั้นสิคะ พี่ชาย  "   เฟียร์ว่าอย่างไม่จริงจังนักแล้วผละออกไป

"  อย่าเล่นกันให้มากนัก  ทางนั้นมากันแล้วนะ ทุกตน "   โอแกรนเอ่ยเตือนเหล่าสหายของตนเมื่อกองทัพของชาวสวรรค์ได้เข้ามาอยู่ในระยะที่สายตาสามารถมองเห็นได้

" จ้า !  ข้าขอไปก่อนนะ  "    แฟรี่สาวว่าแล้วก็ทะยานเข้าสู่สนามรบทันที  โดยที่ผู้พิทักษ์ตนอื่นๆห้ามเอาไว้ไม่ทัน

"  อา . . . คงจักไม่เหลือมาถึงมือพวกเราเสียแล้วสิ "   ผู้พิทักษ์ธาตุแสงเอ่ยออกมาเบาๆเมื่อได้เห็นท่าทางของแฟรี่สาว

"  พินาศเป็นแน่แท้ "  โอแกรนพูดออกมาอย่างปลงๆ เพราะเมื่อไรที่แฟรี่สาวได้หัวเราะเช่นนั้น มักจักมีความพินาศเป็นย่อมๆตามมา

          ทางแฟรี่สาว หลังจากที่บินออกมาแล้ว ก็ได้เริ่มบรรเลง และ ร่ายรำบทเพลงของสายลมทันที   ทุกๆการเคลื่อนไหวของเฟียร์จักต้องมีทหารของเผ่าสวรรค์ล้มตายอย่างน้อยหนึ่งคน    คมดาบของสายลมที่ปรากฎออกมาจากการร่ายรำได้ตัดผ่าร่างของศัตรูเป็นชิ้นๆก่อนที่ร่างทั้งหลายจักตกลงไปในทะเล เป็นอาหารแก่สัตว์เลี้ยงที่น่ารักของผู้พิทักษ์ธาตุน้ำที่ตอนนี้ได้แหวกว่ายอยู่ใต้พื้นน้ำเพื่อสร้างความปั่นปวนแก่ศัตรูที่พลาดท่าตกลงมา ให้ไม่สามารถกางปีกบินได้  ก่อนที่ชาวสวรรค์เหล่านั้นจะตกเป็นอาหารอันโอชะแก่เด็กๆที่ว่ายตามจินเรย์มา

"  อ๊ากกกกก! " 

"  ม่ายยยยย ! "

"  ใครก็ได้ช่วยข้าด้วย ! "

เหล่าผู้พิทักษ์ที่ไม่ได้เข้าไปร่วมวงด้วยต่างยืนมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น บนหน้าผาต่างมีสีหน้าเรียบเฉยปนกับความเบื่อหน่าย   ก่อนที่จะกระโดดหลบออกไปเมื่อมีก้อนพลังหลงมาจากการต่อสู้กำลังพุ่งมาทางพวกตนด้วยความรวดเร็ว  

"  มั่วแต่เล่นกันเสียจริง "  เฟลมว่าพลางเรียกเปลวเพลิงขึ้นมาเผาไหม้ก้อนพลังที่กระเด็นมาทางตนอย่างรวดเร็ว

"  ใจเย็นน้าเฟลม ก็พวกเค้าคงจะเบื่อกันละมั้ง "  โซทเตอร์บอกก่อนจะกลายเป็นร่างวิญญาณเมื่อมีบอลแสงถูกโยนมาจากคนแคระสาว ทำให้บอลแสงนั้นตกลงทะเลไป

" จะฆ่ากันรึไง !!  "  โซทเตอร์หันกลับไปว่าผู้ที่ตีเจ้าก้อนแสงลูกนั้นมาทางตน  ซึ่งทางคนแคระสาวได้แต่ยิ้มแห้งๆกับสิ่งที่ตนได้ตีพลาดไปหาอีกตน

"  ขอโทษจ้า โซทเตอร์คุง    พอดีทางนี้ตีเพลินไปหน่อย "   เมื่อตนได้ขอโทษเรียบร้อยแล้ว คนแคระสาวก็จับค้อนของตนขึ้นมาหวดเหล่าลูกหลงให้หายไปในพริบตาทันที

"   เกอารอน   ทางที่เจ้าตีไปมันเป็นเส้นทางที่เหล่าตัวปลอมพวกนี้มาไม่ใช่หรือไง "    ผู้พิทักษ์ธาตุแสงบอกสหายตนที่ตอนนี้ทำหน้าทำตาดูภูมิใจเสียเหลือเกิน

"  อ้าว ช่างมันเถอะเนอะ   ชินจาคุง "     เกอารอรกล่าวอย่างไม่ใส่ใจเลยสักนิดกับเส้นทางที่ตนได้ตีกลุ่มพลังที่หลงมาไป

"  แล้วแต่เจ้าเลยละกัน "  ผู้พิทักษ์ธาตุแสง หรือ ชินจา  บอกแล้วหันไปรับร่างของแฟรี่สาวที่กระโดดเข้ามาใส่  โดยที่เบื้องหลังนั้นคือความพินาศของเหล่าผู้บุกรุก  ซากศพของชาวสวรรค์ที่ตายไปแล้วด้วยฝีมือของเฟียร์ ต่างถูกอสุรกายใต้ทะเล  และ สัตว์เลี้ยงของจินเรย์ กัดกินจนไม่เหลือซาก  บางตัวก็กระโดดขึ้นมาเพื่อนำซากศพเหล่านั้นลงไปกินใต้น้ำ

 "  เป็นไงๆ ฝีมือของข้าพัฒนาขึ้นไหมล่ะ  ท่านพี่ค่ะ "    เฟียร์ ถามผู้ที่ตนนับถือเป็นพี่อย่างอารมณ์

"   เก่งขึ้นมากเละนะ เฟียร์  "       ทางเฟียร์ที่ได้รับคำชมก็ดีใจใหญ่ทำให้บินไปอย่างไม่รู้ทิศทางก่อนไปชนเกอารอนเข้า

" โอ๊ย! / ว้าย ! "  

"   จินเรย์  เป็นไงบ้าง ? "  โอแกรมเอ่ยถามสหายของตนที่ได้ว่ายกลับมาแล้ว

"  อ่า .  .  . อ่านความทรงจำมาแล้วล่ะ  ชาวสวรรค์ที่มาบุกรุกเป็นประชาชนธรรมดาที่ถูกเจ้าพวกขุนนางบังคับมาล่ะนะ "   จินเรย์ถอนหายใจออกมาก่อนจะพูดขึ้นต่อเมื่อเห็นว่าเหล่าสหายของตนกำลังหยุดนิ่งเพื่อที่จะฟังข้อมูล

"  ตอนนี้สถานะการณ์ของชาวสวรรค์ไม่ค่อยดีนัก    ถูกแบ่งออกเป็น 3 ฝ่าย 

      ฝ่ายแรกเป็นพวกหัวรุนแรงที่ต้องการจะละเมิดกฎที่ท่านพ่อได้กำหนดเอาไว้  ออกช่วงชิงทรัพยากรของเผ่าต่างๆเพราะถือว่าตนนั้นสูงส่งที่สุด  ผู้นำของฝ่ายนี้คือ  ริซาเดล   เดอะ   ฟาร์   เป็นตาแก่จอมโลภที่หวังครอบครองทุกๆอย่าง 

     ฝ่ายที่ 2   เป็นพวกที่ต่อต้านฝ่ายแรก  แต่ก็ไม่ได้ดีกว่ากันสักเท่าไร  เนื่องจากเป็นพวกที่มีความคิดว่าพวกพันธุ์อื่นเป็นเผ่าที่อ่อนแอ่ ดังนั้นพวกเราจึงต้องคอยปกครอง และ ช่วยเหลือ  คิดว่าเผ่าปีศาจเป็นสิ่งชั่วร้ายสมควรถูกกำจัด  ซึ่งกลุ่นนี้มีจำนวนมากที่สุด นำโดย   ซาริเฟีย  เดอะ  แองเจเรีย 

     ฝ่ายสุดท้าย   เป็นพวกที่ไม่คิดแย่งชิงของผู้อื่น เรียกได้ว่าเป็นพวกที่รักสงบของแท้  มีความคิดทำนองเดียวกันว่า  พวกตนนั้นไม่ได้สูงส่งมาจากไหน  จึงไม่มีสิทธิ์ไปตัดสินผู้อื่น  เพราะพวกเรานั้นต่างเป็นสิ่งที่พระผู้เป็นเจ้าได้สร้างสรรค์ขึ้นมาเหมือนๆกัน  อาศัยอยู่ในสวนพฤกษาที่อยู่ลึกสุดของสวรรค์ มีจำนวนที่น้อยกว่าสองกลุ่มแรกมาก  แต่ทว่าส่วนใหญ่เป็นเหล่าชาวสวรรค์ที่มีฝีมือเก่งกาจเป็นอย่างมาก  นำโดย  ซาราเอล  เจราฟิม   "   จินเรย์พักหายใจเล็กน้อย

"  นี้คือข้อมูลที่ข้าสามารถอ่านได้จากความทรงจำของทหารที่ถูกบังคับมา    พวกเจ้าจะทำอย่างไรกัน "   สิ้นคำถามของจินเรย์  เฟลมก็เอ่ยขึ้นมา

"   ในยามนี้พวกเราคงต้องเฝ้าระวังเอาไว้ก่อน  อย่าให้เผ่าต่างๆไม่ว่าจักเป็นเผ่าใดได้ผ่านเข้าไป ยกเว้นแต่ผู้ที่มาเพื่อประลองตามกฎของท่านพ่อเท่านั้นที่จักให้ผ่านได้  เข้าใจไหม ? "

"  อืม / จ้า   /  เข้าใจแล้ว  "    ข้ามองเหล่าสหายที่ตอบรับ ก่อนจะหันกลับไปมองท้องฟ้าที่ได้เปลี่ยนแปลงไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ก่อนที่จะกลับมาเป็นเช่นเดิม

"   นายท่าน   ความปั่นป่วนใกล้จักเกิดขึ้นอีกคราวแล้ว  "     ท่านต้องเร่งมือในการเตรียมตัวแล้วนะขอรับ

.

.

.

ความมืดกำลังจะหวนคืนสู่โลกใบนี้ดังเช่นในอดีต

....................................................

ขอบคุณสำหรับ กำลังใจ และ ความคิดเห็นค่ะ